مَتَّى 14
| فِي ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ سَمِعَ هِيرُودُسُ رَئِيسُ ٱلرُّبْعِ خَبَرَ يَسُوعَ، | ١ 1 |
ज़ेइस हेरोदेस ज़ै मुलखेरे च़ेवरोवं हिस्से पुड़ हकोमत केरतो थियो, तैनी यीशुएरे बारे मां शुनू।
| فَقَالَ لِغِلْمَانِهِ: «هَذَا هُوَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ قَدْ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ! وَلِذَلِكَ تُعْمَلُ بِهِ ٱلْقُوَّاتُ». | ٢ 2 |
तैनी अपने नौकरन सेइं ज़ोवं, “ए यूहन्ना आए ज़ै बपतिस्मो देनेबालोए, ए मुड़दन मरां ज़ींतो भोरोए, एल्हेरेलेइ तै चमत्कार हिराते।”
| فَإِنَّ هِيرُودُسَ كَانَ قَدْ أَمْسَكَ يُوحَنَّا وَأَوْثَقَهُ وَطَرَحَهُ فِي سِجْنٍ مِنْ أَجْلِ هِيرُودِيَّا ٱمْرَأَةِ فِيلُبُّسَ أَخِيهِ، | ٣ 3 |
किजोकि हेरोदेसे अपने ढ्लाए फिलिप्पुसेरी कुआन्श हेरोदियासेरी वजाई सेइं यूहन्ना ट्लेइतां बन्धोवरो ते कैदखाने मां छ़डोरो थियो।
| لِأَنَّ يُوحَنَّا كَانَ يَقُولُ لَهُ: «لَا يَحِلُّ أَنْ تَكُونَ لَكَ». | ٤ 4 |
किजोकि यूहन्ना हेरोदेस सेइं ज़ोरू थियूं, कि ए रखनी तेरे लेइ जेइज़ नईं।
| وَلَمَّا أَرَادَ أَنْ يَقْتُلَهُ خَافَ مِنَ ٱلشَّعْبِ، لِأَنَّهُ كَانَ عِنْدَهُمْ مِثْلَ نَبِيٍّ. | ٥ 5 |
ते हेरोदेस तैस कत्ल केरनो चातो थियो, पन लोकन करां डरतो थियो, किजोकि लोक तैस नबी मन्ते थिये।
| ثُمَّ لَمَّا صَارَ مَوْلِدُ هِيرُودُسَ، رَقَصَتِ ٱبْنَةُ هِيرُودِيَّا فِي ٱلْوَسْطِ فَسَرَّتْ هِيرُودُسَ. | ٦ 6 |
पन ज़ैखन हेरोदेसेरी ज़र्म दिहैड़ी आई, त हेरोदियासेरे कुइयां मेहमाना केरे सामने नेच़तां हेरोदेस खुश कियोरो थियो।
| مِنْ ثَمَّ وَعَدَ بِقَسَمٍ أَنَّهُ مَهْمَا طَلَبَتْ يُعْطِيهَا. | ٧ 7 |
एल्हेरेलेइ तैनी वादो कियोरो थियो, “कि ज़ैन किछ तू मग्गेली, अवं तीं तैन्ने देलो।”
| فَهِيَ إِذْ كَانَتْ قَدْ تَلَقَّنَتْ مِنْ أُمِّهَا قَالَتْ: «أَعْطِنِي هَهُنَا عَلَى طَبَقٍ رَأْسَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ». | ٨ 8 |
तैसां अपने अम्मारे शिखालने पुड़ ज़ोवं, “मींजेई यूहन्ना बपतिस्मो देनेबालेरी क्रोड़ी थाले मां मग।”
| فَٱغْتَمَّ ٱلْمَلِكُ. وَلَكِنْ مِنْ أَجْلِ ٱلْأَقْسَامِ وَٱلْمُتَّكِئِينَ مَعَهُ أَمَرَ أَنْ يُعْطَى. | ٩ 9 |
राज़े बड़ो अफ़सोस भोव, पन अपने मेहमाना केरे सामने ते कसम खानेरी वजाई सेइं हुक्म दित्तो कि देथ।
| فَأَرْسَلَ وَقَطَعَ رَأْسَ يُوحَنَّا فِي ٱلسِّجْنِ. | ١٠ 10 |
ते तैनी कैदखाने मां लोक भेज़तां यूहन्नारी क्रोड़ी कटाई।
