مَتَّى 24
| ثُمَّ خَرَجَ يَسُوعُ وَمَضَى مِنَ ٱلْهَيْكَلِ، فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ لِكَيْ يُرُوهُ أَبْنِيَةَ ٱلْهَيْكَلِ. | ١ 1 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਦਾ ਮਨ੍ਦਿਰਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਗੱਛਤਿ, ਤਦਾਨੀਂ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੰ ਮਨ੍ਦਿਰਨਿਰ੍ੰਮਾਣੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁਮਾਗਤਾਃ|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَمَا تَنْظُرُونَ جَمِيعَ هَذِهِ؟ اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يُتْرَكُ هَهُنَا حَجَرٌ عَلَى حَجَرٍ لَا يُنْقَضُ!». | ٢ 2 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨੁਵਾਚ, ਯੂਯੰ ਕਿਮੇਤਾਨਿ ਨ ਪਸ਼੍ਯਥ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਸਤ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਏਤੰਨਿਚਯਨਸ੍ਯ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਕਮਪ੍ਯਨ੍ਯਪਾਸ਼਼ਾਣੇਪਰਿ ਨ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਭੂਮਿਸਾਤ੍ ਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
| وَفِيمَا هُوَ جَالِسٌ عَلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ ٱلتَّلَامِيذُ عَلَى ٱنْفِرَادٍ قَائِلِينَ: «قُلْ لَنَا مَتَى يَكُونُ هَذَا؟ وَمَا هِيَ عَلَامَةُ مَجِيئِكَ وَٱنْقِضَاءِ ٱلدَّهْرِ؟». (aiōn g165) | ٣ 3 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਜੈਤੁਨਪਰ੍ੱਵਤੋਪਰਿ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਗੁਪ੍ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਏਤਾ ਘਟਨਾਃ ਕਦਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ? ਭਵਤ ਆਗਮਨਸ੍ਯ ਯੁਗਾਨ੍ਤਸ੍ਯ ਚ ਕਿੰ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ? ਤਦਸ੍ਮਾਨ੍ ਵਦਤੁ| (aiōn g165)
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «ٱنْظُرُوا! لَا يُضِلَّكُمْ أَحَدٌ. | ٤ 4 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨਵੋਚਤ੍, ਅਵਧਦ੍ੱਵੰ, ਕੋਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਭ੍ਰਮਯੇਤ੍|
| فَإِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ بِٱسْمِي قَائِلِينَ: أَنَا هُوَ ٱلْمَسِيحُ! وَيُضِلُّونَ كَثِيرِينَ. | ٥ 5 |
ਬਹਵੋ ਮਮ ਨਾਮ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ਤ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਹਮੇਵੇਤਿ ਵਾਚੰ ਵਦਨ੍ਤੋ ਬਹੂਨ੍ ਭ੍ਰਮਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَسَوْفَ تَسْمَعُونَ بِحُرُوبٍ وَأَخْبَارِ حُرُوبٍ. اُنْظُرُوا، لَا تَرْتَاعُوا. لِأَنَّهُ لَا بُدَّ أَنْ تَكُونَ هَذِهِ كُلُّهَا، وَلَكِنْ لَيْسَ ٱلْمُنْتَهَى بَعْدُ. | ٦ 6 |
ਯੂਯਞ੍ਚ ਸੰਗ੍ਰਾਮਸ੍ਯ ਰਣਸ੍ਯ ਚਾਡਮ੍ਬਰੰ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਥ, ਅਵਧਦ੍ੱਵੰ ਤੇਨ ਚਞ੍ਚਲਾ ਮਾ ਭਵਤ, ਏਤਾਨ੍ਯਵਸ਼੍ਯੰ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾ ਯੁਗਾਨ੍ਤੋ ਨਹਿ|
| لِأَنَّهُ تَقُومُ أُمَّةٌ عَلَى أُمَّةٍ وَمَمْلَكَةٌ عَلَى مَمْلَكَةٍ، وَتَكُونُ مَجَاعَاتٌ وَأَوْبِئَةٌ وَزَلَازِلُ فِي أَمَاكِنَ. | ٧ 7 |
