رُؤيا 2
| اُكْتُبْ إِلَى مَلَاكِ كَنِيسَةِ أَفَسُسَ: «هَذَا يَقُولُهُ ٱلْمُمْسِكُ ٱلسَّبْعَةَ ٱلْكَوَاكِبَ فِي يَمِينِهِ، ٱلْمَاشِي فِي وَسَطِ ٱلسَّبْعِ ٱلْمَنَايِرِ ٱلذَّهَبِيَّةِ: | ١ 1 |
ఇఫిషస్థసమితే ర్దూతం ప్రతి త్వమ్ ఇదం లిఖ; యో దక్షిణకరేణ సప్త తారా ధారయతి సప్తానాం సువర్ణదీపవృక్షాణాం మధ్యే గమనాగమనే కరోతి చ తేనేదమ్ ఉచ్యతే|
| أَنَا عَارِفٌ أَعْمَالَكَ وَتَعَبَكَ وَصَبْرَكَ، وَأَنَّكَ لَا تَقْدِرُ أَنْ تَحْتَمِلَ ٱلْأَشْرَارَ، وَقَدْ جَرَّبْتَ ٱلْقَائِلِينَ إِنَّهُمْ رُسُلٌ وَلَيْسُوا رُسُلًا، فَوَجَدْتَهُمْ كَاذِبِينَ. | ٢ 2 |
తవ క్రియాః శ్రమః సహిష్ణుతా చ మమ గోచరాః, త్వం దుష్టాన్ సోఢుం న శక్నోషి యే చ ప్రేరితా న సన్తః స్వాన్ ప్రేరితాన్ వదన్తి త్వం తాన్ పరీక్ష్య మృషాభాషిణో విజ్ఞాతవాన్,
| وَقَدِ ٱحْتَمَلْتَ وَلَكَ صَبْرٌ، وَتَعِبْتَ مِنْ أَجْلِ ٱسْمِي وَلَمْ تَكِلَّ. | ٣ 3 |
అపరం త్వం తితిక్షాం విదధాసి మమ నామార్థం బహు సోఢవానసి తథాపి న పర్య్యక్లామ్యస్తదపి జానామి|
| لَكِنْ عِنْدِي عَلَيْكَ: أَنَّكَ تَرَكْتَ مَحَبَّتَكَ ٱلْأُولَى. | ٤ 4 |
కిఞ్చ తవ విరుద్ధం మయైతత్ వక్తవ్యం యత్ తవ ప్రథమం ప్రేమ త్వయా వ్యహీయత|
| فَٱذْكُرْ مِنْ أَيْنَ سَقَطْتَ وَتُبْ، وَٱعْمَلِ ٱلْأَعْمَالَ ٱلْأُولَى، وَإِلَّا فَإِنِّي آتِيكَ عَنْ قَرِيبٍ وَأُزَحْزِحُ مَنَارَتَكَ مِنْ مَكَانِهَا، إِنْ لَمْ تَتُبْ. | ٥ 5 |
అతః కుతః పతితో ఽసి తత్ స్మృత్వా మనః పరావర్త్త్య పూర్వ్వీయక్రియాః కురు న చేత్ త్వయా మనసి న పరివర్త్తితే ఽహం తూర్ణమ్ ఆగత్య తవ దీపవృక్షం స్వస్థానాద్ అపసారయిష్యామి|
| وَلَكِنْ عِنْدَكَ هَذَا: أَنَّكَ تُبْغِضُ أَعْمَالَ ٱلنُّقُولَاوِيِّينَ ٱلَّتِي أُبْغِضُهَا أَنَا أَيْضًا. | ٦ 6 |
తథాపి తవేష గుణో విద్యతే యత్ నీకలాయతీయలోకానాం యాః క్రియా అహమ్ ఋతీయే తాస్త్వమపి ఋతీయమే|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ ٱلرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ. مَنْ يَغْلِبُ فَسَأُعْطِيهِ أَنْ يَأْكُلَ مِنْ شَجَرَةِ ٱلْحَيَاةِ ٱلَّتِي فِي وَسَطِ فِرْدَوْسِ ٱللهِ». | ٧ 7 |
