رُؤيا 10

١ 1 ثُمَّ رَأَيْتُ مَلَاكًا آخَرَ قَوِيًّا نَازِلًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ، مُتَسَرْبِلًا بِسَحَابَةٍ، وَعَلَى رَأْسِهِ قَوْسُ قُزَحَ، وَوَجْهُهُ كَٱلشَّمْسِ، وَرِجْلَاهُ كَعَمُودَيْ نَارٍ،

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਅਵਰੋਹਨ੍ ਅਪਰ ਏਕੋ ਮਹਾਬਲੋ ਦੂਤੋ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ, ਸ ਪਰਿਹਿਤਮੇਘਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰਸ਼੍ਚ ਮੇਘਧਨੁਸ਼਼ਾ ਭੂਸ਼਼ਿਤੰ ਮੁਖਮਣ੍ਡਲਞ੍ਚ ਸੂਰ੍ੱਯਤੁਲ੍ਯੰ ਚਰਣੌ ਚ ਵਹ੍ਨਿਸ੍ਤਮ੍ਭਸਮੌ|

٢ 2 وَمَعَهُ فِي يَدِهِ سِفْرٌ صَغِيرٌ مَفْتُوحٌ. فَوَضَعَ رِجْلَهُ ٱلْيُمْنَى عَلَى ٱلْبَحْرِ وَٱلْيُسْرَى عَلَى ٱلْأَرْضِ،

ਸ ਸ੍ਵਕਰੇਣ ਵਿਸ੍ਤੀਰ੍ਣਮੇਕੰ ਕ੍ਸ਼਼ੂਦ੍ਰਗ੍ਰਨ੍ਥੰ ਧਾਰਯਤਿ, ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਚਰਣੇਨ ਸਮੁਦ੍ਰੇ ਵਾਮਚਰਣੇਨ ਚ ਸ੍ਥਲੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|

٣ 3 وَصَرَخَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ كَمَا يُزَمْجِرُ ٱلْأَسَدُ. وَبَعْدَ مَا صَرَخَ تَكَلَّمَتِ ٱلرُّعُودُ ٱلسَّبْعَةُ بِأَصْوَاتِهَا.

ਸ ਸਿੰਹਗਰ੍ਜਨਵਦ੍ ਉੱਚੈਃਸ੍ਵਰੇਣ ਨ੍ਯਨਦਤ੍ ਨਿਨਾਦੇ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸਪ੍ਤ ਸ੍ਤਨਿਤਾਨਿ ਸ੍ਵਕੀਯਾਨ੍ ਸ੍ਵਨਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਯਨ੍|

٤ 4 وَبَعْدَ مَا تَكَلَّمَتِ ٱلرُّعُودُ ٱلسَّبْعَةُ بِأَصْوَاتِهَا، كُنْتُ مُزْمِعًا أَنْ أَكْتُبَ، فَسَمِعْتُ صَوْتًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ قَائِلًا لِيَ: «ٱخْتِمْ عَلَى مَا تَكَلَّمَتْ بِهِ ٱلرُّعُودُ ٱلسَّبْعَةُ وَلَا تَكْتُبْهُ».

ਤੈਃ ਸਪ੍ਤ ਸ੍ਤਨਿਤੈ ਰ੍ਵਾਕ੍ਯੇ ਕਥਿਤੇ (ਅ)ਹੰ ਤਤ੍ ਲੇਖਿਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤ ਆਸੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਵਾਗਿਯੰ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਾ ਸਪ੍ਤ ਸ੍ਤਨਿਤੈ ਰ੍ਯਦ੍ ਯਦ੍ ਉਕ੍ਤੰ ਤਤ੍ ਮੁਦ੍ਰਯਾਙ੍ਕਯ ਮਾ ਲਿਖ|

٥ 5 وَٱلْمَلَاكُ ٱلَّذِي رَأَيْتُهُ وَاقِفًا عَلَى ٱلْبَحْرِ وَعَلَى ٱلْأَرْضِ، رَفَعَ يَدَهُ إِلَى ٱلسَّمَاءِ،

ਅਪਰੰ ਸਮੁਦ੍ਰਮੇਦਿਨ੍ਯੋਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਯੋ ਦੂਤੋ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ ਸ ਗਗਨੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਵਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਕਰਮੁੱਥਾਪ੍ਯ

٦ 6 وَأَقْسَمَ بِٱلْحَيِّ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ، ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَاءَ وَمَا فِيهَا، وَٱلْأَرْضَ وَمَا فِيهَا، وَٱلْبَحْرَ وَمَا فِيهِ: أَنْ لَا يَكُونَ زَمَانٌ بَعْدُ! (aiōn g165)

ਅਪਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਯਸ੍ਯ ਰਵੋ ਮਯਾਸ਼੍ਰਾਵਿ ਸ ਪੁਨ ਰ੍ਮਾਂ ਸਮ੍ਭਾਵ੍ਯਾਵਦਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸਮੁਦ੍ਰਮੇਦਿਨ੍ਯੋਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋ ਦੂਤਸ੍ਯ ਕਰਾਤ੍ ਤੰ ਵਿਸ੍ਤੀਰ੍ਣ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਗ੍ਰਨ੍ਥੰ ਗ੍ਰੁʼਹਾਣ, ਤੇਨ ਮਯਾ ਦੂਤਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤੰ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋ (ਅ)ਸੌ ਦੀਯਤਾਂ| (aiōn g165)

٧ 7 بَلْ فِي أَيَّامِ صَوْتِ ٱلْمَلَاكِ ٱلسَّابِعِ مَتَى أَزْمَعَ أَنْ يُبَوِّقَ، يَتِمُّ أَيْضًا سِرُّ ٱللهِ، كَمَا بَشَّرَ عَبِيدَهُ ٱلْأَنْبِيَاءَ.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੂਰੀਂ ਵਾਦਿਸ਼਼੍ਯਤਃ ਸਪ੍ਤਮਦੂਤਸ੍ਯ ਤੂਰੀਵਾਦਨਸਮਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਪ੍ਤਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾ ਤਸ੍ਯ ਦਾਸਾਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰਤਿ ਤੇਨ ਸੁਸੰਵਾਦੇ ਯਥਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਾ ਤਥੈਵ ਸਿੱਧਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٨ 8 وَٱلصَّوْتُ ٱلَّذِي كُنْتُ قَدْ سَمِعْتُهُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ كَلَّمَنِي أَيْضًا وَقَالَ: «ٱذْهَبْ خُذِ ٱلسِّفْرَ ٱلصَّغِيرَ ٱلْمَفْتُوحَ فِي يَدِ ٱلْمَلَاكِ ٱلْوَاقِفِ عَلَى ٱلْبَحْرِ وَعَلَى ٱلْأَرْضِ».

ਅਪਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਯਸ੍ਯ ਰਵੋ ਮਯਾਸ਼੍ਰਾਵਿ ਸ ਪੁਨ ਰ੍ਮਾਂ ਸਮ੍ਭਾਸ਼਼੍ਯਾਵਦਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸਮੁਦ੍ਰਮੇਦਿਨ੍ਯੋਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋ ਦੂਤਸ੍ਯ ਕਰਾਤ੍ ਤੰ ਵਿਸ੍ਤੀਰ੍ਣੰ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਗ੍ਰਨ੍ਥੰ ਗ੍ਰੁʼਹਾਣ,

٩ 9 فَذَهَبْتُ إِلَى ٱلْمَلَاكِ قَائِلًا لَهُ: «أَعْطِنِي ٱلسِّفْرَ ٱلصَّغِيرَ». فَقَالَ لِي: «خُذْهُ وَكُلْهُ، فَسَيَجْعَلُ جَوْفَكَ مُرًّا، وَلَكِنَّهُ فِي فَمِكَ يَكُونُ حُلْوًا كَٱلْعَسَلِ».

ਤੇਨ ਮਯਾ ਦੂਤਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤੰ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋ (ਅ)ਸੌ ਦੀਯਤਾਂ| ਸ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਗਿਲ, ਤਵੋਦਰੇ ਸ ਤਿਕ੍ਤਰਸੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮੁਖੇ ਮਧੁਵਤ੍ ਸ੍ਵਾਦੁ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

١٠ 10 فَأَخَذْتُ ٱلسِّفْرَ ٱلصَّغِيرَ مِنْ يَدِ ٱلْمَلَاكِ وَأَكَلْتُهُ، فَكَانَ فِي فَمِي حُلْوًا كَٱلْعَسَلِ. وَبَعْدَ مَا أَكَلْتُهُ صَارَ جَوْفِي مُرًّا.

ਤੇਨ ਮਯਾ ਦੂਤਸ੍ਯ ਕਰਾਦ੍ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤੋ ਗਿਲਿਤਸ਼੍ਚ| ਸ ਤੁ ਮਮ ਮੁਖੇ ਮਧੁਵਤ੍ ਸ੍ਵਾਦੁਰਾਸੀਤ੍ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਦਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਮਮੋਦਰਸ੍ਤਿਕ੍ਤਤਾਂ ਗਤਃ|

١١ 11 فَقَالَ لِي: «يَجِبُ أَنَّكَ تَتَنَبَّأُ أَيْضًا عَلَى شُعُوبٍ وَأُمَمٍ وَأَلْسِنَةٍ وَمُلُوكٍ كَثِيرِينَ».

ਤਤਃ ਸ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਬਹੂਨ੍ ਜਾਤਿਵੰਸ਼ਭਾਸ਼਼ਾਵਦਿਰਾਜਾਨ੍ ਅਧਿ ਤ੍ਵਯਾ ਪੁਨ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ|