2 بطرس 1

١ 1 مِنْ سِمْعَانَ بُطْرُسَ، عَبْدِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ وَرَسُولِهِ، إِلَى الَّذِينَ يُشَارِكُونَنَا فِي الإِيمَانِ الْوَاحِدِ الثَّمِينِ الَّذِي نَتَسَاوَى جَمِيعاً فِي الْحُصُولِ عَلَيْهِ بِبِرِّ إِلَهِنَا وَمُخَلِّصِنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ!

യേ ജനാ അസ്മാഭിഃ സാർദ്ധമ് അസ്തദീശ്വരേ ത്രാതരി യീശുഖ്രീഷ്ടേ ച പുണ്യസമ്ബലിതവിശ്വാസധനസ്യ സമാനാംശിത്വം പ്രാപ്താസ്താൻ പ്രതി യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാസഃ പ്രേരിതശ്ച ശിമോൻ പിതരഃ പത്രം ലിഖതി|

٢ 2 لِيَكُنْ لَكُمُ الْمَزِيدُ مِنَ النِّعْمَةِ وَالسَّلامِ بِفَضْلِ مَعْرِفَةِ اللهِ وَيَسُوعَ رَبِّنَا!

ഈശ്വരസ്യാസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശോശ്ച തത്വജ്ഞാനേന യുഷ്മാസ്വനുഗ്രഹശാന്ത്യോ ർബാഹുല്യം വർത്തതാം|

٣ 3 إِنَّ اللهَ، بِقُدْرَتِهِ الإِلَهِيَّةِ، قَدْ زَوَّدَنَا بِكُلِّ مَا نَحْتَاجُ إِلَيْهِ فِي الْحَيَاةِ الرُّوحِيَّةِ الْمُتَّصِفَةِ بِالتَّقْوَى. ذَلِكَ أَنَّهُ عَرَّفَنَا بِالْمَسِيحِ الَّذِي دَعَانَا إِلَى مَجْدِهِ وَفَضِيلَتِهِ،

ജീവനാർഥമ് ഈശ്വരഭക്ത്യർഥഞ്ച യദ്യദ് ആവശ്യകം തത് സർവ്വം ഗൗരവസദ്ഗുണാഭ്യാമ് അസ്മദാഹ്വാനകാരിണസ്തത്ത്വജ്ഞാനദ്വാരാ തസ്യേശ്വരീയശക്തിരസ്മഭ്യം ദത്തവതീ|

٤ 4 اللَّذَيْنِ بِهِمَا أَعْطَانَا اللهُ بَرَكَاتِهِ الْعُظْمَى الثَّمِينَةَ الَّتِي كَانَ قَدْ وَعَدَ بِها. وَبِهَذَا صَارَ بِإِمْكَانِكُمْ أَنْ تَتَخَلَّصُوا مِنَ الْفَسَادِ الَّذِي تَنْشُرُهُ الشَّهْوَةُ فِي الْعَالَمِ، وَتَشْتَرِكُوا فِي الطَّبِيعَةِ الإِلَهِيَّةِ.

തത്സർവ്വേണ ചാസ്മഭ്യം താദൃശാ ബഹുമൂല്യാ മഹാപ്രതിജ്ഞാ ദത്താ യാഭി ര്യൂയം സംസാരവ്യാപ്താത് കുത്സിതാഭിലാഷമൂലാത് സർവ്വനാശാദ് രക്ഷാം പ്രാപ്യേശ്വരീയസ്വഭാവസ്യാംശിനോ ഭവിതും ശക്നുഥ|

٥ 5 فَمِنْ أَجْلِ ذَلِكَ، عَلَيْكُمْ أَنْ تَبْذُلُوا كُلَّ اجْتِهَادٍ وَنَشَاطٍ فِي مُمَارَسَةِ إِيمَانِكُمْ حَتَّى يُؤَدِّيَ بِكُمْ إِلَى الْفَضِيلَةِ. وَأَقْرِنُوا الْفَضِيلَةَ بِالتَّقَدُّمِ فِي الْمَعْرِفَةِ،

തതോ ഹേതോ ര്യൂയം സമ്പൂർണം യത്നം വിധായ വിശ്വാസേ സൗജന്യം സൗജന്യേ ജ്ഞാനം

٦ 6 وَالْمَعْرِفَةَ بِضَبْطِ النَّفْسِ، وَضَبْطَ النَّفْسِ بِالصَّبْرِ، وَالصَّبْرَ بِالتَّقْوَى،

ജ്ഞാന ആയതേന്ദ്രിയതാമ് ആയതേന്ദ്രിയതായാം ധൈര്യ്യം ധൈര്യ്യ ഈശ്വരഭക്തിമ്

٧ 7 وَالتَّقْوَى بِالْمَوَدَّةِ الأَخَوِيَّةِ، وَالْمَوَدَّةَ الأَخَوِيَّةَ بِالْمَحَبَّةِ.

