مَتَّى 21

١ 1 وَلَمَّا قَرُبُوا مِنْ أُورُشَلِيمَ وَجَاءُوا إِلَى بَيْتِ فَاجِي عِنْدَ جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، حِينَئِذٍ أَرْسَلَ يَسُوعُ تِلْمِيذَيْنِ

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪਵੇਰ੍ੱਤਿਨੋ ਜੈਤੁਨਨਾਮਕਧਰਾਧਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪਸ੍ਥ੍ਤਿੰ ਬੈਤ੍ਫਗਿਗ੍ਰਾਮਮ੍ ਆਗਤੇਸ਼਼ੁ, ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਯੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਨ੍ ਜਗਾਦ,

٢ 2 قَائِلًا لَهُمَا: «اِذْهَبَا إِلَى ٱلْقَرْيَةِ ٱلَّتِي أَمَامَكُمَا، فَلِلْوَقْتِ تَجِدَانِ أَتَانًا مَرْبُوطَةً وَجَحْشًا مَعَهَا، فَحُلَّاهُمَا وَأْتِيَانِي بِهِمَا.

ਯੁਵਾਂ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥਗ੍ਰਾਮੰ ਗਤ੍ਵਾ ਬੱਧਾਂ ਯਾਂ ਸਵਤ੍ਸਾਂ ਗਰ੍ੱਦਭੀਂ ਹਠਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥਃ, ਤਾਂ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਮਦਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਨਯਤੰ|

٣ 3 وَإِنْ قَالَ لَكُمَا أَحَدٌ شَيْئًا، فَقُولَا: ٱلرَّبُّ مُحْتَاجٌ إِلَيْهِمَا. فَلِلْوَقْتِ يُرْسِلُهُمَا».

ਤਤ੍ਰ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਥਃ, ਏਤਸ੍ਯਾਂ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਾਸ੍ਤੇ, ਤੇਨ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਪ੍ਰਹੇਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٤ 4 فَكَانَ هَذَا كُلُّهُ لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ:

ਸੀਯੋਨਃ ਕਨ੍ਯਕਾਂ ਯੂਯੰ ਭਾਸ਼਼ਧ੍ਵਮਿਤਿ ਭਾਰਤੀਂ| ਪਸ਼੍ਯ ਤੇ ਨਮ੍ਰਸ਼ੀਲਃ ਸਨ੍ ਨ੍ਰੁʼਪ ਆਰੁਹ੍ਯ ਗਰ੍ਦਭੀਂ| ਅਰ੍ਥਾਦਾਰੁਹ੍ਯ ਤਦ੍ਵਤ੍ਸਮਾਯਾਸ੍ਯਤਿ ਤ੍ਵਦਨ੍ਤਿਕੰ|

٥ 5 «قُولُوا لِٱبْنَةِ صِهْيَوْنَ: هُوَذَا مَلِكُكِ يَأْتِيكِ وَدِيعًا، رَاكِبًا عَلَى أَتَانٍ وَجَحْشٍ ٱبْنِ أَتَانٍ».

ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋਕ੍ਤੰ ਵਚਨਮਿਦੰ ਤਦਾ ਸਫਲਮਭੂਤ੍|

٦ 6 فَذَهَبَ ٱلتِّلْمِيذَانِ وَفَعَلَا كَمَا أَمَرَهُمَا يَسُوعُ،

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੌ ਸ਼੍ਸ਼਼੍ਯਿ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਯਥਾਨਿਦੇਸ਼ੰ ਤੰ ਗ੍ਰਾਮੰ ਗਤ੍ਵਾ

٧ 7 وَأَتَيَا بِٱلْأَتَانِ وَٱلْجَحْشِ، وَوَضَعَا عَلَيْهِمَا ثِيَابَهُمَا فَجَلَسَ عَلَيْهِمَا.

