رُؤيا 1

١ 1 إِعْلَانُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي أَعْطَاهُ إِيَّاهُ ٱللهُ، لِيُرِيَ عَبِيدَهُ مَا لَابُدَّ أَنْ يَكُونَ عَنْ قَرِيبٍ، وَبَيَّنَهُ مُرْسِلًا بِيَدِ مَلَاكِهِ لِعَبْدِهِ يُوحَنَّا،

యత్ ప్రకాశితం వాక్యమ్ ఈశ్వరః స్వదాసానాం నికటం శీఘ్రముపస్థాస్యన్తీనాం ఘటనానాం దర్శనార్థం యీశుఖ్రీష్టే సమర్పితవాన్ తత్ స స్వీయదూతం ప్రేష్య నిజసేవకం యోహనం జ్ఞాపితవాన్|

٢ 2 ٱلَّذِي شَهِدَ بِكَلِمَةِ ٱللهِ وَبِشَهَادَةِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ بِكُلِّ مَا رَآهُ.

స చేశ్వరస్య వాక్యే ఖ్రీష్టస్య సాక్ష్యే చ యద్యద్ దృష్టవాన్ తస్య ప్రమాణం దత్తవాన్|

٣ 3 طُوبَى لِلَّذِي يَقْرَأُ وَلِلَّذِينَ يَسْمَعُونَ أَقْوَالَ ٱلنُّبُوَّةِ، وَيَحْفَظُونَ مَا هُوَ مَكْتُوبٌ فِيهَا، لِأَنَّ ٱلْوَقْتَ قَرِيبٌ.

ఏతస్య భవిష్యద్వక్తృగ్రన్థస్య వాక్యానాం పాఠకః శ్రోతారశ్చ తన్మధ్యే లిఖితాజ్ఞాగ్రాహిణశ్చ ధన్యా యతః స కాలః సన్నికటః|

٤ 4 يُوحَنَّا، إِلَى ٱلسَّبْعِ ٱلْكَنَائِسِ ٱلَّتِي فِي أَسِيَّا: نِعْمَةٌ لَكُمْ وَسَلَامٌ مِنَ ٱلْكَائِنِ وَٱلَّذِي كَانَ وَٱلَّذِي يَأْتِي، وَمِنَ ٱلسَّبْعَةِ ٱلْأَرْوَاحِ ٱلَّتِي أَمَامَ عَرْشِهِ،

యోహన్ ఆశియాదేశస్థాః సప్త సమితీః ప్రతి పత్రం లిఖతి| యో వర్త్తమానో భూతో భవిష్యంశ్చ యే చ సప్తాత్మానస్తస్య సింహాసనస్య సమ్ముఖే తిష్ఠన్తి

٥ 5 وَمِنْ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱلشَّاهِدِ ٱلْأَمِينِ، ٱلْبِكْرِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، وَرَئِيسِ مُلُوكِ ٱلْأَرْضِ: ٱلَّذِي أَحَبَّنَا، وَقَدْ غَسَّلَنَا مِنْ خَطَايَانَا بِدَمِهِ،

యశ్చ యీశుఖ్రీష్టో విశ్వస్తః సాక్షీ మృతానాం మధ్యే ప్రథమజాతో భూమణ్డలస్థరాజానామ్ అధిపతిశ్చ భవతి, ఏతేభ్యో ఽనుగ్రహః శాన్తిశ్చ యుష్మాసు వర్త్తతాం|

٦ 6 وَجَعَلَنَا مُلُوكًا وَكَهَنَةً لِلهِ أَبِيهِ، لَهُ ٱلْمَجْدُ وَٱلسُّلْطَانُ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ. آمِينَ. (aiōn g165)

యో ఽస్మాసు ప్రీతవాన్ స్వరుధిరేణాస్మాన్ స్వపాపేభ్యః ప్రక్షాలితవాన్ తస్య పితురీశ్వరస్య యాజకాన్ కృత్వాస్మాన్ రాజవర్గే నియుక్తవాంశ్చ తస్మిన్ మహిమా పరాక్రమశ్చానన్తకాలం యావద్ వర్త్తతాం| ఆమేన్| (aiōn g165)

٧ 7 هُوَذَا يَأْتِي مَعَ ٱلسَّحَابِ، وَسَتَنْظُرُهُ كُلُّ عَيْنٍ، وَٱلَّذِينَ طَعَنُوهُ، وَيَنُوحُ عَلَيْهِ جَمِيعُ قَبَائِلِ ٱلْأَرْضِ. نَعَمْ آمِينَ.

