غَلاطِيَّة 4
| أَقُولُ أَيْضاً مَادَامَ الْوَرِيثُ قَاصِراً، فَلَيْسَ بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْعَبْدِ أَيُّ فَرْقٍ، مَعَ أَنَّهُ صَاحِبُ الإِرْثِ كُلِّهِ، | ١ 1 |
അഹം വദാമി സമ്പദധികാരീ യാവദ് ബാലസ്തിഷ്ഠതി താവത് സർവ്വസ്വസ്യാധിപതിഃ സന്നപി സ ദാസാത് കേനാപി വിഷയേണ ന വിശിഷ്യതേ
| بَلْ يَبْقَى خَاضِعاً لِلأَوْصِيَاءِ وَالْوُكَلاءِ إِلَى أَنْ تَنْقَضِيَ الْفَتْرَةُ الَّتِي حَدَّدَهَا أَبُوهُ. | ٢ 2 |
കിന്തു പിത്രാ നിരൂപിതം സമയം യാവത് പാലകാനാം ധനാധ്യക്ഷാണാഞ്ച നിഘ്നസ്തിഷ്ഠതി|
| وَهذِهِ حَالُنَا نَحْنُ أَيْضاً: فَإِذْ كُنَّا قَاصِرِينَ، كُنَّا عَبِيداً لِمَبَادِىءِ الْعَالَمِ. | ٣ 3 |
തദ്വദ് വയമപി ബാല്യകാലേ ദാസാ ഇവ സംസാരസ്യാക്ഷരമാലായാ അധീനാ ആസ്മഹേ|
| وَلَكِنْ لَمَّا جَاءَ تَمَامُ الزَّمَانِ، أَرْسَلَ اللهُ ابْنَهُ، وَقَدْ وُلِدَ مِنِ امْرَأَةٍ وَكَانَ خَاضِعاً لِلشَّرِيعَةِ، | ٤ 4 |
അനന്തരം സമയേ സമ്പൂർണതാം ഗതവതി വ്യവസ്ഥാധീനാനാം മോചനാർഥമ്
| لِيُحَرِّرَ بِالْفِدَاءِ أُولئِكَ الْخَاضِعِينَ لِلشَّرِيعَةِ، فَنَنَالَ جَمِيعاً مَقَامَ أَبْنَاءِ اللهِ. | ٥ 5 |
അസ്മാകം പുത്രത്വപ്രാപ്ത്യർഥഞ്ചേശ്വരഃ സ്ത്രിയാ ജാതം വ്യവസ്ഥായാ അധിനീഭൂതഞ്ച സ്വപുത്രം പ്രേഷിതവാൻ|
| وَبِمَا أَنَّكُمْ أَبْنَاءٌ لَهُ، أَرْسَلَ اللهُ إِلَى قُلُوبِنَا رُوحَ ابْنِهِ، مُنَادِياً: «أَبَا، يَا أَبَانَا». | ٦ 6 |
യൂയം സന്താനാ അഭവത തത്കാരണാദ് ഈശ്വരഃ സ്വപുത്രസ്യാത്മാനാം യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനി പ്രഹിതവാൻ സ ചാത്മാ പിതഃ പിതരിത്യാഹ്വാനം കാരയതി|
| إِذَنْ، أَنْتَ لَسْتَ عَبْداً بَعْدَ الآنَ، بَلْ أَنْتَ ابْنٌ. وَمَادُمْتَ ابْناً، فَقَدْ جَعَلَكَ اللهُ وَرِيثاً أَيْضاً. | ٧ 7 |
അത ഇദാനീം യൂയം ന ദാസാഃ കിന്തുഃ സന്താനാ ഏവ തസ്മാത് സന്താനത്വാച്ച ഖ്രീഷ്ടേനേശ്വരീയസമ്പദധികാരിണോഽപ്യാധ്വേ|
| وَلَكِنْ، لَمَّا كُنْتُمْ فِي ذَلِكَ الْحِينِ لَا تَعْرِفُونَ اللهَ، كُنْتُمْ فِي حَالِ الْعُبُودِيَّةِ. | ٨ 8 |
അപരഞ്ച പൂർവ്വം യൂയമ് ഈശ്വരം ന ജ്ഞാത്വാ യേ സ്വഭാവതോഽനീശ്വരാസ്തേഷാം ദാസത്വേഽതിഷ്ഠത|
| أَمَّا الآنَ وَقَدْ عَرَفْتُمُ اللهَ، بَلْ بِالأَحْرَى عَرَفَكُمُ اللهُ، فَكَيْفَ تَرْتَدُّونَ أَيْضاً إِلَى تِلْكَ الْمَبَادِئِ الْعَاجِزَةِ الْفَقِيرَةِ الَّتِي تَرْغَبُونَ فِي الرُّجُوعِ إِلَى الْعُبُودِيَّةِ لَهَا مِنْ جَدِيدٍ؟ | ٩ 9 |
ഇദാനീമ് ഈശ്വരം ജ്ഞാത്വാ യദി വേശ്വരേണ ജ്ഞാതാ യൂയം കഥം പുനസ്താനി വിഫലാനി തുച്ഛാനി ചാക്ഷരാണി പ്രതി പരാവർത്തിതും ശക്നുഥ? യൂയം കിം പുനസ്തേഷാം ദാസാ ഭവിതുമിച്ഛഥ?