యస్య శ్రోత్రం విద్యతే స సమితీః ప్రత్యుచ్యమానామ్ ఆత్మనః కథాం శృణోతు| యో జనో జయతి తస్మా అహమ్ ఈశ్వరస్యారామస్థజీవనతరోః ఫలం భోక్తుం దాస్యామి|
| وَٱكْتُبْ إِلَى مَلَاكِ كَنِيسَةِ سِمِيرْنَا: «هَذَا يَقُولُهُ ٱلْأَوَّلُ وَٱلْآخِرُ، ٱلَّذِي كَانَ مَيْتًا فَعَاشَ: | ٨ 8 |
అపరం స్ముర్ణాస్థసమితే ర్దూతం ప్రతీదం లిఖ; య ఆదిరన్తశ్చ యో మృతవాన్ పునర్జీవితవాంశ్చ తేనేదమ్ ఉచ్యతే,
| أَنَا أَعْرِفُ أَعْمَالَكَ وَضِيْقَتَكَ وَفَقْرَكَ مَعَ أَنَّكَ غَنِيٌّ. وَتَجْدِيفَ ٱلْقَائِلِينَ: إِنَّهُمْ يَهُودٌ وَلَيْسُوا يَهُودًا، بَلْ هُمْ مَجْمَعُ ٱلشَّيْطَانِ. | ٩ 9 |
తవ క్రియాః క్లేశో దైన్యఞ్చ మమ గోచరాః కిన్తు త్వం ధనవానసి యే చ యిహూదీయా న సన్తః శయతానస్య సమాజాః సన్తి తథాపి స్వాన్ యిహూదీయాన్ వదన్తి తేషాం నిన్దామప్యహం జానామి|
| لَا تَخَفِ ٱلْبَتَّةَ مِمَّا أَنْتَ عَتِيدٌ أَنْ تَتَأَلَّمَ بِهِ. هُوَذَا إِبْلِيسُ مُزْمِعٌ أَنْ يُلْقِيَ بَعْضًا مِنْكُمْ فِي ٱلسِّجْنِ لِكَيْ تُجَرَّبُوا، وَيَكُونَ لَكُمْ ضِيْقٌ عَشَرَةَ أَيَّامٍ. كُنْ أَمِينًا إِلَى ٱلْمَوْتِ فَسَأُعْطِيكَ إِكْلِيلَ ٱلْحَيَاةِ. | ١٠ 10 |
త్వయా యో యః క్లేశః సోఢవ్యస్తస్మాత్ మా భైషీః పశ్య శయతానో యుష్మాకం పరీక్షార్థం కాంశ్చిత్ కారాయాం నిక్షేప్స్యతి దశ దినాని యావత్ క్లేశో యుష్మాసు వర్త్తిష్యతే చ| త్వం మృత్యుపర్య్యన్తం విశ్వాస్యో భవ తేనాహం జీవనకిరీటం తుభ్యం దాస్యామి|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ ٱلرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ. مَنْ يَغْلِبُ فَلَا يُؤْذِيهِ ٱلْمَوْتُ ٱلثَّانِي». | ١١ 11 |
యస్య శ్రోత్రం విద్యతే స సమితీః ప్రత్యుచ్యమానామ్ ఆత్మనః కథాం శృణోతు| యో జయతి స ద్వితీయమృత్యునా న హింసిష్యతే|
| وَٱكْتُبْ إِلَى مَلَاكِ ٱلْكَنِيسَةِ ٱلَّتِي فِي بَرْغَامُسَ: «هَذَا يَقُولُهُ ٱلَّذِي لَهُ ٱلسَّيْفُ ٱلْمَاضِي ذُو ٱلْحَدَّيْنِ: | ١٢ 12 |
