أعمال 24

١ 1 وَبَعْدَ خَمْسَةِ أَيَّامٍ حَضَرَ إِلَى قَيْصَرِيَّةَ وَفْدٌ يَضُمُّ حَنَانِيَّا، رَئِيسَ الْكَهَنَةِ، وَبَعْضَ الشُّيُوخِ، وَمُحَامِياً اسْمُهُ تَرْتُلُّسُ، لِيُقَدِّمُوا الدَّعْوَى لِلْحَاكِمِ ضِدَّ بُولُسَ.

പഞ്ചഭ്യോ ദിനേഭ്യഃ പരം ഹനാനീയനാമാ മഹായാജകോഽധിപതേഃ സമക്ഷം പൗലസ്യ പ്രാതികൂല്യേന നിവേദയിതും തർതുല്ലനാമാനം കഞ്ചന വക്താരം പ്രാചീനജനാംശ്ച സങ്ഗിനഃ കൃത്വാ കൈസരിയാനഗരമ് ആഗച്ഛത്|

٢ 2 فَاسْتَدْعَى الْحَاكِمُ بُولُسَ، وَبَدَأَ تَرْتُلُّسُ يُوَجِّهُ إِلَيْهِ الاتِّهَامَ، فَقَالَ: «إِنَّ مَا تَمَّ لَنَا بِفَضْلِكَ مِنْ سَلامٍ وَافِرٍ وَإِصْلاحَاتٍ انْتَفَعَ بِها شَعْبُنَا بِعِنَايَتِكَ

തതഃ പൗലേ സമാനീതേ സതി തർതുല്ലസ്തസ്യാപവാദകഥാം കഥയിതുമ് ആരഭത ഹേ മഹാമഹിമഫീലിക്ഷ ഭവതോ വയമ് അതിനിർവ്വിഘ്നം കാലം യാപയാമോ ഭവതഃ പരിണാമദർശിതയാ ഏതദ്ദേശീയാനാം ബഹൂനി മങ്ഗലാനി ഘടിതാനി,

٣ 3 يَا سُمُوَّ الْحَاكِمِ فِيلِكْسَ نُرَحِّبُ بِهِ، بِجُمْلَتِهِ وَفِي كُلِّ مَكَانٍ، بِالشُّكْرِ الْجَزِيلِ.

ഇതി ഹേതോ ർവയമതികൃതജ്ഞാഃ സന്തഃ സർവ്വത്ര സർവ്വദാ ഭവതോ ഗുണാൻ ഗായമഃ|

٤ 4 وَلأَنِّي لَا أُرِيدُ أَنْ أُطِيلَ الْكَلامَ عَلَيْكَ، أَرْجُو أَنْ تَتَلَطَّفَ فَتَسْمَعَ عَرْضاً مُوجَزاً لِدَعْوَانَا:

കിന്തു ബഹുഭിഃ കഥാഭി ർഭവന്തം യേന ന വിരഞ്ജയാമി തസ്മാദ് വിനയേ ഭവാൻ ബനുകമ്പ്യ മദൽപകഥാം ശൃണോതു|

٥ 5 وَجَدْنَا هَذَا الْمُتَّهَمَ مُخَرِّباً، يُثِيرُ الْفِتْنَةَ بَيْنَ جَمِيعِ الْيَهُودِ فِي الْبِلادِ كُلِّهَا، وَهُوَ يَتَزَعَّمُ مَذْهَبَ النَّصَارَى.

ഏഷ മഹാമാരീസ്വരൂപോ നാസരതീയമതഗ്രാഹിസംഘാതസ്യ മുഖ്യോ ഭൂത്വാ സർവ്വദേശേഷു സർവ്വേഷാം യിഹൂദീയാനാം രാജദ്രോഹാചരണപ്രവൃത്തിം ജനയതീത്യസ്മാഭി ർനിശ്ചിതം|

٦ 6 فَلَمَّا حَاوَلَ تَدْنِيسَ هَيْكَلِنَا أَيْضاً، قَبَضْنَا عَلَيْهِ وَأَرَدْنَا أَنْ نُحَاكِمَهُ بِحَسَبِ شَرِيعَتِنَا.