| تَحْتَفِلُونَ بِأَيَّامٍ وَأَشْهُرٍ وَمَوَاسِمَ وَسِنِينَ! | ١٠ 10 |
യൂയം ദിവസാൻ മാസാൻ തിഥീൻ സംവത്സരാംശ്ച സമ്മന്യധ്വേ|
| أَخَافُ عَلَيْكُمْ، خَشْيَةَ أَنْ أَكُونَ قَدْ تَعِبْتُ مِنْ أَجْلِكُمْ بِلا جَدْوَى. | ١١ 11 |
യുഷ്മദർഥം മയാ യഃ പരിശ്രമോഽകാരി സ വിഫലോ ജാത ഇതി യുഷ്മാനധ്യഹം ബിഭേമി|
| أُنَاشِدُكُمْ أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَنْ تَكُونُوا مِثْلِي، لأَنِّي أَنَا أَيْضاً مِثْلُكُمْ. أَنْتُمْ لَمْ تَظْلِمُونِي بِشَيْءٍ، | ١٢ 12 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, അഹം യാദൃശോഽസ്മി യൂയമപി താദൃശാ ഭവതേതി പ്രാർഥയേ യതോഽഹമപി യുഷ്മത്തുല്യോഽഭവം യുഷ്മാഭി ർമമ കിമപി നാപരാദ്ധം|
| بَلْ تَعْرِفُونَ أَنَّنِي فِي عِلَّةٍ بِالْجَسَدِ بَشَّرْتُكُمْ أَوَّلَ الأَمْرِ؛ | ١٣ 13 |
പൂർവ്വമഹം കലേവരസ്യ ദൗർബ്ബല്യേന യുഷ്മാൻ സുസംവാദമ് അജ്ഞാപയമിതി യൂയം ജാനീഥ|
| وَمَعَ أَنَّ الْعِلَّةَ الَّتِي فِي جَسَدِي كَانَتْ تَجْرِبَةً لَكُمْ، فَإِنَّكُمْ لَمْ تَحْتَقِرُونِي وَلَمْ تَنْفُرُوا مِنِّي بِسَبَبِهَا، بَلْ قَبِلْتُمُونِي كَأَنِّي مَلاكٌ مِنْ عِنْدِ اللهِ، أَوْ كَأَنِّي الْمَسِيحُ يَسُوعُ. | ١٤ 14 |
തദാനീം മമ പരീക്ഷകം ശാരീരക്ലേശം ദൃഷ്ട്വാ യൂയം മാമ് അവജ്ഞായ ഋതീയിതവന്തസ്തന്നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യ ദൂതമിവ സാക്ഷാത് ഖ്രീഷ്ട യീശുമിവ വാ മാം ഗൃഹീതവന്തഃ|
| فَأَيْنَ فَرَحُكُمْ؟ فَإِنِّي أَشْهَدُ لَكُمْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ سَتَقْلَعُونَ عُيُونَكُمْ وَتُقَدِّمُونَهَا لِي، لَوْ كَانَ ذَلِكَ مُمْكِناً! | ١٥ 15 |
അതസ്തദാനീം യുഷ്മാകം യാ ധന്യതാഭവത് സാ ക്ക ഗതാ? തദാനീം യൂയം യദി സ്വേഷാം നയനാന്യുത്പാട്യ മഹ്യം ദാതുമ് അശക്ഷ്യത തർഹി തദപ്യകരിഷ്യതേതി പ്രമാണമ് അഹം ദദാമി|
| فَهَلْ صِرْتُ الآنَ عَدُوّاً لَكُمْ لأَنِّي كَلَّمْتُكُمْ بِالْحَقِّ؟ | ١٦ 16 |
സാമ്പ്രതമഹം സത്യവാദിത്വാത് കിം യുഷ്മാകം രിപു ർജാതോഽസ്മി?
