مَتَّى 16
| وَجَاءَ إِلَيْهِ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَٱلصَّدُّوقِيُّونَ لِيُجَرِّبُوهُ، فَسَأَلُوهُ أَنْ يُرِيَهُمْ آيَةً مِنَ ٱلسَّمَاءِ. | ١ 1 |
किछ फरीसी ते किछ सदूकी लोक यीशु कां आए, “ते तैस अज़मानेरे लेइ तैस सेइं ज़ोवं, असन कोई अम्बरेरो निशान हिरा।”
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِذَا كَانَ ٱلْمَسَاءُ قُلْتُمْ: صَحْوٌ لِأَنَّ ٱلسَّمَاءَ مُحْمَرَّةٌ. | ٢ 2 |
तैनी तैन जुवाब दित्तो, “ज़ैखन ड्लोझ़ भोतीए त तुस ज़ोतथ कि मौसम रोड़ोए किजोकि अम्बर लाले।
| وَفِي ٱلصَّبَاحِ: ٱلْيَوْمَ شِتَاءٌ لِأَنَّ ٱلسَّمَاءَ مُحْمَرَّةٌ بِعُبُوسَةٍ.يَا مُرَاؤُونَ! تَعْرِفُونَ أَنْ تُمَيِّزُوا وَجْهَ ٱلسَّمَاءِ، وَأَمَّا عَلَامَاتُ ٱلْأَزْمِنَةِ فَلَا تَسْتَطِيعُونَ! | ٣ 3 |
ते झ़ेझ़ां ज़ोतथ कि अज़ आँधी एजनीए किजोकि अम्बर लाले ते बिदलारे, तुस अम्बर हेरतां अंदाज़ो लेइता ज़ोतथ, पन ज़मानेरो निशान न पिशैनी सकतथ!
| جِيلٌ شِرِّيرٌ فَاسِقٌ يَلْتَمِسُ آيَةً، وَلَا تُعْطَى لَهُ آيَةٌ إِلَّا آيَةَ يُونَانَ ٱلنَّبِيِّ». ثُمَّ تَرَكَهُمْ وَمَضَى. | ٤ 4 |
इस ज़मानेरे बुरे ते बदमाशी केरनेबाले लोक निशान मगतन, पन तैन योना नेबेरे अलावा होरो कोई निशान न दित्तो गालो।” यीशु तैन शैरतां च़लो जेव।
| وَلَمَّا جَاءَ تَلَامِيذُهُ إِلَى ٱلْعَبْرِ نَسُوا أَنْ يَأْخُذُوا خُبْزًا. | ٥ 5 |
ते यीशुएरे चेले समुन्दरे पार पुज़ी जे, पन तैनेईं रोट्टी साथी नेनी बिसरोरी थी।
| وَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱنْظُرُوا، وَتَحَرَّزُوا مِنْ خَمِيرِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ». | ٦ 6 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “खबरदार फरीसी ते कने सदूकी लोकां केरे खमीरे करां हुशार रेइयथ।”
| فَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ قَائِلِينَ: «إِنَّنَا لَمْ نَأْخُذْ خُبْزًا». | ٧ 7 |
तैना एप्पू मांमेइं गलबात केरने लग्गे, “असेईं रोट्टी नईं आनोरी, एल्हेरेलेइ तै एरू ज़ोने लोरोए।”
| فَعَلِمَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُفَكِّرُونَ فِي أَنْفُسِكُمْ يا قَلِيلِي ٱلْإِيمَانِ أَنَّكُمْ لَمْ تَأْخُذُوا خُبْزًا؟ | ٨ 8 |
एन ज़ैनतां, यीशुए ज़ोवं, “हे घट विश्वैसव, तुस एप्पू मांमेइं किजो सोची राओरेथ, कि असन कां रोट्टी नईं?
| أَحَتَّى ٱلْآنَ لَا تَفْهَمُونَ؟ وَلَا تَذْكُرُونَ خَمْسَ خُبْزَاتِ ٱلْخَمْسَةِ ٱلْآلَافِ وَكَمْ قُفَّةً أَخَذْتُمْ؟ | ٩ 9 |
कुन तुसन याद नईं? ज़ताली मीं 5000 मैन्हु केरे लेइ पंच़ रोट्टी ट्लोड़तां दित्तोरी थी, त तुसेईं बादे मां बच़्च़ोरी रोट्टी केरे केत्रे टोकरे भेरतां सल्लोरे थिये?
| وَلَا سَبْعَ خُبْزَاتِ ٱلْأَرْبَعَةِ ٱلْآلَافِ وَكَمْ سَلًّا أَخَذْتُمْ؟ | ١٠ 10 |
ते तैन 4000 मैन्हु केरे लेइ सत रोट्टी ते टुकां केरि केत्री टोकरी सैल्लोरी थी?
