1 تيموثاوس 1

١ 1 مِنْ بُولُسَ، رَسُولِ الْمَسِيحِ يَسُوعَ وَفْقاً لأَمْرِ اللهِ مُخَلِّصِنَا وَالْمَسِيحِ يَسُوعَ رَجَائِنَا،

അസ്മാകം ത്രാണകർത്തുരീശ്വരസ്യാസ്മാകം പ്രത്യാശാഭൂമേഃ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ചാജ്ഞാനുസാരതോ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതഃ പൗലഃ സ്വകീയം സത്യം ധർമ്മപുത്രം തീമഥിയം പ്രതി പത്രം ലിഖതി|

٢ 2 إِلَى تِيمُوثَاوُسَ وَلَدِي الْحَقِيقِيِّ فِي الإِيمَانِ. لِتَكُنْ لَكَ النِّعْمَةُ وَالرَّحْمَةُ وَالسَّلامُ مِنَ اللهِ أَبِينَا وَالْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبِّنَا!

അസ്മാകം താത ഈശ്വരോഽസ്മാകം പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച ത്വയി അനുഗ്രഹം ദയാം ശാന്തിഞ്ച കുര്യ്യാസ്താം|

٣ 3 كَمَا أَوْصَيْتُكَ لَمَّا كُنْتُ مُنْطَلِقاً إِلَى مُقَاطَعَةِ مَقِدُونِيَّةَ، (أَطْلُبُ إِلَيْكَ) أَنْ تَبْقَى فِي مَدِينَةِ أَفَسُسَ، لِكَيْ تَمْنَعَ بَعْضَ الْمُعَلِّمِينَ مِنْ نَشْرِ التَّعَالِيمِ الْمُخَالِفَةِ لِلتَّعْلِيمِ الصَّحِيحِ،

മാകിദനിയാദേശേ മമ ഗമനകാലേ ത്വമ് ഇഫിഷനഗരേ തിഷ്ഠൻ ഇതരശിക്ഷാ ന ഗ്രഹീതവ്യാ, അനന്തേഷൂപാഖ്യാനേഷു വംശാവലിഷു ച യുഷ്മാഭി ർമനോ ന നിവേശിതവ്യമ്

٤ 4 وَتُوصِيَ الْمُؤْمِنِينَ أَلَّا يَنْشَغِلُوا بِالأَسَاطِيرِ وَسَلاسِلِ النَّسَبِ الْمُتَشَابِكَةِ. فَتِلْكَ الأُمُورُ تُثِيرُ الْمُجَادَلاتِ وَلا تَعْمَلُ عَلَى تَقَدُّمِ تَدْبِيرِ اللهِ الْقَائِمِ عَلَى الإِيمَانِ.

ഇതി കാംശ്ചിത് ലോകാൻ യദ് ഉപദിശേരേതത് മയാദിഷ്ടോഽഭവഃ, യതഃ സർവ്വൈരേതൈ ർവിശ്വാസയുക്തേശ്വരീയനിഷ്ഠാ ന ജായതേ കിന്തു വിവാദോ ജായതേ|

٥ 5 أَمَّا الْغَايَةُ مِمَّا أَوْصَيْتُكَ بِهِ، فَهِيَ الْمَحَبَّةُ النَّابِعَةُ مِنْ قَلْبٍ طَاهِرٍ وَضَمِيرٍ صَالِحٍ وَإِيمَانٍ خَالٍ مِنَ الرِّيَاءِ.

ഉപദേശസ്യ ത്വഭിപ്രേതം ഫലം നിർമ്മലാന്തഃകരണേന സത്സംവേദേന നിഷ്കപടവിശ്വാസേന ച യുക്തം പ്രേമ|

٦ 6 هَذِهِ الْفَضَائِلُ قَدْ زَاغَ عَنْهَا بَعْضُهُمْ، فَانْحَرَفُوا إِلَى الْمُجَادَلاتِ الْبَاطِلَةِ،

കേചിത് ജനാശ്ച സർവ്വാണ്യേതാനി വിഹായ നിരർഥകകഥാനാമ് അനുഗമനേന വിപഥഗാമിനോഽഭവൻ,

٧ 7 رَاغِبِينَ فِي أَنْ يَكُونُوا أَسَاتِذَةً فِي الشَّرِيعَةِ، وَهُمْ لَا يَفْهَمُونَ مَا يَقُولُونَ وَلا مَا يُقَرِّرُونَ!

യദ് ഭാഷന്തേ യച്ച നിശ്ചിന്വന്തി തന്ന ബുധ്യമാനാ വ്യവസ്ഥോപദേഷ്ടാരോ ഭവിതുമ് ഇച്ഛന്തി|

٨ 8 إِنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّ الشَّرِيعَةَ جَيِّدَةٌ فِي ذَاتِهَا، إِذَا اسْتُعْمِلَتِ اسْتِعْمَالاً شَرْعِيًّا.