ഈശ്വരഭക്തൗ ഭ്രാതൃസ്നേഹേ ച പ്രേമ യുങ്ക്ത|

٨ 8 فَحِينَ تَكُونُ هَذِهِ الصِّفَاتُ الطَّيِّبَةُ فِي دَاخِلِكُمْ، وَتَزْدَادُ بِوَفْرَةٍ، تَجْعَلُكُمْ مُجْتَهِدِينَ وَمُثْمِرِينَ فِي مَعْرِفَتِكُمْ لِرَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ.

ഏതാനി യദി യുഷ്മാസു വിദ്യന്തേ വർദ്ധന്തേ ച തർഹ്യസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ തത്ത്വജ്ഞാനേ യുഷ്മാൻ അലസാൻ നിഷ്ഫലാംശ്ച ന സ്ഥാപയിഷ്യന്തി|

٩ 9 أَمَّا الَّذِي لَا يَمْلِكُ هَذِهِ الصِّفَاتِ، فَهُوَ أَعْمَى رُوحِيًّا. إِنَّهُ قَصِيرُ الْبَصَرِ، قَدْ نَسِيَ أَنَّهُ تَطَهَّرَ مِنْ خَطَايَاهُ الْقَدِيمَةِ!

കിന്ത്വേതാനി യസ്യ ന വിദ്യന്തേ സോ ഽന്ധോ മുദ്രിതലോചനഃ സ്വകീയപൂർവ്വപാപാനാം മാർജ്ജനസ്യ വിസ്മൃതിം ഗതശ്ച|

١٠ 10 فَأَحْرَى بِكُمْ إِذَنْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَنْ تَجْتَهِدُوا لِتُثْبِتُوا عَمَلِيًّا أَنَّ اللهَ قَدْ دَعَاكُمْ وَاخْتَارَكُمْ حَقّاً. فَإِنَّكُمْ، إِنْ فَعَلْتُمْ هَذَا، لَنْ تَسْقُطُوا أَبَداً!

തസ്മാദ് ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം സ്വകീയാഹ്വാനവരണയോ ർദൃഢകരണേ ബഹു യതധ്വം, തത് കൃത്വാ കദാച ന സ്ഖലിഷ്യഥ|

١١ 11 وَهَكَذَا يَفْتَحُ اللهُ لَكُمُ الْبَابَ وَاسِعاً لِلدُّخُولِ إِلَى الْمَلَكُوتِ الأَبَدِيِّ، مَلَكُوتِ رَبِّنَا وَمُخَلِّصِنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ. (aiōnios g166)

യതോ ഽനേന പ്രകാരേണാസ്മാകം പ്രഭോസ്ത്രാതൃ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനന്തരാജ്യസ്യ പ്രവേശേന യൂയം സുകലേന യോജയിഷ്യധ്വേ| (aiōnios g166)

١٢ 12 لِذَلِكَ أَنْوِي أَنْ أُذَكِّرَكُمْ دَائِماً بِهذِهِ الأُمُورِ، وَإِنْ كُنْتُمْ عَالِمِينَ بِها، وَرَاسِخِينَ فِي الْحَقِّ الَّذِي عِنْدَكُمْ.

യദ്യപി യൂയമ് ഏതത് സർവ്വം ജാനീഥ വർത്തമാനേ സത്യമതേ സുസ്ഥിരാ ഭവഥ ച തഥാപി യുഷ്മാൻ സർവ്വദാ തത് സ്മാരയിതുമ് അഹമ് അയത്നവാൻ ന ഭവിഷ്യാമി|

١٣ 13 فَمَادُمْتُ فِي خَيْمَةِ جِسْمِي هَذِهِ، أَرَى مِنْ وَاجِبِي أَنْ أُنَبِّهَكُمْ مُذَكِّراً.

യാവദ് ഏതസ്മിൻ ദൂഷ്യേ തിഷ്ഠാമി താവദ് യുഷ്മാൻ സ്മാരയൻ പ്രബോധയിതും വിഹിതം മന്യേ|

١٤ 14 فَأَنَا أَعْلَمُ أَن خَيْمَتِي سَتُطْوَى بَعْدَ وَقْتٍ قَصِيرٍ، كَمَا سَبَقَ أَنْ أَعْلَنَ لِي رَبُّنَا يَسُوعُ الْمَسِيحُ.

യതോ ഽസ്മാകം പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടോ മാം യത് ജ്ഞാപിതവാൻ തദനുസാരാദ് ദൂഷ്യമേതത് മയാ ശീഘ്രം ത്യക്തവ്യമ് ഇതി ജാനാമി|

١٥ 15 وَلِهَذَا، أَجْتَهِدُ الآنَ فِي تَذْكِيرِكُمْ بِهَذِهِ الأُمُورِ، حَتَّى تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَتَذَكَّرُوهَا دَائِماً بَعْدَ رَحِيلِي.