ਅਪਰੰ ਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਦੇਸ਼ੋ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਰਾਜ੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਸ੍ਥਾਨੇ ਸ੍ਥਾਨੇ ਚ ਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ੰ ਮਹਾਮਾਰੀ ਭੂਕਮ੍ਪਸ਼੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ,
| وَلَكِنَّ هَذِهِ كُلَّهَا مُبْتَدَأُ ٱلْأَوْجَاعِ. | ٨ 8 |
ਏਤਾਨਿ ਦੁਃਖੋਪਕ੍ਰਮਾਃ|
| حِينَئِذٍ يُسَلِّمُونَكُمْ إِلَى ضِيقٍ وَيَقْتُلُونَكُمْ، وَتَكُونُونَ مُبْغَضِينَ مِنْ جَمِيعِ ٱلْأُمَمِ لِأَجْلِ ٱسْمِي. | ٩ 9 |
ਤਦਾਨੀਂ ਲੋਕਾ ਦੁਃਖੰ ਭੋਜਯਿਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ, ਤਥਾ ਮਮ ਨਾਮਕਾਰਣਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੀਯਮਨੁਜਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਘ੍ਰੁʼਣਾਰ੍ਹਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|
| وَحِينَئِذٍ يَعْثُرُ كَثِيرُونَ وَيُسَلِّمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا وَيُبْغِضُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا. | ١٠ 10 |
ਬਹੁਸ਼਼ੁ ਵਿਘ੍ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਤ੍ਸੁ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਰੁʼਤੀਯਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਵਤ੍ਸੁ ਚ ਏਕੋ(ਅ)ਪਰੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَيَقُومُ أَنْبِيَاءُ كَذَبَةٌ كَثِيرُونَ وَيُضِلُّونَ كَثِيرِينَ. | ١١ 11 |
ਤਥਾ ਬਹਵੋ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਬਹੂਨ੍ ਭ੍ਰਮਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَلِكَثْرَةِ ٱلْإِثْمِ تَبْرُدُ مَحَبَّةُ ٱلْكَثِيرِينَ. | ١٢ 12 |
ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਬਾਹੁਲ੍ਯਾਞ੍ਚ ਬਹੂਨਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਸ਼ੀਤਲੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَلَكِنِ ٱلَّذِي يَصْبِرُ إِلَى ٱلْمُنْتَهَى فَهَذَا يَخْلُصُ. | ١٣ 13 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਯਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਸ਼੍ਰਯਤੇ, ਸਏਵ ਪਰਿਤ੍ਰਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| وَيُكْرَزُ بِبِشَارَةِ ٱلْمَلَكُوتِ هَذِهِ فِي كُلِّ ٱلْمَسْكُونَةِ شَهَادَةً لِجَمِيعِ ٱلْأُمَمِ. ثُمَّ يَأْتِي ٱلْمُنْتَهَى. | ١٤ 14 |
ਅਪਰੰ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿਮਾਕ੍ਸ਼਼ੀ ਭਵਿਤੁੰ ਰਾਜਸ੍ਯ ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰਃ ਸਰ੍ੱਵਜਗਤਿ ਪ੍ਰਚਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਿ ਸਤਿ ਯੁਗਾਨ੍ਤ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
| «فَمَتَى نَظَرْتُمْ «رِجْسَةَ ٱلْخَرَابِ» ٱلَّتِي قَالَ عَنْهَا دَانِيآلُ ٱلنَّبِيُّ قَائِمَةً فِي ٱلْمَكَانِ ٱلْمُقَدَّسِ - لِيَفْهَمِ ٱلْقَارِئُ - | ١٥ 15 |
ਅਤੋ ਯਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਨਾਸ਼ਕ੍ਰੁʼਦ੍ਘ੍ਰੁʼਣਾਰ੍ਹੰ ਵਸ੍ਤੁ ਦਾਨਿਯੇਲ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਦਿਨਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੰ ਤਦ੍ ਯਦਾ ਪੁਣ੍ਯਸ੍ਥਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਿਤੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, (ਯਃ ਪਠਤਿ, ਸ ਬੁਧ੍ਯਤਾਂ)
| فَحِينَئِذٍ لِيَهْرُبِ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْيَهُودِيَّةِ إِلَى ٱلْجِبَالِ، | ١٦ 16 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੇ ਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ, ਤੇ ਪਰ੍ੱਵਤੇਸ਼਼ੁ ਪਲਾਯਨ੍ਤਾਂ|
| وَٱلَّذِي عَلَى ٱلسَّطْحِ فَلَا يَنْزِلْ لِيَأْخُذَ مِنْ بَيْتِهِ شَيْئًا، | ١٧ 17 |
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਸ ਗ੍ਰੁʼਹਾਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਵਸ੍ਤ੍ਵਾਨੇਤੁਮ੍ ਅਧੇ ਨਾਵਰੋਹੇਤ੍|
| وَٱلَّذِي فِي ٱلْحَقْلِ فَلَا يَرْجِعْ إِلَى وَرَائِهِ لِيَأْخُذَ ثِيَابَهُ. | ١٨ 18 |
ਯਸ਼੍ਚ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਸੋਪਿ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮਾਨੇਤੁੰ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਨ ਯਾਯਾਤ੍|
| وَوَيْلٌ لِلْحَبَالَى وَٱلْمُرْضِعَاتِ فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ! | ١٩ 19 |
ਤਦਾਨੀਂ ਗਰ੍ਭਿਣੀਸ੍ਤਨ੍ਯਪਾਯਯਿਤ੍ਰੀਣਾਂ ਦੁਰ੍ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَصَلُّوا لِكَيْ لَا يَكُونَ هَرَبُكُمْ فِي شِتَاءٍ وَلَا فِي سَبْتٍ، | ٢٠ 20 |
ਅਤੋ ਯਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਲਾਯਨੰ ਸ਼ੀਤਕਾਲੇ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਵਾ ਯੰਨ ਭਵੇਤ੍, ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵਮ੍|
| لِأَنَّهُ يَكُونُ حِينَئِذٍ ضِيقٌ عَظِيمٌ لَمْ يَكُنْ مِثْلُهُ مُنْذُ ٱبْتِدَاءِ ٱلْعَالَمِ إِلَى ٱلْآنَ وَلَنْ يَكُونَ. | ٢١ 21 |
ਆ ਜਗਦਾਰਮ੍ਭਾਦ੍ ਏਤਤ੍ਕਾਲਪਰ੍ੱਯਨਨ੍ਤੰ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਕਦਾਪਿ ਨਾਭਵਤ੍ ਨ ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਮਹਾਕ੍ਲੇਸ਼ਸ੍ਤਦਾਨੀਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
| وَلَوْ لَمْ تُقَصَّرْ تِلْكَ ٱلْأَيَّامُ لَمْ يَخْلُصْ جَسَدٌ. وَلَكِنْ لِأَجْلِ ٱلْمُخْتَارِينَ تُقَصَّرُ تِلْكَ ٱلْأَيَّامُ. | ٢٢ 22 |
ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਲੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸਮਯੋ ਯਦਿ ਹ੍ਸ੍ਵੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯੇਤ, ਤਰ੍ਹਿ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਪ੍ਰਾਣਿਨੋ ਰਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯਾਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨੋਨੀਤਮਨੁਜਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸ ਕਾਲੋ ਹ੍ਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| حِينَئِذٍ إِنْ قَالَ لَكُمْ أَحَدٌ: هُوَذَا ٱلْمَسِيحُ هُنَا! أَوْ: هُنَاكَ! فَلَا تُصَدِّقُوا. | ٢٣ 23 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਤ੍ਰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਤਦਾਨੀਂ ਯਦੀ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤਿ, ਤਥਾਪਿ ਤਤ੍ ਨ ਪ੍ਰਤੀਤ੍|
| لِأَنَّهُ سَيَقُومُ مُسَحَاءُ كَذَبَةٌ وَأَنْبِيَاءُ كَذَبَةٌ وَيُعْطُونَ آيَاتٍ عَظِيمَةً وَعَجَائِبَ، حَتَّى يُضِلُّوا لَوْ أَمْكَنَ ٱلْمُخْتَارِينَ أَيْضًا. | ٢٤ 24 |
ਯਤੋ ਭਾਕ੍ਤਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਾ ਭਾਕ੍ਤਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਸ਼੍ਚ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਯਾਨਿ ਮਹਨ੍ਤਿ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮਾਣਿ ਚਿਤ੍ਰਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਤੈ ਰ੍ਯਦਿ ਸਮ੍ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਮਨੋਨੀਤਮਾਨਵਾ ਅਪਿ ਭ੍ਰਾਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
| هَا أَنَا قَدْ سَبَقْتُ وَأَخْبَرْتُكُمْ. | ٢٥ 25 |
ਪਸ਼੍ਯਤ, ਘਟਨਾਤਃ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮ੍ ਅਵਾਦਿਸ਼਼ਮ੍|
| فَإِنْ قَالُوا لَكُمْ: هَا هُوَ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ! فَلَا تَخْرُجُوا. هَا هُوَ فِي ٱلْمَخَادِعِ! فَلَا تُصَدِّقُوا. | ٢٦ 26 |
ਅਤਃ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਸ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਵਿਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੇ ਕੇਨਚਿਤ੍ ਕਥਿਤੇਪਿ ਬਹਿ ਰ੍ਮਾ ਗੱਛਤ, ਵਾ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਸੋਨ੍ਤਃਪੁਰੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਏਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯ ਉਕ੍ਤੇਪਿ ਮਾ ਪ੍ਰਤੀਤ|
| لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْبَرْقَ يَخْرُجُ مِنَ ٱلْمَشَارِقِ وَيَظْهَرُ إِلَى ٱلْمَغَارِبِ، هَكَذَا يَكُونُ أَيْضًا مَجِيءُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ. | ٢٧ 27 |
ਯਤੋ ਯਥਾ ਵਿਦ੍ਯੁਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਦਿਸ਼ੋ ਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਿਮਦਿਸ਼ੰ ਯਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ, ਤਥਾ ਮਾਨੁਸ਼਼ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯਾਪ੍ਯਾਗਮਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| لِأَنَّهُ حَيْثُمَا تَكُنِ ٱلْجُثَّةُ، فَهُنَاكَ تَجْتَمِعُ ٱلنُّسُورُ. | ٢٨ 28 |
ਯਤ੍ਰ ਸ਼ਵਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਤ੍ਰੇਵ ਗ੍ਰੁʼਧ੍ਰਾ ਮਿਲਨ੍ਤਿ|
| «وَلِلْوَقْتِ بَعْدَ ضِيقِ تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ تُظْلِمُ ٱلشَّمْسُ، وَٱلْقَمَرُ لَا يُعْطِي ضَوْءَهُ، وَٱلنُّجُومُ تَسْقُطُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ، وَقُوَّاتُ ٱلسَّمَاوَاتِ تَتَزَعْزَعُ. | ٢٩ 29 |
ਅਪਰੰ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਲੇਸ਼ਸਮਯਸ੍ਯਾਵ੍ਯਵਹਿਤਪਰਤ੍ਰ ਸੂਰ੍ੱਯਸ੍ਯ ਤੇਜੋ ਲੋਪ੍ਸ੍ਯਤੇ, ਚਨ੍ਦ੍ਰਮਾ ਜ੍ਯੋਸ੍ਨਾਂ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਨਭਸੋ ਨਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਤਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਗਗਣੀਯਾ ਗ੍ਰਹਾਸ਼੍ਚ ਵਿਚਲਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَحِينَئِذٍ تَظْهَرُ عَلَامَةُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ فِي ٱلسَّمَاءِ. وَحِينَئِذٍ تَنُوحُ جَمِيعُ قَبَائِلِ ٱلْأَرْضِ، وَيُبْصِرُونَ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ آتِيًا عَلَى سَحَابِ ٱلسَّمَاءِ بِقُوَّةٍ وَمَجْدٍ كَثِيرٍ. | ٣٠ 30 |
ਤਦਾਨੀਮ੍ ਆਕਾਸ਼ਮਧ੍ਯੇ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਦਰ੍ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਤਤੋ ਨਿਜਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਮਹਾਤੇਜਸਾ ਚ ਮੇਘਾਰੂਢੰ ਮਨੁਜਸੁਤੰ ਨਭਸਾਗੱਛਨ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵਵੰਸ਼ੀਯਾ ਵਿਲਪਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| فَيُرْسِلُ مَلَائِكَتَهُ بِبُوقٍ عَظِيمِ ٱلصَّوْتِ، فَيَجْمَعُونَ مُخْتَارِيهِ مِنَ ٱلْأَرْبَعِ ٱلرِّيَاحِ، مِنْ أَقْصَاءِ ٱلسَّمَاوَاتِ إِلَى أَقْصَائِهَا. | ٣١ 31 |
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਮਹਾਸ਼ਬ੍ਦਾਯਮਾਨਤੂਰ੍ੱਯਾ ਵਾਦਕਾਨ੍ ਨਿਜਦੂਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਹੇਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤੇ ਵ੍ਯੋਮ੍ਨ ਏਕਸੀਮਾਤੋ(ਅ)ਪਰਸੀਮਾਂ ਯਾਵਤ੍ ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ਸ੍ਤਸ੍ਯ ਮਨੋਨੀਤਜਨਾਨ੍ ਆਨੀਯ ਮੇਲਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| فَمِنْ شَجَرَةِ ٱلتِّينِ تَعَلَّمُوا ٱلْمَثَلَ: مَتَى صَارَ غُصْنُهَا رَخْصًا وَأَخْرَجَتْ أَوْرَاقَهَا، تَعْلَمُونَ أَنَّ ٱلصَّيْفَ قَرِيبٌ. | ٣٢ 32 |
ਉਡੁਮ੍ਬਰਪਾਦਪਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੰ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੰ; ਯਦਾ ਤਸ੍ਯ ਨਵੀਨਾਃ ਸ਼ਾਖਾ ਜਾਯਨ੍ਤੇ, ਪੱਲਵਾਦਿਸ਼੍ਚ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤਿ, ਤਦਾ ਨਿਦਾਘਕਾਲਃ ਸਵਿਧੋ ਭਵਤੀਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ;
| هَكَذَا أَنْتُمْ أَيْضًا، مَتَى رَأَيْتُمْ هَذَا كُلَّهُ فَٱعْلَمُوا أَنَّهُ قَرِيبٌ عَلَى ٱلْأَبْوَابِ. | ٣٣ 33 |
ਤਦ੍ਵਦ੍ ਏਤਾ ਘਟਨਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ ਸਮਯੋ ਦ੍ਵਾਰ ਉਪਾਸ੍ਥਾਦ੍ ਇਤਿ ਜਾਨੀਤ|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا يَمْضِي هَذَا ٱلْجِيلُ حَتَّى يَكُونَ هَذَا كُلُّهُ. | ٣٤ 34 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਇਦਾਨੀਨ੍ਤਨਜਨਾਨਾਂ ਗਮਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਮੇਵ ਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
| اَلسَّمَاءُ وَٱلْأَرْضُ تَزُولَانِ وَلَكِنَّ كَلَامِي لَا يَزُولُ. | ٣٥ 35 |
ਨਭੋਮੇਦਿਨ੍ਯੋ ਰ੍ਲੁਪ੍ਤਯੋਰਪਿ ਮਮ ਵਾਕ੍ ਕਦਾਪਿ ਨ ਲੋਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
| «وَأَمَّا ذَلِكَ ٱلْيَوْمُ وَتِلْكَ ٱلسَّاعَةُ فَلَا يَعْلَمُ بِهِمَا أَحَدٌ، وَلَا مَلَائِكَةُ ٱلسَّمَاوَاتِ، إِلَّا أَبِي وَحْدَهُ. | ٣٦ 36 |
ਅਪਰੰ ਮਮ ਤਾਤੰ ਵਿਨਾ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥੋ ਦੂਤੋ ਵਾ ਕੋਪਿ ਤੱਦਿਨੰ ਤੱਦਣ੍ਡਞ੍ਚ ਨ ਜ੍ਞਾਪਯਤਿ|
| وَكَمَا كَانَتْ أَيَّامُ نُوحٍ كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا مَجِيءُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ. | ٣٧ 37 |
ਅਪਰੰ ਨੋਹੇ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨੇ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮਭਵਤ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯਾਗਮਨਕਾਲੇਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| لِأَنَّهُ كَمَا كَانُوا فِي ٱلْأَيَّامِ ٱلَّتِي قَبْلَ ٱلطُّوفَانِ يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ وَيَتَزَوَّجُونَ وَيُزَوِّجُونَ، إِلَى ٱلْيَوْمِ ٱلَّذِي دَخَلَ فِيهِ نُوحٌ ٱلْفُلْكَ، | ٣٨ 38 |
ਫਲਤੋ ਜਲਾਪ੍ਲਾਵਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੱਦਿਨੰ ਯਾਵਤ੍ ਨੋਹਃ ਪੋਤੰ ਨਾਰੋਹਤ੍, ਤਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਯਥਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾ ਭੋਜਨੇ ਪਾਨੇ ਵਿਵਹਨੇ ਵਿਵਾਹਨੇ ਚ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਾ ਆਸਨ੍;
| وَلَمْ يَعْلَمُوا حَتَّى جَاءَ ٱلطُّوفَانُ وَأَخَذَ ٱلْجَمِيعَ، كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا مَجِيءُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ. | ٣٩ 39 |
ਅਪਰਮ੍ ਆਪ੍ਲਾਵਿਤੋਯਮਾਗਤ੍ਯ ਯਾਵਤ੍ ਸਕਲਮਨੁਜਾਨ੍ ਪ੍ਲਾਵਯਿਤ੍ਵਾ ਨਾਨਯਤ੍, ਤਾਵਤ੍ ਤੇ ਯਥਾ ਨ ਵਿਦਾਮਾਸੁਃ, ਤਥਾ ਮਨੁਜਸੁਤਾਗਮਨੇਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| حِينَئِذٍ يَكُونُ ٱثْنَانِ فِي ٱلْحَقْلِ، يُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدُ وَيُتْرَكُ ٱلْآخَرُ. | ٤٠ 40 |
ਤਦਾ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਸ੍ਥਿਤਯੋਰ੍ਦ੍ਵਯੋਰੇਕੋ ਧਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਅਪਰਸ੍ਤ੍ਯਾਜਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| اِثْنَتَانِ تَطْحَنَانِ عَلَى ٱلرَّحَى، تُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدَةُ وَتُتْرَكُ ٱلْأُخْرَى. | ٤١ 41 |
ਤਥਾ ਪੇਸ਼਼ਣ੍ਯਾ ਪਿੰਸ਼਼ਤ੍ਯੋਰੁਭਯੋ ਰ੍ਯੋਸ਼਼ਿਤੋਰੇਕਾ ਧਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ(ਅ)ਪਰਾ ਤ੍ਯਾਜਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| «اِسْهَرُوا إِذًا لِأَنَّكُمْ لَا تَعْلَمُونَ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ يَأْتِي رَبُّكُمْ. | ٤٢ 42 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਃ ਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਣ੍ਡ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਾਵਗਮ੍ਯਤੇ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਜਾਗ੍ਰਤਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
| وَٱعْلَمُوا هَذَا: أَنَّهُ لَوْ عَرَفَ رَبُّ ٱلْبَيْتِ فِي أَيِّ هَزِيعٍ يَأْتِي ٱلسَّارِقُ، لَسَهِرَ وَلَمْ يَدَعْ بَيْتَهُ يُنْقَبُ. | ٤٣ 43 |
ਕੁਤ੍ਰ ਯਾਮੇ ਸ੍ਤੇਨ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਚੇਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥੋ ਜ੍ਞਾਤੁਮ੍ ਅਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ੍, ਤਰ੍ਹਿ ਜਾਗਰਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਸਨ੍ਧਿੰ ਕਰ੍ੱਤਿਤੁਮ੍ ਅਵਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ ਤਦ੍ ਜਾਨੀਤ|
| لِذَلِكَ كُونُوا أَنْتُمْ أَيْضًا مُسْتَعِدِّينَ، لِأَنَّهُ فِي سَاعَةٍ لَا تَظُنُّونَ يَأْتِي ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ. | ٤٤ 44 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਵਧੀਯਤਾਂ, ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਤ੍ਰ ਨ ਬੁਧ੍ਯਤੇ, ਤਤ੍ਰੈਵ ਦਣ੍ਡੇ ਮਨੁਜਸੁਤ ਆਯਾਸ੍ਯਤਿ|
| فَمَنْ هُوَ ٱلْعَبْدُ ٱلْأَمِينُ ٱلْحَكِيمُ ٱلَّذِي أَقَامَهُ سَيِّدُهُ عَلَى خَدَمِهِ لِيُعْطِيَهُمُ ٱلطَّعَامَ فِي حِينِهِ؟ | ٤٥ 45 |
ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਨਿਜਪਰਿਵਾਰਾਨ੍ ਯਥਾਕਾਲੰ ਭੋਜਯਿਤੁੰ ਯੰ ਦਾਸਮ੍ ਅਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਸ੍ਥਾਪਯਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਧੀਮਾਨ੍ ਦਾਸਃ ਕਃ?
| طُوبَى لِذَلِكَ ٱلْعَبْدِ ٱلَّذِي إِذَا جَاءَ سَيِّدُهُ يَجِدُهُ يَفْعَلُ هَكَذَا! | ٤٦ 46 |
ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯੰ ਦਾਸੰ ਤਥਾਚਰਨ੍ਤੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਤੇ, ਸਏਵ ਧਨ੍ਯਃ|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يُقِيمُهُ عَلَى جَمِيعِ أَمْوَالِهِ. | ٤٧ 47 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਸਤ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਸ ਤੰ ਨਿਜਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵਸ੍ਯਾਧਿਪੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَلَكِنْ إِنْ قَالَ ذَلِكَ ٱلْعَبْدُ ٱلرَّدِيُّ فِي قَلْبِهِ: سَيِّدِي يُبْطِئُ قُدُومَهُ. | ٤٨ 48 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਨ੍ਤੁੰ ਵਿਲਮ੍ਬਤ ਇਤਿ ਮਨਸਿ ਚਿਨ੍ਤਯਿਤ੍ਵਾ ਯੋ ਦੁਸ਼਼੍ਟੋ ਦਾਸੋ
| فَيَبْتَدِئُ يَضْرِبُ ٱلْعَبِيدَ رُفَقَاءَهُ وَيَأْكُلُ وَيَشْرَبُ مَعَ ٱلسُّكَارَى. | ٤٩ 49 |
(ਅ)ਪਰਦਾਸਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁੰ ਮੱਤਾਨਾਂ ਸਙ੍ਗੇ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਪਾਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਤੇ,
| يَأْتِي سَيِّدُ ذَلِكَ ٱلْعَبْدِ فِي يَوْمٍ لَا يَنْتَظِرُهُ وَفِي سَاعَةٍ لَا يَعْرِفُهَا، | ٥٠ 50 |
ਸ ਦਾਸੋ ਯਦਾ ਨਾਪੇਕ੍ਸ਼਼ਤੇ, ਯਞ੍ਚ ਦਣ੍ਡੰ ਨ ਜਾਨਾਤਿ, ਤਤ੍ਕਾਲਏਵ ਤਤ੍ਪ੍ਰਭੁਰੁਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
| فَيُقَطِّعُهُ وَيَجْعَلُ نَصِيبَهُ مَعَ ٱلْمُرَائِينَ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ. | ٥١ 51 |
ਤਦਾ ਤੰ ਦਣ੍ਡਯਿਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਰੋਦਨੰ ਦਨ੍ਤਘਰ੍ਸ਼਼ਣਞ੍ਚਾਸਾਤੇ, ਤਤ੍ਰ ਕਪਟਿਭਿਃ ਸਾਕੰ ਤੱਦਸ਼ਾਂ ਨਿਰੂਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