| كَيْفَ لَا تَفْهَمُونَ أَنِّي لَيْسَ عَنِ ٱلْخُبْزِ قُلْتُ لَكُمْ أَنْ تَتَحَرَّزُوا مِنْ خَمِيرِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ؟». | ١١ 11 |
तुस की न समझ़थ, कि मीं तुसन रोट्टी केरे लेइ न थियूं ज़ोरू? पन फरीसी ते कने सदूकी लोकां केरे खमीरे करां हुशार रेइयथ।”
| حِينَئِذٍ فَهِمُوا أَنَّهُ لَمْ يَقُلْ أَنْ يَتَحَرَّزُوا مِنْ خَمِيرِ ٱلْخُبْزِ، بَلْ مِنْ تَعْلِيمِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ. | ١٢ 12 |
तैखन तैन केरि समझ़ी मां अव, कि तैनी रोट्टी केरे लेइ नईं, बल्के फरीसी ते कने सदूकी लोकां केरे खमीर यानी शिक्षाई करां हुशार रानेरे लेइ ज़ोरू थियूं।
| وَلَمَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى نَوَاحِي قَيْصَرِيَّةِ فِيلُبُّسَ سَأَلَ تَلَامِيذَهُ قَائِلًا: «مَنْ يَقُولُ ٱلنَّاسُ إِنِّي أَنَا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ؟». | ١٣ 13 |
ज़ैखन यीशु कैसरिया फिलिप्पी इलाके मां अव, त तैनी अपने चेलन पुच़्छ़ू: “मैनेरू मट्ठू कौने, लोक एस बारे मां कुन ज़ोतन?”
| فَقَالُوا: «قَوْمٌ: يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ، وَآخَرُونَ: إِيلِيَّا، وَآخَرُونَ: إِرْمِيَا أَوْ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْأَنْبِيَاءِ». | ١٤ 14 |
चेलेईं ज़ोवं, “किछ ज़ोतन यूहन्ना बपतिस्मो देनेबालोए, किछ ज़ोतन एलिय्याह, ते किछ ज़ोतन यिर्मयाह नबी ते किछ ज़ोतन नेबन मरां कोई अक आए।”
| قَالَ لَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا؟». | ١٥ 15 |
यीशुए तैन पुच़्छ़ू, “पन तुस मेरे बारे मां कुन सोचतथ कि अवं कौन आईं?”
| فَأَجَابَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ وَقَالَ: «أَنْتَ هُوَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ ٱلْحَيِّ!». | ١٦ 16 |
शमौन पतरसे जुवाब दित्तो, “तू ज़ींते परमेशरेरू मट्ठू मसीह आस।”
| فَأجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «طُوبَى لَكَ يا سِمْعَانُ بْنَ يُونَا، إِنَّ لَحْمًا وَدَمًا لَمْ يُعْلِنْ لَكَ، لَكِنَّ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ. | ١٧ 17 |
यीशुए ज़ोवं, “ए शमौन योनारे मट्ठां तू धन आस, किजोकि ए गल मासे या खूने नईं बल्के मेरे स्वर्गेरे बाजे तीं पुड़ बांदी कियोरीए।
| وَأَنَا أَقُولُ لَكَ أَيْضًا: أَنْتَ بُطْرُسُ، وَعَلَى هَذِهِ ٱلصَّخْرَةِ أَبْنِي كَنِيسَتِي، وَأَبْوَابُ ٱلْجَحِيمِ لَنْ تَقْوَى عَلَيْهَا. (Hadēs g86) | ١٨ 18 |
ते अवं तीं सेइं ज़ोताईं, तू पतरस आस ते अवं इस पक्के घोड़े पुड़ अपनि कलीसिया बनेइलो ते पातालेरां दारां तैस पुड़ अस्सर न केरि बटेलां। (Hadēs g86)
| وَأُعْطِيكَ مَفَاتِيحَ مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ، فَكُلُّ مَا تَرْبِطُهُ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَكُونُ مَرْبُوطًا فِي ٱلسَّمَاوَاتِ. وَكُلُّ مَا تَحُلُّهُ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَكُونُ مَحْلُولًا فِي ٱلسَّمَاوَاتِ». | ١٩ 19 |
अवं अपने स्वर्गेरे राज़्ज़ेरी चैबी तीं देइलो, ते ज़ैन किछ तुस ज़मीनी पुड़ बंधेले तैन स्वर्गे मां बेंधोलू, ते ज़ैन किछ तू ज़मीनी पुड़ खोल्लेलो तैन सब किछ स्वर्गे मां खुल्लेलू।”