സ മന്ദിരമപി അശുചി കർത്തും ചേഷ്ടിതവാൻ; ഇതി കാരണാദ് വയമ് ഏനം ധൃത്വാ സ്വവ്യവസ്ഥാനുസാരേണ വിചാരയിതും പ്രാവർത്താമഹി;

٧ 7 وَلَكِنَّ الْقَائِدَ لِيسِياسَ جَاءَ وَأَخَذَهُ بِالْقُوَّةِ مِنْ أَيْدِينَا،

കിന്തു ലുഷിയഃ സഹസ്രസേനാപതിരാഗത്യ ബലാദ് അസ്മാകം കരേഭ്യ ഏനം ഗൃഹീത്വാ

٨ 8 ثُمَّ أَمَرَ الْمُدَّعِينَ عَلَيْهِ بِالتَّرَافُعِ أَمَامَكَ. وَتَسْتَطِيعُ الآنَ أَنْ تَتَيَقَّنَ مِنْ صِحَّةِ دَعْوَانَا إِذَا قُمْتَ بِاسْتِجْوَابِهِ فِي هَذَا الأَمْرِ!»

ഏതസ്യാപവാദകാൻ ഭവതഃ സമീപമ് ആഗന്തുമ് ആജ്ഞാപയത്| വയം യസ്മിൻ തമപവാദാമോ ഭവതാ പദപവാദകഥായാം വിചാരിതായാം സത്യാം സർവ്വം വൃത്താന്തം വേദിതും ശക്ഷ്യതേ|

٩ 9 وَأَيَّدَ الْيَهُودُ أَعْضَاءُ الْوَفْدِ ادِّعَاءَ الْمُحَامِي زَاعِمِينَ أَنَّهُ صَحِيحٌ.

തതോ യിഹൂദീയാ അപി സ്വീകൃത്യ കഥിതവന്ത ഏഷാ കഥാ പ്രമാണമ്|

١٠ 10 وَأَشَارَ الْحَاكِمُ إِلَى بُولُسَ أَنْ يُقَدِّمَ دِفَاعَهُ، فَقَالَ: «أَنَا أَعْلَمُ أَنَّكَ تَحْكُمُ فِي قَضَايَا أُمَّتِنَا مُنْذُ سَنَوَاتٍ عَدِيدَةٍ، وَلِذَلِكَ يَسُرُّنِي تَقْدِيمُ دِفَاعِي عَنْ نَفْسِي بِكُلِّ ارْتِيَاحٍ.

അധിപതൗ കഥാം കഥയിതും പൗലം പ്രതീങ്ഗിതം കൃതവതി സ കഥിതവാൻ ഭവാൻ ബഹൂൻ വത്സരാൻ യാവദ് ഏതദ്ദേശസ്യ ശാസനം കരോതീതി വിജ്ഞായ പ്രത്യുത്തരം ദാതുമ് അക്ഷോഭോഽഭവമ്|

١١ 11 وَيُمْكِنُكَ أَنْ تَتَأَكَّدَ أَنَّهُ لَمْ يَمْضِ عَلَى وُصُولِي إِلَى أُورُشَلِيمَ، لِلْعِبَادَةِ، أَكْثَرُ مِنِ اثْنَيْ عَشَرَ يَوْماً.

അദ്യ കേവലം ദ്വാദശ ദിനാനി യാതാനി, അഹമ് ആരാധനാം കർത്തും യിരൂശാലമനഗരം ഗതവാൻ ഏഷാ കഥാ ഭവതാ ജ്ഞാതും ശക്യതേ;

١٢ 12 وَلَمْ يَرَنِي أَحَدٌ مِنَ الْيَهُودِ مَرَّةً وَاحِدَةً فِي الْهَيْكَلِ أَوِ الْمَجَامِعِ أُجَادِلُ أَحَداً أَوْ أُحَرِّضُ الشَّعْبَ عَلَى الْفَوْضَى.

