أفَسُس 6

١ 1 أَيُّهَا الأَوْلادُ، أَطِيعُوا وَالِدِيكُمْ فِي الرَّبِّ. فَهَذَا هُوَ الصَّوَابُ:

ഹേ ബാലകാഃ, യൂയം പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ പിത്രോരാജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത യതസ്തത് ന്യായ്യം|

٢ 2 «أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ» وَهَذِهِ أَوَّلُ وَصِيَّةٍ مُرْتَبِطَةٍ بِوَعْدٍ

ത്വം നിജപിതരം മാതരഞ്ച സമ്മന്യസ്വേതി യോ വിധിഃ സ പ്രതിജ്ഞായുക്തഃ പ്രഥമോ വിധിഃ

٣ 3 «لِكَيْ تُلاقِيَ الْخَيْرَ وَيَطُولَ عُمْرُكَ عَلَى الأَرْضِ!»

ഫലതസ്തസ്മാത് തവ കല്യാണം ദേശേ ച ദീർഘകാലമ് ആയു ർഭവിഷ്യതീതി|

٤ 4 وَأَنْتُمْ، أَيُّهَا الآبَاءُ، لَا تُثِيرُوا غَضَبَ أَوْلادِكُمْ. وَإِنَّمَا رَبُّوهُمْ بِتَأْدِيبِ الرَّبِّ وَوَصَايَاهُ.

അപരം ഹേ പിതരഃ, യൂയം സ്വബാലകാൻ മാ രോഷയത കിന്തു പ്രഭോ ർവിനീത്യാദേശാഭ്യാം താൻ വിനയത|

٥ 5 أَيُّهَا الْعَبِيدُ، أَطِيعُوا سَادَتَكُمُ الْبَشَرِيِّينَ بِخَوْفٍ وَارْتِعَادٍ، مِنْ قَلْبٍ صَادِقٍ، كَمَنْ يُطِيعُ الْمَسِيحَ،

ഹേ ദാസാഃ, യൂയം ഖ്രീഷ്ടമ് ഉദ്ദിശ്യ സഭയാഃ കമ്പാന്വിതാശ്ച ഭൂത്വാ സരലാന്തഃകരണൈരൈഹികപ്രഭൂനാമ് ആജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത|

٦ 6 غَيْرَ عَامِلِينَ بِجِدٍّ فَقَطْ حِينَ تَكُونُ عُيُونُهُمْ عَلَيْكُمْ كَمَنْ يُحَاوِلُ إِرْضَاءَ النَّاسِ، بَلِ انْطِلاقاً مِنْ كَوْنِكُمْ عَبِيداً لِلْمَسِيحِ،

ദൃഷ്ടിഗോചരീയപരിചര്യ്യയാ മാനുഷേഭ്യോ രോചിതും മാ യതധ്വം കിന്തു ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാസാ ഇവ നിവിഷ്ടമനോഭിരീശ്ചരസ്യേച്ഛാം സാധയത|

٧ 7 عَامِلِينَ بِمَشِيئَةِ اللهِ مِنَ الْقَلْبِ، خَادِمِينَ بِنِيَّةٍ حَسَنَةٍ كَمَا لِلرَّبِّ، لَا لِلنَّاسِ.

മാനവാൻ അനുദ്ദിശ്യ പ്രഭുമേവോദ്ദിശ്യ സദ്ഭാവേന ദാസ്യകർമ്മ കുരുധ്വം|

٨ 8 فَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّهُ مَهْمَا عَمِلَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَ الْخَيْرِ، فَسَوْفَ يَنَالُ الْمُكَافَأَةَ مِنَ الرَّبِّ، سَوَاءٌ أَكَانَ عَبْداً أَمْ حُرّاً.

ദാസമുക്തയോ ര്യേന യത് സത്കർമ്മ ക്രിയതേ തേന തസ്യ ഫലം പ്രഭുതോ ലപ്സ്യത ഇതി ജാനീത ച|

٩ 9 وَأَنْتُمْ، أَيُّهَا السَّادَةُ، عَامِلُوهُمْ بِمِثْلِ هذِهِ الْمُعَامَلَةِ غَيْرَ لاجِئِينَ إِلَى التَّهْدِيدِ، عَالِمِينَ أَنَّ سَيِّدَكُمْ وَسَيِّدَهُمْ هُوَ فِي السَّمَاءِ، وَهُوَ لَا يُحَابِي أَحَداً.

