< مَرْقُس 1 >
بَدْءُ إِنْجِيلِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱبْنِ ٱللهِ، | ١ 1 |
ई यीशु मसीहेरे बारे मां खुशखेबरारी शुरुआत आए, ज़ैन परमेशरेरू मट्ठू आए।
كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ فِي ٱلْأَنْبِيَاءِ: «هَا أَنَا أُرْسِلُ أَمَامَ وَجْهِكَ مَلَاكِي، ٱلَّذِي يُهَيِّئُ طَرِيقَكَ قُدَّامَكَ. | ٢ 2 |
(बड़े पेइले) यशायाह नेबे अपनि किताबी मां लिखोरू थियूं कि, (परमेशरे अपने मट्ठे सेइं ज़ोवं, ) “शुन, अवं अपनो बिस्तार देनेबालो तीं केरां पेइले भेज़ेलो।” “तै तीं केरां पेइलो गेइतां तेरे लेइ बत तियार केरेलो। (यानी, लोकां केरे दिल परमेशरे लेइ तियार केरेलो)”
صَوْتُ صَارِخٍ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ: أَعِدُّوا طَرِيقَ ٱلرَّبِّ، ٱصْنَعُوا سُبُلَهُ مُسْتَقِيمَةً». | ٣ 3 |
“तै बिस्तार देनेबालो सुनसान ठैरी मां लोकन, ज़ैना तैस कां गाले, तैन हक देइतां ज़ोलो कि ‘तुसन कां प्रभु एजनेबालो आए, एल्हेरेलेइ तुस तैसेरेलेइ बत तियार केरा त कने तैसेरेलेइ सड़कां सिद्धी केरा।’ (यानी, प्रभुएरे लेइ तुस अपने दिल साफ केरा)”
كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ وَيَكْرِزُ بِمَعْمُودِيَّةِ ٱلتَّوْبَةِ لِمَغْفِرَةِ ٱلْخَطَايَا. | ٤ 4 |
ज़ेन्च़रां लिखोरू थियूं, अक बिस्तार देनेबालो अव। तैस मैनेरू नवं यूहन्ना थियूं। लोक तैस जो बपतिस्मो देनेबालो भी ज़ोते थिये। तै यहूदिया इलाकेरे सुनसान ठैरी मां अव। तैड़ी तै लोकन परमेशरेरी गल्लां शुनातो थियो कि, “तुस अपने पापन करां मनफिराथ, त कने बपतिस्मो नेथ, ताके परमेशर तुश्शे पाप माफ़ केरे।”
وَخَرَجَ إِلَيْهِ جَمِيعُ كُورَةِ ٱلْيَهُودِيَّةِ وَأَهْلُ أُورُشَلِيمَ وَٱعْتَمَدُوا جَمِيعُهُمْ مِنْهُ فِي نَهْرِ ٱلْأُرْدُنِّ، مُعْتَرِفِينَ بِخَطَايَاهُمْ. | ٥ 5 |
यहूदिया इलाकेरे बड़े लोक त यरूशलेम नगरेरे रानेबालन मरां बड़े लोक यूहन्नारी गल्लां शुन्नेरे लेइ सुनसान ठैरी मां तैस कां आए। तैन लोकेईं अपने पाप मेन्तां यूहन्ना करां यरदन दरियाए मां बपतिस्मो नीयो।
وَكَانَ يُوحَنَّا يَلْبَسُ وَبَرَ ٱلْإِبِلِ، وَمِنْطَقَةً مِنْ جِلْدٍ عَلَى حَقْوَيْهِ، وَيَأْكُلُ جَرَادًا وَعَسَلًا بَرِّيًّا. | ٦ 6 |
यूहन्ना आम लिगड़ां लातो थियो ज़ैना लिगड़ां ऊँटेरे बालन सेइं बनोरां थियां। तै अपनि कमरी पुड़ चमड़ेरू मज़ बंधतो थियो। ते तै टिट्टां त कने जंगलेरू माछ़ी खातो थियो।
وَكَانَ يَكْرِزُ قَائِلًا: «يَأْتِي بَعْدِي مَنْ هُوَ أَقْوَى مِنِّي، ٱلَّذِي لَسْتُ أَهْلًا أَنْ أَنْحَنِيَ وَأَحُلَّ سُيُورَ حِذَائِهِ. | ٧ 7 |
