رُؤيا 8

١ 1 وَلَمَّا فَتَحَ ٱلْخَتْمَ ٱلسَّابِعَ حَدَثَ سُكُوتٌ فِي ٱلسَّمَاءِ نَحْوَ نِصْفِ سَاعَةٍ.

ज़ैखन गबड़े सतोवं मोहर खोल्ली, त स्वर्गे मां अध्धे घंटे तगर खामोशी राई।

٢ 2 وَرَأَيْتُ ٱلسَّبْعَةَ ٱلْمَلَائِكَةَ ٱلَّذِينَ يَقِفُونَ أَمَامَ ٱللهِ، وَقَدْ أُعْطُوا سَبْعَةَ أَبْوَاقٍ.

मीं तैन सत स्वर्गदूत ज़ैना परमेशरेरे सामने खड़े रहतन, लाए, ते तैन सत नड़शिंगे दित्ते जे।

٣ 3 وَجَاءَ مَلَاكٌ آخَرُ وَوَقَفَ عِنْدَ ٱلْمَذْبَحِ، وَمَعَهُ مِبْخَرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ، وَأُعْطِيَ بَخُورًا كَثِيرًا لِكَيْ يُقَدِّمَهُ مَعَ صَلَوَاتِ ٱلْقِدِّيسِينَ جَمِيعِهِمْ عَلَى مَذْبَحِ ٱلذَّهَبِ ٱلَّذِي أَمَامَ ٱلْعَرْشِ.

फिरी अक होरो स्वर्गदूत सोन्नेरू धूपदान घिन्तां अव, ते बलिदान केरनेरी ठारी कां जेव; ते तैस बड़ो धूप दित्तो, कि सेब्भी पवित्र लोकां केरि प्रार्थनान सेइं साथी तैस सोन्नेरे बलिदान केरनेरी ठारी पुड़ ज़ै तखतेरे सामने च़ाढ़े।

٤ 4 فَصَعِدَ دُخَانُ ٱلْبَخُورِ مَعَ صَلَوَاتِ ٱلْقِدِّيسِينَ مِنْ يَدِ ٱلْمَلَاكِ أَمَامَ ٱللهِ.

ते तैस धूपेरो तू परमेशरेरे लोकां केरि प्रार्थनान सेइं साथी स्वर्गदूतां केरे ज़िरिये परमेशरेरे सामने पुज़ो।

٥ 5 ثُمَّ أَخَذَ ٱلْمَلَاكُ ٱلْمِبْخَرَةَ وَمَلَأَهَا مِنْ نَارِ ٱلْمَذْبَحِ وَأَلْقَاهَا إِلَى ٱلْأَرْضِ، فَحَدَثَتْ أَصْوَاتٌ وَرُعُودٌ وَبُرُوقٌ وَزَلْزَلَةٌ.

तैखन स्वर्गदूत धूपदान नेइतां तैस मां बलिदान केरनेरी ठारारी अग भरी, ते धेतली पुड़ छ़ड़ी, ते गुड़नेरी आवाज़ ते बिजली ते भुंज़ल भोने लाए।

٦ 6 ثُمَّ إِنَّ ٱلسَّبْعَةَ ٱلْمَلَائِكَةَ ٱلَّذِينَ مَعَهُمُ ٱلسَّبْعَةُ ٱلْأَبْوَاقُ تَهَيَّأُوا لِكَيْ يُبَوِّقُوا.

ते तैना सते स्वर्गदूत ज़ैन कां सत नड़शिनगे थिये, बज़ानेरे लेइ तियार भोए।

٧ 7 فَبَوَّقَ ٱلْمَلَاكُ ٱلْأَوَّلُ، فَحَدَثَ بَرَدٌ وَنَارٌ مَخْلُوطَانِ بِدَمٍ، وَأُلْقِيَا إِلَى ٱلْأَرْضِ، فَٱحْتَرَقَ ثُلْثُ ٱلْأَشْجَارِ، وَٱحْتَرَقَ كُلُّ عُشْبٍ أَخْضَرَ.

पेइले स्वर्गदूत नड़शिनगों बज़ाव, ते खूने सेइं मिलोरी आण ते अग धेरतली पुड़ शारी; ते धेरतली ट्लेइन मरां अक हिस्सो फुकोई, ते बुट भी अक तीयाही फुकोए, ते सब नीलो घास भी फुकोव।

٨ 8 ثُمَّ بَوَّقَ ٱلْمَلَاكُ ٱلثَّانِي، فَكَأَنَّ جَبَلًا عَظِيمًا مُتَّقِدًا بِٱلنَّارِ أُلْقِيَ إِلَى ٱلْبَحْرِ، فَصَارَ ثُلْثُ ٱلْبَحْرِ دَمًا.