ਗਰ੍ਦਭੀਂ ਤਦ੍ਵਤ੍ਸਞ੍ਚ ਸਮਾਨੀਤਵਨ੍ਤੌ, ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤਦੁਪਰਿ ਸ੍ਵੀਯਵਸਨਾਨੀ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਤਮਾਰੋਹਯਾਮਾਸਤੁਃ|

٨ 8 وَٱلْجَمْعُ ٱلْأَكْثَرُ فَرَشُوا ثِيَابَهُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ. وَآخَرُونَ قَطَعُوا أَغْصَانًا مِنَ ٱلشَّجَرِ وَفَرَشُوهَا فِي ٱلطَّرِيقِ.

ਤਤੋ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਨਿਜਵਸਨਾਨਿ ਪਥਿ ਪ੍ਰਸਾਰਯਿਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਕਤਿਪਯਾ ਜਨਾਸ਼੍ਚ ਪਾਦਪਪਰ੍ਣਾਦਿਕੰ ਛਿਤ੍ਵਾ ਪਥਿ ਵਿਸ੍ਤਾਰਯਾਮਾਸੁਃ|

٩ 9 وَٱلْجُمُوعُ ٱلَّذِينَ تَقَدَّمُوا وَٱلَّذِينَ تَبِعُوا كَانُوا يَصْرَخُونَ قَائِلِينَ: «أُوصَنَّا لِٱبْنِ دَاوُدَ! مُبَارَكٌ ٱلْآتِي بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ! أُوصَنَّا فِي ٱلْأَعَالِي!».

ਅਗ੍ਰਗਾਮਿਨਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਨਸ਼੍ਚ ਮਨੁਜਾ ਉੱਚੈਰ੍ਜਯ ਜਯ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨੇਤਿ ਜਗਦੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਯ ਆਯਾਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯਃ, ਸਰ੍ੱਵੋਪਰਿਸ੍ਥਸ੍ਵਰ੍ਗੇਪਿ ਜਯਤਿ|

١٠ 10 وَلَمَّا دَخَلَ أُورُشَلِيمَ ٱرْتَجَّتِ ٱلْمَدِينَةُ كُلُّهَا قَائِلَةً: «مَنْ هَذَا؟».

ਇੱਥੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਕੋ(ਅ)ਯਮਿਤਿ ਕਥਨਾਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਨਗਰੰ ਚਞ੍ਚਲਮਭਵਤ੍|

١١ 11 فَقَالَتِ ٱلْجُمُوعُ: «هَذَا يَسُوعُ ٱلنَّبِيُّ ٱلَّذِي مِنْ نَاصِرَةِ ٱلْجَلِيلِ».

ਤਤ੍ਰ ਲੋਕੋਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਏਸ਼਼ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯ-ਨਾਸਰਤੀਯ-ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਯੀਸ਼ੁਃ|

١٢ 12 وَدَخَلَ يَسُوعُ إِلَى هَيْكَلِ ٱللهِ وَأَخْرَجَ جَمِيعَ ٱلَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ وَيَشْتَرُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ، وَقَلَبَ مَوَائِدَ ٱلصَّيَارِفَةِ وَكَرَاسِيَّ بَاعَةِ ٱلْحَمَامِ

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਕ੍ਰਯਵਿਕ੍ਰਯਿਣੋ ਵਹਿਸ਼੍ਚਕਾਰ; ਵਣਿਜਾਂ ਮੁਦ੍ਰਾਸਨਾਨੀ ਕਪੋਤਵਿਕ੍ਰਯਿਣਾਞ੍ਚਸਨਾਨੀ ਚ ਨ੍ਯੁਵ੍ਜਯਾਮਾਸ|

١٣ 13 وَقَالَ لَهُمْ: «مَكْتُوبٌ: بَيْتِي بَيْتَ ٱلصَّلَاةِ يُدْعَى. وَأَنْتُمْ جَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ!».

ਅਪਰੰ ਤਾਨੁਵਾਚ, ਏਸ਼਼ਾ ਲਿਪਿਰਾਸ੍ਤੇ, "ਮਮ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਗ੍ਰੁʼਹਮਿਤਿ ਵਿਖ੍ਯਾਸ੍ਯਤਿ", ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਤਦ੍ ਦਸ੍ਯੂਨਾਂ ਗਹ੍ਵਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ|

١٤ 14 وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ عُمْيٌ وَعُرْجٌ فِي ٱلْهَيْكَلِ فَشَفَاهُمْ.