तै लोकन शुनातो थियो कि, “कोई अक, ज़ै मीं केरां भी महान आए, मेरे बाद एजनेबालोए। अवं त तैसेरो गुलाम भोनेरे काबल भी नईं कि लिकतां तैसेरे बूटेरे तसमे खोल्ली।
أَنَا عَمَّدْتُكُمْ بِٱلْمَاءِ، وَأَمَّا هُوَ فَسَيُعَمِّدُكُمْ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ». | ٨ 8 |
अवं त तुसन पैनी सेइं बपतिस्मो देताईं, पन तै तुसन पवित्र आत्मा सेइं बपतिस्मो देलो”
وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ جَاءَ يَسُوعُ مِنْ نَاصِرَةِ ٱلْجَلِيلِ وَٱعْتَمَدَ مِنْ يُوحَنَّا فِي ٱلْأُرْدُنِّ. | ٩ 9 |
तैल्ला पत्ती, तैन दिहाड़न मां एरू भोवं कि यीशु गलील इलाकेरे नासरत नगरेरां यूहन्ना कां अव। तैनी यूहन्ना करां यरदन दरियाए मां बपतिस्मो नीयो।
وَلِلْوَقْتِ وَهُوَ صَاعِدٌ مِنَ ٱلْمَاءِ رَأَى ٱلسَّمَاوَاتِ قَدِ ٱنْشَقَّتْ، وَٱلرُّوحَ مِثْلَ حَمَامَةٍ نَازِلًا عَلَيْهِ. | ١٠ 10 |
ज़ैखन यीशु बपतिस्मो नेइतां पैनी मरां बेइर अव, त तैनी अम्बर खुलतू त पवित्र आत्मा कबूतरेरी शकली मां तैस पुड़ एत्तो लाव।
وَكَانَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّمَاوَاتِ: «أَنْتَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي بِهِ سُرِرْتُ». | ١١ 11 |
तैखन परमेशरे स्वर्गेरां यीशु सेइं ज़ोवं, “तू मेरू ट्लारू मट्ठू आस, अवं तीं पुड़ बड़ो खुश आईं।”
وَلِلْوَقْتِ أَخْرَجَهُ ٱلرُّوحُ إِلَى ٱلْبَرِّيَّةِ، | ١٢ 12 |
तैल्ला पत्ती, अकदम पवित्र आत्मा यीशु सुनसान ठैरी जो भेज़ो।
وَكَانَ هُنَاكَ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ أَرْبَعِينَ يَوْمًا يُجَرَّبُ مِنَ ٱلشَّيْطَانِ. وَكَانَ مَعَ ٱلْوُحُوشِ. وَصَارَتِ ٱلْمَلَائِكَةُ تَخْدِمُهُ. | ١٣ 13 |
सुनसान ठैरी मां 40 दिहाड़न तगर शैताने यीशु अज़माव। त तैड़ी यीशु जंगली जानवरन साथी थियो। तैखन परमेशरेरे स्वर्गदूत यीशु कां एइतां तैसेरी सेवा केरने लग्गे।
وَبَعْدَمَا أُسْلِمَ يُوحَنَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى ٱلْجَلِيلِ يَكْرِزُ بِبِشَارَةِ مَلَكُوتِ ٱللهِ | ١٤ 14 |
किछ वक्तेरां बाद, यूहन्ना नबी कैद कियो जेव। तैल्ला बाद, यीशु गलील इलाके मां जेव। तैड़ी तै लोकन परमेशरेरे राज़्ज़ेरे बारे मां खुशखबरी शुनाने लगो।
وَيَقُولُ: «قَدْ كَمَلَ ٱلزَّمَانُ وَٱقْتَرَبَ مَلَكُوتُ ٱللهِ، فَتُوبُوا وَآمِنُوا بِٱلْإِنْجِيلِ». | ١٥ 15 |
तैनी ज़ोवं कि, “ठीक वक्त ओरोए त कने परमेशरेरू राज़ नेड़े ओरूए! एल्हेरेलेइ, तुस अपने पापन करां मनफिराथ ते इस खुशखेबरी पुड़ विश्वास केरा।”
وَفِيمَا هُوَ يَمْشِي عِنْدَ بَحْرِ ٱلْجَلِيلِ أَبْصَرَ سِمْعَانَ وَأَنْدَرَاوُسَ أَخَاهُ يُلْقِيَانِ شَبَكَةً فِي ٱلْبَحْرِ، فَإِنَّهُمَا كَانَا صَيَّادَيْنِ. | ١٦ 16 |