അപരം ഹേ പ്രഭവഃ, യുഷ്മാഭി ർഭർത്സനം വിഹായ താൻ പ്രതി ന്യായ്യാചരണം ക്രിയതാം യശ്ച കസ്യാപി പക്ഷപാതം ന കരോതി യുഷ്മാകമപി താദൃശ ഏകഃ പ്രഭുഃ സ്വർഗേ വിദ്യത ഇതി ജ്ഞായതാം|

١٠ 10 وَخِتَاماً، تَشَدَّدُوا فِي الرَّبِّ وَفِي قُدْرَةِ قُوَّتِهِ.

അധികന്തു ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം പ്രഭുനാ തസ്യ വിക്രമയുക്തശക്ത്യാ ച ബലവന്തോ ഭവത|

١١ 11 الْبَسُوا سِلاحَ اللهِ الْكَامِلَ، لِتَتَمَكَّنُوا مِنَ الصُّمُودِ فِي وَجْهِ مَكَايِدِ إِبْلِيسَ.

യൂയം യത് ശയതാനശ്ഛലാനി നിവാരയിതും ശക്നുഥ തദർഥമ് ഈശ്വരീയസുസജ്ജാം പരിധദ്ധ്വം|

١٢ 12 فَإِنَّ حَرْبَنَا لَيْسَتْ ضِدَّ ذَوِي اللَّحْمِ وَالدَّمِ، بَلْ ضِدُّ الرِّئَاسَاتِ، ضِدُّ السُّلُطَاتِ، ضِدُّ أَسْيَادِ الْعَالَمِ حُكَّامِ هَذَا الظَّلامِ، ضِدُّ قِوَى الشَّرِّ الرُّوحِيَّةِ فِي السَّمَاوَاتِ. (aiōn g165)

യതഃ കേവലം രക്തമാംസാഭ്യാമ് ഇതി നഹി കിന്തു കർതൃത്വപരാക്രമയുക്തൈസ്തിമിരരാജ്യസ്യേഹലോകസ്യാധിപതിഭിഃ സ്വർഗോദ്ഭവൈ ർദുഷ്ടാത്മഭിരേവ സാർദ്ധമ് അസ്മാഭി ര്യുദ്ധം ക്രിയതേ| (aiōn g165)

١٣ 13 لِذَلِكَ اتَّخِذُوا سِلاحَ اللهِ الْكَامِلَ، لِتَتَمَكَّنُوا مِنَ الْمُقَاوَمَةِ فِي يَوْمِ الشَّرِّ، وَمِنَ الصُّمُودِ أَيْضاً بَعْدَ تَحْقِيقِ كُلِّ هَدَفٍ.

അതോ ഹേതോ ര്യൂയം യയാ സംകുലേ ദിനേഽവസ്ഥാതും സർവ്വാണി പരാജിത്യ ദൃഢാഃ സ്ഥാതുഞ്ച ശക്ഷ്യഥ താമ് ഈശ്വരീയസുസജ്ജാം ഗൃഹ്ലീത|

١٤ 14 فَاصْمُدُوا إِذَنْ بَعْدَ أَنْ تَتَّخِذُوا الْحَقَّ حِزَاماً لأَوْسَاطِكُمْ، وَالصَّلاحَ دِرْعاً لِصُدُورِكُمْ،

വസ്തുതസ്തു സത്യത്വേന ശൃങ്ഖലേന കടിം ബദ്ധ്വാ പുണ്യേന വർമ്മണാ വക്ഷ ആച്ഛാദ്യ

١٥ 15 وَالاسْتِعْدَادَ لِنَشْرِ بِشَارَةِ السَّلامِ حِذَاءً لأَقْدَامِكُمْ.

ശാന്തേഃ സുവാർത്തയാ ജാതമ് ഉത്സാഹം പാദുകായുഗലം പദേ സമർപ്യ തിഷ്ഠത|

١٦ 16 وَفَوْقَ هَذَا كُلِّهِ، احْمِلُوا الإِيمَانَ تُرْساً بِهِ تَقْدِرُونَ أَنْ تُطْفِئُوا جَمِيعَ سِهَامِ الشِّرِّيرِ الْمُشْتَعِلَةِ.

യേന ച ദുഷ്ടാത്മനോഽഗ്നിബാണാൻ സർവ്വാൻ നിർവ്വാപയിതും ശക്ഷ്യഥ താദൃശം സർവ്വാച്ഛാദകം ഫലകം വിശ്വാസം ധാരയത|

١٧ 17 وَاتَّخِذُوا الْخَلاصَ خُوذَةً لِلرَّأْسِ، وَكَلِمَةَ اللهِ سَيْفَ الرُّوحِ.