കിന്ത്വിഭേ മാം മധ്യേമന്ദിരം കേനാപി സഹ വിതണ്ഡാം കുർവ്വന്തം കുത്രാപി ഭജനഭവനേ നഗരേ വാ ലോകാൻ കുപ്രവൃത്തിം ജനയന്തും ന ദൃഷ്ടവന്തഃ|

١٣ 13 وَهُمْ لَا يَقْدِرُونَ أَنْ يُثْبِتُوا اتِّهَامَهُمْ لِي أَمَامَكَ الآنَ.

ഇദാനീം യസ്മിൻ യസ്മിൻ മാമ് അപവദന്തേ തസ്യ കിമപി പ്രമാണം ദാതും ന ശക്നുവന്തി|

١٤ 14 وَلَكِنِّي أَعْتَرِفُ أَمَامَكَ بِأَنِّي أَعْبُدُ إِلهَ آبَائِي بِحَسَبِ الْمَذْهَبِ الَّذِي يَصِفُونَهُ بِأَنَّهُ بِدْعَةٌ، وَأُومِنُ بِكُلِّ مَا كُتِبَ فِي الشَّرِيعَةِ وَكُتُبِ الأَنْبِيَاءِ،

കിന്തു ഭവിഷ്യദ്വാക്യഗ്രന്ഥേ വ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ ച യാ യാ കഥാ ലിഖിതാസ്തേ താസു സർവ്വാസു വിശ്വസ്യ യന്മതമ് ഇമേ വിധർമ്മം ജാനന്തി തന്മതാനുസാരേണാഹം നിജപിതൃപുരുഷാണാമ് ഈശ്വരമ് ആരാധയാമീത്യഹം ഭവതഃ സമക്ഷമ് അങ്ഗീകരോമി|

١٥ 15 وَلِي بِاللهِ مَالَهُمْ مِنْ رَجَاءٍ يَنْتَظِرُونَ تَحْقِيقَهُ: وَهُوَ أَنَّ الْقِيَامَةَ سَتَحْدُثُ لِلأَمْوَاتِ، الأَبْرَارِ مِنْهُمْ وَالأَشْرَارِ.

ധാർമ്മികാണാമ് അധാർമ്മികാണാഞ്ച പ്രമീതലോകാനാമേവോത്ഥാനം ഭവിഷ്യതീതി കഥാമിമേ സ്വീകുർവ്വന്തി തഥാഹമപി തസ്മിൻ ഈശ്വരേ പ്രത്യാശാം കരോമി;

١٦ 16 لِذَلِكَ أَنَا أَيْضاً أُدَرِّبُ نَفْسِي لِكَيْ أَحْيَا دَائِماً بِضَمِيرٍ نَقِيٍّ أَمَامَ اللهِ وَالنَّاسِ.

ഈശ്വരസ്യ മാനവാനാഞ്ച സമീപേ യഥാ നിർദോഷോ ഭവാമി തദർഥം സതതം യത്നവാൻ അസ്മി|

١٧ 17 وَبَعْدَ غِيَابِ عِدَّةِ سَنَوَاتٍ عَنْ أُورُشَلِيمَ، رَجَعْتُ إِلَيْهَا أَحْمِلُ بَعْضَ التَّبَرُّعَاتِ إِلَى شَعْبِي، وَأُقَرِّبُ تَقْدِمَاتٍ.

