كُولُوسِي 2

١ 1 فَإِنِّي أُرِيدُ أَنْ تَعْلَمُوا مِقْدَارَ جِهَادِي لأَجْلِكُمْ وَلأَجْلِ الَّذِينَ فِي مَدِينَةِ لاوُدِكِيَّةَ، وَلأَجْلِ جَمِيعِ الَّذِينَ لَا يَعْرِفُونَنِي بِالْوَجْهِ،

യുഷ്മാകം ലായദികേയാസ്ഥഭ്രാതൃണാഞ്ച കൃതേ യാവന്തോ ഭ്രാതരശ്ച മമ ശാരീരികമുഖം ന ദൃഷ്ടവന്തസ്തേഷാം കൃതേ മമ കിയാൻ യത്നോ ഭവതി തദ് യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയിതുമ് ഇച്ഛാമി|

٢ 2 بِغَرَضِ أَنْ تَتَشَجَّعَ قُلُوبُهُمْ وَتَكُونَ كُلُّهَا مُتَّحِدَةً فِي الْمَحَبَّةِ، لِبُلُوغِ الإِدْرَاكِ التَّامِّ بِكُلِّ غِنَاهُ، لِمَعْرِفَةِ سِرِّ اللهِ، أَيِ الْمَسِيحِ،

ഫലതഃ പൂർണബുദ്ധിരൂപധനഭോഗായ പ്രേമ്നാ സംയുക്താനാം തേഷാം മനാംസി യത് പിതുരീശ്വരസ്യ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ച നിഗൂഢവാക്യസ്യ ജ്ഞാനാർഥം സാന്ത്വനാം പ്രാപ്നുയുരിത്യർഥമഹം യതേ|

٣ 3 الْمَخْزُونَةِ فِيهِ كُنُوزُ الْحِكْمَةِ وَالْمَعْرِفَةِ كُلُّهَا.

യതോ വിദ്യാജ്ഞാനയോഃ സർവ്വേ നിധയഃ ഖ്രീഷ്ടേ ഗുപ്താഃ സന്തി|

٤ 4 أَقُولُ هَذَا حَتَّى لَا يُضَلِّلَكُمْ أَحَدٌ بِكَلامٍ خَدَّاعٍ.

കോഽപി യുഷ്മാൻ വിനയവാക്യേന യന്ന വഞ്ചയേത് തദർഥമ് ഏതാനി മയാ കഥ്യന്തേ|

٥ 5 فَمَعَ أَنِّي فِي الْجَسَدِ غَائِبٌ، إِلّا أَنِّي فِي الرُّوحِ حَاضِرٌ مَعَكُمْ، أَفْرَحُ إِذْ أُشَاهِدُ تَرْتِيبَكُمْ وَثَبَاتَكُمْ فِي الإِيمَانِ بِالْمَسِيحِ.

യുഷ്മത്സന്നിധൗ മമ ശരീരേഽവർത്തമാനേഽപി മമാത്മാ വർത്തതേ തേന യുഷ്മാകം സുരീതിം ഖ്രീഷ്ടവിശ്വാസേ സ്ഥിരത്വഞ്ച ദൃഷ്ട്വാഹമ് ആനന്ദാമി|

٦ 6 فَمِثْلَمَا قَبِلْتُمُ الْمَسِيحَ يَسُوعَ الرَّبَّ، فَفِيهِ اسْلُكُوا

അതോ യൂയം പ്രഭും യീശുഖ്രീഷ്ടം യാദൃഗ് ഗൃഹീതവന്തസ്താദൃക് തമ് അനുചരത|

٧ 7 وَأَنْتُمْ مُتَأَصِّلُونَ وَمَبْنِيُّونَ فِيهِ وَرَاسِخُونَ فِي الإِيمَانِ الْمُوَافِقِ لِمَا تَعَلَّمْتُمْ وَفَائِضُونَ بِالشُّكْرِ.

തസ്മിൻ ബദ്ധമൂലാഃ സ്ഥാപിതാശ്ച ഭവത യാ ച ശിക്ഷാ യുഷ്മാഭി ർലബ്ധാ തദനുസാരാദ് വിശ്വാസേ സുസ്ഥിരാഃ സന്തസ്തേനൈവ നിത്യം ധന്യവാദം കുരുത|

٨ 8 احْذَرُوا أَنْ يُوقِعَكُمْ أَحَدٌ فَرِيسَةً بِالْفَلْسَفَةِ وَالْغُرُورِ الْبَاطِلِ، عَمَلاً بِتَقَالِيدِ النَّاسِ وَأَرْكَانِ الْعَالَمِ؛ مِمَّا لَا يُوَافِقُ الْمَسِيحَ.

