غَلاطِيَّة 3

١ 1 يَا أَهْلَ غَلاطِيَّةَ الأَغْبِيَاءَ! مَنْ سَحَرَ عُقُولَكُمْ، أَنْتُمُ الَّذِينَ قَدْ رُسِمَ أَمَامَ أَعْيُنِكُمْ يَسُوعُ الْمَسِيحُ وَهُوَ مَصْلُوبٌ؟

ഹേ നിർബ്ബോധാ ഗാലാതിലോകാഃ, യുഷ്മാകം മധ്യേ ക്രുശേ ഹത ഇവ യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടോ യുഷ്മാകം സമക്ഷം പ്രകാശിത ആസീത് അതോ യൂയം യഥാ സത്യം വാക്യം ന ഗൃഹ്ലീഥ തഥാ കേനാമുഹ്യത?

٢ 2 أُرِيدُ أَنْ أَسْتَعْلِمَ مِنْكُمْ هَذَا الأَمْرَ فَقَطْ: أَعَلَى أَسَاسِ الْعَمَلِ بِمَا فِي الشَّرِيعَةِ نِلْتُمُ الرُّوحَ، أَمْ عَلَى أَسَاسِ الإِيمَانِ بِالْبِشَارَةِ؟

അഹം യുഷ്മത്തഃ കഥാമേകാം ജിജ്ഞാസേ യൂയമ് ആത്മാനം കേനാലഭധ്വം? വ്യവസ്ഥാപാലനേന കിം വാ വിശ്വാസവാക്യസ്യ ശ്രവണേന?

٣ 3 أَإِلَى هَذَا الْحَدِّ أَنْتُمْ أَغْبِيَاءُ؟ أَبَعْدَمَا ابْتَدَأْتُمْ بِالرُّوحِ تُكَمَّلُونَ بِالْجَسَدِ؟

യൂയം കിമ് ഈദൃഗ് അബോധാ യദ് ആത്മനാ കർമ്മാരഭ്യ ശരീരേണ തത് സാധയിതും യതധ്വേ?

٤ 4 وَهَلْ كَانَ اخْتِبَارُكُمُ الطَّوِيلُ بِلا جَدْوَى، إِنْ كَانَ حَقّاً بِلا جَدْوَى؟

തർഹി യുഷ്മാകം ഗുരുതരോ ദുഃഖഭോഗഃ കിം നിഷ്ഫലോ ഭവിഷ്യതി? കുഫലയുക്തോ വാ കിം ഭവിഷ്യതി?

٥ 5 فَذَاكَ الَّذِي يَهَبُكُمُ الرُّوحَ، وَيُجْرِي مُعْجِزَاتٍ فِي مَا بَيْنَكُمْ، أَيَفْعَلُ ذَلِكَ عَلَى أَسَاسِ أَعْمَالِ الشَّرِيعَةِ أَمْ عَلَى أَسَاسِ الإِيمَانِ بِالبِشَارَةِ؟

യോ യുഷ്മഭ്യമ് ആത്മാനം ദത്തവാൻ യുഷ്മന്മധ്യ ആശ്ചര്യ്യാണി കർമ്മാണി ച സാധിതവാൻ സ കിം വ്യവസ്ഥാപാലനേന വിശ്വാസവാക്യസ്യ ശ്രവണേന വാ തത് കൃതവാൻ?

٦ 6 كَذَلِكَ «آمَنَ إِبْرَاهِيمُ بِاللهِ، فَحُسِبَ لَهُ ذَلِكَ بِرّاً».

ലിഖിതമാസ്തേ, ഇബ്രാഹീമ ഈശ്വരേ വ്യശ്വസീത് സ ച വിശ്വാസസ്തസ്മൈ പുണ്യാർഥം ഗണിതോ ബഭൂവ,

٧ 7 فَاعْلَمُوا إِذَنْ أَنَّ الَّذِينَ هُمْ عَلَى مَبْدَأِ الإِيمَانِ هُمْ أَبْنَاءُ إِبْرَاهِيمَ فِعْلاً.