అపరం పర్గామస్థసమితే ర్దూతం ప్రతీదం లిఖ, యస్తీక్ష్ణం ద్విధారం ఖఙ్గం ధారయతి స ఏవ భాషతే|
| أَنَا عَارِفٌ أَعْمَالَكَ، وَأَيْنَ تَسْكُنُ حَيْثُ كُرْسِيُّ ٱلشَّيْطَانِ، وَأَنْتَ مُتَمَسِّكٌ بِٱسْمِي، وَلَمْ تُنْكِرْ إِيمَانِي حَتَّى فِي ٱلْأَيَّامِ ٱلَّتِي فِيهَا كَانَ أَنْتِيبَاسُ شَهِيدِي ٱلْأَمِينُ ٱلَّذِي قُتِلَ عِنْدَكُمْ حَيْثُ ٱلشَّيْطَانُ يَسْكُنُ. | ١٣ 13 |
తవ క్రియా మమ గోచరాః, యత్ర శయతానస్య సింహాసనం తత్రైవ త్వం వససి తదపి జానామి| త్వం మమ నామ ధారయసి మద్భక్తేరస్వీకారస్త్వయా న కృతో మమ విశ్వాస్యసాక్షిణ ఆన్తిపాః సమయే ఽపి న కృతః| స తు యుష్మన్మధ్యే ఽఘాని యతః శయతానస్తత్రైవ నివసతి|
| وَلَكِنْ عِنْدِي عَلَيْكَ قَلِيلٌ: أَنَّ عِنْدَكَ هُنَاكَ قَوْمًا مُتَمَسِّكِينَ بِتَعْلِيمِ بَلْعَامَ، ٱلَّذِي كَانَ يُعَلِّمُ بَالَاقَ أَنْ يُلْقِيَ مَعْثَرَةً أَمَامَ بَنِي إِسْرَائِيلَ: أَنْ يَأْكُلُوا مَا ذُبِحَ لِلْأَوْثَانِ، وَيَزْنُوا. | ١٤ 14 |
తథాపి తవ విరుద్ధం మమ కిఞ్చిద్ వక్తవ్యం యతో దేవప్రసాదాదనాయ పరదారగమనాయ చేస్రాయేలః సన్తానానాం సమ్ముఖ ఉన్మాథం స్థాపయితుం బాలాక్ యేనాశిక్ష్యత తస్య బిలియమః శిక్షావలమ్బినస్తవ కేచిత్ జనాస్తత్ర సన్తి|
| هَكَذَا عِنْدَكَ أَنْتَ أَيْضًا قَوْمٌ مُتَمَسِّكُونَ بِتَعْلِيمِ ٱلنُّقُولَاوِيِّينَ ٱلَّذِي أُبْغِضُهُ. | ١٥ 15 |
తథా నీకలాయతీయానాం శిక్షావలమ్బినస్తవ కేచిత్ జనా అపి సన్తి తదేవాహమ్ ఋతీయే|
| فَتُبْ وَإِلَّا فَإِنِّي آتِيكَ سَرِيعًا وَأُحَارِبُهُمْ بِسَيْفِ فَمِي. | ١٦ 16 |
అతో హేతోస్త్వం మనః పరివర్త్తయ న చేదహం త్వరయా తవ సమీపముపస్థాయ మద్వక్తస్థఖఙ్గేన తైః సహ యోత్స్యామి|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ ٱلرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ. مَنْ يَغْلِبُ فَسَأُعْطِيهِ أَنْ يَأْكُلَ مِنَ ٱلْمَنِّ ٱلْمُخْفَى، وَأُعْطِيهِ حَصَاةً بَيْضَاءَ، وَعَلَى ٱلْحَصَاةِ ٱسْمٌ جَدِيدٌ مَكْتُوبٌ لَا يَعْرِفُهُ أَحَدٌ غَيْرُ ٱلَّذِي يَأْخُذُ». | ١٧ 17 |