ਤਦਨਨ੍ਤਰਮ੍ ਅਨ੍ਧਖਞ੍ਚਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਗਤਾਃ, ਸ ਤਾਨ੍ ਨਿਰਾਮਯਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|

١٥ 15 فَلَمَّا رَأَى رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ ٱلْعَجَائِبَ ٱلَّتِي صَنَعَ، وَٱلْأَوْلَادَ يَصْرَخُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَيَقُولُونَ: «أُوصَنَّا لِٱبْنِ دَاوُدَ!». غَضِبُوا

ਯਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਤੇਨ ਕ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ਯੇਤਾਨਿ ਚਿਤ੍ਰਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ, ਜਯ ਜਯ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਬਾਲਕਾਨਾਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਉੱਚਧ੍ਵਨਿੰ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰੁਵੁਸ਼੍ਚ, ਤਦਾ ਮਹਾਕ੍ਰੁੱਧਾ ਬਭੂਵਃ,

١٦ 16 وَقَالُوا لَهُ: «أَتَسْمَعُ مَا يَقُولُ هَؤُلَاءِ؟». فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «نَعَمْ! أَمَا قَرَأْتُمْ قَطُّ: مِنْ أَفْوَاهِ ٱلْأَطْفَالِ وَٱلرُّضَّعِ هَيَّأْتَ تَسْبِيحًا؟».

ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਸ਼੍ਚ, ਇਮੇ ਯਦ੍ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਤਤ੍ ਕਿੰ ਤ੍ਵੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਸ਼਼ਿ? ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਵੋਚਤ੍, ਸਤ੍ਯਮ੍; ਸ੍ਤਨ੍ਯਪਾਯਿਸ਼ਿਸ਼ੂਨਾਞ੍ਚ ਬਾਲਕਾਨਾਞ੍ਚ ਵਕ੍ਤ੍ਰਤਃ| ਸ੍ਵਕੀਯੰ ਮਹਿਮਾਨੰ ਤ੍ਵੰ ਸੰਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਸਿ ਸ੍ਵਯੰ| ਏਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨਾਪਠਤ?

١٧ 17 ثُمَّ تَرَكَهُمْ وَخَرَجَ خَارِجَ ٱلْمَدِينَةِ إِلَى بَيْتِ عَنْيَا وَبَاتَ هُنَاكَ.

ਤਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਵਿਹਾਯ ਸ ਨਗਰਾਦ੍ ਬੈਥਨਿਯਾਗ੍ਰਾਮੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਰਜਨੀਂ ਯਾਪਯਾਮਾਸ|

١٨ 18 وَفِي ٱلصُّبْحِ إِذْ كَانَ رَاجِعًا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ جَاعَ،

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਭਾਤੇ ਸਤਿ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਰਪਿ ਨਗਰਮਾਗੱਛਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤੋ ਬਭੂਵ|

١٩ 19 فَنَظَرَ شَجَرَةَ تِينٍ عَلَى ٱلطَّرِيقِ، وَجَاءَ إِلَيْهَا فَلَمْ يَجِدْ فِيهَا شَيْئًا إِلَّا وَرَقًا فَقَطْ. فَقَالَ لَهَا: «لَا يَكُنْ مِنْكِ ثَمَرٌ بَعْدُ إِلَى ٱلْأَبَدِ!». فَيَبِسَتِ ٱلتِّينَةُ فِي ٱلْحَالِ. (aiōn g165)

ਤਤੋ ਮਾਰ੍ਗਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਡੁਮ੍ਬਰਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਮੇਕੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪਤ੍ਰਾਣਿ ਵਿਨਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤੰ ਪਾਦਪੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਅਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਕਦਾਪਿ ਤ੍ਵਯਿ ਫਲੰ ਨ ਭਵਤੁ; ਤੇਨ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਸ ਉਡੁਮ੍ਬਰਮਾਹੀਰੁਹਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਤਾਂ ਗਤਃ| (aiōn g165)

٢٠ 20 فَلَمَّا رَأَى ٱلتَّلَامِيذُ ذَلِكَ تَعَجَّبُوا قَائِلِينَ: «كَيْفَ يَبِسَتِ ٱلتِّينَةُ فِي ٱلْحَالِ؟».

ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਆਃ, ਉਡੁਮ੍ਵਰਪਾਦਪੋ(ਅ)ਤਿਤੂਰ੍ਣੰ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|

٢١ 21 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ كَانَ لَكُمْ إِيمَانٌ وَلَا تَشُكُّونَ، فَلَا تَفْعَلُونَ أَمْرَ ٱلتِّينَةِ فَقَطْ، بَلْ إِنْ قُلْتُمْ أَيْضًا لِهَذَا ٱلْجَبَلِ: ٱنْتَقِلْ وَٱنْطَرِحْ فِي ٱلْبَحْرِ فَيَكُونُ.

ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨੁਵਾਚ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਸਤ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਯਦਿ ਯੂਯਮਸਨ੍ਦਿਗ੍ਧਾਃ ਪ੍ਰਤੀਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯਮਪਿ ਕੇਵਲੋਡੁਮ੍ਵਰਪਾਦਪੰ ਪ੍ਰਤੀੱਥੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, ਤੰਨ, ਤ੍ਵੰ ਚਲਿਤ੍ਵਾ ਸਾਗਰੇ ਪਤੇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਸ੍ਮਿਨ ਸ਼ੈਲੇ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੇਪਿ ਤਦੈਵ ਤਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

٢٢ 22 وَكُلُّ مَا تَطْلُبُونَهُ فِي ٱلصَّلَاةِ مُؤْمِنِينَ تَنَالُونَهُ».

ਤਥਾ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ ਯਾਚਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਤਦੇਵ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|

٢٣ 23 وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلْهَيْكَلِ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَشُيُوخُ ٱلشَّعْبِ وَهُوَ يُعَلِّمُ، قَائِلِينَ: «بِأَيِّ سُلْطَانٍ تَفْعَلُ هَذَا؟ وَمَنْ أَعْطَاكَ هَذَا ٱلسُّلْطَانَ؟».

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਨਸਮਯੇ ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਸ਼੍ਚਾਗਤ੍ਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਤ੍ਵਯਾ ਕੇਨ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਨੈਤਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤੇ? ਕੇਨ ਵਾ ਤੁਭ੍ਯਮੇਤਾਨਿ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਾਨਿ ਦੱਤਾਨਿ?

٢٤ 24 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنَا أَيْضًا أَسْأَلُكُمْ كَلِمَةً وَاحِدَةً، فَإِنْ قُلْتُمْ لِي عَنْهَا أَقُولُ لَكُمْ أَنَا أَيْضًا بِأَيِّ سُلْطَانٍ أَفْعَلُ هَذَا:

ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਅਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਾਚਮੇਕਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਾਮਿ, ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਤਦੁੱਤਰੰ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, ਤਦਾ ਕੇਨ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਮਿ, ਤਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

٢٥ 25 مَعْمُودِيَّةُ يُوحَنَّا: مِنْ أَيْنَ كَانَتْ؟ مِنَ ٱلسَّمَاءِ أَمْ مِنَ ٱلنَّاسِ؟». فَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ قَائِلِينَ: «إِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلسَّمَاءِ، يَقُولُ لَنَا: فَلِمَاذَا لَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ؟

ਯੋਹਨੋ ਮੱਜਨੰ ਕਸ੍ਯਾਜ੍ਞਯਾਭਵਤ੍? ਕਿਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਵਾ? ਤਤਸ੍ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੇਤਿ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਤੰ ਕੁਤੋ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੈਤ? ਵਾਚਮੇਤਾਂ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٢٦ 26 وَإِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلنَّاسِ، نَخَافُ مِنَ ٱلشَّعْبِ، لِأَنَّ يُوحَنَّا عِنْدَ ٱلْجَمِيعِ مِثْلُ نَبِيٍّ».

ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯੇਤਿ ਵਕ੍ਤੁਮਪਿ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭੀਮਃ, ਯਤਃ ਸਰ੍ੱਵੈਰਪਿ ਯੋਹਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀਤਿ ਜ੍ਞਾਯਤੇ|

٢٧ 27 فَأَجَابُوا يَسُوعَ وَقَالُوا: «لَا نَعْلَمُ». فَقَالَ لَهُمْ هُوَ أَيْضًا: «وَلَا أَنَا أَقُولُ لَكُمْ بِأَيِّ سُلْطَانٍ أَفْعَلُ هَذَا.

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਤਦ੍ ਵਯੰ ਨ ਵਿਦ੍ਮਃ| ਤਦਾ ਸ ਤਾਨੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤਰ੍ਹਿ ਕੇਨ ਸਾਮਰਥ੍ਯੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨ੍ਯਹੰ ਕਰੋਮਿ, ਤਦਪ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

٢٨ 28 «مَاذَا تَظُنُّونَ؟ كَانَ لِإِنْسَانٍ ٱبْنَانِ، فَجَاءَ إِلَى ٱلْأَوَّلِ وَقَالَ: يا ٱبْنِي، ٱذْهَبِ ٱلْيَوْمَ ٱعْمَلْ فِي كَرْمِي.

ਕਸ੍ਯਚਿੱਜਨਸ੍ਯ ਦ੍ਵੌ ਸੁਤਾਵਾਸ੍ਤਾਂ ਸ ਏਕਸ੍ਯ ਸੁਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ, ਹੇ ਸੁਤ, ਤ੍ਵਮਦ੍ਯ ਮਮ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ਤੁੰ ਵ੍ਰਜ|

٢٩ 29 فَأَجَابَ وَقَالَ: مَا أُرِيدُ. وَلَكِنَّهُ نَدِمَ أَخِيرًا وَمَضَى.

ਤਤਃ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਨ ਯਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ(ਅ)ਨੁਤਪ੍ਯ ਜਗਾਮ|

٣٠ 30 وَجَاءَ إِلَى ٱلثَّانِي وَقَالَ كَذَلِكَ. فَأَجَابَ وَقَالَ: هَا أَنَا يا سَيِّدُ. وَلَمْ يَمْضِ.

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸੋਨ੍ਯਸੁਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਥੈਵ ਕਥ੍ਤਿਵਾਨ੍; ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਮਹੇੱਛ ਯਾਮਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਗਤਃ|

٣١ 31 فَأَيُّ ٱلِٱثْنَيْنِ عَمِلَ إِرَادَةَ ٱلْأَبِ؟». قَالُوا لَهُ: «ٱلْأَوَّلُ». قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ ٱلْعَشَّارِينَ وَٱلزَّوَانِيَ يَسْبِقُونَكُمْ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ،

ਏਤਯੋਃ ਪੁਤ੍ਰਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਪਿਤੁਰਭਿਮਤੰ ਕੇਨ ਪਾਲਿਤੰ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿੰ ਬੁਧ੍ਯਤੇ? ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚੁਃ, ਪ੍ਰਥਮੇਨ ਪੁਤ੍ਰੇਣ| ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨੁਵਾਚ, ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਚਣ੍ਡਾਲਾ ਗਣਿਕਾਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਗ੍ਰਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਨ੍ਤਿ|

٣٢ 32 لِأَنَّ يُوحَنَّا جَاءَكُمْ فِي طَرِيقِ ٱلْحَقِّ فَلَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ، وَأَمَّا ٱلْعَشَّارُونَ وَٱلزَّوَانِي فَآمَنُوا بِهِ. وَأَنْتُمْ إِذْ رَأَيْتُمْ لَمْ تَنْدَمُوا أَخِيرًا لِتُؤْمِنُوا بِهِ.

ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਯੋਹਨਿ ਧਰ੍ੰਮਪਥੇਨਾਗਤੇ ਯੂਯੰ ਤੰ ਨ ਪ੍ਰਤੀਥ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਚਣ੍ਡਾਲਾ ਗਣਿਕਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਯਨ੍, ਤਦ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯਾਪਿ ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤੁੰ ਨਾਖਿਦ੍ਯਧ੍ਵੰ|

٣٣ 33 «اِسْمَعُوا مَثَلًا آخَرَ: كَانَ إِنْسَانٌ رَبُّ بَيْتٍ غَرَسَ كَرْمًا، وَأَحَاطَهُ بِسِيَاجٍ، وَحَفَرَ فِيهِ مَعْصَرَةً، وَبَنَى بُرْجًا، وَسَلَّمَهُ إِلَى كَرَّامِينَ وَسَافَرَ.

ਅਪਰਮੇਕੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਤ, ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਃ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਲਤਾ ਰੋਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤੱਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਵਾਰਣੀਂ ਵਿਧਾਯ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਯਨ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍, ਮਾਞ੍ਚਞ੍ਚ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍, ਤਤਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਕੇਸ਼਼ੁ ਤਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਸ੍ਵਯੰ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਜਗਾਮ|

٣٤ 34 وَلَمَّا قَرُبَ وَقْتُ ٱلْأَثْمَارِ أَرْسَلَ عَبِيدَهُ إِلَى ٱلْكَرَّامِينَ لِيَأْخُذَ أَثْمَارَهُ.

ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਫਲਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸ ਫਲਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਨਿਜਦਾਸਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|

٣٥ 35 فَأَخَذَ ٱلْكَرَّامُونَ عَبِيدَهُ وَجَلَدُوا بَعْضًا وَقَتَلُوا بَعْضًا وَرَجَمُوا بَعْضًا.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਞ੍ਚਨ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ, ਕਞ੍ਚਨ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਰਾਹਤਵਨ੍ਤਃ, ਕਞ੍ਚਨ ਚ ਹਤਵਨ੍ਤਃ|

٣٦ 36 ثُمَّ أَرْسَلَ أَيْضًا عَبِيدًا آخَرِينَ أَكْثَرَ مِنَ ٱلْأَوَّلِينَ، فَفَعَلُوا بِهِمْ كَذَلِكَ.

ਪੁਨਰਪਿ ਸ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪ੍ਰਥਮਤੋ(ਅ)ਧਿਕਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਪਿ ਤਥੈਵ ਚਕ੍ਰੁਃ|

٣٧ 37 فَأَخِيرًا أَرْسَلَ إِلَيْهِمُ ٱبْنَهُ قَائِلًا: يَهَابُونَ ٱبْنِي!

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਮ ਸੁਤੇ ਗਤੇ ਤੰ ਸਮਾਦਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸ ਨਿਜਸੁਤੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧਿੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|

٣٨ 38 وَأَمَّا ٱلْكَرَّامُونَ فَلَمَّا رَأَوْا ٱلِٱبْنَ قَالُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ: هَذَا هُوَ ٱلْوَارِثُ! هَلُمُّوا نَقْتُلْهُ وَنَأْخُذْ مِيرَاثَهُ!

ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਃ ਸੁਤੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਇਤਿ ਮਨ੍ਤ੍ਰਯਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ, ਅਯਮੁੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਵਯਮੇਨੰ ਨਿਹਤ੍ਯਾਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰੰ ਸ੍ਵਵਸ਼ੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|

٣٩ 39 فَأَخَذُوهُ وَأَخْرَجُوهُ خَارِجَ ٱلْكَرْمِ وَقَتَلُوهُ.

ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇ ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਾਦ੍ ਬਹਿਃ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾਬਧਿਸ਼਼ੁਃ|

٤٠ 40 فَمَتَى جَاءَ صَاحِبُ ٱلْكَرْمِ، مَاذَا يَفْعَلُ بِأُولَئِكَ ٱلْكَرَّامِينَ؟».

ਯਦਾ ਸ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਦਾ ਤਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨ੍ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?