పశ్యత స మేఘైరాగచ్ఛతి తేనైకైకస్య చక్షుస్తం ద్రక్ష్యతి యే చ తం విద్ధవన్తస్తే ఽపి తం విలోకిష్యన్తే తస్య కృతే పృథివీస్థాః సర్వ్వే వంశా విలపిష్యన్తి| సత్యమ్ ఆమేన్|

٨ 8 «أَنَا هُوَ ٱلْأَلِفُ وَٱلْيَاءُ، ٱلْبِدَايَةُ وَٱلنِّهَايَةُ» يَقُولُ ٱلرَّبُّ ٱلْكَائِنُ وَٱلَّذِي كَانَ وَٱلَّذِي يَأْتِي، ٱلْقَادِرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ.

వర్త్తమానో భూతో భవిష్యంశ్చ యః సర్వ్వశక్తిమాన్ ప్రభుః పరమేశ్వరః స గదతి, అహమేవ కః క్షశ్చార్థత ఆదిరన్తశ్చ|

٩ 9 أَنَا يُوحَنَّا أَخُوكُمْ وَشَرِيكُكُمْ فِي ٱلضِّيقَةِ وَفِي مَلَكُوتِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ وَصَبْرِهِ. كُنْتُ فِي ٱلْجَزِيرَةِ ٱلَّتِي تُدْعَى بَطْمُسَ مِنْ أَجْلِ كَلِمَةِ ٱللهِ، وَمِنْ أَجْلِ شَهَادَةِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

యుష్మాకం భ్రాతా యీశుఖ్రీష్టస్య క్లేశరాజ్యతితిక్షాణాం సహభాగీ చాహం యోహన్ ఈశ్వరస్య వాక్యహేతో ర్యీశుఖ్రీష్టస్య సాక్ష్యహేతోశ్చ పాత్మనామక ఉపద్వీప ఆసం|

١٠ 10 كُنْتُ فِي ٱلرُّوحِ فِي يَوْمِ ٱلرَّبِّ، وَسَمِعْتُ وَرَائِي صَوْتًا عَظِيمًا كَصَوْتِ بُوقٍ

తత్ర ప్రభో ర్దినే ఆత్మనావిష్టో ఽహం స్వపశ్చాత్ తూరీధ్వనివత్ మహారవమ్ అశ్రౌషం,

١١ 11 قَائِلًا: «أَنَا هُوَ ٱلْأَلِفُ وَٱلْيَاءُ. ٱلْأَوَّلُ وَٱلْآخِرُ. وَٱلَّذِي تَرَاهُ، ٱكْتُبْ فِي كِتَابٍ وَأَرْسِلْ إِلَى ٱلسَّبْعِ ٱلْكَنَائِسِ ٱلَّتِي فِي أَسِيَّا: إِلَى أَفَسُسَ، وَإِلَى سِمِيرْنَا، وَإِلَى بَرْغَامُسَ، وَإِلَى ثِيَاتِيرَا، وَإِلَى سَارْدِسَ، وَإِلَى فِيلَادَلْفِيَا، وَإِلَى لَاوُدِكِيَّةَ».

తేనోక్తమ్, అహం కః క్షశ్చార్థత ఆదిరన్తశ్చ| త్వం యద్ ద్రక్ష్యసి తద్ గ్రన్థే లిఖిత్వాశియాదేశస్థానాం సప్త సమితీనాం సమీపమ్ ఇఫిషం స్ముర్ణాం థుయాతీరాం సార్ద్దిం ఫిలాదిల్ఫియాం లాయదీకేయాఞ్చ ప్రేషయ|

١٢ 12 فَٱلْتَفَتُّ لِأَنْظُرَ ٱلصَّوْتَ ٱلَّذِي تَكَلَّمَ مَعِي. وَلَمَّا ٱلْتَفَتُّ رَأَيْتُ سَبْعَ مَنَايِرَ مِنْ ذَهَبٍ،

తతో మయా సమ్భాషమాణస్య కస్య రవః శ్రూయతే తద్దర్శనార్థం ముఖం పరావర్త్తితం తత్ పరావర్త్య స్వర్ణమయాః సప్త దీపవృక్షా దృష్టాః|

١٣ 13 وَفِي وَسْطِ ٱلسَّبْعِ ٱلْمَنَايِرِ شِبْهُ ٱبْنِ إِنْسَانٍ، مُتَسَرْبِلًا بِثَوْبٍ إِلَى ٱلرِّجْلَيْنِ، وَمُتَمَنْطِقًا عِنْدَ ثَدْيَيْهِ بِمِنْطَقَةٍ مِنْ ذَهَبٍ.

