كُولُوسِي 3

١ 1 فَبِمَا أَنَّكُمْ قَدْ قُمْتُمْ مَعَ الْمَسِيحِ، فَاسْعَوْا إِلَى الأُمُورِ الَّتِي فِي الْعُلَى، حَيْثُ الْمَسِيحُ جَالِسٌ عَنْ يَمِينِ اللهِ.

യദി യൂയം ഖ്രീഷ്ടേന സാർദ്ധമ് ഉത്ഥാപിതാ അഭവത തർഹി യസ്മിൻ സ്ഥാനേ ഖ്രീഷ്ട ഈശ്വരസ്യ ദക്ഷിണപാർശ്വേ ഉപവിഷ്ട ആസ്തേ തസ്യോർദ്ധ്വസ്ഥാനസ്യ വിഷയാൻ ചേഷ്ടധ്വം|

٢ 2 اُحْصُرُوا اهْتِمَامَكُمْ بِالأُمُورِ الَّتِي فِي الْعُلَى، لَا بِالأُمُورِ الأَرْضِيَّةِ.

പാർഥിവവിഷയേഷു ന യതമാനാ ഊർദ്ധ്വസ്ഥവിഷയേഷു യതധ്വം|

٣ 3 فَإِنَّكُمْ قَدْ مُتُّمْ، وَحَيَاتُكُمْ مَسْتُورَةٌ مَعَ الْمَسِيحِ فِي اللهِ.

യതോ യൂയം മൃതവന്തോ യുഷ്മാകം ജീവിതഞ്ച ഖ്രീഷ്ടേന സാർദ്ധമ് ഈശ്വരേ ഗുപ്തമ് അസ്തി|

٤ 4 فَعِنْدَمَا يُظْهَرُ الْمَسِيحُ، وَهُوَ حَيَاتُنَا، عِنْدَئِذٍ تُظْهَرُونَ أَنْتُمْ أَيْضاً مَعَهُ فِي الْمَجْدِ.

അസ്മാകം ജീവനസ്വരൂപഃ ഖ്രീഷ്ടോ യദാ പ്രകാശിഷ്യതേ തദാ തേന സാർദ്ധം യൂയമപി വിഭവേന പ്രകാശിഷ്യധ്വേ|

٥ 5 فَأَمِيتُوا إِذَنْ مُيُولَكُمْ الأَرْضِيَّةَ: الزِّنَى، النَّجَاسَةَ، جُمُوحَ الْعَاطِفَةِ، الشَّهْوَةَ الرَّدِيئَةَ، وَالاشْتِهَاءَ النَّهِمَ الَّذِي هُوَ عِبَادَةُ أَصْنَامٍ.

അതോ വേശ്യാഗമനമ് അശുചിക്രിയാ രാഗഃ കുത്സിതാഭിലാഷോ ദേവപൂജാതുല്യോ ലോഭശ്ചൈതാനി ർപാഥവപുരുഷസ്യാങ്ഗാനി യുഷ്മാഭി ർനിഹന്യന്താം|

٦ 6 فَبِسَبَبِ هَذِهِ الْخَطَايَا يَنْزِلُ غَضَبُ اللهِ،

യത ഏതേഭ്യഃ കർമ്മഭ്യ ആജ്ഞാലങ്ഘിനോ ലോകാൻ പ്രതീശ്വരസ്യ ക്രോധോ വർത്തതേ|

٧ 7 وَفِيهَا سَلَكْتُمْ فِي الْمَاضِي، حِينَ كُنْتُمْ تَعِيشُونَ فِيهَا.

പൂർവ്വം യദാ യൂയം താന്യുപാജീവത തദാ യൂയമപി താന്യേവാചരത;

٨ 8 وَأَمَّا الآنَ، فَانْزِعُوا عَنْكُمْ، أَنْتُمْ أَيْضاً، هذِهِ الْخَطَايَا كُلَّهَا: الْغَضَبَ، النَّقْمَةَ، الْخُبْثَ، التَّجْدِيفَ، الْكَلامَ الْقَبِيحَ الْخَارِجَ مِنْ أَفْوَاهِكُمْ.

കിന്ത്വിദാനീം ക്രോധോ രോഷോ ജിഹിംസിഷാ ദുർമുഖതാ വദനനിർഗതകദാലപശ്ചൈതാനി സർവ്വാണി ദൂരീകുരുധ്വം|

٩ 9 لَا يَكْذِبْ أَحَدُكُمْ عَلَى الآخَرِ، إِذْ قَدْ نَزَعْتُمُ الإِنْسَانَ الْعَتِيقَ وَأَعْمَالَهُ

യൂയം പരസ്പരം മൃഷാകഥാം ന വദത യതോ യൂയം സ്വകർമ്മസഹിതം പുരാതനപുരുഷം ത്യക്തവന്തഃ

١٠ 10 وَلَبِسْتُمُ الْجَدِيدَ الَّذِي يَتَجَدَّدُ لِبُلُوغِ تَمَامِ الْمَعْرِفَةِ وَفْقاً لِصُورَةِ خَالِقِهِ،