ബഹുഷു വത്സരേഷു ഗതേഷു സ്വദേശീയലോകാനാം നിമിത്തം ദാനീയദ്രവ്യാണി നൈവേദ്യാനി ച സമാദായ പുനരാഗമനം കൃതവാൻ|

١٨ 18 وَبَيْنَمَا كُنْتُ أَقُومُ بِذَلِكَ، رَآنِي فِي الْهَيْكَلِ بَعْضُ يَهُودِ مُقَاطَعَةِ آسِيَّا، وَكُنْتُ قَدْ تَطَهَّرْتُ. لَمْ أَكُنْ وَقْتَئِذٍ وَسْطَ أَيِّ تَجَمُّعٍ، وَلا كُنْتُ أُثِيرُ الْفَوْضَى.

തതോഹം ശുചി ർഭൂത്വാ ലോകാനാം സമാഗമം കലഹം വാ ന കാരിതവാൻ തഥാപ്യാശിയാദേശീയാഃ കിയന്തോ യിഹുദീയലോകാ മധ്യേമന്ദിരം മാം ധൃതവന്തഃ|

١٩ 19 وَلَوْ كَانَ عِنْدَهُمْ دَلِيلٌ ضِدِّي، لَكَانُوا حَضَرُوا أَمَامَكَ وَشَكَوْنِي حَسَبَ الأُصُولِ.

മമോപരി യദി കാചിദപവാദകഥാസ്തി തർഹി ഭവതഃ സമീപമ് ഉപസ്ഥായ തേഷാമേവ സാക്ഷ്യദാനമ് ഉചിതമ്|

٢٠ 20 وَالآنَ، لِيَذْكُرِ الْحَاضِرُونَ هُنَا الذَّنْبَ الَّذِي وَجَدُوهُ عَلَيَّ عِنْدَمَا حَاكَمُونِي أَمَامَ مَجْلِسِهِمْ،

നോചേത് പൂർവ്വേ മഹാസഭാസ്ഥാനാം ലോകാനാം സന്നിധൗ മമ ദണ്ഡായമാനത്വസമയേ, അഹമദ്യ മൃതാനാമുത്ഥാനേ യുഷ്മാഭി ർവിചാരിതോസ്മി,

٢١ 21 غَيْرَ مَا أَعْلَنْتُهُ أَمَامَهُمْ حِينَ قُلْتُ: أَنْتُمْ تُحَاكِمُونَنِي الْيَوْمَ بِسَبَبِ إِيمَانِي بِقِيَامَةِ الأَمْوَاتِ».

തേഷാം മധ്യേ തിഷ്ഠന്നഹം യാമിമാം കഥാമുച്ചൈഃ സ്വരേണ കഥിതവാൻ തദന്യോ മമ കോപി ദോഷോഽലഭ്യത ന വേതി വരമ് ഏതേ സമുപസ്ഥിതലോകാ വദന്തു|

٢٢ 22 وَكَانَ فِيلِكْسُ يَعْرِفُ عَنْ كَثَبٍ أُمُورَ الطَّرِيقِ، فَلَمَّا سَمِعَ دِفَاعَ بُولُسَ أَرْجَأَ إِصْدَارَ الْحُكْمِ، وَقَالَ لِلْوَفْدِ الْمُدَّعِي: «سَأَحْكُمُ فِي دَعْوَاكُمْ عِنْدَمَا يَحْضُرُ الْقَائِدُ لِيسِيَاسُ».

തദാ ഫീലിക്ഷ ഏതാം കഥാം ശ്രുത്വാ തന്മതസ്യ വിശേഷവൃത്താന്തം വിജ്ഞാതും വിചാരം സ്ഥഗിതം കൃത്വാ കഥിതവാൻ ലുഷിയേ സഹസ്രസേനാപതൗ സമായാതേ സതി യുഷ്മാകം വിചാരമ് അഹം നിഷ്പാദയിഷ്യാമി|

٢٣ 23 ثُمَّ أَمَرَ قَائِدَ الْمِئَةِ بِوَضْعِ بُولُسَ تَحْتَ الْحِرَاسَةِ، عَلَى أَنْ تَكُونَ لَهُ بَعْضُ الْحُرِّيَّةِ، وَأَنْ يُسْمَحَ لأَصْدِقَائِهِ بِزِيَارَتِهِ وَالْقِيَامِ بِخِدْمَتِهِ.