एक्सां, ज़ैखन यीशु गलील नव्वेंरे समुन्दरेरे बन्ने च़लोरो थियो, तैखन तैनी दूई मैन्हु शमौन त तैसेरो ढ्ला अन्द्रियास लाए, ज़ैना मेछ़ली ट्लानेबाले थिये। तैना मेछ़ली ट्लानेरे लेइ समुन्दरे मां ज़ाल छ़ेड्डी राओरे थिये।
فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «هَلُمَّ وَرَائِي فَأَجْعَلُكُمَا تَصِيرَانِ صَيَّادَيِ ٱلنَّاسِ». | ١٧ 17 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “एज्जा मेरे चेले बना। अवं तुसन शिखालेलो कि केन्च़रां होरे मैन्हु मेरे चेले बनानेन।”
فَلِلْوَقْتِ تَرَكَا شِبَاكَهُمَا وَتَبِعَاهُ. | ١٨ 18 |
अकदम तैना अपना जालां छ़ेडतां यीशु पत्ती च़ले जे।
ثُمَّ ٱجْتَازَ مِنْ هُنَاكَ قَلِيلًا فَرَأَى يَعْقُوبَ بْنَ زَبْدِي وَيُوحَنَّا أَخَاهُ، وَهُمَا فِي ٱلسَّفِينَةِ يُصْلِحَانِ ٱلشِّبَاكَ. | ١٩ 19 |
ज़ैखन तैना थोड़े ज़ेरे अग्गर जे, त यीशुए याकूब त कने तैसेरो ढ्ला यूहन्ना लाए। तैना दुइये जेब्देरां मट्ठां थियां। तैना किश्ती मां जालां ठीक केरने लग्गोरे थिए।
فَدَعَاهُمَا لِلْوَقْتِ. فَتَرَكَا أَبَاهُمَا زَبْدِي فِي ٱلسَّفِينَةِ مَعَ ٱلْأَجْرَى وَذَهَبَا وَرَاءَهُ. | ٢٠ 20 |
अकदम यीशुए तैना अपने चेले बनानेरे लेइ कुजाए। तैना दुइये, अपने बाजी जब्दी किश्ती मां मज़दूरन सेइं साथी छ़ेडतां, यीशु सेइं साथी च़ले जे।
ثُمَّ دَخَلُوا كَفْرَنَاحُومَ، وَلِلْوَقْتِ دَخَلَ ٱلْمَجْمَعَ فِي ٱلسَّبْتِ وَصَارَ يُعَلِّمُ. | ٢١ 21 |
तैल्ला पत्ती, यीशु त तैसेरे चेले तैट्ठां कफरनहूम नगरे मां जे। आरामेरे दिहाड़े, अकदम यीशु तैन केरे प्रार्थना घरे मां जेव। तैड़ी तै परमेशरेरी गल्लां तैन लोकन शुनाने लगो।
فَبُهِتُوا مِنْ تَعْلِيمِهِ لِأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُهُمْ كَمَنْ لَهُ سُلْطَانٌ وَلَيْسَ كَٱلْكَتَبَةِ. | ٢٢ 22 |
तैना यीशुएरी शिक्षा शुन्तां हैरान भोए, किजोकि तैनी शास्त्री लोकां केरि ज़ेरि शिक्षा न दित्ती, पन तै अधिकारे सेइं शिक्षा देइ राओरो थियो।
وَكَانَ فِي مَجْمَعِهِمْ رَجُلٌ بِهِ رُوحٌ نَجِسٌ، فَصَرَخَ | ٢٣ 23 |
ज़ैखन यीशु तैड़ी थियो, त तैन केरे प्रार्थना घरे मां अक मैन्हु थियो, ज़ैस पुड़ भूतेरो सायो थियो।
قَائِلًا: «آهِ! مَا لَنَا وَلَكَ يَا يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ؟ أَتَيْتَ لِتُهْلِكَنَا! أَنَا أَعْرِفُكَ مَنْ أَنْتَ: قُدُّوسُ ٱللهِ!». | ٢٤ 24 |
अचानक तैनी मैने चिन्डां मेरतां ज़ोवं, “हे नासरत नगरेरो यीशु! तीं सेइं असन कुन कम? कुन तू असन नाश केरनेरे लेइ ओरोस? अवं ज़ानताईं कि तू कौन आस, तू परमेशरेरू पवित्र मट्ठू आस!”
فَٱنْتَهَرَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «ٱخْرَسْ! وَٱخْرُجْ مِنْهُ!». | ٢٥ 25 |
पन यीशुए तैस भूते झ़िड़कतां ज़ोवं, “च़ुप रा, एस मैन्हु मरां निस्सी गा!”
فَصَرَعَهُ ٱلرُّوحُ ٱلنَّجِسُ وَصَاحَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ وَخَرَجَ مِنْهُ. | ٢٦ 26 |
तैखन भूते तै मैन्हु ड्लेडेइतां त ज़ोरे सेइं चिन्डां मेरतां तैस मैन्हु मरां निस्सी जेव।
فَتَحَيَّرُوا كُلُّهُمْ، حَتَّى سَأَلَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا قَائِلِينَ: «مَا هَذَا؟ مَا هُوَ هَذَا ٱلتَّعْلِيمُ ٱلْجَدِيدُ؟ لِأَنَّهُ بِسُلْطَانٍ يَأْمُرُ حَتَّى ٱلْأَرْوَاحَ ٱلنَّجِسَةَ فَتُطِيعُهُ!». | ٢٧ 27 |
एन हेरतां सारे लोक बड़े हैरान भोए। तैना एप्पू मांमेइं गलबात केरतां एक्की होरि पुछ़ने लग्गे कि, “ए कुन गल आए! ए त अक नंव्वी शिक्षा आए ज़ैस मां अधिकार आए! तै त भूतन भी अधिकारे सेइं हुक्म देते ते तैना भी तैसेरो हुक्म मन्तन।”
فَخَرَجَ خَبَرُهُ لِلْوَقْتِ فِي كُلِّ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ بِٱلْجَلِيلِ. | ٢٨ 28 |
अकदम यीशुएरे बारे मां ए गल गलील इलाकेरे आसेपासेरे सेब्भी ठैरन मां फैली जेई।
وَلَمَّا خَرَجُوا مِنَ ٱلْمَجْمَعِ جَاءُوا لِلْوَقْتِ إِلَى بَيْتِ سِمْعَانَ وَأَنْدَرَاوُسَ مَعَ يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، | ٢٩ 29 |
तैना अकदम प्रार्थना घरे मरां निस्तां, याकूब त कने यूहन्ना सेइं साथी शमौन त अन्द्रियासेरे घरे जे।
وَكَانَتْ حَمَاةُ سِمْعَانَ مُضْطَجِعَةً مَحْمُومَةً، فَلِلْوَقْتِ أَخْبَرُوهُ عَنْهَا. | ٣٠ 30 |
शमौनेरी शिखी भुखारे थियो ते तै लेटोरी थी। अकदम तैनेईं तैसारे बारे मां यीशु सेइं ज़ोवं कि ऊ बिमार आए।
فَتَقَدَّمَ وَأَقَامَهَا مَاسِكًا بِيَدِهَا، فَتَرَكَتْهَا ٱلْحُمَّى حَالًا وَصَارَتْ تَخْدِمُهُمْ. | ٣١ 31 |
यीशुए तैस कां गेइतां तैसारो हथ ट्लेइतां खड़ी की। अकदम तैसारो भुखार ठीक भोव। ते तै तैन केरि सेवा केरने लग्गी।
وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ، إِذْ غَرَبَتِ ٱلشَّمْسُ، قَدَّمُوا إِلَيْهِ جَمِيعَ ٱلسُّقَمَاءِ وَٱلْمَجَانِينَ. | ٣٢ 32 |
ड्लोझ़ी ज़ैखन दिहाड़ो डुब्बो, त लोक सारे बिमार मैन्हु त कने ज़ैन मैनन् पुड़ भूतेरो सायो थियो तैना यीशु कां आन्ने लग्गे, ताके तै तैनन् बज़्झ़ाए।
وَكَانَتِ ٱلْمَدِينَةُ كُلُّهَا مُجْتَمِعَةً عَلَى ٱلْبَابِ. | ٣٣ 33 |
तैस नगरेरे बड़े लोक तैस घरेरे दारे पुड़ अकोट्ठे भोए।
فَشَفَى كَثِيرِينَ كَانُوا مَرْضَى بِأَمْرَاضٍ مُخْتَلِفَةٍ، وَأَخْرَجَ شَيَاطِينَ كَثِيرَةً، وَلَمْ يَدَعِ ٱلشَّيَاطِينَ يَتَكَلَّمُونَ لِأَنَّهُمْ عَرَفُوهُ. | ٣٤ 34 |
यीशुए बड़े मैन्हु बज़्झ़ाए, ज़ैना बड़े किसमां केरि बिमैरन सेइं दुखी थिये। त तैनी बड़े मैनन् मरां भूतां केरो सायो कड्डो। पन यीशुए भूतन किछ ज़ोने न दित्तू, किजोकि तैना यीशु पिशानतां थियां (कि एन परमेशरेरू मट्ठू आए)।
وَفِي ٱلصُّبْحِ بَاكِرًا جِدًّا قَامَ وَخَرَجَ وَمَضَى إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ، وَكَانَ يُصَلِّي هُنَاكَ، | ٣٥ 35 |
एग्री दिहाड़ी, झ़ेज़्झ़ां-झ़ेज़्झ़ां दिहाड़ो निस्ने केरां बड़े पेइले, यीशु उठतां बेइर एक्की सुनसान ठैरी मां जेव। तैड़ी तै प्रार्थना केरने लगो।
فَتَبِعَهُ سِمْعَانُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ. | ٣٦ 36 |
पन थोड़े च़िरेरां बाद, शमौन त तैसेरे साथी, यीशु तोपने जे।
وَلَمَّا وَجَدُوهُ قَالُوا لَهُ: «إِنَّ ٱلْجَمِيعَ يَطْلُبُونَكَ». | ٣٧ 37 |
ज़ैखन तैनन् तै मैल्लो, त तैनेईं यीशुए सेइं ज़ोवं, “(वापस ड्लाव्वें मां एई, ) सारे लोक तीं तोप्पी राओरेन!”
فَقَالَ لَهُمْ: «لِنَذْهَبْ إِلَى ٱلْقُرَى ٱلْمُجَاوِرَةِ لِأَكْرِزَ هُنَاكَ أَيْضًا، لِأَنِّي لِهَذَا خَرَجْتُ». | ٣٨ 38 |
पन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “एज्जा, अस होरि केन्ची आसेपासेरे ड्लोंव्वन मां गाम, ताके अवं तैन लोकन भी परमेशरेरी गल्लां शुनेई। किजोकि अवं एस्से कम्मेरे लेइ दुनियाई मां ओरोईं।”
فَكَانَ يَكْرِزُ فِي مَجَامِعِهِمْ فِي كُلِّ ٱلْجَلِيلِ وَيُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ. | ٣٩ 39 |
तैल्हेरेलेइ यीशु गलील इलाकेरे सारे ड्लोंव्वन मां गेइतां, तैन केरे प्रार्थना घरन मां लोकन परमेशरेरी गल्लां शुनातो राव ते बड़े लोकन मरां भूतां केरो सायो कढतो राव।
فَأَتَى إِلَيْهِ أَبْرَصُ يَطْلُبُ إِلَيْهِ جَاثِيًا وَقَائِلًا لَهُ: «إِنْ أَرَدْتَ تَقْدِرْ أَنْ تُطَهِّرَنِي». | ٤٠ 40 |
तैल्ला पत्ती, एक्सां अक कोढ़ी मैन्हु यीशु कां अव। तैनी मैने यीशुएरे सामने ज़ैन्धु केरे भारे बिश्तां तैस कां मिन्नत केरतां तैस सेइं ज़ोवं, “अगर तू चास, त मीं बज़्झ़ेई सकतस। (महरबानी केरतां मीं बज़्झ़ा।)”
فَتَحَنَّنَ يَسُوعُ وَمَدَّ يَدَهُ وَلَمَسَهُ وَقَالَ لَهُ: «أُرِيدُ، فَٱطْهُرْ!». | ٤١ 41 |
यीशुए तैस मैन्हु पुड़ तरस खाव। यीशुए अपनो हथ अग्रोवं कियो त तैस कोढ़ी मैन्हु सेइं हथ लेइतां ज़ोवं, “अवं चाताईं, तू बज़्झ़ोस।”
فَلِلْوَقْتِ وَهُوَ يَتَكَلَّمُ ذَهَبَ عَنْهُ ٱلْبَرَصُ وَطَهَرَ. | ٤٢ 42 |
अकदम तै कोढ़ी बज़्झ़ोई जेव।
فَٱنْتَهَرَهُ وَأَرْسَلَهُ لِلْوَقْتِ، | ٤٣ 43 |
तैखन यीशुए तै मैन्हु समझ़ेइतां लूशी भेज़ो।
وَقَالَ لَهُ: «ٱنْظُرْ، لَا تَقُلْ لِأَحَدٍ شَيْئًا، بَلِ ٱذْهَبْ أَرِ نَفْسَكَ لِلْكَاهِنِ وَقَدِّمْ عَنْ تَطْهِيرِكَ مَا أَمَرَ بِهِ مُوسَى، شَهَادَةً لَهُمْ». | ٤٤ 44 |
त तैनी तैस सेइं ज़ोवं, “हेर, एस गल्लरे बारे मां केन्ची सेइं किछ न ज़ोइयां। (तू यरूशलेम नगरेरे मन्दरे मां गा), त कने अपने आपे याजके हिरा। तैल्ला पत्ती, तू अपने बेज़्झ़ोनेरे वजाई सेइं च़ढ़तल च़ाढ़, ज़ेसेरे बारे मां मूसा नेबे कानूने मां हुक्म दित्तोरोए, ताके लोकन पतो च़ले कि तू बेज्झ़ोरोस।”
وَأَمَّا هُوَ فَخَرَجَ وَٱبْتَدَأَ يُنَادِي كَثِيرًا وَيُذِيعُ ٱلْخَبَرَ، حَتَّى لَمْ يَعُدْ يَقْدِرُ أَنْ يَدْخُلَ مَدِينَةً ظَاهِرًا، بَلْ كَانَ خَارِجًا فِي مَوَاضِعَ خَالِيَةٍ، وَكَانُوا يَأْتُونَ إِلَيْهِ مِنْ كُلِّ نَاحِيَةٍ. | ٤٥ 45 |
पन तै मैन्हु बेइर गेइतां एस गल्लारे बारे मां लोकन बड़ू शुनाने लगो ते इड़ी तगर फैलाने लगो कि यीशु फिरी बांदे नगरे मां न गेइ सको, पन बेइर सुनसान ठैरन मां राव ते च़ेव्रे पासां केरे लोक तैस कां एइते राए।