മമ പരലോകഗമനാത് പരമപി യൂയം യദേതാനി സ്മർത്തും ശക്ഷ്യഥ തസ്മിൻ സർവ്വഥാ യതിഷ്യേ|

١٦ 16 فَنَحْنُ، عِنْدَمَا أَخْبَرْنَاكُمْ بِقُدْرَةِ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ، وَبِعَوْدَتِهِ الْمَجِيدَةِ، لَمْ نَكُنْ نَنْقُلُ عَنْ أَسَاطِيرَ مُخْتَلَقَةٍ بِمَهَارَةٍ. وَإِنَّمَا، تَكَلَّمْنَا بِاعْتِبَارِنَا شُهُودَ عَيَانٍ لِعَظَمَةِ الْمَسِيحِ.

യതോ ഽസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പരാക്രമം പുനരാഗമനഞ്ച യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയന്തോ വയം കൽപിതാന്യുപാഖ്യാനാന്യന്വഗച്ഛാമേതി നഹി കിന്തു തസ്യ മഹിമ്നഃ പ്രത്യക്ഷസാക്ഷിണോ ഭൂത്വാ ഭാഷിതവന്തഃ|

١٧ 17 فَإِنَّهُ قَدْ نَالَ مِنَ اللهِ الآبِ كَرَامَةً وَمَجْداً، إِذْ جَاءَهُ مِنَ الْمَجْدِ الْفَائِقِ صَوْتٌ يَقُولُ: «هَذَا هُوَ ابْنِي الْحَبِيبُ الَّذِي بِهِ سُرِرْتُ كُلَّ سُرُورٍ!»

യതഃ സ പിതുരീശ്വരാദ് ഗൗരവം പ്രശംസാഞ്ച പ്രാപ്തവാൻ വിശേഷതോ മഹിമയുക്തതേജോമധ്യാദ് ഏതാദൃശീ വാണീ തം പ്രതി നിർഗതവതീ, യഥാ, ഏഷ മമ പ്രിയപുത്ര ഏതസ്മിൻ മമ പരമസന്തോഷഃ|

١٨ 18 وَنَحْنُ أَنْفُسُنَا قَدْ سَمِعْنَا هَذَا الصَّوْتَ الصَّادِرَ مِنَ السَّمَاءِ لَمَّا كُنَّا مَعَهُ عَلَى الْجَبَلِ الْمُقَدَّسِ.

സ്വർഗാത് നിർഗതേയം വാണീ പവിത്രപർവ്വതേ തേന സാർദ്ധം വിദ്യമാനൈരസ്മാഭിരശ്രാവി|

١٩ 19 وَهَكَذَا، صَارَتِ الْكَلِمَةُ النَّبَوِيَّةُ أَكْثَرَ ثَبَاتاً عِنْدَنَا. فَحَسَناً تَفْعَلُونَ إِنِ انْتَبَهْتُمْ إِلَى هَذِهِ الْكَلِمَةِ فِي قُلُوبِكُمْ. إِذْ إِنَّهَا أَشْبَهُ بِمِصْبَاحٍ يُضِيءُ فِي مَكَانٍ مُظْلِمٍ، إِلَى أَنْ يَطَلَعَ النَّهَارُ وَيَظْهَرَ كَوْكَبُ الصُّبْحِ.

അപരമ് അസ്മത്സമീപേ ദൃഢതരം ഭവിഷ്യദ്വാക്യം വിദ്യതേ യൂയഞ്ച യദി ദിനാരമ്ഭം യുഷ്മന്മനഃസു പ്രഭാതീയനക്ഷത്രസ്യോദയഞ്ച യാവത് തിമിരമയേ സ്ഥാനേ ജ്വലന്തം പ്രദീപമിവ തദ് വാക്യം സമ്മന്യധ്വേ തർഹി ഭദ്രം കരിഷ്യഥ|

٢٠ 20 وَلَكِنْ، قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ، اعْلَمُوا أَنَّ كُلَّ نُبُوءَةٍ وَارِدَةٍ فِي الْكِتَابِ لَا تُفَسَّرُ بِاجْتِهَادٍ خَاصٍّ.

ശാസ്ത്രീയം കിമപി ഭവിഷ്യദ്വാക്യം മനുഷ്യസ്യ സ്വകീയഭാവബോധകം നഹി, ഏതദ് യുഷ്മാഭിഃ സമ്യക് ജ്ഞായതാം|

٢١ 21 إِذْ لَمْ تَأْتِ نُبُوءَةٌ قَطُّ بِإِرَادَةٍ بَشَرِيَّةٍ، بَلْ تَكَلَّمَ بِالنُّبُوءاتِ جَمِيعاً رِجَالُ اللهِ الْقِدِّيسُونَ مَدْفُوعِينَ بِوَحْيِ الرُّوحِ الْقُدُسِ.

യതോ ഭവിഷ്യദ്വാക്യം പുരാ മാനുഷാണാമ് ഇച്ഛാതോ നോത്പന്നം കിന്ത്വീശ്വരസ്യ പവിത്രലോകാഃ പവിത്രേണാത്മനാ പ്രവർത്തിതാഃ സന്തോ വാക്യമ് അഭാഷന്ത|

The Transfiguration