1 تيموثاوس 2
| فَأَطْلُبُ، قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ، أَنْ تُقِيمُوا الطِّلْبَاتِ الْحَارَّةَ وَالصَّلَوَاتِ وَالتَّضَرُّعَاتِ وَالتَّشَكُّرَاتِ لأَجْلِ جَمِيعِ النَّاسِ، | ١ 1 |
മമ പ്രഥമ ആദേശോഽയം, പ്രാർഥനാവിനയനിവേദനധന്യവാദാഃ കർത്തവ്യാഃ,
| وَلأَجْلِ الْمُلُوكِ وَأَصْحَابِ السُّلْطَةِ، لِكَيْ نَعِيشَ حَيَاةً مُطْمَئِنَّةً هَادِئَةً كُلِّيَّةَ التَّقْوَى وَالْوَقَارِ. | ٢ 2 |
സർവ്വേഷാം മാനവാനാം കൃതേ വിശേഷതോ വയം യത് ശാന്തത്വേന നിർവ്വിരോധത്വേന ചേശ്ചരഭക്തിം വിനീതത്വഞ്ചാചരന്തഃ കാലം യാപയാമസ്തദർഥം നൃപതീനാമ് ഉച്ചപദസ്ഥാനാഞ്ച കൃതേ തേ കർത്തവ്യാഃ|
| فَإِنَّ هَذَا الأَمْرَ جَيِّدٌ وَمَقْبُولٌ فِي نَظَرِ اللهِ مُخَلِّصِنَا، | ٣ 3 |
യതോഽസ്മാകം താരകസ്യേശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് തദേവോത്തമം ഗ്രാഹ്യഞ്ച ഭവതി,
| فَهُوَ يُرِيدُ لِجَمِيعِ النَّاسِ أَنْ يَخْلُصُوا، وَيُقْبِلُوا إِلَى مَعْرِفَةِ الْحَقِّ، | ٤ 4 |
സ സർവ്വേഷാം മാനവാനാം പരിത്രാണം സത്യജ്ഞാനപ്രാപ്തിഞ്ചേച്ഛതി|
| فَإِنَّ اللهَ وَاحِدٌ، وَالْوَسِيطُ بَيْنَ اللهِ وَالنَّاسِ وَاحِدٌ، وَهُوَ الإِنْسَانُ الْمَسِيحُ يَسُوعُ، | ٥ 5 |
യത ഏകോഽദ്വിതീയ ഈശ്വരോ വിദ്യതേ കിഞ്ചേശ്വരേ മാനവേഷു ചൈകോ ഽദ്വിതീയോ മധ്യസ്ഥഃ
| الَّذِي بَذَلَ نَفْسَهُ فِدْيَةً عِوَضاً عَنِ الْجَمِيعِ. هَذِهِ شَهَادَةٌ تُؤَدَّى فِي أَوْقَاتِهَا الْخَاصَّةِ، | ٦ 6 |
സ നരാവതാരഃ ഖ്രീഷ്ടോ യീശു ർവിദ്യതേ യഃ സർവ്വേഷാം മുക്തേ ർമൂല്യമ് ആത്മദാനം കൃതവാൻ| ഏതേന യേന പ്രമാണേനോപയുക്തേ സമയേ പ്രകാശിതവ്യം,
| وَلَهَا قَدْ عُيِّنْتُ أَنَا مُبَشِّراً وَرَسُولاً، الْحَقَّ أَقُولُ وَلَسْتُ أَكْذِبُ، مُعَلِّماً لِلأُمَمِ فِي الإِيمَانِ وَالْحَقِّ. | ٧ 7 |
തദ്ഘോഷയിതാ ദൂതോ വിശ്വാസേ സത്യധർമ്മേ ച ഭിന്നജാതീയാനാമ് ഉപദേശകശ്ചാഹം ന്യയൂജ്യേ, ഏതദഹം ഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ യഥാതഥ്യം വദാമി നാനൃതം കഥയാമി|