സ്വസ്രഷ്ടുഃ പ്രതിമൂർത്യാ തത്ത്വജ്ഞാനായ നൂതനീകൃതം നവീനപുരുഷം പരിഹിതവന്തശ്ച|

١١ 11 وَفِيهِ لَا فَرْقَ بَيْنَ يُونَانِيٍّ وَيَهُودِيٍّ، أَوْ مَخْتُونٍ وَغَيْرِ مَخْتُونٍ، أَوْ مُتَحَضِّرٍ وَغَيْرِ مُتَحَضِّرٍ، أَوْ عَبْدٍ وَحُرٍّ، بَلِ الْمَسِيحُ هُوَ الْكُلُّ وَفِي الْكُلِّ.

തേന ച യിഹൂദിഭിന്നജാതീയയോശ്ഛിന്നത്വഗച്ഛിന്നത്വചോ ർമ്ലേച്ഛസ്കുഥീയയോ ർദാസമുക്തയോശ്ച കോഽപി വിശേഷോ നാസ്തി കിന്തു സർവ്വേഷു സർവ്വഃ ഖ്രീഷ്ട ഏവാസ്തേ|

١٢ 12 فَبِاعْتِبَارِكُمْ جَمَاعَةً مُخْتَارَةً مِنَ اللهِ، قِدِّيسِينَ مَحْبُوبِينَ، الْبَسُوا دَائِماً مَشَاعِرَ الْحَنَانِ وَاللُّطْفَ وَالتَّوَاضُعَ وَالوَدَاعَةَ وَطُولَ الْبَالِ،

അതഏവ യൂയമ് ഈശ്വരസ്യ മനോഭിലഷിതാഃ പവിത്രാഃ പ്രിയാശ്ച ലോകാ ഇവ സ്നേഹയുക്താമ് അനുകമ്പാം ഹിതൈഷിതാം നമ്രതാം തിതിക്ഷാം സഹിഷ്ണുതാഞ്ച പരിധദ്ധ്വം|

١٣ 13 مُحْتَمِلِينَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً، وَمُسَامِحِينَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً. إِنْ كَانَ لأَحَدِكُمْ شَكْوَى عَلَى آخَرَ، كَمَا سَامَحَكُمُ الرَّبُّ، هكَذَا افْعَلُوا أَنْتُمْ أَيْضاً.

യൂയമ് ഏകൈകസ്യാചരണം സഹധ്വം യേന ച യസ്യ കിമപ്യപരാധ്യതേ തസ്യ തം ദോഷം സ ക്ഷമതാം, ഖ്രീഷ്ടോ യുഷ്മാകം ദോഷാൻ യദ്വദ് ക്ഷമിതവാൻ യൂയമപി തദ്വത് കുരുധ്വം|

١٤ 14 وَفَوْقَ هَذَا كُلِّهِ الْبَسُوا الْمَحَبَّةَ، فَهِيَ رَابِطَةُ الْكَمَالِ.

വിശേഷതഃ സിദ്ധിജനകേന പ്രേമബന്ധനേന ബദ്ധാ ഭവത|

١٥ 15 وَلْيَمْلِكْ فِي قُلُوبِكُمْ سَلامُ الْمَسِيحِ، فَإِلَيْهِ قَدْ دُعِيتُمْ فِي الْجَسَدِ الْوَاحِدِ؛ وَكُونُوا شَاكِرِينَ!

യസ്യാഃ പ്രാപ്തയേ യൂയമ് ഏകസ്മിൻ ശരീരേ സമാഹൂതാ അഭവത സേശ്വരീയാ ശാന്തി ര്യുഷ്മാകം മനാംസ്യധിതിഷ്ഠതു യൂയഞ്ച കൃതജ്ഞാ ഭവത|

١٦ 16 لِتَسْكُنْ كَلِمَةُ الْمَسِيحِ فِي دَاخِلِكُمْ بِغِنىً، فِي كُلِّ حِكْمَةٍ، مُعَلِّمِينَ وَوَاعِظِينَ بَعْضُكُمْ بَعْضَاً، مُرَنِّمِينَ بِمَزَامِيرَ وَتَسَابِيحَ وَأَنَاشِيدَ رُوحِيَّةٍ فِي قُلُوبِكُمْ لِلهِ، رَافِعِينَ لَهُ الْحَمْدَ.

ഖ്രീഷ്ടസ്യ വാക്യം സർവ്വവിധജ്ഞാനായ സമ്പൂർണരൂപേണ യുഷ്മദന്തരേ നിവമതു, യൂയഞ്ച ഗീതൈ ർഗാനൈഃ പാരമാർഥികസങ്കീർത്തനൈശ്ച പരസ്പരമ് ആദിശത പ്രബോധയത ച, അനുഗൃഹീതത്വാത് പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ സ്വമനോഭി ർഗായത ച|

١٧ 17 وَمَهْمَا كَانَ مَا تَعْمَلُونَهُ، بِالْقَوْلِ أَوْ بِالْفِعْلِ، فَلْيَجْرِ كُلُّ شَيْءٍ بِاسْمِ الرَّبِّ يَسُوعَ، رَافِعِينَ بِهِ الشُّكْرَ لِلهِ الآبِ.