ശിരസ്ത്രം പരിത്രാണമ് ആത്മനഃ ഖങ്ഗഞ്ചേശ്വരസ്യ വാക്യം ധാരയത|

١٨ 18 صَلُّوا فِي كُلِّ حَالٍ، بِكُلِّ صَلاةٍ وَطِلْبَةٍ فِي الرُّوحِ، وَسَاهِرِينَ لِهَذَا الْغَرَضِ عَيْنِهِ مُوَاظِبِينَ تَمَاماً عَلَى جَمِيعِ الطِّلْبَاتِ لأَجْلِ الْقِدِّيسِينَ جَمِيعاً،

സർവ്വസമയേ സർവ്വയാചനേന സർവ്വപ്രാർഥനേന ചാത്മനാ പ്രാർഥനാം കുരുധ്വം തദർഥം ദൃഢാകാങ്ക്ഷയാ ജാഗ്രതഃ സർവ്വേഷാം പവിത്രലോകാനാം കൃതേ സദാ പ്രാർഥനാം കുരുധ്വം|

١٩ 19 وَلأَجْلِي كَيْ أُلْهَمَ مَا أَنْطِقُ بِهِ كُلَّمَا فَتَحْتُ فَمِي لأُعْلِنَ بِجُرْأَةٍ سِرَّ الإِنْجِيلِ

അഹഞ്ച യസ്യ സുസംവാദസ്യ ശൃങ്ഖലബദ്ധഃ പ്രചാരകദൂതോഽസ്മി തമ് ഉപയുക്തേനോത്സാഹേന പ്രചാരയിതും യഥാ ശക്നുയാം

٢٠ 20 الَّذِي أَنَا سَفِيرُهُ الْمُقَيَّدُ بِالسَّلاسِلِ، فَأَكُونُ جَرِيئاً فِي إِعْلانِهِ كَمَا يَجِبُ أَنْ أَتَكَلَّمَ بِهِ.

തഥാ നിർഭയേന സ്വരേണോത്സാഹേന ച സുസംവാദസ്യ നിഗൂഢവാക്യപ്രചാരായ വക്തൃതാ യത് മഹ്യം ദീയതേ തദർഥം മമാപി കൃതേ പ്രാർഥനാം കുരുധ്വം|

٢١ 21 وَلِكَيْ تَعْرِفُوا أَحْوَالِي وَأَخْبَارَ عَمَلِي، فَإِنَّ تِيخِيكُسَ، الأَخَ الْحَبِيبَ وَالْخَادِمَ الأَمِينَ فِي الرَّبِّ، يُخْبِرُكُمْ بِها جَمِيعاً.

അപരം മമ യാവസ്ഥാസ്തി യച്ച മയാ ക്രിയതേ തത് സർവ്വം യദ് യുഷ്മാഭി ർജ്ഞായതേ തദർഥം പ്രഭുനാ പ്രിയഭ്രാതാ വിശ്വാസ്യഃ പരിചാരകശ്ച തുഖികോ യുഷ്മാൻ തത് ജ്ഞാപയിഷ്യതി|

٢٢ 22 وَقَدْ أَرْسَلْتُهُ إِلَيْكُمْ لِهَذَا الأَمْرِ بِعَيْنِهِ: لِتَعْرِفُوا أَحْوَالِي فَتَتَشَجَّعُ قُلُوبُكُمْ.

യൂയം യദ് അസ്മാകമ് അവസ്ഥാം ജാനീഥ യുഷ്മാകം മനാംസി ച യത് സാന്ത്വനാം ലഭന്തേ തദർഥമേവാഹം യുഷ്മാകം സന്നിധിം തം പ്രേഷിതവാന|

٢٣ 23 سَلامٌ إِلَى الإِخْوَةِ، وَمَحَبَّةٌ مَعَ إِيمَانٍ، مِنَ اللهِ الآبِ وَالرَّبِّ يَسُوعَ الْمَسِيحِ!

അപരമ് ഈശ്വരഃ പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച സർവ്വേഭ്യോ ഭ്രാതൃഭ്യഃ ശാന്തിം വിശ്വാസസഹിതം പ്രേമ ച ദേയാത്|

٢٤ 24 لِتَكُنِ النِّعْمَةُ مَعَ جَمِيعِ الَّذِينَ يُحِبُّونَ رَبَّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحَ مَحَبَّةً لَا يَعْتَرِيهَا الْفَسَادُ!

യേ കേചിത് പ്രഭൗ യീശുഖ്രീഷ്ടേഽക്ഷയം പ്രേമ കുർവ്വന്തി താൻ പ്രതി പ്രസാദോ ഭൂയാത്| തഥാസ്തു|