दुइयोवं स्वर्गदूते नड़शिनगों बज़ाव, त किछ ज़ेन्च़रे बड्डे पहाड़ेरू ज़ेरू अग्गी सेइं फुकोतू समुन्द्रे मां शारू; ते समुन्द्र अक तीहाई खून भोव।

٩ 9 وَمَاتَ ثُلْثُ ٱلْخَلَائِقِ ٱلَّتِي فِي ٱلْبَحْرِ ٱلَّتِي لَهَا حَيَاةٌ، وَأُهْلِكَ ثُلْثُ ٱلسُّفُنِ.

ते अक तीहाई जानवर ज़ैना समुन्द्रे मां रहते थिये मेरि जे, ते समुन्दरेरेरां अक तीहाई ज़िहाज़ां तुबा भुआं।

١٠ 10 ثُمَّ بَوَّقَ ٱلْمَلَاكُ ٱلثَّالِثُ، فَسَقَطَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ كَوْكَبٌ عَظِيمٌ مُتَّقِدٌ كَمِصْبَاحٍ، وَوَقَعَ عَلَى ثُلْثِ ٱلْأَنْهَارِ وَعَلَى يَنَابِيعِ ٱلْمِيَاهِ.

ट्लेइयोवं स्वर्गदूते नड़शिनगो बज़ाव, ते अक बड्डो तारो ज़ै दीयेरो ज़ेरो बलतो थियो, स्वर्गेरां ट्लुटो, ते दरियां केरे एक्की तीहाई पुड़, ते पैन्न पुड़ पेव।

١١ 11 وَٱسْمُ ٱلْكَوْكَبِ يُدْعَى «ٱلْأَفْسَنْتِينَ». فَصَارَ ثُلْثُ ٱلْمِيَاهِ أَفْسَنْتِينًا، وَمَاتَ كَثِيرُونَ مِنَ ٱلنَّاسِ مِنَ ٱلْمِيَاهِ لِأَنَّهَا صَارَتْ مُرَّةً.

ते तैस तारेरू नवं नागदौनाए, ते अक तीहाई पानी नागदौनारू ज़ेरू ट्लिठू भोवं, ते बड़े मैन्हु तैस पैनेरे ट्लिठू भोने सेइं मेरि जे।

١٢ 12 ثُمَّ بَوَّقَ ٱلْمَلَاكُ ٱلرَّابِعُ، فَضُرِبَ ثُلْثُ ٱلشَّمْسِ وَثُلْثُ ٱلْقَمَرِ وَثُلْثُ ٱلنُّجُومِ، حَتَّى يُظْلِمَ ثُلْثُهُنَّ، وَٱلنَّهَارُ لَا يُضِيءُ ثُلْثُهُ، وَٱللَّيْلُ كَذَلِكَ.

च़ेवरोवं स्वर्गदूते नड़शिनगो बज़ाव, ते दिहाड़ो अक तीहाई, ते चेंदनरी अक तीहाई ते तारां केरि एक्की तीहाई पुड़ हलचल पेई, इड़ी तगर कि तैन केरो अक तीहाई हिस्सो आंधरो भोव ते दिहैड़री एक्की तीहैई मां लौ न राई, ते तेन्च़रे राती मां भी।

١٣ 13 ثُمَّ نَظَرْتُ وَسَمِعْتُ مَلَاكًا طَائِرًا فِي وَسَطِ ٱلسَّمَاءِ قَائِلًا بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «وَيْلٌ! وَيْلٌ! وَيْلٌ لِلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ مِنْ أَجْلِ بَقِيَّةِ أَصْوَاتِ أَبْوَاقِ ٱلثَّلَاثَةِ ٱلْمَلَائِكَةِ ٱلْمُزْمِعِينَ أَنْ يُبَوِّقُوا!».

ज़ैखन मीं हेरू, त अम्बरेरे मझ़ामेई अक उकाब उडरते ते ज़ोरे सेइं इन ज़ोते शुनू, “कि तैन ट्लाई स्वर्गदूतां केरे नड़शिनगेरे आवाज़ारे वजाई सेइं ज़ैना बज़ाने हेजू बाकिन, धेरतली रानेबालन पुड़ अफ़सोस! अफ़सोस! अफ़सोस!”