| إِنَّ أُولئِكَ (الْمُعَلِّمِينَ) يُظْهِرُونَ مِنْ نَحْوِكُمْ حَمَاسَةً، وَلَكِنَّهَا غَيْرُ صَادِقَةٍ، بَلْ هُمْ يَرْغَبُونَ فِي عَزْلِكُمْ عَنَّا، | ١٧ 17 |
തേ യുഷ്മത്കൃതേ സ്പർദ്ധന്തേ കിന്തു സാ സ്പർദ്ധാ കുത്സിതാ യതോ യൂയം താനധി യത് സ്പർദ്ധധ്വം തദർഥം തേ യുഷ്മാൻ പൃഥക് കർത്തുമ് ഇച്ഛന്തി|
| لِكَيْ تَتَحَمَّسُوا لَهُمْ. جَميِلٌ إِظْهَارُ الْحَمَاسَةِ فِي مَا هُوَ حَقٌّ، كُلَّ حِينٍ، وَلَيْسَ فَقَطْ حِينَ أَكُونُ حَاضِراً عِنْدَكُمْ. | ١٨ 18 |
കേവലം യുഷ്മത്സമീപേ മമോപസ്ഥിതിസമയേ തന്നഹി, കിന്തു സർവ്വദൈവ ഭദ്രമധി സ്പർദ്ധനം ഭദ്രം|
| يَا أَطْفَالِي الَّذِينَ أَتَمَخَّضُ بِكُمْ مَرَّةً أُخْرَى إِلَى أَنْ تَتَشَكَّلَ فِيكُمْ صُورَةُ الْمَسِيحِ. | ١٩ 19 |
ഹേ മമ ബാലകാഃ, യുഷ്മദന്ത ര്യാവത് ഖ്രീഷ്ടോ മൂർതിമാൻ ന ഭവതി താവദ് യുഷ്മത്കാരണാത് പുനഃ പ്രസവവേദനേവ മമ വേദനാ ജായതേ|
| وَكَمْ أَوَدُّ لَوْ أَكُونُ الآنَ حَاضِراً عِنْدَكُمْ، فَأُخَاطِبَكُمْ بِغَيْرِ هذِهِ اللهْجَةِ، لأَنِّي مُتَحَيِّرٌ فِي أَمْرِكُمْ. | ٢٠ 20 |
അഹമിദാനീം യുഷ്മാകം സന്നിധിം ഗത്വാ സ്വരാന്തരേണ യുഷ്മാൻ സമ്ഭാഷിതും കാമയേ യതോ യുഷ്മാനധി വ്യാകുലോഽസ്മി|
| قُولُوا لِي، يَا مَنْ تَرْغَبُونَ فِي الرُّجُوعِ إِلَى الْعُبُودِيَّةِ لِلشَّرِيعَةِ، أَلَسْتُمْ تَسْمَعُونَ مَا جَاءَ فِي الشَّرِيعَةِ؟ | ٢١ 21 |
ഹേ വ്യവസ്ഥാധീനതാകാങ്ക്ഷിണഃ യൂയം കിം വ്യവസ്ഥായാ വചനം ന ഗൃഹ്ലീഥ?
| فَإِنَّهُ قَدْ كُتِبَ أَنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ لَهُ ابْنَانِ: أَحَدُهُمَا مِنَ الْجَارِيَةِ، وَالآخَرُ مِنَ الْمَرْأَةِ الْحُرَّةِ. | ٢٢ 22 |
തന്മാം വദത| ലിഖിതമാസ്തേ, ഇബ്രാഹീമോ ദ്വൗ പുത്രാവാസാതേ തയോരേകോ ദാസ്യാം ദ്വിതീയശ്ച പത്ന്യാം ജാതഃ|
| أَمَّا ابْنُ الْجَارِيَةِ، فَقَدْ وُلِدَ حَسَبَ الْجَسَدِ. وَأَمَّا ابْنُ الْحُرَّةِ، فَإِتْمَاماً لِلْوَعْدِ. | ٢٣ 23 |
തയോ ര്യോ ദാസ്യാം ജാതഃ സ ശാരീരികനിയമേന ജജ്ഞേ യശ്ച പത്ന്യാം ജാതഃ സ പ്രതിജ്ഞയാ ജജ്ഞേ|
| وَهذِهِ الْحَقِيقَةُ لَهَا مَعْنىً رَمْزِيٌّ. فَهَاتَانِ الْمَرْأَتَانِ تَرْمُزَانِ إِلَى عَهْدَيْنِ: الأَوَّلُ مَصْدَرُهُ جَبَلُ سِينَاءَ، يَجْعَلُ الْمَوْلُودِينَ تَحْتَهُ فِي حَالِ الْعُبُودِيَّةِ، وَرَمْزُهُ هَاجَرُ. | ٢٤ 24 |