സാ വ്യവസ്ഥാ യദി യോഗ്യരൂപേണ ഗൃഹ്യതേ തർഹ്യുത്തമാ ഭവതീതി വയം ജാനീമഃ|

٩ 9 إِذْ نُدْرِكُ أَنَّ الشَّرِيعَةَ لَا تُوضَعُ لِمَنْ كَانَ بَارّاً، بَلْ لِلأَشْرَارِ وَالْمُتَمَرِّدِينَ، وَالْفَاجِرِينَ وَالْخَاطِئِينَ، وَالنَّجِسِينَ وَالدَّنِسِينَ، وَقَاتِلِي آبَائِهِمْ وَأُمَّهَاتِهِمْ، وَقَاتِلِي النَّاسِ،

അപരം സാ വ്യവസ്ഥാ ധാർമ്മികസ്യ വിരുദ്ധാ ന ഭവതി കിന്ത്വധാർമ്മികോ ഽവാധ്യോ ദുഷ്ടഃ പാപിഷ്ഠോ ഽപവിത്രോ ഽശുചിഃ പിതൃഹന്താ മാതൃഹന്താ നരഹന്താ

١٠ 10 وَالزُّنَاةِ وَمُضَاجِعِي الذُّكُورِ، وَخَطَّافِي النَّاسِ وَالْكَذَّابِينَ وَشَاهِدِي الزُّورِ. وَذَوِي كُلِّ شَرٍّ آخَرَ يُخَالِفُ التَّعْلِيمَ الصَّحِيحَ

വേശ്യാഗാമീ പുംമൈഥുനീ മനുഷ്യവിക്രേതാ മിഥ്യാവാദീ മിഥ്യാശപഥകാരീ ച സർവ്വേഷാമേതേഷാം വിരുദ്ധാ,

١١ 11 الْمُوَافِقَ لإِنْجِيلِ مَجْدِ اللهِ الْمُبَارَكِ، ذَلِكَ الإِنْجِيلِ الَّذِي وُضِعَ أَمَانَةً بَيْنَ يَدَيَّ.

തഥാ സച്ചിദാനന്ദേശ്വരസ്യ യോ വിഭവയുക്തഃ സുസംവാദോ മയി സമർപിതസ്തദനുയായിഹിതോപദേശസ്യ വിപരീതം യത് കിഞ്ചിദ് ഭവതി തദ്വിരുദ്ധാ സാ വ്യവസ്ഥേതി തദ്ഗ്രാഹിണാ ജ്ഞാതവ്യം|

١٢ 12 وَكَمْ أَشْكُرُ الْمَسِيحَ يَسُوعَ رَبَّنَا الَّذِي أَعْطَانِي الْقُدْرَةَ وَعَيَّنَنِي خَادِماً لَهُ، إِذِ اعْتَبَرَنِي جَدِيراً بِثِقَتِهِ،

മഹ്യം ശക്തിദാതാ യോഽസ്മാകം പ്രഭുഃ ഖ്രീഷ്ടയീശുസ്തമഹം ധന്യം വദാമി|

١٣ 13 مَعَ أَنِّي كُنْتُ فِي الْمَاضِي مُجَدِّفاً عَلَيْهِ، وَمُضْطَهِداً وَمُهِيناً لَهُ! وَلَكِنِّي عُومِلْتُ بِالرَّحْمَةِ، لأَنِّي عَمِلْتُ مَا عَمِلْتُهُ عَنْ جَهْلٍ وَفِي عَدَمِ إِيمَانٍ.

യതഃ പുരാ നിന്ദക ഉപദ്രാവീ ഹിംസകശ്ച ഭൂത്വാപ്യഹം തേന വിശ്വാസ്യോ ഽമന്യേ പരിചാരകത്വേ ന്യയുജ്യേ ച| തദ് അവിശ്വാസാചരണമ് അജ്ഞാനേന മയാ കൃതമിതി ഹേതോരഹം തേനാനുകമ്പിതോഽഭവം|

١٤ 14 إِلَّا أَنَّ نِعْمَةَ رَبِّنَا قَدْ فَاضَتْ عَلَيَّ فَوْقَ كُلِّ حَدٍّ، وَمَعَهَا الإِيمَانُ وَالْمَحَبَّةُ، وَذَلِكَ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

അപരം ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ വിശ്വാസപ്രേമഭ്യാം സഹിതോഽസ്മത്പ്രഭോരനുഗ്രഹോ ഽതീവ പ്രചുരോഽഭത്|

١٥ 15 مَا أَصْدَقَ هَذَا الْقَوْلَ، وَمَا أَجْدَرَهُ بِالتَّصْدِيقِ الْكُلِّيِّ: إِنَّ الْمَسِيحَ يَسُوعَ قَدْ جَاءَ إِلَى الْعَالَمِ لِيُخَلِّصَ الْخَاطِئِينَ، وَأَنَا أَوَّلُهُمْ!

