2 كورنثوس 3
| تُرَى، هَلْ نَبْتَدِئُ نَمْدَحُ أَنْفُسَنَا مِنْ جَدِيدٍ؟ أَمْ تُرَانَا نَحْتَاجُ كَبَعْضِهِمْ إِلَى رَسَائِلَ تَوْصِيَةٍ نَحْمِلُهَا إِلَيْكُمْ أَوْ مِنْكُمْ؟ | ١ 1 |
വയം കിമ് ആത്മപ്രശംസനം പുനരാരഭാമഹേ? യുഷ്മാൻ പ്രതി യുഷ്മത്തോ വാ പരേഷാം കേഷാഞ്ചിദ് ഇവാസ്മാകമപി കിം പ്രശംസാപത്രേഷു പ്രയോജനമ് ആസ്തേ?
| فَأَنْتُمُ الرِّسَالَةُ الَّتِي تُوصِي بِنَا، وَقَدْ كُتِبَتْ فِي قُلُوبِنَا، حَيْثُ يَسْتَطِيعُ جَمِيعُ النَّاسِ أَنْ يَعْرِفُوهَا وَيَقْرَأُوهَا. | ٢ 2 |
യൂയമേവാസ്മാകം പ്രശംസാപത്രം തച്ചാസ്മാകമ് അന്തഃകരണേഷു ലിഖിതം സർവ്വമാനവൈശ്ച ജ്ഞേയം പഠനീയഞ്ച|
| وَهكَذَا يَتَبَيَّنُ أَنَّكُمْ رِسَالَةٌ مِنَ الْمَسِيحِ خَدَمْنَاهَا نَحْنُ، وَقَدْ كُتِبَتْ لَا بِحِبْرٍ بَلْ بِرُوحِ اللهِ الْحَيِّ، وَلا فِي أَلْوَاحٍ حَجَرِيَّةٍ بَلْ فِي أَلْوَاحِ الْقَلْبِ الْبَشَرِيَّةِ. | ٣ 3 |
യതോ ഽസ്മാഭിഃ സേവിതം ഖ്രീഷ്ടസ്യ പത്രം യൂയപേവ, തച്ച ന മസ്യാ കിന്ത്വമരസ്യേശ്വരസ്യാത്മനാ ലിഖിതം പാഷാണപത്രേഷു തന്നഹി കിന്തു ക്രവ്യമയേഷു ഹൃത്പത്രേഷു ലിഖിതമിതി സുസ്പഷ്ടം|
| وَهذِهِ هِيَ ثِقَتُنَا الْعَظِيمَةُ مِنْ جِهَةِ اللهِ بِالْمَسِيحِ: | ٤ 4 |
ഖ്രീഷ്ടേനേശ്വരം പ്രത്യസ്മാകമ് ഈദൃശോ ദൃഢവിശ്വാസോ വിദ്യതേ;
| لَيْسَ أَنَّنَا أَصْحَابُ كَفَاءَةٍ ذَاتِيَّةٍ لِنَدَّعِيَ شَيْئاً لأَنْفُسِنَا، بَلْ إِنَّ كَفَاءَتَنَا مِنَ اللهِ، | ٥ 5 |
വയം നിജഗുണേന കിമപി കൽപയിതും സമർഥാ ഇതി നഹി കിന്ത്വീശ്വരാദസ്മാകം സാമർഥ്യം ജായതേ|
| الَّذِي جَعَلَنَا أَصْحَابَ كَفَاءَةٍ لِنَكُونَ خُدَّاماً لِعَهْدٍ جَدِيدٍ قَائِمٍ لَا عَلَى الْحَرْفِ بَلْ عَلَى الرُّوحِ. فَالْحَرْفُ يُؤَدِّي إِلَى الْمَوْتِ؛ أَمَّا الرُّوحُ فَيُعْطِي الْحَيَاةَ. | ٦ 6 |