ഇദമാഖ്യാനം ദൃഷ്ടന്തസ്വരൂപം| തേ ദ്വേ യോഷിതാവീശ്വരീയസന്ധീ തയോരേകാ സീനയപർവ്വതാദ് ഉത്പന്നാ ദാസജനയിത്രീ ച സാ തു ഹാജിരാ|
| وَلَفْظَةُ هَاجَرَ تُطْلَقُ عَلَى جَبَلِ سِينَاءَ، فِي بِلادِ الْعَرَبِ، وَتُمَثِّلُ أُورُشَلِيمَ الْحَالِيَّةَ، فَإِنَّهَا مَعَ بَنِيهَا فِي الْعُبُودِيَّةِ. | ٢٥ 25 |
യസ്മാദ് ഹാജിരാശബ്ദേനാരവദേശസ്ഥസീനയപർവ്വതോ ബോധ്യതേ, സാ ച വർത്തമാനായാ യിരൂശാലമ്പുര്യ്യാഃ സദൃശീ| യതഃ സ്വബാലൈഃ സഹിതാ സാ ദാസത്വ ആസ്തേ|
| أَمَّا الثَّانِي، فَرَمْزُهُ الْحُرَّةُ الَّتِي تُمَثِّلُ أُورُشَلِيمَ السَّمَاوِيَّةَ الَّتِي هِيَ أُمُّنَا. | ٢٦ 26 |
കിന്തു സ്വർഗീയാ യിരൂശാലമ്പുരീ പത്നീ സർവ്വേഷാമ് അസ്മാകം മാതാ ചാസ്തേ|
| فَإِنَّهُ قَدْ كُتِبَ: «افْرَحِي أَيَّتُهَا الْعَاقِرُ الَّتِي لَا تَلِدُ، اهْتِفِي بِأَعْلَى صَوْتِكِ أَيَّتُهَا الَّتِي لَا تَتَمَخَّضُ، لأَنَّ أَوْلادَ الْمَهْجُورَةِ أَكْثَرُ عَدَداً مِنْ أَوْلادِ الَّتِي لَهَا زَوْجٌ!» | ٢٧ 27 |
യാദൃശം ലിഖിതമ് ആസ്തേ, "വന്ധ്യേ സന്താനഹീനേ ത്വം സ്വരം ജയജയം കുരു| അപ്രസൂതേ ത്വയോല്ലാസോ ജയാശബ്ദശ്ച ഗീയതാം| യത ഏവ സനാഥായാ യോഷിതഃ സന്തതേ ർഗണാത്| അനാഥാ യാ ഭവേന്നാരീ തദപത്യാനി ഭൂരിശഃ|| "
| وَأَمَّا أَنْتُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، فَأَوْلادُ الْوَعْدِ، عَلَى مِثَالِ إِسْحَاقَ. | ٢٨ 28 |
ഹേ ഭ്രാതൃഗണ, ഇമ്ഹാക് ഇവ വയം പ്രതിജ്ഞയാ ജാതാഃ സന്താനാഃ|
| وَلَكِنْ، كَمَا كَانَ فِي الْمَاضِي الْمَوْلُودُ بِحَسَبِ الْجَسَدِ يَضْطَهِدُ الْمَوْلُودَ بِحَسَبِ الرُّوحِ، فَكَذَلِكَ أَيْضاً يَحْدُثُ الآنَ. | ٢٩ 29 |
കിന്തു തദാനീം ശാരീരികനിയമേന ജാതഃ പുത്രോ യദ്വദ് ആത്മികനിയമേന ജാതം പുത്രമ് ഉപാദ്രവത് തഥാധുനാപി|
| إِنَّمَا مَاذَا يَقُولُ الْكِتَابُ؟ «اطْرُدِ الْجَارِيَةَ وَابْنَهَا، لأَنَّ ابْنَ الْجَارِيَةِ لَا يَرِثُ مَعَ ابْنِ الْحُرَّةِ!» | ٣٠ 30 |
കിന്തു ശാസ്ത്രേ കിം ലിഖിതം? "ത്വമ് ഇമാം ദാസീം തസ്യാഃ പുത്രഞ്ചാപസാരയ യത ഏഷ ദാസീപുത്രഃ പത്നീപുത്രേണ സമം നോത്തരാധികാരീ ഭവിയ്യതീതി| "
| إِذَنْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، نَحْنُ لَسْنَا أَوْلادَ الْجَارِيَةِ، بَلْ أَوْلادُ الْحُرَّةِ. | ٣١ 31 |
അതഏവ ഹേ ഭ്രാതരഃ, വയം ദാസ്യാഃ സന്താനാ ന ഭൂത്വാ പാത്ന്യാഃ സന്താനാ ഭവാമഃ|
