مَتَّى 6
| «اِحْتَرِزُوا مِنْ أَنْ تَصْنَعُوا صَدَقَتَكُمْ قُدَّامَ ٱلنَّاسِ لِكَيْ يَنْظُرُوكُمْ، وَإِلَّا فَلَيْسَ لَكُمْ أَجْرٌ عِنْدَ أَبِيكُمُ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ. | ١ 1 |
“खबरदार, तुस अपने रोड़ां कम्मां सिर्फ लोकन हिरानेरे लेइ न केरा, नईं त तुश्शो स्वर्गेरो बाजी तुसन कोई इनाम न देलो।
| فَمَتَى صَنَعْتَ صَدَقَةً فَلَا تُصَوِّتْ قُدَّامَكَ بِٱلْبُوقِ، كَمَا يَفْعَلُ ٱلْمُرَاؤُونَ فِي ٱلْمَجَامِعِ وَفِي ٱلْأَزِقَّةِ، لِكَيْ يُمَجَّدُوا مِنَ ٱلنَّاسِ. اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُمْ قَدِ ٱسْتَوْفَوْا أَجْرَهُمْ! | ٢ 2 |
एल्हेरेलेइ ज़ैखन तू गरीब मैन्हु दान देस, त तू ढुंढूरो न बज़ेइयां, ज़ेन्च़रे पाखंडी लोक प्रार्थना घरन मां ते गेल्लन मां केरतन, ताके लोक तैन केरि तारीफ़ केरन। अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि ज़ैन इनाम तैन मैलनू थियूं, तैन सिर्फ इन्ने, कि लोकेईं तैन केरि तारीफ़ की (परमेशरे करां तैनन् कोई इनाम न मैलेलो)।
| وَأَمَّا أَنْتَ فَمَتَى صَنَعْتَ صَدَقَةً فَلَا تُعَرِّفْ شِمَالَكَ مَا تَفْعَلُ يَمِينُكَ، | ٣ 3 |
पन ज़ैखन तू गरीब मैन्हु दान देस, त केन्ची पतो न लोड़े लग्गोरो कि तीं कुन दित्तू।
| لِكَيْ تَكُونَ صَدَقَتُكَ فِي ٱلْخَفَاءِ. فَأَبُوكَ ٱلَّذِي يَرَى فِي ٱلْخَفَاءِ هُوَ يُجَازِيكَ عَلَانِيَةً. | ٤ 4 |
ताके तेरू दान छ़प्पोरू भोए, तैखन तेरो बाजी ज़ै छ़ेपतां तकते, तीं इनाम देलो।”
| «وَمَتَى صَلَّيْتَ فَلَا تَكُنْ كَٱلْمُرَائِينَ، فَإِنَّهُمْ يُحِبُّونَ أَنْ يُصَلُّوا قَائِمِينَ فِي ٱلْمَجَامِعِ وَفِي زَوَايَا ٱلشَّوَارِعِ، لِكَيْ يَظْهَرُوا لِلنَّاسِ. اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُمْ قَدِ ٱسْتَوْفَوْا أَجْرَهُمْ! | ٥ 5 |
“ज़ैखन तू प्रार्थना केरस त पाखंडी लोकां केरो ज़ेरो न बेना, ज़ैना प्रार्थना घरन मां ते सड़कां केरे मोड़न पुड़ खेड़ोइतां प्रार्थना केरनि सुखातन, ताके लोक तैन तक्कन ते तैन केरि तारीफ़ केरन। अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि ज़ैन इनाम तैनन् मैल्लोरू लोड़तू थियूं, तैन सिर्फ इन्ने, कि लोकेईं तैन केरि तारीफ़ की (परमेशरे करां तैनन् कोई इनाम न मैलेलू)।
| وَأَمَّا أَنْتَ فَمَتَى صَلَّيْتَ فَٱدْخُلْ إِلَى مِخْدَعِكَ وَأَغْلِقْ بَابَكَ، وَصَلِّ إِلَى أَبِيكَ ٱلَّذِي فِي ٱلْخَفَاءِ. فَأَبُوكَ ٱلَّذِي يَرَى فِي ٱلْخَفَاءِ يُجَازِيكَ عَلَانِيَةً. | ٦ 6 |