അതോ യേ വിശ്വാസാശ്രിതാസ്ത ഏവേബ്രാഹീമഃ സന്താനാ ഇതി യുഷ്മാഭി ർജ്ഞായതാം|

٨ 8 ثُمَّ إِنَّ الْكِتَابَ، إِذْ سَبَقَ فَرَأَى أَنَّ اللهَ سَوْفَ يُبَرِّرُ الأُمَمَ عَلَى أَسَاسِ الإِيمَانِ، بَشَّرَ إِبْرَاهِيمَ سَلَفاً بِقَوْلِهِ: «فِيكَ تَتَبَارَكُ جَمِيعُ الأُمَمِ!»

ഈശ്വരോ ഭിന്നജാതീയാൻ വിശ്വാസേന സപുണ്യീകരിഷ്യതീതി പൂർവ്വം ജ്ഞാത്വാ ശാസ്ത്രദാതാ പൂർവ്വമ് ഇബ്രാഹീമം സുസംവാദം ശ്രാവയന ജഗാദ, ത്വത്തോ ഭിന്നജാതീയാഃ സർവ്വ ആശിഷം പ്രാപ്സ്യന്തീതി|

٩ 9 إِذَنِ الَّذِينَ هُمْ عَلَى مَبْدَأِ الإِيمَانِ يُبَارَكُونَ مَعَ إِبْرَاهِيمَ الْمُؤْمِنِ.

അതോ യേ വിശ്വാസാശ്രിതാസ്തേ വിശ്വാസിനേബ്രാഹീമാ സാർദ്ധമ് ആശിഷം ലഭന്തേ|

١٠ 10 أَمَّا جَمِيعُ الَّذِينَ عَلَى مَبْدَأِ أَعْمَالِ الشَّرِيعَةِ، فَإِنَّهُمْ تَحْتَ اللَّعْنَةِ، لأَنَّهُ قَدْ كُتِبَ: «مَلْعُونٌ كُلُّ مَنْ لَا يَثْبُتُ عَلَى الْعَمَلِ بِكُلِّ مَا هُوَ مَكْتُوبٌ فِي كِتَابِ الشَّرِيعَةِ!»

യാവന്തോ ലോകാ വ്യവസ്ഥായാഃ കർമ്മണ്യാശ്രയന്തി തേ സർവ്വേ ശാപാധീനാ ഭവന്തി യതോ ലിഖിതമാസ്തേ, യഥാ, "യഃ കശ്ചിദ് ഏതസ്യ വ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥസ്യ സർവ്വവാക്യാനി നിശ്ചിദ്രം ന പാലയതി സ ശപ്ത ഇതി| "

١١ 11 أَمَّا أَنَّ أَحَداً لَا يَتَبَرَّرُ عِنْدَ اللهِ بِفَضْلِ الشَّرِيعَةِ، فَذَلِكَ وَاضِحٌ، لأَنَّ «مَنْ تَبَرَّرَ بِالإِيمَانِ فَبِالإِيمَانِ يَحْيَا».

ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് കോഽപി വ്യവസ്ഥയാ സപുണ്യോ ന ഭവതി തദ വ്യക്തം യതഃ "പുണ്യവാൻ മാനവോ വിശ്വാസേന ജീവിഷ്യതീതി" ശാസ്ത്രീയം വചഃ|

١٢ 12 وَلَكِنَّ الشَّرِيعَةَ لَا تَقُومُ عَلَى مَبْدَأ الإِيمَانِ، بَلْ «مَنْ عَمِلَ بِهَذِهِ الوَصَايَا، يَحْيَا بِها».

വ്യവസ്ഥാ തു വിശ്വാസസമ്ബന്ധിനീ ന ഭവതി കിന്ത്വേതാനി യഃ പാലയിഷ്യതി സ ഏവ തൈ ർജീവിഷ്യതീതിനിയമസമ്ബന്ധിനീ|

١٣ 13 إِنَّ الْمَسِيحَ حَرَّرَنَا بِالْفِدَاءِ مِنْ لَعْنَةِ الشَّرِيعَةِ، إِذْ صَارَ لَعْنَةً عِوَضاً عَنَّا، لأَنَّهُ قَدْ كُتِبَ: «مَلْعُونٌ كُلُّ مَنْ عُلِّقَ عَلَى خَشَبَةٍ»،

ഖ്രീഷ്ടോഽസ്മാൻ പരിക്രീയ വ്യവസ്ഥായാഃ ശാപാത് മോചിതവാൻ യതോഽസ്മാകം വിനിമയേന സ സ്വയം ശാപാസ്പദമഭവത് തദധി ലിഖിതമാസ്തേ, യഥാ, "യഃ കശ്ചിത് തരാവുല്ലമ്ബ്യതേ സോഽഭിശപ്ത ഇതി| "

١٤ 14 لِكَيْ تَصِلَ بَرَكَةُ إِبْرَاهِيمَ إِلَى الأُمَمِ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ، فَنَنَالَ عَنْ طَرِيقِ الإِيمَانِ الرُّوحَ الْمَوْعُودَ.

തസ്മാദ് ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനേവ്രാഹീമ ആശീ ർഭിന്നജാതീയലോകേഷു വർത്തതേ തേന വയം പ്രതിജ്ഞാതമ് ആത്മാനം വിശ്വാസേന ലബ്ധും ശക്നുമഃ|

١٥ 15 أَيُّهَا الإِخْوَةُ، بِمَنْطِقِ الْبَشَرِ أَقُولُ إِنَّهُ حَتَّى الْعَهْدُ الَّذِي يُقِرُّهُ إِنْسَانٌ، لَا أَحَدَ يُلْغِيهِ أَوْ يَزِيدُ عَلَيْهِ.

ഹേ ഭ്രാതൃഗണ മാനുഷാണാം രീത്യനുസാരേണാഹം കഥയാമി കേനചിത് മാനവേന യോ നിയമോ നിരചായി തസ്യ വികൃതി ർവൃദ്ധി ർവാ കേനാപി ന ക്രിയതേ|

١٦ 16 وَقَدْ وُجِّهَتِ الْوُعُودُ لإِبْرَاهِيمَ وَنَسْلِهِ، وَلا يَقُولُ «وَلِلأَنْسَالِ» كَأَنَّهُ يُشِيرُ إِلَى كَثِيرِينَ، بَلْ يُشِيرُ إِلَى وَاحِدٍ، إِذْ يَقُولُ «وَلِنَسْلِكَ»، يَعْنِي الْمَسِيحَ.

പരന്ത്വിബ്രാഹീമേ തസ്യ സന്താനായ ച പ്രതിജ്ഞാഃ പ്രതി ശുശ്രുവിരേ തത്ര സന്താനശബ്ദം ബഹുവചനാന്തമ് അഭൂത്വാ തവ സന്താനായേത്യേകവചനാന്തം ബഭൂവ സ ച സന്താനഃ ഖ്രീഷ്ട ഏവ|

١٧ 17 فَمَا أَقُولُهُ هُوَ هَذَا: إِنَّ عَهْداً سَبَقَ أَنْ أَقَرَّهُ اللهُ لَا تَنْقُضُهُ الشَّرِيعَةُ الَّتِي جَاءَتْ بَعْدَهُ بِأَرْبَعِ مِئَةٍ وَثَلاثِينَ سَنَةً، وَكَأَنَّهَا تُلْغِي الْوَعْدَ.