٤١ 41 قَالُوا لَهُ: «أُولَئِكَ ٱلْأَرْدِيَاءُ يُهْلِكُهُمْ هَلَاكًا رَدِيًّا، وَيُسَلِّمُ ٱلْكَرْمَ إِلَى كَرَّامِينَ آخَرِينَ يُعْطُونَهُ ٱلْأَثْمَارَ فِي أَوْقَاتِهَا».

ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਤਾਨ੍ ਕਲੁਸ਼਼ਿਣੋ ਦਾਰੁਣਯਾਤਨਾਭਿਰਾਹਨਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯੇ ਚ ਸਮਯਾਨੁਕ੍ਰਮਾਤ੍ ਫਲਾਨਿ ਦਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇਸ਼਼ੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਸ਼਼ੁ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٤٢ 42 قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَمَا قَرَأْتُمْ قَطُّ فِي ٱلْكُتُبِ: ٱلْحَجَرُ ٱلَّذِي رَفَضَهُ ٱلْبَنَّاؤُونَ هُوَ قَدْ صَارَ رَأْسَ ٱلزَّاوِيَةِ؟ مِنْ قِبَلِ ٱلرَّبِّ كَانَ هَذَا وَهُوَ عَجِيبٌ فِي أَعْيُنِنَا!

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਤੇ ਗਦਿਤਾਃ, ਗ੍ਰਹਣੰ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਯਸ੍ਯ ਪਾਸ਼਼ਾਣਸ੍ਯ ਨਿਚਾਯਕੈਃ| ਪ੍ਰਧਾਨਪ੍ਰਸ੍ਤਰਃ ਕੋਣੇ ਸਏਵ ਸੰਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਏਤਤ੍ ਪਰੇਸ਼ਿਤੁਃ ਕਰ੍ੰਮਾਸ੍ਮਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਵਦ੍ਭੁਤੰ ਭਵੇਤ੍| ਧਰ੍ੰਮਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਲਿਖਿਤਮੇਤਦ੍ਵਚਨੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿੰ ਨਾਪਾਠਿ?

٤٣ 43 لِذَلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَلَكُوتَ ٱللهِ يُنْزَعُ مِنْكُمْ وَيُعْطَى لِأُمَّةٍ تَعْمَلُ أَثْمَارَهُ.

ਤਸ੍ਮਾਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਮਪਨੀਯ ਫਲੋਤ੍ਪਾਦਯਿਤ੍ਰਨ੍ਯਜਾਤਯੇ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

٤٤ 44 وَمَنْ سَقَطَ عَلَى هَذَا ٱلْحَجَرِ يَتَرَضَّضُ، وَمَنْ سَقَطَ هُوَ عَلَيْهِ يَسْحَقُهُ!».

ਯੋ ਜਨ ਏਤਤ੍ਪਾਸ਼਼ਾਣੋਪਰਿ ਪਤਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤੰ ਸ ਭੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਯੰ ਪਾਸ਼਼ਾਣੋ ਯਸ੍ਯੋਪਰਿ ਪਤਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤੰ ਸ ਧੂਲਿਵਤ੍ ਚੂਰ੍ਣੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٤٥ 45 وَلَمَّا سَمِعَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ أَمْثَالَهُ، عَرَفُوا أَنَّهُ تَكَلَّمَ عَلَيْهِمْ.

ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਾਧਨਯਾਜਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯੇਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਨੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਇਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੰ ਧਰ੍ੱਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤਵਨ੍ਤਃ;

٤٦ 46 وَإِذْ كَانُوا يَطْلُبُونَ أَنْ يُمْسِكُوهُ، خَافُوا مِنَ ٱلْجُمُوعِ، لِأَنَّهُ كَانَ عِنْدَهُمْ مِثْلَ نَبِيٍّ.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭ੍ਯੁਃ, ਯਤੋ ਲੋਕੈਃ ਸ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀਤ੍ਯਜ੍ਞਾਯਿ|

Jesus Preaches to the Multitude