पन ज़ैखन तू प्रार्थना केरस त अकैल्लो अपने कमरेरो अन्तर गा, ते दार बंद केरतां अपने परमेशरे कां ज़ै लेइहोए न तैस कां प्रार्थना केरा। तैखन तुश्शो बाजी परमेशर ज़ै लेइहोए न, ज़ै हर वक्त तीं तकतो राते तै तीं इनाम देलो।
| وَحِينَمَا تُصَلُّونَ لَا تُكَرِّرُوا ٱلْكَلَامَ بَاطِلًا كَٱلْأُمَمِ، فَإِنَّهُمْ يَظُنُّونَ أَنَّهُ بِكَثْرَةِ كَلَامِهِمْ يُسْتَجَابُ لَهُمْ. | ٧ 7 |
प्रार्थना केरते बार, गैर कौमां केरू ज़ेरू बकबक न केरां, किजोकि तैना समझ़तन कि तैन केरे बकबक केरने सेइं तैन केरि प्रार्थना शुनी गाली।
| فَلَا تَتَشَبَّهُوا بِهِمْ. لِأَنَّ أَبَاكُمْ يَعْلَمُ مَا تَحْتَاجُونَ إِلَيْهِ قَبْلَ أَنْ تَسْأَلُوهُ. | ٨ 8 |
तैन केरे ज़ेरे न बना, किजोकि तुश्शो बाजी तुश्शे मगने करां पेइले तुश्शी ज़रूरतां ज़ानते।”
| «فَصَلُّوا أَنْتُمْ هَكَذَا: أَبَانَا ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ، لِيَتَقَدَّسِ ٱسْمُكَ. | ٩ 9 |
“एल्हेरेलेइ तुस एन्च़रे प्रार्थना केरा, हे इश्शे बाजी, तू ज़ै स्वर्गे मां आस, लोक तेरी आदर केरन किजोकि तू पवित्र परमेशर आस।
| لِيَأْتِ مَلَكُوتُكَ. لِتَكُنْ مَشِيئَتُكَ كَمَا فِي ٱلسَّمَاءِ كَذَلِكَ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ١٠ 10 |
तू सेब्भी लोकन पुड़ ते चीज़न पुड़ राज़ केरस। तेरी मर्ज़ी ज़ेन्च़रे स्वर्गे मां पूरी भोचे, इस धेरती पुड़ भी भोए।
| خُبْزَنَا كَفَافَنَا أَعْطِنَا ٱلْيَوْمَ. | ١١ 11 |
इश्शी रोज़ेरी रोट्टी अज़ असन दे।
| وَٱغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا كَمَا نَغْفِرُ نَحْنُ أَيْضًا لِلْمُذْنِبِينَ إِلَيْنَا. | ١٢ 12 |
ते ज़ेन्च़रे अस ज़ैना इश्शे खलाफ बुराई केरतन, तैन माफ़ केरतम, तेन्च़रे तू भी इश्शी बुरैई माफ़ केर।
| وَلَا تُدْخِلْنَا فِي تَجْرِبَةٍ، لَكِنْ نَجِّنَا مِنَ ٱلشِّرِّيرِ. لِأَنَّ لَكَ ٱلْمُلْكَ، وَٱلْقُوَّةَ، وَٱلْمَجْدَ، إِلَى ٱلْأَبَدِ. آمِينَ. | ١٣ 13 |
अज़मैइशरे ज़िरिये असन पाप केरने न दे, पन बुरैई यानी शैताने करां बच़ेइयां, (किजोकि राज़, शक्ति ते महिमा हमेशा तेरी भोती राए। आमीन।)”
| فَإِنَّهُ إِنْ غَفَرْتُمْ لِلنَّاسِ زَلَّاتِهِمْ، يَغْفِرْ لَكُمْ أَيْضًا أَبُوكُمُ ٱلسَّمَاوِيُّ. | ١٤ 14 |
“एल्हेरेलेइ अगर तुस लोकां केरे पाप माफ़ केरेले, त तुश्शो स्वर्गेरो बाजी भी तुश्शे पाप माफ़ केरेलो।
| وَإِنْ لَمْ تَغْفِرُوا لِلنَّاسِ زَلَّاتِهِمْ، لَا يَغْفِرْ لَكُمْ أَبُوكُمْ أَيْضًا زَلَّاتِكُمْ. | ١٥ 15 |