| فَأُرِيدُ إِذَنْ، أَنْ يُصَلِّيَ الرِّجَالُ فِي كُلِّ مَكَانٍ، رَافِعِينَ أَيَادِيَ طَاهِرَةً، وَهُمْ لَا يُضْمِرُونَ أَيَّ حِقْدٍ أَوْ شُكُوكٍ. | ٨ 8 |
അതോ മമാഭിമതമിദം പുരുഷൈഃ ക്രോധസന്ദേഹൗ വിനാ പവിത്രകരാൻ ഉത്തോല്യ സർവ്വസ്മിൻ സ്ഥാനേ പ്രാർഥനാ ക്രിയതാം|
| كَمَا أُرِيدُ أَيْضاً، أَنْ تَظْهَرَ النِّسَاءُ بِمَظْهَرٍ لائِقٍ مُحْتَشِمِ الثِّيَابِ، مُتَزَيِّنَاتٍ بِالْحَيَاءِ وَالرَّزَانَةِ، غَيْرَ مُتَحَلِّيَاتٍ بِالضَّفَائِرِ وَالذَّهَبِ وَاللآلِئِ وَالْحُلَلِ الْغَالِيَةِ الثَّمَنِ، | ٩ 9 |
തദ്വത് നാര്യ്യോഽപി സലജ്ജാഃ സംയതമനസശ്ച സത്യോ യോഗ്യമാച്ഛാദനം പരിദധതു കിഞ്ച കേശസംസ്കാരൈഃ കണകമുക്താഭി ർമഹാർഘ്യപരിച്ഛദൈശ്ചാത്മഭൂഷണം ന കുർവ്വത്യഃ
| بَلْ بِمَا يَلِيقُ بِنِسَاءٍ يَعْتَرِفْنَ عَلَناً بِأَنَّهُنَّ يَعِشْنَ فِي تَقْوَى اللهِ، بِالأَعْمَالِ الصَّالِحَةِ! | ١٠ 10 |
സ്വീകൃതേശ്വരഭക്തീനാം യോഷിതാം യോഗ്യൈഃ സത്യർമ്മഭിഃ സ്വഭൂഷണം കുർവ്വതാം|
| عَلَى الْمَرْأَةِ أَنْ تَتَلَقَّى التَّعْلِيمَ بِسُكُوتٍ وَبِكُلِّ خُضُوعٍ. | ١١ 11 |
നാരീ സമ്പൂർണവിനീതത്വേന നിർവിരോധം ശിക്ഷതാം|
| وَلَسْتُ أَسْمَحُ لِلْمَرْأَةِ أَنْ تُعَلِّمَ وَلا تَتَسَلَّطَ عَلَى الرَّجُلِ. بَلْ عَلَيْهَا أَنْ تَلْزَمَ السُّكُوتَ. | ١٢ 12 |
നാര്യ്യാഃ ശിക്ഷാദാനം പുരുഷായാജ്ഞാദാനം വാഹം നാനുജാനാമി തയാ നിർവ്വിരോധത്വമ് ആചരിതവ്യം|
| ذَلِكَ لأَنَّ آدَمَ كُوِّنَ أَوَّلاً، ثُمَّ حَوَّاءُ: | ١٣ 13 |
യതഃ പ്രഥമമ് ആദമസ്തതഃ പരം ഹവായാഃ സൃഷ്ടി ർബഭൂവ|
| وَلَمْ يَكُنْ آدَمُ هُوَ الَّذِي انْخَدَعَ (بِمَكْرِ الشَّيْطَانِ)، بَلِ الْمَرْأَةُ انْخَدَعَتْ، فَوَقَعَتْ فِي الْمَعْصِيَةِ. | ١٤ 14 |
കിഞ്ചാദമ് ഭ്രാന്തിയുക്തോ നാഭവത് യോഷിദേവ ഭ്രാന്തിയുക്താ ഭൂത്വാത്യാചാരിണീ ബഭൂവ|
| إِلا أَنَّهَا سَتَخْلُصُ بِوِلادَةِ الأَوْلادِ، عَلَى أَنْ يَثْبُتْنَ فِي الإِيمَانِ وَالْمَحَبَّةِ وَالْقَدَاسَةِ مَعَ الرَّزَانَةِ! | ١٥ 15 |
തഥാപി നാരീഗണോ യദി വിശ്വാസേ പ്രേമ്നി പവിത്രതായാം സംയതമനസി ച തിഷ്ഠതി തർഹ്യപത്യപ്രസവവർത്മനാ പരിത്രാണം പ്രാപ്സ്യതി|