സാവധാനാ ഭവത മാനുഷികശിക്ഷാത ഇഹലോകസ്യ വർണമാലാതശ്ചോത്പന്നാ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിപക്ഷാ യാ ദർശനവിദ്യാ മിഥ്യാപ്രതാരണാ ച തയാ കോഽപി യുഷ്മാകം ക്ഷതിം ന ജനയതു|

٩ 9 فَفِيهِ، جَسَدِيًّا، يَحِلُّ اللهُ بِكُلِّ مِلْئِهِ،

യത ഈശ്വരസ്യ കൃത്സ്നാ പൂർണതാ മൂർത്തിമതീ ഖ്രീഷ്ടേ വസതി|

١٠ 10 وَأَنْتُمْ مُكَمَّلُونَ فِيهِ. فَهُوَ رَأْسُ كُلِّ رَئَاسَةٍ وَسُلْطَةٍ؛

യൂയഞ്ച തേന പൂർണാ ഭവഥ യതഃ സ സർവ്വേഷാം രാജത്വകർത്തൃത്വപദാനാം മൂർദ്ധാസ്തി,

١١ 11 وَفِيهِ أَيْضاً خُتِنْتُمْ أَنْتُمْ خِتَاناً لَمْ تُجْرِهِ الأَيْدِي، إِذْ نُزِعَ عَنْكُمْ جَسَدُ الْخَطَايَا الْبَشَرِيُّ وَهَذَا هُوَ خِتَانُ الْمَسِيحِ:

തേന ച യൂയമ് അഹസ്തകൃതത്വക്ഛേദേനാർഥതോ യേന ശാരീരപാപാനാം വിഗ്രസത്യജ്യതേ തേന ഖ്രീഷ്ടസ്യ ത്വക്ഛേദേന ഛിന്നത്വചോ ജാതാ

١٢ 12 فَقَدْ دُفِنْتُمْ مَعَهُ فِي الْمَعْمُودِيَّةِ، وَفِيهَا أَيْضاً أُقِمْتُمْ مَعَهُ، عَنْ طَرِيقِ إِيمَانِكُمْ بِقُدْرَةِ اللهِ الَّذِي أَقَامَهُ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ.

മജ്ജനേ ച തേന സാർദ്ധം ശ്മശാനം പ്രാപ്താഃ പുന ർമൃതാനാം മധ്യാത് തസ്യോത്ഥാപയിതുരീശ്വരസ്യ ശക്തേഃ ഫലം യോ വിശ്വാസസ്തദ്വാരാ തസ്മിന്നേവ മജ്ജനേ തേന സാർദ്ധമ് ഉത്ഥാപിതാ അഭവത|

١٣ 13 فَأَنْتُمْ، إِذْ كُنْتُمْ أَمْوَاتاً فِي الْخَطَايَا وَعَدَمِ خِتَانِكُمُ الْجَسَدِيِّ، أَحْيَاكُمْ جَمِيعاً مَعَهُ؛ مُسَامِحاً لَنَا جَمِيعاً بِالْخَطَايَا كُلِّهَا.

സ ച യുഷ്മാൻ അപരാധൈഃ ശാരീരികാത്വക്ഛേദേന ച മൃതാൻ ദൃഷ്ട്വാ തേന സാർദ്ധം ജീവിതവാൻ യുഷ്മാകം സർവ്വാൻ അപരാധാൻ ക്ഷമിതവാൻ,

١٤ 14 إِذْ قَدْ مَحَا صَكَّ الْفَرَائِضِ الْمَكْتُوبَ عَلَيْنَا وَالْمُنَاقِضَ لِمَصْلَحَتِنَا، بَلْ إِنَّهُ قَدْ أَزَالَهُ مِنَ الْوَسَطِ، مُسَمِّراً إِيَّاهُ عَلَى الصَّلِيبِ.

യച്ച ദണ്ഡാജ്ഞാരൂപം ഋണപത്രമ് അസ്മാകം വിരുദ്ധമ് ആസീത് തത് പ്രമാർജ്ജിതവാൻ ശലാകാഭിഃ ക്രുശേ ബദ്ധ്വാ ദൂരീകൃതവാംശ്ച|

١٥ 15 وَإِذْ نَزَعَ سِلاحَ الرِّئَاسَاتِ وَالسُّلُطَاتِ، فَضَحَهُمْ جَهَاراً فِيهِ، وَسَاقَهُمْ فِي مَوْكِبِهِ ظَافِراً عَلَيْهِمْ.

കിഞ്ച തേന രാജത്വകർത്തൃത്വപദാനി നിസ്തേജാംസി കൃത്വാ പരാജിതാൻ രിപൂനിവ പ്രഗൽഭതയാ സർവ്വേഷാം ദൃഷ്ടിഗോചരേ ഹ്രേപിതവാൻ|

١٦ 16 فَلا يَحْكُمْ عَلَيْكُمْ أَحَدٌ فِي قَضِيَّةِ الأَكْلِ وَالشُّرْبِ، أَوْ فِي الْقَضَايَا الْمُتَعَلِّقَةِ بِالأَعْيَادِ وَرُؤُوسِ الشُّهُورِ وَالسُّبُوتِ؛

അതോ ഹേതോഃ ഖാദ്യാഖാദ്യേ പേയാപേയേ ഉത്സവഃ പ്രതിപദ് വിശ്രാമവാരശ്ചൈതേഷു സർവ്വേഷു യുഷ്മാകം ന്യായാധിപതിരൂപം കമപി മാ ഗൃഹ്ലീത|

١٧ 17 فَهَذِهِ كَانَتْ ظِلالاً لِمَا سَيَأْتِي، أَيْ لِلْحَقِيقَةِ الَّتِي هِيَ الْمَسِيحُ.