അതഏവാഹം വദാമി, ഈശ്വരേണ യോ നിയമഃ പുരാ ഖ്രീഷ്ടമധി നിരചായി തതഃ പരം ത്രിംശദധികചതുഃശതവത്സരേഷു ഗതേഷു സ്ഥാപിതാ വ്യവസ്ഥാ തം നിയമം നിരർഥകീകൃത്യ തദീയപ്രതിജ്ഞാ ലോപ്തും ന ശക്നോതി|

١٨ 18 فَلَوْ كَانَ الْمِيرَاثُ يَتِمُّ عَلَى مَبْدَأِ الشَّرِيعَةِ، لَمَا كَانَ الأَمْرُ مُتَعَلِّقاً بَعْدُ بِالْوَعْدِ. غَيْرَ أَنَّ اللهَ، بِالْوَعْدِ، أَنْعَمَ بِالْمِيرَاثِ عَلَى إِبْرَاهِيمَ.

യസ്മാത് സമ്പദധികാരോ യദി വ്യവസ്ഥയാ ഭവതി തർഹി പ്രതിജ്ഞയാ ന ഭവതി കിന്ത്വീശ്വരഃ പ്രതിജ്ഞയാ തദധികാരിത്വമ് ഇബ്രാഹീമേ ഽദദാത്|

١٩ 19 فَلِمَاذَا الشَّرِيعَةُ إِذَنْ؟ إِنَّهَا فَقَطْ أُضِيفَتْ إِظْهَاراً لِلْمَعَاصِي، إِلَى أَنْ يَجِيءَ «النَّسْلُ» الَّذِي قُطِعَ لَهُ الْوَعْدُ، وَقَدْ رُتِّبَتْ بِمَلائِكَةٍ وَعَلَى يَدِ وَسِيطٍ.

തർഹി വ്യവസ്ഥാ കിമ്ഭൂതാ? പ്രതിജ്ഞാ യസ്മൈ പ്രതിശ്രുതാ തസ്യ സന്താനസ്യാഗമനം യാവദ് വ്യഭിചാരനിവാരണാർഥം വ്യവസ്ഥാപി ദത്താ, സാ ച ദൂതൈരാജ്ഞാപിതാ മധ്യസ്ഥസ്യ കരേ സമർപിതാ ച|

٢٠ 20 وَلكِنْ، عِنْدَمَا يَصْدُرُ الْوَعْدُ مِنْ جَانِبٍ وَاحِدٍ، فَلا لُزُومَ لِوَسِيطٍ. وَالْوَاعِدُ هُنَا هُوَ اللهُ وَحْدَهُ.

നൈകസ്യ മധ്യസ്ഥോ വിദ്യതേ കിന്ത്വീശ്വര ഏക ഏവ|

٢١ 21 فَهَلْ تُنَاقِضُ الشَّرِيعَةُ وُعُودَ اللهِ؟ حَاشَا! فَلَوْ أُعْطِيَتْ شَرِيعَةٌ قَادِرَةٌ أَنْ تُحْيِيَ، لَكَانَ الْبِرُّ بِالْحَقِيقَةِ عَلَى مَبْدَأِ الشَّرِيعَةِ.

തർഹി വ്യവസ്ഥാ കിമ് ഈശ്വരസ്യ പ്രതിജ്ഞാനാം വിരുദ്ധാ? തന്ന ഭവതു| യസ്മാദ് യദി സാ വ്യവസ്ഥാ ജീവനദാനേസമർഥാഭവിഷ്യത് തർഹി വ്യവസ്ഥയൈവ പുണ്യലാഭോഽഭവിഷ്യത്|

٢٢ 22 وَلَكِنَّ الْكِتَابَ حَبَسَ الْجَمِيعَ تَحْتَ الْخَطِيئَةِ، حَتَّى إِنَّ الْوَعْدَ، عَلَى أَسَاسِ الإِيمَانِ بِيَسُوعَ الْمَسِيحِ، يُوهَبُ لِلَّذِينَ يُؤْمِنُونَ.