తేషాం సప్త దీపవృక్షాణాం మధ్యే దీర్ఘపరిచ్ఛదపరిహితః సువర్ణశృఙ్ఖలేన వేష్టితవక్షశ్చ మనుష్యపుత్రాకృతిరేకో జనస్తిష్ఠతి,

١٤ 14 وَأَمَّا رَأْسُهُ وَشَعْرُهُ فَأَبْيَضَانِ كَٱلصُّوفِ ٱلْأَبْيَضِ كَٱلثَّلْجِ، وَعَيْنَاهُ كَلَهِيبِ نَارٍ.

తస్య శిరః కేశశ్చ శ్వేతమేషలోమానీవ హిమవత్ శ్రేతౌ లోచనే వహ్నిశిఖాసమే

١٥ 15 وَرِجْلَاهُ شِبْهُ ٱلنُّحَاسِ ٱلنَّقِيِّ، كَأَنَّهُمَا مَحْمِيَّتَانِ فِي أَتُونٍ. وَصَوْتُهُ كَصَوْتِ مِيَاهٍ كَثِيرَةٍ.

చరణౌ వహ్నికుణ్డేతాపితసుపిత్తలసదృశౌ రవశ్చ బహుతోయానాం రవతుల్యః|

١٦ 16 وَمَعَهُ فِي يَدِهِ ٱلْيُمْنَى سَبْعَةُ كَوَاكِبَ، وَسَيْفٌ مَاضٍ ذُو حَدَّيْنِ يَخْرُجُ مِنْ فَمِهِ، وَوَجْهُهُ كَٱلشَّمْسِ وَهِيَ تُضِيءُ فِي قُوَّتِهَا.

తస్య దక్షిణహస్తే సప్త తారా విద్యన్తే వక్త్రాచ్చ తీక్ష్ణో ద్విధారః ఖఙ్గో నిర్గచ్ఛతి ముఖమణ్డలఞ్చ స్వతేజసా దేదీప్యమానస్య సూర్య్యస్య సదృశం|

١٧ 17 فَلَمَّا رَأَيْتُهُ سَقَطْتُ عِنْدَ رِجْلَيْهِ كَمَيِّتٍ، فَوَضَعَ يَدَهُ ٱلْيُمْنَى عَلَيَّ قَائِلًا لِي: «لَا تَخَفْ، أَنَا هُوَ ٱلْأَوَّلُ وَٱلْآخِرُ،

తం దృష్ట్వాహం మృతకల్పస్తచ్చరణే పతితస్తతః స్వదక్షిణకరం మయి నిధాయ తేనోక్తమ్ మా భైషీః; అహమ్ ఆదిరన్తశ్చ|

١٨ 18 وَٱلْحَيُّ. وَكُنْتُ مَيْتًا، وَهَا أَنَا حَيٌّ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ! آمِينَ. وَلِي مَفَاتِيحُ ٱلْهَاوِيَةِ وَٱلْمَوْتِ. (aiōn g165, Hadēs g86)

అహమ్ అమరస్తథాపి మృతవాన్ కిన్తు పశ్యాహమ్ అనన్తకాలం యావత్ జీవామి| ఆమేన్| మృత్యోః పరలోకస్య చ కుఞ్జికా మమ హస్తగతాః| (aiōn g165, Hadēs g86)

١٩ 19 فَٱكْتُبْ مَا رَأَيْتَ، وَمَا هُوَ كَائِنٌ، وَمَا هُوَ عَتِيدٌ أَنْ يَكُونَ بَعْدَ هَذَا.

అతో యద్ భవతి యచ్చేతః పరం భవిష్యతి త్వయా దృష్టం తత్ సర్వ్వం లిఖ్యతాం|

٢٠ 20 سِرُّ ٱلسَّبْعَةِ ٱلْكَوَاكِبِ ٱلَّتِي رَأَيْتَ عَلَى يَمِينِي، وَٱلسَّبْعِ ٱلْمَنَايِرِ ٱلذَّهَبِيَّةِ: ٱلسَّبْعَةُ ٱلْكَوَاكِبُ هِيَ مَلَائِكَةُ ٱلسَّبْعِ ٱلْكَنَائِسِ، وَٱلْمَنَايِرُ ٱلسَّبْعُ ٱلَّتِي رَأَيْتَهَا هِيَ ٱلسَّبْعُ ٱلْكَنَائِسِ».

మమ దక్షిణహస్తే స్థితా యాః సప్త తారా యే చ స్వర్ణమయాః సప్త దీపవృక్షాస్త్వయా దృష్టాస్తత్తాత్పర్య్యమిదం తాః సప్త తారాః సప్త సమితీనాం దూతాః సువర్ణమయాః సప్త దీపవృక్షాశ్చ సప్త సమితయః సన్తి|

John on Patmos