വാചാ കർമ്മണാ വാ യദ് യത് കുരുത തത് സർവ്വം പ്രഭോ ര്യീശോ ർനാമ്നാ കുരുത തേന പിതരമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദത ച|

١٨ 18 أَيَّتُهَا الزَّوْجَاتُ اخْضَعْنَ لأَزْوَاجِكُنَّ كَمَا يَلِيقُ (بِالْعِيشَةِ) فِي الرَّبِّ.

ഹേ യോഷിതഃ, യൂയം സ്വാമിനാം വശ്യാ ഭവത യതസ്തദേവ പ്രഭവേ രോചതേ|

١٩ 19 أَيُّهَا الأَزْوَاجُ، أَحِبُّوا زَوْجَاتِكُمْ، وَلا تُعَامِلُوهُنَّ بِقَسْوَةٍ.

ഹേ സ്വാമിനഃ, യൂയം ഭാര്യ്യാസു പ്രീയധ്വം താഃ പ്രതി പരുഷാലാപം മാ കുരുധ്വം|

٢٠ 20 أَيُّهَا الأَوْلادُ، أَطِيعُوا وَالِدِيكُمْ فِي كُلِّ أَمْرٍ، لأَنَّ ذَلِكَ مَرْضِيٌّ فِي الرَّبِّ.

ഹേ ബാലാഃ, യൂയം സർവ്വവിഷയേ പിത്രോരാജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത യതസ്തദേവ പ്രഭോഃ സന്തോഷജനകം|

٢١ 21 أَيُّهَا الآبَاءُ، لَا تُثِيرُوا غَضَبَ أَوْلادِكُمْ لِئَلّا يُصِيبَهُمُ الْفَشَلُ.

ഹേ പിതരഃ, യുഷ്മാകം സന്താനാ യത് കാതരാ ന ഭവേയുസ്തദർഥം താൻ പ്രതി മാ രോഷയത|

٢٢ 22 أَيُّهَا الْعَبِيدُ، أَطِيعُوا فِي كُلِّ أَمْرٍ سَادَتَكُمُ الْبَشَرِيِّينَ، فَلا تَعْمَلُوا بِجِدٍّ فَقَطْ حِينَ تَكُونُ عُيُونُهُمْ عَلَيْكُمْ، كَمَنْ يُحَاوِلُ إِرْضَاءَ النَّاسِ، بَلْ بِقَلْبٍ صَادِقٍ خَائِفِينَ الرَّبَّ.

ഹേ ദാസാഃ, യൂയം സർവ്വവിഷയ ഐഹികപ്രഭൂനാമ് ആജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത ദൃഷ്ടിഗോചരീയസേവയാ മാനവേഭ്യോ രോചിതും മാ യതധ്വം കിന്തു സരലാന്തഃകരണൈഃ പ്രഭോ ർഭാത്യാ കാര്യ്യം കുരുധ്വം|

٢٣ 23 وَمَهْمَا عَمِلْتُمْ، فَاجْتَهِدُوا فِيهِ مِنْ صَمِيمِ الْقَلْبِ، وَكَأَنَّهُ لِلرَّبِّ لَا لِلنَّاسِ،

യച്ച കുരുധ്വേ തത് മാനുഷമനുദ്ദിശ്യ പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ പ്രഫുല്ലമനസാ കുരുധ്വം,

٢٤ 24 عَالِمِينَ أَنَّكُمْ سَوْفَ تَنَالُونَ الْمُكَافَأَةَ بِالْمِيرَاثِ مِنَ الرَّبِّ. فَإِنَّمَا أَنْتُمْ عَبِيدٌ تَخْدِمُونَ الرَّبَّ الْمَسِيحَ

യതോ വയം പ്രഭുതഃ സ്വർഗാധികാരരൂപം ഫലം ലപ്സ്യാമഹ ഇതി യൂയം ജാനീഥ യസ്മാദ് യൂയം പ്രഭോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാസാ ഭവഥ|

٢٥ 25 وَأَمَّا مَنْ عَمِلَ شَرّاً فَسَوْفَ يَنَالُ جَزَاءَ عَمَلِهِ الشِّرِّيرِ، وَلَيْسَ مُحَابَاةٌ.

കിന്തു യഃ കശ്ചിദ് അനുചിതം കർമ്മ കരോതി സ തസ്യാനുചിതകർമ്മണഃ ഫലം ലപ്സ്യതേ തത്ര കോഽപി പക്ഷപാതോ ന ഭവിഷ്യതി|