ते अगर तुस लोकां केरे पाप माफ़ न केरेले, त तुश्शो स्वर्गेरो बाजी भी तुश्शे पाप माफ़ न केरेलो।”
| «وَمَتَى صُمْتُمْ فَلَا تَكُونُوا عَابِسِينَ كَٱلْمُرَائِينَ، فَإِنَّهُمْ يُغَيِّرُونَ وُجُوهَهُمْ لِكَيْ يَظْهَرُوا لِلنَّاسِ صَائِمِينَ. اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُمْ قَدِ ٱسْتَوْفَوْا أَجْرَهُمْ. | ١٦ 16 |
“ज़ैखन तुस बरत रखत, त पाखंडी लोकां केरू ज़ेरू अपनू तुत्तर न बगैड़थ। तैना अपनू तुत्तर बिगाड़तन, ताके लोकन पतो लग्गे कि एनेईं अज़ बरत रख्खोरूए ते तैन केरि तारीफ़ केरन। अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि ज़ैन इनाम तैन मैलनू थियूं तैन मैल्ली जेव।
| وَأَمَّا أَنْتَ فَمَتَى صُمْتَ فَٱدْهُنْ رَأْسَكَ وَٱغْسِلْ وَجْهَكَ، | ١٧ 17 |
बल्के ज़ैखन तू बरत रखस त अपनू तुत्तर धोइयां ते दोग्गे तेल मेल्लां।
| لِكَيْ لَا تَظْهَرَ لِلنَّاسِ صَائِمًا، بَلْ لِأَبِيكَ ٱلَّذِي فِي ٱلْخَفَاءِ. فَأَبُوكَ ٱلَّذِي يَرَى فِي ٱلْخَفَاءِ يُجَازِيكَ عَلَانِيَةً. | ١٨ 18 |
ताके लोक नईं, पन तेरो स्वर्गेरो बाजी, ज़ै लेइहोतोए न तै लाए कि तीं बरत रख्खोरूए तै तीं इनाम देलो।”
| «لَا تَكْنِزُوا لَكُمْ كُنُوزًا عَلَى ٱلْأَرْضِ حَيْثُ يُفْسِدُ ٱلسُّوسُ وَٱلصَّدَأُ، وَحَيْثُ يَنْقُبُ ٱلسَّارِقُونَ وَيَسْرِقُونَ. | ١٩ 19 |
“एप्पू जेई धरती पुड़ दौलत अकोट्ठी न केरा, ज़ैड़ी कीड़े खातन ते मौरच़ो लेगतां नाश केरते, ते च़ोर तुश्शू घर ट्लोड़तां च़ोरी केरतन।
| بَلِ ٱكْنِزُوا لَكُمْ كُنُوزًا فِي ٱلسَّمَاءِ، حَيْثُ لَا يُفْسِدُ سُوسٌ وَلَا صَدَأٌ، وَحَيْثُ لَا يَنْقُبُ سَارِقُونَ وَلَا يَسْرِقُونَ، | ٢٠ 20 |
बल्के रोड़ू केरतां अपने लेइ स्वर्गे मां दौलत अकोट्ठी केरा ज़ैड़ी न कीड़ो लग्गे, ते न मोरच़ो लग्गे ते न च़ोर च़ोरी केरेले।
| لِأَنَّهُ حَيْثُ يَكُونُ كَنْزُكَ هُنَاكَ يَكُونُ قَلْبُكَ أَيْضًا. | ٢١ 21 |
किजोकि ज़ैड़ी तेरी दौलत भोली, तैड़ी तेरो दिल भी लग्गेलो।”
| سِرَاجُ ٱلْجَسَدِ هُوَ ٱلْعَيْنُ، فَإِنْ كَانَتْ عَيْنُكَ بَسِيطَةً فَجَسَدُكَ كُلُّهُ يَكُونُ نَيِّرًا، | ٢٢ 22 |
“अछ़ जानेरे लेइ दीयेरी ज़ेरि आए, एल्हेरेलेइ अगर तेरी अछ़ रोड़ी साफ आए, त तेरी सारी जान लौ भोली।
| وَإِنْ كَانَتْ عَيْنُكَ شِرِّيرَةً فَجَسَدُكَ كُلُّهُ يَكُونُ مُظْلِمًا، فَإِنْ كَانَ ٱلنُّورُ ٱلَّذِي فِيكَ ظَلَامًا فَٱلظَّلَامُ كَمْ يَكُونُ! | ٢٣ 23 |
अगर तेरी अछ़ खराब आए, त सारी जानी मां आंधरू भोलू। बस अगर ज़ै लौ तीं मां आए तै आंधरू बेनि गाए, त तैन केत्रू आंधरू भोलू!”