| فَأُحْضِرَ رَأْسُهُ عَلَى طَبَقٍ وَدُفِعَ إِلَى ٱلصَّبِيَّةِ، فَجَاءَتْ بِهِ إِلَى أُمِّهَا. | ١١ 11 |
ते तैसेरी क्रोड़ी थाले मां रेखतां कुइये कां दित्ती, ते तै अपनि अम्मा कां घिन्तां जेई।
| فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ وَرَفَعُوا ٱلْجَسَدَ وَدَفَنُوهُ. ثُمَّ أَتَوْا وَأَخْبَرُوا يَسُوعَ. | ١٢ 12 |
तैखन तैसेरे चेले आए, ते तैनेईं तैसेरी लाश नेइतां देबतां छ़डी ते गेइतां यीशुए पतो दित्तो।
| فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ ٱنْصَرَفَ مِنْ هُنَاكَ فِي سَفِينَةٍ إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ مُنْفَرِدًا. فَسَمِعَ ٱلْجُمُوعُ وَتَبِعُوهُ مُشَاةً مِنَ ٱلْمُدُنِ. | ١٣ 13 |
ज़ैखन यीशुए एन शुनू, त तै किश्तरे ज़िरिये अकेन्ती ठारी जो च़लो जेव, ते लोक एन शुन्तां नगर नगरेरे पैदल तैस पत्ती च़ले जे।
| فَلَمَّا خَرَجَ يَسُوعُ أَبْصَرَ جَمْعًا كَثِيرًا فَتَحَنَّنَ عَلَيْهِمْ وَشَفَى مَرْضَاهُمْ. | ١٤ 14 |
ज़ैखन यीशु किश्ती मरां ओस्सो त तैनी बड़े लोक पतोरां एइते लाए, ते तैस तैन पुड़ बड़ो तरस अव, ते तैनी तैन केरे बिमार लोक बज़्झ़ाए।
| وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «ٱلْمَوْضِعُ خَلَاءٌ وَٱلْوَقْتُ قَدْ مَضَى. اِصْرِفِ ٱلْجُمُوعَ لِكَيْ يَمْضُوا إِلَى ٱلْقُرَى وَيَبْتَاعُوا لَهُمْ طَعَامًا». | ١٥ 15 |
ज़ैखन ड्लोझ़ भोइ, त यीशुएरे चेलेईं तैस कां एइतां ज़ोवं, “ई सुनसान ठार आए, त च़िर भी बड़ू भोरू आए। ते एन लोकन भेज़ी छ़ड ते कोस्कोई ड्लोंव्वन मां गेइतां किछ खाने जो घिन्न।”
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَا حَاجَةَ لَهُمْ أَنْ يَمْضُوا. أَعْطُوهُمْ أَنْتُمْ لِيَأْكُلُوا». | ١٦ 16 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “एना भेज़ने ज़रूरी नईं! तुस्से एन किछ खाने जो देथ।”
| فَقَالُوا لَهُ: «لَيْسَ عِنْدَنَا هَهُنَا إِلَّا خَمْسَةُ أَرْغِفَةٍ وَسَمَكَتَانِ». | ١٧ 17 |
चेलेईं तैस सेइं ज़ोवं, “इड़ी असन कां पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़ली केरे अलावा होरू किछ नईं।”
| فَقَالَ: «ٱئْتُونِي بِهَا إِلَى هُنَا». | ١٨ 18 |
तैनी ज़ोवं, “तैन इरां मीं कां आनां।”
| فَأَمَرَ ٱلْجُمُوعَ أَنْ يَتَّكِئُوا عَلَى ٱلْعُشْبِ. ثُمَّ أَخَذَ ٱلْأَرْغِفَةَ ٱلْخَمْسَةَ وَٱلسَّمَكَتَيْنِ، وَرَفَعَ نَظَرَهُ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ وَبَارَكَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَى ٱلْأَرْغِفَةَ لِلتَّلَامِيذِ، وَٱلتَّلَامِيذُ لِلْجُمُوعِ. | ١٩ 19 |