యస్య శ్రోత్రం విద్యతే స సమితీః ప్రత్యుచ్యమానామ్ ఆత్మనః కథాం శృణోతు| యో జనో జయతి తస్మా అహం గుప్తమాన్నాం భోక్తుం దాస్యామి శుభ్రప్రస్తరమపి తస్మై దాస్యామి తత్ర ప్రస్తరే నూతనం నామ లిఖితం తచ్చ గ్రహీతారం వినా నాన్యేన కేనాప్యవగమ్యతే|
| وَٱكْتُبْ إِلَى مَلَاكِ ٱلْكَنِيسَةِ ٱلَّتِي فِي ثِيَاتِيرَا: «هَذَا يَقُولُهُ ٱبْنُ ٱللهِ، ٱلَّذِي لَهُ عَيْنَانِ كَلَهِيبِ نَارٍ، وَرِجْلَاهُ مِثْلُ ٱلنُّحَاسِ ٱلنَّقِيِّ: | ١٨ 18 |
అపరం థుయాతీరాస్థసమితే ర్దూతం ప్రతీదం లిఖ| యస్య లోచనే వహ్నిశిఖాసదృశే చరణౌ చ సుపిత్తలసఙ్కాశౌ స ఈశ్వరపుత్రో భాషతే,
| أَنَا عَارِفٌ أَعْمَالَكَ وَمَحَبَّتَكَ وَخِدْمَتَكَ وَإِيمَانَكَ وَصَبْرَكَ، وَأَنَّ أَعْمَالَكَ ٱلْأَخِيرَةَ أَكْثَرُ مِنَ ٱلْأُولَى. | ١٩ 19 |
తవ క్రియాః ప్రేమ విశ్వాసః పరిచర్య్యా సహిష్ణుతా చ మమ గోచరాః, తవ ప్రథమక్రియాభ్యః శేషక్రియాః శ్రేష్ఠాస్తదపి జానామి|
| لَكِنْ عِنْدِي عَلَيْكَ قَلِيلٌ: أَنَّكَ تُسَيِّبُ ٱلْمَرْأَةَ إِيزَابَلَ ٱلَّتِي تَقُولُ إِنَّهَا نَبِيَّةٌ، حَتَّى تُعَلِّمَ وَتُغْوِيَ عَبِيدِي أَنْ يَزْنُوا وَيَأْكُلُوا مَا ذُبِحَ لِلْأَوْثَانِ. | ٢٠ 20 |
తథాపి తవ విరుద్ధం మయా కిఞ్చిద్ వక్తవ్యం యతో యా ఈషేబల్నామికా యోషిత్ స్వాం భవిష్యద్వాదినీం మన్యతే వేశ్యాగమనాయ దేవప్రసాదాశనాయ చ మమ దాసాన్ శిక్షయతి భ్రామయతి చ సా త్వయా న నివార్య్యతే|
| وَأَعْطَيْتُهَا زَمَانًا لِكَيْ تَتُوبَ عَنْ زِنَاهَا وَلَمْ تَتُبْ. | ٢١ 21 |
అహం మనఃపరివర్త్తనాయ తస్యై సమయం దత్తవాన్ కిన్తు సా స్వీయవేశ్యాక్రియాతో మనఃపరివర్త్తయితుం నాభిలషతి|
| هَا أَنَا أُلْقِيهَا فِي فِرَاشٍ، وَٱلَّذِينَ يَزْنُونَ مَعَهَا فِي ضِيقَةٍ عَظِيمَةٍ، إِنْ كَانُوا لَا يَتُوبُونَ عَنْ أَعْمَالِهِمْ. | ٢٢ 22 |
పశ్యాహం తాం శయ్యాయాం నిక్షేప్స్యామి, యే తయా సార్ద్ధం వ్యభిచారం కుర్వ్వన్తి తే యది స్వక్రియాభ్యో మనాంసి న పరావర్త్తయన్తి తర్హి తానపి మహాక్లేశే నిక్షేప్స్యామి