| «لَا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَخْدِمَ سَيِّدَيْنِ، لِأَنَّهُ إِمَّا أَنْ يُبْغِضَ ٱلْوَاحِدَ وَيُحِبَّ ٱلْآخَرَ، أَوْ يُلَازِمَ ٱلْوَاحِدَ وَيَحْتَقِرَ ٱلْآخَرَ. لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَخْدِمُوا ٱللهَ وَٱلْمَالَ. | ٢٤ 24 |
“कोई मैन्हु दूई मालिकां केरि सेवा एक्की वक्ते मां न केरि सके। न त एक्की सेइं दुश्मनी केरेलो ते होरि सेइं प्यार केरेलो, या एक्केरो बेनतां रालो त होरि न सुखालो। तुस परमेशरेरी ते दौलतरी, दुइयां केरि सेवा न केरि सकतथ।
| «لِذَلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: لَا تَهْتَمُّوا لِحَيَاتِكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ وَبِمَا تَشْرَبُونَ، وَلَا لِأَجْسَادِكُمْ بِمَا تَلْبَسُونَ. أَلَيْسَتِ ٱلْحَيَاةُ أَفْضَلَ مِنَ ٱلطَّعَامِ، وَٱلْجَسَدُ أَفْضَلَ مِنَ ٱللِّبَاسِ؟ | ٢٥ 25 |
एल्हेरेलेइ अवं तुसन सेइं ज़ोताईं, कि तुस अपने ज़िन्दगरी ज़रूरतां केरे लेइ फिक्र न केरा, कि तुस कुन खाले या कुन पीले, ते न अपने जानारी कि कुन लामेले। कुन प्राण रोट्टी करां ते जान लिगड़े करां बेधतां नईं!”
| اُنْظُرُوا إِلَى طُيُورِ ٱلسَّمَاءِ: إِنَّهَا لَا تَزْرَعُ وَلَا تَحْصُدُ وَلَا تَجْمَعُ إِلَى مَخَازِنَ، وَأَبُوكُمُ ٱلسَّمَاوِيُّ يَقُوتُهَا. أَلَسْتُمْ أَنْتُمْ بِٱلْحَرِيِّ أَفْضَلَ مِنْهَا؟ | ٢٦ 26 |
“अम्बरेरे च़ुड़ोल्लन हेरा! तैना न किछ बेन, ते न किछ कट्टन, ते न अकोट्ठे केरतां रखन, फिरी भी तुश्शो स्वर्गेरो बाजी तैन खाने जो देते ते तैन केरि हेरगेश केरते। कुन तुश्शी कदर तैन करां जादे नईं?
| وَمَنْ مِنْكُمْ إِذَا ٱهْتَمَّ يَقْدِرُ أَنْ يَزِيدَ عَلَى قَامَتِهِ ذِرَاعًا وَاحِدَةً؟ | ٢٧ 27 |
तुसन मां एरो कौन आए, ज़ै फिक्र केरतां अपनि उमर अक घड़ी भी बधैई सकते?”