तैखन यीशुए लोकन घासे पुड़ उन्ढे बिशनेरे लेइ ज़ोवं, ते पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़ली हथ्थे मां रेख्खी, ते अम्बरेरे पासे तेकतां शुक्र कियूं, ते रोट्टी ट्लोड़ी-ट्लोड़ी अपने चेलन कां दित्ती, ते चेलेईं तैन लोकन दित्ती।
| فَأَكَلَ ٱلْجَمِيعُ وَشَبِعُوا. ثُمَّ رَفَعُوا مَا فَضَلَ مِنَ ٱلْكِسَرِ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ قُفَّةً مَمْلُوءةً. | ٢٠ 20 |
ते सारे मैन्हु खेइतां रेज़्ज़ी जे। तैल्ला पत्ती, यीशुएरे चेलेईं बच़ोरे टुक्ड़न सेइं 12 टोकरी भेरि।
| وَٱلْآ كِلُونَ كَانُوا نَحْوَ خَمْسَةِ آلَافِ رَجُلٍ، مَا عَدَا ٱلنِّسَاءَ وَٱلْأَوْلَادَ. | ٢١ 21 |
रोट्टी खानेबाले लोकां केरि तैधात कुआन्शां ते बच्चां केरे अलावा कोई 5000 मड़द थिये।
| وَلِلْوَقْتِ أَلْزَمَ يَسُوعُ تَلَامِيذَهُ أَنْ يَدْخُلُوا ٱلسَّفِينَةَ وَيَسْبِقُوهُ إِلَى ٱلْعَبْرِ حَتَّى يَصْرِفَ ٱلْجُمُوعَ. | ٢٢ 22 |
तैल्ला पत्ती, यीशुए अपने चेलन हुक्म दित्तो कि, तुस किश्ती मां च़ेढ़तां मीं केरां पेइले समुन्दरेरे उस पार जो गाथ ते अवं एन लोकन वापस भेज़तां एइताईं।
| وَبَعْدَمَا صَرَفَ ٱلْجُمُوعَ صَعِدَ إِلَى ٱلْجَبَلِ مُنْفَرِدًا لِيُصَلِّيَ. وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ كَانَ هُنَاكَ وَحْدَهُ. | ٢٣ 23 |
लोकन भेज़नेरे पत्ती, यीशु तैट्ठां निस्तां नेड़े एक्की पहैड़ी पुड़ प्रार्थना केरनेरे लेइ जेव। ते ड्लोझ़ी तै अकैल्लो थियो।
| وَأَمَّا ٱلسَّفِينَةُ فَكَانَتْ قَدْ صَارَتْ فِي وَسْطِ ٱلْبَحْرِ مُعَذَّبَةً مِنَ ٱلْأَمْوَاجِ. لِأَنَّ ٱلرِّيحَ كَانَتْ مُضَادَّةً. | ٢٤ 24 |
तैखन किश्ती बन्ने करां दूर पुज़ोरी थी, किजोकि एग्रोवरां बड़ी तेज़ हवा च़लोरी थी।
| وَفِي ٱلْهَزِيعِ ٱلرَّابِعِ مِنَ ٱللَّيْلِ مَضَى إِلَيْهِمْ يَسُوعُ مَاشِيًا عَلَى ٱلْبَحْرِ. | ٢٥ 25 |
ते लगभग झ़ेज़्झ़ेरे च़ेव्रे बज़ेई ज़ैखन हेजू आंधरू थियूं, यीशु समुन्दरेरे पैनी पुड़ च़ेलतां अपने चेलन कां अव।
| فَلَمَّا أَبْصَرَهُ ٱلتَّلَامِيذُ مَاشِيًا عَلَى ٱلْبَحْرِ ٱضْطَرَبُوا قَائِلِينَ: «إِنَّهُ خَيَالٌ». وَمِنَ ٱلْخَوْفِ صَرَخُوا! | ٢٦ 26 |
ज़ैखन चेलेईं यीशु समुन्दरे पुड़ च़लतो लाव त तैना डेरि जे, तैनेईं बुझ़ू, “ए भूत ओरोए,” ते डेरतां चिन्डां लग्गे मारने।