കിന്തു യീശുഖ്രീഷ്ടേ യോ വിശ്വാസസ്തത്സമ്ബന്ധിയാഃ പ്രതിജ്ഞായാഃ ഫലം യദ് വിശ്വാസിലോകേഭ്യോ ദീയതേ തദർഥം ശാസ്ത്രദാതാ സർവ്വാൻ പാപാധീനാൻ ഗണയതി|

٢٣ 23 فَقَبْلَ مَجِيءِ الإِيمَانِ، كُنَّا تَحْتَ حِرَاسَةِ الشَّرِيعَةِ، مُحْتَجَزِينَ إِلَى أَنْ يُعْلَنَ الإِيمَانُ الَّذِي كَانَ إِعْلانُهُ مُنْتَظَراً.

അതഏവ വിശ്വാസസ്യാനാഗതസമയേ വയം വ്യവസ്ഥാധീനാഃ സന്തോ വിശ്വാസസ്യോദയം യാവദ് രുദ്ധാ ഇവാരക്ഷ്യാമഹേ|

٢٤ 24 إِذَنْ، كَانَتِ الشَّرِيعَةُ هِيَ مُؤَدِّبُنَا حَتَّى مَجِيءِ الْمَسِيحِ، لِكَيْ نُبَرَّرَ عَلَى أَسَاسِ الإِيمَانِ.

ഇത്ഥം വയം യദ് വിശ്വാസേന സപുണ്യീഭവാമസ്തദർഥം ഖ്രീഷ്ടസ്യ സമീപമ് അസ്മാൻ നേതും വ്യവസ്ഥാഗ്രഥോഽസ്മാകം വിനേതാ ബഭൂവ|

٢٥ 25 وَلَكِنْ بَعْدَمَا جَاءَ الإِيمَانُ، تَحَرَّرْنَا مِنْ سُلْطَةِ الْمُؤَدِّبِ.

കിന്ത്വധുനാഗതേ വിശ്വാസേ വയം തസ്യ വിനേതുരനധീനാ അഭവാമ|

٢٦ 26 فَإِنَّكُمْ جَمِيعاً أَبْنَاءُ اللهِ بِالإِيمَانِ بِالْمَسِيحِ يَسُوعَ.

ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ വിശ്വസനാത് സർവ്വേ യൂയമ് ഈശ്വരസ്യ സന്താനാ ജാതാഃ|

٢٧ 27 لأَنَّكُمْ، جَمِيعَ الَّذِينَ تَعَمَّدْتُمْ فِي الْمَسِيحِ، قَدْ لَبِسْتُمُ الْمَسِيحَ.

യൂയം യാവന്തോ ലോകാഃ ഖ്രീഷ്ടേ മജ്ജിതാ അഭവത സർവ്വേ ഖ്രീഷ്ടം പരിഹിതവന്തഃ|

٢٨ 28 لَا فَرْقَ بَعْدَ الآنَ بَيْنَ يَهُودِيٍّ وَيُونَانِيٍّ، أَوْ عَبْدٍ وَحُرٍّ، أَوْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى، لأَنَّكُمْ جَمِيعاً وَاحِدٌ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

അതോ യുഷ്മന്മധ്യേ യിഹൂദിയൂനാനിനോ ർദാസസ്വതന്ത്രയോ ര്യോഷാപുരുഷയോശ്ച കോഽപി വിശേഷോ നാസ്തി; സർവ്വേ യൂയം ഖ്രീഷ്ടേ യീശാവേക ഏവ|

٢٩ 29 فَإِذَا كُنْتُمْ لِلْمَسِيحِ، فَأَنْتُمْ إِذَنْ نَسْلُ إِبْرَاهِيمَ وَحَسَبَ الْوَعْدِ وَارِثُونَ.

കിഞ്ച യൂയം യദി ഖ്രീഷ്ടസ്യ ഭവഥ തർഹി സുതരാമ് ഇബ്രാഹീമഃ സന്താനാഃ പ്രതിജ്ഞയാ സമ്പദധികാരിണശ്ചാധ്വേ|