യത ഏതാനി ഛായാസ്വരൂപാണി കിന്തു സത്യാ മൂർത്തിഃ ഖ്രീഷ്ടഃ|

١٨ 18 لَا يَحْرِمْكُمْ أَحَدٌ مِنْ جَائِزَتِكُمْ، بِحَمْلِكُمْ عَلَى مَا يَرْغَبُ فِيهِ مِنْ إِظْهَارِ التَّوَاضُعِ وَالتَّعَبُّدِ لِلْمَلائِكَةِ، دَاخِلاً فِي رُؤى يَتَوَهَّمُهَا، وَقَدْ نَفَخَهُ بَاطِلاً ذِهْنُهُ الْجَسَدِيُّ،

അപരഞ്ച നമ്രതാ സ്വർഗദൂതാനാം സേവാ ചൈതാദൃശമ് ഇഷ്ടകർമ്മാചരൻ യഃ കശ്ചിത് പരോക്ഷവിഷയാൻ പ്രവിശതി സ്വകീയശാരീരികഭാവേന ച മുധാ ഗർവ്വിതഃ സൻ

١٩ 19 وَهُوَ غَيْرُ مُمْسِكٍ بِالرَّأْسِ الَّذِي مِنْهُ يَتَلَقَّى الْجَسَدُ كُلُّهُ غِذَاءَهُ وَتَمَاسُكَهُ بِالْمَفَاصِلِ وَالأَوْصَالِ، فَيَنْمُو النُّمُوَّ الَّذِي يَمْنَحُهُ اللهُ.

സന്ധിഭിഃ ശിരാഭിശ്ചോപകൃതം സംയുക്തഞ്ച കൃത്സ്നം ശരീരം യസ്മാത് മൂർദ്ധത ഈശ്വരീയവൃദ്ധിം പ്രാപ്നോതി തം മൂർദ്ധാനം ന ധാരയതി തേന മാനവേന യുഷ്മത്തഃ ഫലാപഹരണം നാനുജാനീത|

٢٠ 20 فَمَادُمْتُمْ قَدْ مُتُّمْ مَعَ الْمَسِيحِ بِالنِّسْبَةِ لأَرْكَانِ الْعَالَمِ، فَلِمَاذَا، كَمَا لَوْ كُنْتُمْ عَائِشِينَ فِي الْعَالَمِ، تُخْضِعُونَ أَنْفُسَكُمْ لِفَرَائِضَ مِثْلِ هذِهِ:

യദി യൂയം ഖ്രീഷ്ടേന സാർദ്ധം സംസാരസ്യ വർണമാലായൈ മൃതാ അഭവത തർഹി യൈ ർദ്രവ്യൈ ർഭോഗേന ക്ഷയം ഗന്തവ്യം

٢١ 21 لَا تُمْسِكْ، لَا تَذُقْ، لَا تَلْمَسْ

താനി മാ സ്പൃശ മാ ഭുംക്ഷ്വ മാ ഗൃഹാണേതി മാനവൈരാദിഷ്ടാൻ ശിക്ഷിതാംശ്ച വിധീൻ

٢٢ 22 وَهذِهِ أَشْيَاءُ تُسْتَهْلَكُ وَتَزُولُ. فَتِلْكَ الْفَرَائِضُ هِيَ وَصَايَا الْبَشَرِ وَتَعَالِيمُهُمْ.

ആചരന്തോ യൂയം കുതഃ സംസാരേ ജീവന്ത ഇവ ഭവഥ?

٢٣ 23 لَهَا مَظَاهِرُ الْحِكْمَةِ لِمَا فِيهَا مِنْ إِفْرَاطٍ فِي الْعِبَادَةِ الْمُصْطَنَعَةِ، وَإِذْلالٍ لِلذَّاتِ، وَقَهْرٍ لِلْجَسَدِ؛ أُمُورٌ لَا قِيمَةَ لَهَا، وَمَا هِيَ إِلّا لإِرْضَاءِ الْمُيُولِ الْبَشَرِيَّةِ.

തേ വിധയഃ സ്വേച്ഛാഭക്ത്യാ നമ്രതയാ ശരീരക്ലേശനേന ച ജ്ഞാനവിധിവത് പ്രകാശന്തേ തഥാപി തേഽഗണ്യാഃ ശാരീരികഭാവവർദ്ധകാശ്ച സന്തി|