പാപിനഃ പരിത്രാതും ഖ്രീഷ്ടോ യീശു ർജഗതി സമവതീർണോഽഭവത്, ഏഷാ കഥാ വിശ്വാസനീയാ സർവ്വൈ ഗ്രഹണീയാ ച|

١٦ 16 وَلَكِنْ لِهَذَا السَّبَبِ عُومِلْتُ بِالرَّحْمَةِ، لِيَجْعَلَ يَسُوعُ الْمَسِيحُ مِنِّي، أَنَا أَوَّلاً، مِثَالاً يُظْهِرُ صَبْرَهُ الطَّوِيلَ، لِجَمِيعِ الَّذِينَ سَيُؤْمِنُونَ بِهِ لِنَوَالِ الْحَيَاةِ الأَبَدِيَّةِ. (aiōnios g166)

തേഷാം പാപിനാം മധ്യേഽഹം പ്രഥമ ആസം കിന്തു യേ മാനവാ അനന്തജീവനപ്രാപ്ത്യർഥം തസ്മിൻ വിശ്വസിഷ്യന്തി തേഷാം ദൃഷ്ടാന്തേ മയി പ്രഥമേ യീശുനാ ഖ്രീഷ്ടേന സ്വകീയാ കൃത്സ്നാ ചിരസഹിഷ്ണുതാ യത് പ്രകാശ്യതേ തദർഥമേവാഹമ് അനുകമ്പാം പ്രാപ്തവാൻ| (aiōnios g166)

١٧ 17 فَلِلْمَلِكِ الأَزَلِيِّ، اللهِ الْوَاحِدِ غَيْرِ الْمَنْظُورِ وَغَيْرِ الْفَانِي، الْكَرَامَةُ وَالْمَجْدُ إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ. آمِين! (aiōn g165)

അനാദിരക്ഷയോഽദൃശ്യോ രാജാ യോഽദ്വിതീയഃ സർവ്വജ്ഞ ഈശ്വരസ്തസ്യ ഗൗരവം മഹിമാ ചാനന്തകാലം യാവദ് ഭൂയാത്| ആമേൻ| (aiōn g165)

١٨ 18 هذِهِ التَّوْصِيَاتُ، يَا تِيمُوثَاوُسُ وَلَدِي، أُسَلِّمُهَا لَكَ، بِمُقْتَضَى النُّبُوآتِ السَّابِقَةِ الْمُخْتَصَّةِ بِكَ، وَغَايَتِي أَنْ تُحْسِنَ الْجِهَادَ فِي حَرْبِكَ الرُّوحِيَّةِ،

ഹേ പുത്ര തീമഥിയ ത്വയി യാനി ഭവിഷ്യദ്വാക്യാനി പുരാ കഥിതാനി തദനുസാരാദ് അഹമ് ഏനമാദേശം ത്വയി സമർപയാമി, തസ്യാഭിപ്രായോഽയം യത്ത്വം തൈ ർവാക്യൈരുത്തമയുദ്ധം കരോഷി

١٩ 19 مُتَمَسِّكاً بِالإِيمَانِ، وَبِالضَّمِيرِ الصَّالِحِ، هَذَا الضَّمِيرِ الَّذِي تَخَلَّى عَنْهُ بَعْضُهُمْ، فَانْكَسَرَتْ بِهِمْ سَفِينَةُ الإِيمَانِ.

വിശ്വാസം സത്സംവേദഞ്ച ധാരയസി ച| അനയോഃ പരിത്യാഗാത് കേഷാഞ്ചിദ് വിശ്വാസതരീ ഭഗ്നാഭവത്|

٢٠ 20 وَمِنْ هؤُلاءِ هِمِنَايُوسُ وَإِسْكَنْدَرُ، وَقَدْ سَلَّمْتُهُمَا إِلَى الشَّيْطَانِ لِيتَعَلَّمَا بِالتَّأْدِيبِ أَلَّا يُجَدِّفَا.

ഹുമിനായസികന്ദരൗ തേഷാം യൗ ദ്വൗ ജനൗ, തൗ യദ് ധർമ്മനിന്ദാം പുന ർന കർത്തും ശിക്ഷേതേ തദർഥം മയാ ശയതാനസ്യ കരേ സമർപിതൗ|