| حِينَئِذٍ أَوْصَى تَلَامِيذَهُ أَنْ لَا يَقُولُوا لِأَحَدٍ إِنَّهُ يَسُوعُ ٱلْمَسِيحُ. | ٢٠ 20 |
तैखन यीशुए चेलन जो ज़ोवं, ए गल केन्ची सेइं न ज़ोइयथ कि अवं मसीह आई।
| مِنْ ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ ٱبْتَدَأَ يَسُوعُ يُظْهِرُ لِتَلَامِيذِهِ أَنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يَذْهَبَ إِلَى أُورُشَلِيمَ وَيَتَأَلَّمَ كَثِيرًا مِنَ ٱلشُّيُوخِ وَرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، وَيُقْتَلَ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومَ. | ٢١ 21 |
एसेरे बाद यीशुए अपने चेलन ज़ोने लगो कि, “तैसेरू यरूशलेम नगरे मां गानू ज़रूरीए ताके यहूदी लोकां केरे बुज़ुर्गन, प्रधान याजकन ते शास्त्री लोकां केरे हथेइं तै बड़ो दुःख झ़ैल्ले, ते मारो गाए ते तै ट्लेइयोवं दिहाड़े फिरी ज़ींतो भोलो।”
| فَأَخَذَهُ بُطْرُسُ إِلَيْهِ وَٱبْتَدَأَ يَنْتَهِرُهُ قَائِلًا: «حَاشَاكَ يَارَبُّ! لَا يَكُونُ لَكَ هَذَا!». | ٢٢ 22 |
पतरस तैस अलग नेइतां झ़िड़कने लगो, “हे प्रभु, परमेशर न केरे, तीं सेइं एरू कधे न भोलू।”
| فَٱلْتَفَتَ وَقَالَ لِبُطْرُسَ: «ٱذْهَبْ عَنِّي يَاشَيْطَانُ! أَنْتَ مَعْثَرَةٌ لِي، لِأَنَّكَ لَا تَهْتَمُّ بِمَا لِلهِ لَكِنْ بِمَا لِلنَّاسِ». | ٢٣ 23 |
यीशुए मुड़तां पतरसे सेइं ज़ोवं, “हे शैतान, मीं करां दूर भो, तू मीं करां पाप करानेरी कोशिश कराने लोरोस। किजोकि तू ज़ेन्च़रे परमेशर सोचते तेन्च़रे नईं बल्के ज़ेन्च़रे मैन्हु सोचन तेन्च़रे सोचतस।”
| حِينَئِذٍ قَالَ يَسُوعُ لِتَلَامِيذِهِ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَأْتِيَ وَرَائِي فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ وَيَحْمِلْ صَلِيبَهُ وَيَتْبَعْنِي، | ٢٤ 24 |
तैखन यीशुए अपने चेलन सेइं ज़ोवं, “अगर कोई मीं पत्ती एजनो चाते त तै अपने आपेरो इन्कार केरे, ते अपनू क्रूस छ़ुइतां मीं पत्ती च़ले।”
| فَإِنَّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ يُهْلِكُهَا، وَمَنْ يُهْلِكُ نَفْسَهُ مِنْ أَجْلِي يَجِدُهَا. | ٢٥ 25 |
“किजोकि ज़ै कोई अपनि जान बच़ानी चालो, त तै तैस गुवालो, ते ज़ै अपनि जान मेरे लेइ गुवालो, त तै तैस हासिल केरेलो।
| لِأَنَّهُ مَاذَا يَنْتَفِعُ ٱلْإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ ٱلْعَالَمَ كُلَّهُ وَخَسِرَ نَفْسَهُ؟ أَوْ مَاذَا يُعْطِي ٱلْإِنْسَانُ فِدَاءً عَنْ نَفْسِهِ؟ | ٢٦ 26 |
अगर कोई सारी दुनिया हासिल केरे, ते अपने हमेशारे ज़िन्दगी गुवाए, त तैस कुन फैइदो भोलो? या मैन्हु हमेशारे ज़िन्दगरे बदले कुन देलो?
| فَإِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ سَوْفَ يَأْتِي فِي مَجْدِ أَبِيهِ مَعَ مَلَائِكَتِهِ، وَحِينَئِذٍ يُجَازِي كُلَّ وَاحِدٍ حَسَبَ عَمَلِهِ. | ٢٧ 27 |
किजोकि ज़ैखन मैनेरू मट्ठू अपने बाजेरी महिमाई मां अपने स्वर्गदूतन सेइं साथी एज्जेलू, तैखन तै हर केन्ची तैन केरे कियोरे कम्मां केरो फल देलो।
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ آتِيًا فِي مَلَكُوتِهِ». | ٢٨ 28 |
अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोतईं कि ज़ैना इड़ी खड़े आन, ज़ां तगर मैनेरे मट्ठे अपने राज़्ज़े मां एइते न लाएले, तांतगर न मरेले।”