അനന്തരം ബന്ധനം വിനാ പൗലം രക്ഷിതും തസ്യ സേവനായ സാക്ഷാത്കരണായ വാ തദീയാത്മീയബന്ധുജനാൻ ന വാരയിതുഞ്ച ശമസേനാപതിമ് ആദിഷ്ടവാൻ|

٢٤ 24 وَبَعْدَ بِضْعَةِ أَيَّامٍ جَاءَ فِيلِكْسُ وَمَعَهُ زَوْجَتُهُ دُرُوسِلا، وَكَانَتْ يَهُودِيَّةً، فَاسْتَدْعَى بُولُسَ وَاسْتَمَعَ إِلَى حَدِيثِهِ عَنِ الإِيمَانِ بِالْمَسِيحِ يَسُوعَ.

അൽപദിനാത് പരം ഫീലിക്ഷോഽധിപതി ർദ്രുഷില്ലാനാമ്നാ യിഹൂദീയയാ സ്വഭാര്യ്യയാ സഹാഗത്യ പൗലമാഹൂയ തസ്യ മുഖാത് ഖ്രീഷ്ടധർമ്മസ്യ വൃത്താന്തമ് അശ്രൗഷീത്|

٢٥ 25 وَلَمَّا تَحَدَّثَ بُولُسُ عَنِ الْبِرِّ وَضَبْطِ النَّفْسِ وَالدَّيْنُونَةِ الآتِيَةِ ارْتَعَبَ فِيلِكْسُ، وَقَالَ لِبُولُسَ: «اذْهَبِ الآنَ، وَمَتَى تَوَفَّرَ لِيَ الْوَقْتُ أَسْتَدْعِيكَ ثَانِيَةً».

പൗലേന ന്യായസ്യ പരിമിതഭോഗസ്യ ചരമവിചാരസ്യ ച കഥായാം കഥിതായാം സത്യാം ഫീലിക്ഷഃ കമ്പമാനഃ സൻ വ്യാഹരദ് ഇദാനീം യാഹി, അഹമ് അവകാശം പ്രാപ്യ ത്വാമ് ആഹൂസ്യാമി|

٢٦ 26 وَكَانَ فِيلِكْسُ يَأْمُلُ أَنْ يَدْفَعَ لَهُ بُولُسُ بَعْضَ الْمَالِ لِيُطْلِقَهُ، فَأَخَذَ يُكْثِرُ مِنِ اسْتِدْعَائِهِ وَالْحَدِيثِ مَعَهُ.

മുക്തിപ്രപ്ത്യർഥം പൗലേന മഹ്യം മുദ്രാദാസ്യന്തേ ഇതി പത്യാശാം കൃത്വാ സ പുനഃ പുനസ്തമാഹൂയ തേന സാകം കഥോപകഥനം കൃതവാൻ|

٢٧ 27 وَمَرَّتْ سَنَتَانِ وَبُولُسُ عَلَى هَذِهِ الْحَالِ. وَأَخِيراً تَعَيَّنَ بُورْكِيُوسُ فَسْتُوسُ حَاكِماً خَلَفاً لِفِيلِكْسَ. وَإِذْ أَرَادَ فِيلِكْسُ أَنْ يَكْسِبَ رِضَى الْيَهُودِ تَرَكَ بُولُسَ فِي السِّجْنِ.

കിന്തു വത്സരദ്വയാത് പരം പർകിയഫീഷ്ട ഫാലിക്ഷസ്യ പദം പ്രാപ്തേ സതി ഫീലിക്ഷോ യിഹൂദീയാൻ സന്തുഷ്ടാൻ ചികീർഷൻ പൗലം ബദ്ധം സംസ്ഥാപ്യ ഗതവാൻ|