مَرْقُس 14
| وَكَانَ ٱلْفِصْحُ وَأَيَّامُ ٱلْفَطِيرِ بَعْدَ يَوْمَيْنِ. وَكَانَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ يَطْلُبُونَ كَيْفَ يُمْسِكُونَهُ بِمَكْرٍ وَيَقْتُلُونَهُ، | ١ 1 |
ਤਦਾ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਕਿਣ੍ਵਹੀਨਪੂਪੋਤ੍ਸਵਯੋਰਾਰਮ੍ਭਸ੍ਯ ਦਿਨਦ੍ਵਯੇ (ਅ)ਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟੇ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਕੇਨਾਪਿ ਛਲੇਨ ਯੀਸ਼ੁੰ ਧਰ੍ੱਤਾਂ ਹਨ੍ਤੁਞ੍ਚ ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ;
| وَلَكِنَّهُمْ قَالُوا: «لَيْسَ فِي ٱلْعِيدِ، لِئَلَّا يَكُونَ شَغَبٌ فِي ٱلشَّعْبِ». | ٢ 2 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕਾਨਾਂ ਕਲਹਭਯਾਦੂਚਿਰੇ, ਨਚੋਤ੍ਸਵਕਾਲ ਉਚਿਤਮੇਤਦਿਤਿ|
| وَفِيمَا هُوَ فِي بَيْتِ عَنْيَا فِي بَيْتِ سِمْعَانَ ٱلْأَبْرَصِ، وَهُوَ مُتَّكِئٌ، جَاءَتِ ٱمْرَأَةٌ مَعَهَا قَارُورَةُ طِيبِ نَارِدِينٍ خَالِصٍ كَثِيرِ ٱلثَّمَنِ. فَكَسَرَتِ ٱلْقَارُورَةَ وَسَكَبَتْهُ عَلَى رَأْسِهِ. | ٣ 3 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਬੈਥਨਿਯਾਪੁਰੇ ਸ਼ਿਮੋਨਕੁਸ਼਼੍ਠਿਨੋ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਯੋਸ਼ੌ ਭੋਤ੍ਕੁਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਸਤਿ ਕਾਚਿਦ੍ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਪਾਣ੍ਡਰਪਾਸ਼਼ਾਣਸ੍ਯ ਸਮ੍ਪੁਟਕੇਨ ਮਹਾਰ੍ਘ੍ਯੋੱਤਮਤੈਲਮ੍ ਆਨੀਯ ਸਮ੍ਪੁਟਕੰ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯੋੱਤਮਾਙ੍ਗੇ ਤੈਲਧਾਰਾਂ ਪਾਤਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
| وَكَانَ قَوْمٌ مُغْتَاظِينَ فِي أَنْفُسِهِمْ، فَقَالُوا: «لِمَاذَا كَانَ تَلَفُ ٱلطِّيبِ هَذَا؟ | ٤ 4 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕੇਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤੇ ਕੁਪ੍ਯਨ੍ਤਃ ਕਥਿਤਵੰਨ੍ਤਃ ਕੁਤੋਯੰ ਤੈਲਾਪਵ੍ਯਯਃ?