| وَأَوْلَادُهَا أَقْتُلُهُمْ بِٱلْمَوْتِ. فَسَتَعْرِفُ جَمِيعُ ٱلْكَنَائِسِ أَنِّي أَنَا هُوَ ٱلْفَاحِصُ ٱلْكُلَى وَٱلْقُلُوبِ، وَسَأُعْطِي كُلَّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ بِحَسَبِ أَعْمَالِهِ. | ٢٣ 23 |
తస్యాః సన్తానాంశ్చ మృత్యునా హనిష్యామి| తేనాహమ్ అన్తఃకరణానాం మనసాఞ్చానుసన్ధానకారీ యుష్మాకమేకైకస్మై చ స్వక్రియాణాం ఫలం మయా దాతవ్యమితి సర్వ్వాః సమితయో జ్ఞాస్యన్తి|
| وَلَكِنَّنِي أَقُولُ لَكُمْ وَلِلْبَاقِينَ فِي ثِيَاتِيرَا، كُلِّ ٱلَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ هَذَا ٱلتَّعْلِيمُ، وَٱلَّذِينَ لَمْ يَعْرِفُوا أَعْمَاقَ ٱلشَّيْطَانِ، كَمَا يَقُولُونَ: إِنِّي لَا أُلْقِي عَلَيْكُمْ ثِقْلًا آخَرَ، | ٢٤ 24 |
అపరమ్ అవశిష్టాన్ థుయాతీరస్థలోకాన్ అర్థతో యావన్తస్తాం శిక్షాం న ధారయన్తి యే చ కైశ్చిత్ శయతానస్య గమ్భీరార్థా ఉచ్యన్తే తాన్ యే నావగతవన్తస్తానహం వదామి యుష్మాసు కమప్యపరం భారం నారోపయిష్యామి;
| وَإِنَّمَا ٱلَّذِي عِنْدَكُمْ تَمَسَّكُوا بِهِ إِلَى أَنْ أَجِيءَ. | ٢٥ 25 |
కిన్తు యద్ యుష్మాకం విద్యతే తత్ మమాగమనం యావద్ ధారయత|
| وَمَنْ يَغْلِبُ وَيَحْفَظُ أَعْمَالِي إِلَى ٱلنِّهَايَةِ فَسَأُعْطِيهِ سُلْطَانًا عَلَى ٱلْأُمَمِ، | ٢٦ 26 |
యో జనో జయతి శేషపర్య్యన్తం మమ క్రియాః పాలయతి చ తస్మా అహమ్ అన్యజాతీయానామ్ ఆధిపత్యం దాస్యామి;
| فَيَرْعَاهُمْ بِقَضِيبٍ مِنْ حَدِيدٍ، كَمَا تُكْسَرُ آنِيَةٌ مِنْ خَزَفٍ، كَمَا أَخَذْتُ أَنَا أَيْضًا مِنْ عِنْدِ أَبِي، | ٢٧ 27 |
పితృతో మయా యద్వత్ కర్తృత్వం లబ్ధం తద్వత్ సో ఽపి లౌహదణ్డేన తాన్ చారయిష్యతి తేన మృద్భాజనానీవ తే చూర్ణా భవిష్యన్తి|
| وَأُعْطِيهِ كَوْكَبَ ٱلصُّبْحِ. | ٢٨ 28 |
అపరమ్ అహం తస్మై ప్రభాతీయతారామ్ అపి దాస్యామి|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ ٱلرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ». | ٢٩ 29 |
యస్య శ్రోత్రం విద్యతే స సమితీః ప్రత్యుచ్యమానామ్ ఆత్మనః కథాం శృణోతు|