| فَلِلْوَقْتِ كَلَّمَهُمْ يَسُوعُ قَائِلًا: «تَشَجَّعُوا! أَنَا هُوَ. لَا تَخَافُوا». | ٢٧ 27 |
यीशुए तैखने तैन सेइं रोड़ेच़ारे गल्लां की ते ज़ोवं, “हिम्मत रख्खा डरा नन्ना, अवं आईं।”
| فَأَجَابَهُ بُطْرُسُ وَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، إِنْ كُنْتَ أَنْتَ هُوَ، فَمُرْنِي أَنْ آتِيَ إِلَيْكَ عَلَى ٱلْمَاءِ». | ٢٨ 28 |
पतरसे तैस जुवाब दित्तो, “हे प्रभु अगर तू आस, त मीं भी हुक्म दे ते अवं भी पैनी पुड़ च़लतो तीं कां एज्जी।”
| فَقَالَ: «تَعَالَ». فَنَزَلَ بُطْرُسُ مِنَ ٱلسَّفِينَةِ وَمَشَى عَلَى ٱلْمَاءِ لِيَأْتِيَ إِلَى يَسُوعَ. | ٢٩ 29 |
तैनी ज़ोवं, “एई!” तैखन पतरस किश्ती मरां ओस्तां यीशु कां गानेरे लेइ पैनी पुड़ मेइं च़लने लगो।
| وَلَكِنْ لَمَّا رَأَى ٱلرِّيحَ شَدِيدَةً خَافَ. وَإِذِ ٱبْتَدَأَ يَغْرَقُ، صَرَخَ قَائِلًا: «يَارَبُّ، نَجِّنِي!». | ٣٠ 30 |
पन तेज़ हावी सेइं छ़ेल्ली च़लने लेग्गी ते तै डेरि जेव, ते डुबने लगो तैखन तैनी चिन्डां मैरतां ज़ोवं, “हे प्रभु मीं बच़ा।”
| فَفِي ٱلْحَالِ مَدَّ يَسُوعُ يَدَهُ وَأَمْسَكَ بِهِ وَقَالَ لَهُ: «يَا قَلِيلَ ٱلْإِيمَانِ، لِمَاذَا شَكَكْتَ؟». | ٣١ 31 |
यीशुए लूशी अपने हथ्थे सेइं झफ देइतां पतरस ट्लातो, ते तैस सेइं ज़ोवं, “हे घट भरोसे बाला तीं किजो शक की?”
| وَلَمَّا دَخَلَا ٱلسَّفِينَةَ سَكَنَتِ ٱلرِّيحُ. | ٣٢ 32 |
ज़ैखन तैना किश्ती मां बिश्शे ते हवां रुकी जेई।
| وَٱلَّذِينَ فِي ٱلسَّفِينَةِ جَاءُوا وَسَجَدُوا لَهُ قَائِلِينَ: «بِٱلْحَقِيقَةِ أَنْتَ ٱبْنُ ٱللهِ!». | ٣٣ 33 |
तैखन ज़ैना किश्ती मां बिश्शोरे थिये, त तैनेईं तैस कां मथ्थो टेको ते ज़ोने लग्गे, “तू सच़्च़े परमेशरेरू मट्ठूस।”
| فَلَمَّا عَبَرُوا جَاءُوا إِلَى أَرْضِ جَنِّيسَارَتَ، | ٣٤ 34 |
ज़ैखन तैना गलील समुन्दर पार केरतां गन्नेसरत नंव्वेरे जगाई पुड़ पुज़्ज़े।
| فَعَرَفَهُ رِجَالُ ذَلِكَ ٱلْمَكَانِ. فَأَرْسَلُوا إِلَى جَمِيعِ تِلْكَ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ وَأَحْضَرُوا إِلَيْهِ جَمِيعَ ٱلْمَرْضَى، | ٣٥ 35 |
त तैट्ठेरे लोकेईं यीशु पिशानो ते आसेपासेरे इलाके मां खबर दित्ती, ते सारे बिमार तैस कां आने।
| وَطَلَبُوا إِلَيْهِ أَنْ يَلْمِسُوا هُدْبَ ثَوْبِهِ فَقَطْ. فَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ لَمَسُوهُ نَالُوا ٱلشِّفَاءَ. | ٣٦ 36 |
ते तैनेईं यीशु सेइं मिन्त केरते थिये कि, तैन तैसेरे लिगड़न सेइं हुरने दे। ते ज़ेत्रेइं तैसेरे लिगड़न सेइं हथ लाव तैना सब बेज़्झ़ोए।