| لِأَنَّهُ كَانَ يُمْكِنُ أَنْ يُبَاعَ هَذَا بِأَكْثَرَ مِنْ ثَلَاثِمِئَةِ دِينَارٍ وَيُعْطَى لِلْفُقَرَاءِ». وَكَانُوا يُؤَنِّبُونَهَا. | ٥ 5 |
ਯਦ੍ਯੇਤਤ੍ ਤੈਲ ਵ੍ਯਕ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯਤ ਤਰ੍ਹਿ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦਸ਼ਤਤ੍ਰਯਾਦਪ੍ਯਧਿਕੰ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਮੂਲ੍ਯੰ ਦਰਿਦ੍ਰਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਦਾਤੁਮਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ, ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਤਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾ ਸਾਕੰ ਵਾਚਾਯੁਹ੍ਯਨ੍|
| أَمَّا يَسُوعُ فَقَالَ: «ٱتْرُكُوهَا! لِمَاذَا تُزْعِجُونَهَا؟ قَدْ عَمِلَتْ بِي عَمَلًا حَسَنًا! | ٦ 6 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਕੁਤ ਏਤਸ੍ਯੈ ਕ੍ਰੁʼੱਛ੍ਰੰ ਦਦਾਸਿ? ਮਹ੍ਯਮਿਯੰ ਕਰ੍ੰਮੋੱਤਮੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਤੀ|
| لِأَنَّ ٱلْفُقَرَاءَ مَعَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ، وَمَتَى أَرَدْتُمْ تَقْدِرُونَ أَنْ تَعْمَلُوا بِهِمْ خَيْرًا. وَأَمَّا أَنَا فَلَسْتُ مَعَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ. | ٧ 7 |
ਦਰਿਦ੍ਰਾਃ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਯਦੇੱਛਥ ਤਦੈਵ ਤਾਨੁਪਕਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਯੁਭਾਭਿਃ ਸਹ ਨਿਰਨ੍ਤਰੰ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਿ|
| عَمِلَتْ مَا عِنْدَهَا. قَدْ سَبَقَتْ وَدَهَنَتْ بِٱلطِّيبِ جَسَدِي لِلتَّكْفِينِ. | ٨ 8 |
ਅਸ੍ਯਾ ਯਥਾਸਾਧ੍ਯੰ ਤਥੈਵਾਕਰੋਦਿਯੰ, ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਯਾਪਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਸਮੇਤ੍ਯ ਮਦ੍ਵਪੁਸ਼਼ਿ ਤੈਲਮ੍ ਅਮਰ੍ੱਦਯਤ੍|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: حَيْثُمَا يُكْرَزْ بِهَذَا ٱلْإِنْجِيلِ فِي كُلِّ ٱلْعَالَمِ، يُخْبَرْ أَيْضًا بِمَا فَعَلَتْهُ هَذِهِ، تَذْكَارًا لَهَا». | ٩ 9 |
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਕਥਯਾਮਿ, ਜਗਤਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਯਤ੍ਰ ਯਤ੍ਰ ਸੁਸੰਵਾਦੋਯੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਰ ਤਤ੍ਰ ਯੋਸ਼਼ਿਤ ਏਤਸ੍ਯਾਃ ਸ੍ਮਰਣਾਰ੍ਥੰ ਤਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤਕਰ੍ੰਮੈਤਤ੍ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| ثُمَّ إِنَّ يَهُوذَا ٱلْإِسْخَرْيُوطِيَّ، وَاحِدًا مِنَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، مَضَى إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ لِيُسَلِّمَهُ إِلَيْهِمْ. | ١٠ 10 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਾਨਾਂ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮੇਕ ਈਸ਼਼੍ਕਰਿਯੋਤੀਯਯਿਹੂਦਾਖ੍ਯੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨਾਂ ਸਮੀਪਮਿਯਾਯ|
| وَلَمَّا سَمِعُوا فَرِحُوا، وَوَعَدُوهُ أَنْ يُعْطُوهُ فِضَّةً. وَكَانَ يَطْلُبُ كَيْفَ يُسَلِّمُهُ فِي فُرْصَةٍ مُوافِقَةٍ. | ١١ 11 |
ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸਮਾਕਰ੍ਣ੍ਯ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਾਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਮੁਦ੍ਰਾ ਦਾਤੁੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਜਾਨਤ; ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਤੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਣਾਯੋਪਾਯੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਮਾਸ|
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلْأَوَّلِ مِنَ ٱلْفَطِيرِ. حِينَ كَانُوا يَذْبَحُونَ ٱلْفِصْحَ، قَالَ لَهُ تَلَامِيذُهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نَمْضِيَ وَنُعِدَّ لِتَأْكُلَ ٱلْفِصْحَ؟». | ١٢ 12 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਪ੍ਰਥਮੇ(ਅ)ਹਨਿ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਮਵਾਰ੍ਥੰ ਮੇਸ਼਼ਮਾਰਣਾਸਮਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛਃ ਕੁਤ੍ਰ ਗਤ੍ਵਾ ਵਯੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਕਿਮਿੱਛਤਿ ਭਵਾਨ੍?