| وَلِمَاذَا تَهْتَمُّونَ بِٱللِّبَاسِ؟ تَأَمَّلُوا زَنَابِقَ ٱلْحَقْلِ كَيْفَ تَنْمُو! لَا تَتْعَبُ وَلَا تَغْزِلُ. | ٢٨ 28 |
“ते लिगड़ेरे लेइ किजो फिक्र केरतथ? जंगले मां सोसनेरां फूड़ू हेरा कि तैना केन्च़रे बेडोतन, न तैना मेहनत केरन, ते न तैना लिगड़ां बनान।
| وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ وَلَا سُلَيْمَانُ فِي كُلِّ مَجْدِهِ كَانَ يَلْبَسُ كَوَاحِدَةٍ مِنْهَا. | ٢٩ 29 |
फिर भी अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि राज़ो सुलैमाने भी अपने सारे धन दौलतरे बावजूद भी तैन केरां ज़ेरां लिगड़ा न लां।
| فَإِنْ كَانَ عُشْبُ ٱلْحَقْلِ ٱلَّذِي يُوجَدُ ٱلْيَوْمَ وَيُطْرَحُ غَدًا فِي ٱلتَّنُّورِ، يُلْبِسُهُ ٱللهُ هَكَذَا، أَفَلَيْسَ بِٱلْحَرِيِّ جِدًّا يُلْبِسُكُمْ أَنْتُمْ ياقَلِيلِي ٱلْإِيمَانِ؟ | ٣٠ 30 |
एल्हेरेलेइ ज़ैखन परमेशर मैइदानेरो घास, ज़ै अज़ आए ते कालां लौवंने मां फुकनोए, एरी खूबसूरती देते, त हे घट विश्वासे बाले लोकव, कुन तै तुसन लिगड़ न देलो?
| فَلَا تَهْتَمُّوا قَائِلِينَ: مَاذَا نَأْكُلُ؟ أَوْ مَاذَا نَشْرَبُ؟ أَوْ مَاذَا نَلْبَسُ؟ | ٣١ 31 |
एल्हेरेलेइ तुस फिक्र केरतां एन न ज़ोइयथ, कि ‘कुन खामेले, या कुन पीमेले, या कुन लामेले?’
| فَإِنَّ هَذِهِ كُلَّهَا تَطْلُبُهَا ٱلْأُمَمُ. لِأَنَّ أَبَاكُمُ ٱلسَّمَاوِيَّ يَعْلَمُ أَنَّكُمْ تَحْتَاجُونَ إِلَى هَذِهِ كُلِّهَا. | ٣٢ 32 |
किजोकि गैर कौमां एन गल्लां केरि फिक्री मां रेइचन। ते तुश्शो स्वर्गेरो बाजी ज़ानते, कि तुसन कोनां-कोनां चीज़ां केरि ज़रूरत आए। एल्हेरेलेइ तुस कोन्ची चीज़री फिक्र न केरा।
| لَكِنِ ٱطْلُبُوا أَوَّلًا مَلَكُوتَ ٱللهِ وَبِرَّهُ، وَهَذِهِ كُلُّهَا تُزَادُ لَكُمْ. | ٣٣ 33 |
पन पेइले तुस अपने आपे परमेशरेरे राज़्ज़ेरे लेइ अर्पण केरा, ते तैन कम केरा ज़ैन परमेशरेरी नज़री मां रोड़ू भोते, त इना सैरी चीज़ां भी तुसन मैल्ली गैली।
| فَلَا تَهْتَمُّوا لِلْغَدِ، لِأَنَّ ٱلْغَدَ يَهْتَمُّ بِمَا لِنَفْسِهِ. يَكْفِي ٱلْيَوْمَ شَرُّهُ. | ٣٤ 34 |
एल्हेरेलेइ कालेरे बारे मां फिक्र न केरथ, किजोकि कालेरी दिहाड़ी अपने लेइ एप्पू फिक्र आनेली। अज़्ज़ेरे लेइ अज़ेरो दुख सुद्धोए।”