തേന വയം നൂതനനിയമസ്യാർഥതോ ഽക്ഷരസംസ്ഥാനസ്യ തന്നഹി കിന്ത്വാത്മന ഏവ സേവനസാമർഥ്യം പ്രാപ്താഃ| അക്ഷരസംസ്ഥാനം മൃത്യുജനകം കിന്ത്വാത്മാ ജീവനദായകഃ|
| وَلكِنْ، مَادَامَتْ خِدْمَةُ الْمَوْتِ الَّتِي نُقِشَتْ حُرُوفُهَا فِي لَوْحِ حَجَرٍ، قَدِ ابْتَدَأَتْ بِمَجْدٍ، حَتَّى إِنَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ لَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُثَبِّتُوا أَنْظَارَهُمْ عَلَى وَجْهِ مُوسَى، بِسَبَبِ مَجْدِ وَجْهِهِ، ذَلِكَ الْمَجْدِ الزَّائِلِ، | ٧ 7 |
അക്ഷരൈ ർവിലിഖിതപാഷാണരൂപിണീ യാ മൃത്യോഃ സേവാ സാ യദീദൃക് തേജസ്വിനീ ജാതാ യത്തസ്യാചിരസ്ഥായിനസ്തേജസഃ കാരണാത് മൂസസോ മുഖമ് ഇസ്രായേലീയലോകൈഃ സംദ്രഷ്ടും നാശക്യത,
| أَفَلَيْسَ أَحْرَى أَنْ تَكُونَ خِدْمَةُ الرُّوحِ رَاسِخَةً فِي الْمَجْدِ؟ | ٨ 8 |
തർഹ്യാത്മനഃ സേവാ കിം തതോഽപി ബഹുതേജസ്വിനീ ന ഭവേത്?
| فَبِمَا أَنَّ الْخِدْمَةَ الَّتِي أَدَّتْ إِلَى الدَّيْنُونَةِ كَانَتْ مَجِيدَةً، فَأَحْرَى كَثِيراً أَنْ تَفُوقَهَا فِي الْمَجْدِ الْخِدْمَةُ الَّتِي تُؤَدِّي إِلَى الْبِرِّ. | ٩ 9 |
ദണ്ഡജനികാ സേവാ യദി തേജോയുക്താ ഭവേത് തർഹി പുണ്യജനികാ സേവാ തതോഽധികം ബഹുതേജോയുക്താ ഭവിഷ്യതി|
| حَتَّى إِنَّ مَا قَدْ مُجِّدَ سَابِقاً لَا يَكُونُ قَدْ مُجِّدَ عَلَى هَذَا النَّحْوِ بِالنَّظَرِ إِلَى الْمَجْدِ الْفَائِقِ. | ١٠ 10 |
ഉഭയോസ്തുലനായാം കൃതായാമ് ഏകസ്യാസ്തേജോ ദ്വിതീയായാഃ പ്രഖരതരേണ തേജസാ ഹീനതേജോ ഭവതി|
| فَإِذَا كَانَ الزَّائِلُ قَدْ صَاحَبَهُ الْمَجْدُ، فَأَحْرَى كَثِيراً أَنْ يُصَاحِبَ الْمَجْدُ مَا هُوَ بَاقٍ دَائِماً. | ١١ 11 |
യസ്മാദ് യത് ലോപനീയം തദ് യദി തേജോയുക്തം ഭവേത് തർഹി യത് ചിരസ്ഥായി തദ് ബഹുതരതേജോയുക്തമേവ ഭവിഷ്യതി|
| فَإِذْ لَنَا هَذَا الرَّجَاءُ الْوَطِيدُ، نَعْمَلُ بِكَثِيرٍ مِنَ الْجُرْأَةِ. | ١٢ 12 |
ഈദൃശീം പ്രത്യാശാം ലബ്ധ്വാ വയം മഹതീം പ്രഗൽഭതാം പ്രകാശയാമഃ|
| وَلَسْنَا كَمُوسَى الَّذِي وَضَعَ حِجَاباً عَلَى وَجْهِهِ لِكَيْ لَا يُثَبِّتَ بَنُو إِسْرَائِيلَ أَنْظَارَهُمْ عَلَى نِهَايَةِ الزَّائِلِ. | ١٣ 13 |
ഇസ്രായേലീയലോകാ യത് തസ്യ ലോപനീയസ്യ തേജസഃ ശേഷം ന വിലോകയേയുസ്തദർഥം മൂസാ യാദൃഗ് ആവരണേന സ്വമുഖമ് ആച്ഛാദയത് വയം താദൃക് ന കുർമ്മഃ|
| وَلَكِنَّ أَذْهَانَهُمْ قَدْ أُعْمِيَتْ، لأَنَّ ذَلِكَ الْحِجَابَ مَازَالَ مُسْدَلاً حَتَّى الْيَوْمِ عِنْدَمَا يُقْرَأُ الْعَهْدُ الْقَدِيمُ، وَهُوَ لايُزَالُ إِلّا فِي الْمَسِيحِ | ١٤ 14 |
തേഷാം മനാംസി കഠിനീഭൂതാനി യതസ്തേഷാം പഠനസമയേ സ പുരാതനോ നിയമസ്തേനാവരണേനാദ്യാപി പ്രച്ഛന്നസ്തിഷ്ഠതി|
| غَيْرَ أَنَّ ذَلِكَ الْحِجَابَ مَازَالَ حَتَّى الْيَوْمِ مَوْضُوعاً عَلَى قُلُوبِهِمْ عِنْدَمَا يُقْرَأُ كِتَابُ مُوسَى. | ١٥ 15 |
തച്ച ന ദൂരീഭവതി യതഃ ഖ്രീഷ്ടേനൈവ തത് ലുപ്യതേ| മൂസസഃ ശാസ്ത്രസ്യ പാഠസമയേഽദ്യാപി തേഷാം മനാംസി തേനാവരണേന പ്രച്ഛാദ്യന്തേ|
| وَلَكِنْ عِنْدَمَا تَرْجِعُ قُلُوبُهُمْ إِلَى الرَّبِّ، يُنْزَعُ الْحِجَابُ. | ١٦ 16 |
കിന്തു പ്രഭും പ്രതി മനസി പരാവൃത്തേ തദ് ആവരണം ദൂരീകാരിഷ്യതേ|
| فَإِنَّ الرَّبَّ هُوَ الرُّوحُ، وَحَيْثُ يَكُونُ رُوحُ الرَّبِّ، فَهُنَاكَ الْحُرِّيَّةُ. | ١٧ 17 |
യഃ പ്രഭുഃ സ ഏവ സ ആത്മാ യത്ര ച പ്രഭോരാത്മാ തത്രൈവ മുക്തിഃ|
| وَنَحْنُ جَمِيعاً فِيمَا نَنْظُرُ إِلَى مَجْدِ الرَّبِّ بِوُجُوهٍ كَالْمِرْآةِ لَا حِجَابَ عَلَيْهَا، نَتَجَلَّى مِنْ مَجْدٍ إِلَى مَجْدٍ لِنُشَابِهَ الصُّورَةَ الْوَاحِدَةَ عَيْنَهَا، وَذَلِكَ بِفِعْلِ الرَّبِّ الرُّوحِ. | ١٨ 18 |
വയഞ്ച സർവ്വേഽനാച്ഛാദിതേനാസ്യേന പ്രഭോസ്തേജസഃ പ്രതിബിമ്ബം ഗൃഹ്ലന്ത ആത്മസ്വരൂപേണ പ്രഭുനാ രൂപാന്തരീകൃതാ വർദ്ധമാനതേജോയുക്താം താമേവ പ്രതിമൂർത്തിം പ്രാപ്നുമഃ|