| فَأَرْسَلَ ٱثْنَيْنِ مِنْ تَلَامِيذِهِ وَقَالَ لَهُمَا: «ٱذْهَبَا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، فَيُلَاقِيَكُمَا إِنْسَانٌ حَامِلٌ جَرَّةَ مَاءٍ. اِتْبَعَاهُ. | ١٣ 13 |
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦ੍ਵਯੰ ਪ੍ਰੇਰਯਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਯੁਵਯੋਃ ਪੁਰਮਧ੍ਯੰ ਗਤਯੋਃ ਸਤੋ ਰ੍ਯੋ ਜਨਃ ਸਜਲਕੁਮ੍ਭੰ ਵਹਨ੍ ਯੁਵਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯੈਵ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਾਤੰ;
| وَحَيْثُمَا يَدْخُلْ فَقُولَا لِرَبِّ ٱلْبَيْتِ: إِنَّ ٱلْمُعَلِّمَ يَقُولُ: أَيْنَ ٱلْمَنْزِلُ حَيْثُ آكُلُ ٱلْفِصْحَ مَعَ تَلَامِيذِي؟ | ١٤ 14 |
ਸ ਯਤ੍ ਸਦਨੰ ਪ੍ਰਵੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਦ੍ਭਵਨਪਤਿੰ ਵਦਤੰ, ਗੁਰੁਰਾਹ ਯਤ੍ਰ ਸਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੋਹੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵੀਯੰ ਭੋਜਨੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਸਾ ਭੋਜਨਸ਼ਾਲਾ ਕੁਤ੍ਰਾਸ੍ਤਿ?
| فَهُوَ يُرِيكُمَا عِلِّيَّةً كَبِيرَةً مَفْرُوشَةً مُعَدَّةً. هُنَاكَ أَعِدَّا لَنَا». | ١٥ 15 |
ਤਤਃ ਸ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਾਂ ਸੁਸੱਜਿਤਾਂ ਬ੍ਰੁʼਹਤੀਚਞ੍ਚ ਯਾਂ ਸ਼ਾਲਾਂ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯਾਮਸ੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਭੋਜ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣ੍ਯਾਸਾਦਯਤੰ|
| فَخَرَجَ تِلْمِيذَاهُ وَأَتَيَا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، وَوَجَدَا كَمَا قَالَ لَهُمَا. فَأَعَدَّا ٱلْفِصْحَ. | ١٦ 16 |
ਤਤਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੌ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਪੁਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਸ ਯਥੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਥੈਵ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਭੋਜ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸਮਾਸਾਦਯੇਤਾਮ੍|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلْمَسَاءُ جَاءَ مَعَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ. | ١٧ 17 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਾਯੰਕਾਲੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਭਿਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਜਗਾਮ;
| وَفِيمَا هُمْ مُتَّكِئُونَ يَأْكُلُونَ، قَالَ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ وَاحِدًا مِنْكُمْ يُسَلِّمُنِي. اَلْآكِلُ مَعِي!». | ١٨ 18 |
ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਭੋਜਨਾਯ ਪ੍ਰੋਪਵਿਸ਼਼੍ਟੇਸ਼਼ੁ ਸ ਤਾਨੁਦਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵ੍ਯਾਹਰਾਮਿ, ਅਤ੍ਰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮੇਕੋ ਜਨੋ ਯੋ ਮਯਾ ਸਹ ਭੁੰਕ੍ਤੇ ਮਾਂ ਪਰਕੇਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| فَٱبْتَدَأُوا يَحْزَنُونَ، وَيَقُولُونَ لَهُ وَاحِدًا فَوَاحِدًا: «هَلْ أَنَا؟». وَآخَرُ: «هَلْ أَنَا؟». | ١٩ 19 |
ਤਦਾਨੀਂ ਤੇ ਦੁਃਖਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤ ਏਕੈਕਸ਼ਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮਾਰਬ੍ਧਵਨ੍ਤਃ ਸ ਕਿਮਹੰ? ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਅਨ੍ਯ ਏਕੋਭਿਦਧੇ ਸ ਕਿਮਹੰ?
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «هُوَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، ٱلَّذِي يَغْمِسُ مَعِي فِي ٱلصَّحْفَةِ. | ٢٠ 20 |
ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਦ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਾਨਾਂ ਯੋ ਜਨੋ ਮਯਾ ਸਮੰ ਭੋਜਨਾਪਾਤ੍ਰੇ ਪਾਣਿੰ ਮੱਜਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਏਵ|
| إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ مَاضٍ كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ عَنْهُ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِذَلِكَ ٱلرَّجُلِ ٱلَّذِي بِهِ يُسَلَّمُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ. كَانَ خَيْرًا لِذَلِكَ ٱلرَّجُلِ لَوْ لَمْ يُولَدْ!». | ٢١ 21 |
ਮਨੁਜਤਨਯਮਧਿ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਤਦਨੁਰੂਪਾ ਗਤਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜਨੋ ਮਾਨਵਸੁਤੰ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਹਨ੍ਤ ਤਸ੍ਯ ਜਨ੍ਮਾਭਾਵੇ ਸਤਿ ਭਦ੍ਰਮਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍|
| وَفِيمَا هُمْ يَأْكُلُونَ، أَخَذَ يَسُوعُ خُبْزًا وَبَارَكَ وَكَسَّرَ، وَأَعْطَاهُمْ وَقَالَ: «خُذُوا كُلُوا، هَذَا هُوَ جَسَدِي». | ٢٢ 22 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭੋਜਨਸਮਯੇ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੂਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਅਨੁਕੀਰ੍ਤ੍ਯ ਭਙ੍ਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦੱਤ੍ਵਾ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਏਤਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਭੁਞ੍ਜੀਧ੍ਵਮ੍ ਏਤਨ੍ਮਮ ਵਿਗ੍ਰਹਰੂਪੰ|
| ثُمَّ أَخَذَ ٱلْكَأْسَ وَشَكَرَ وَأَعْطَاهُمْ، فَشَرِبُوا مِنْهَا كُلُّهُمْ. | ٢٣ 23 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਕੰਸੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਦੌ, ਤਤਸ੍ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਪੁਃ|
| وَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا هُوَ دَمِي ٱلَّذِي لِلْعَهْدِ ٱلْجَدِيدِ، ٱلَّذِي يُسْفَكُ مِنْ أَجْلِ كَثِيرِينَ. | ٢٤ 24 |
ਅਪਰੰ ਸ ਤਾਨਵਾਦੀਦ੍ ਬਹੂਨਾਂ ਨਿਮਿੱਤੰ ਪਾਤਿਤੰ ਮਮ ਨਵੀਨਨਿਯਮਰੂਪੰ ਸ਼ੋਣਿਤਮੇਤਤ੍|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي لَا أَشْرَبُ بَعْدُ مِنْ نِتَاجِ ٱلْكَرْمَةِ إِلَى ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ حِينَمَا أَشْرَبُهُ جَدِيدًا فِي مَلَكُوتِ ٱللهِ». | ٢٥ 25 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੇ ਯਾਵਤ੍ ਸਦ੍ਯੋਜਾਤੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸੰ ਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਤਾਵਦਹੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਫਲਰਸੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ|
| ثُمَّ سَبَّحُوا وَخَرَجُوا إِلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ. | ٢٦ 26 |
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਗੀਤਮੇਕੰ ਸੰਗੀਯ ਬਹਿ ਰ੍ਜੈਤੁਨੰ ਸ਼ਿਖਰਿਣੰ ਯਯੁਃ
| وَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «إِنَّ كُلَّكُمْ تَشُكُّونَ فِيَّ فِي هَذِهِ ٱللَّيْلَةِ، لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: أَنِّي أَضْرِبُ ٱلرَّاعِيَ فَتَتَبَدَّدُ ٱلْخِرَافُ. | ٢٧ 27 |
ਅਥ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨੁਵਾਚ ਨਿਸ਼ਾਯਾਮਸ੍ਯਾਂ ਮਯਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਹੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤੋ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਯਥਾ, ਮੇਸ਼਼ਾਣਾਂ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਞ੍ਚਾਹੰ ਪ੍ਰਹਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਵੈ ਤਤਃ| ਮੇਸ਼਼ਾਣਾਂ ਨਿਵਹੋ ਨੂਨੰ ਪ੍ਰਵਿਕੀਰ੍ਣੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَلَكِنْ بَعْدَ قِيَامِي أَسْبِقُكُمْ إِلَى ٱلْجَلِيلِ». | ٢٨ 28 |
ਕਨ੍ਤੁ ਮਦੁੱਥਾਨੇ ਜਾਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਗ੍ਰੇ(ਅ)ਹੰ ਗਾਲੀਲੰ ਵ੍ਰਜਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
| فَقَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «وَإِنْ شَكَّ ٱلْجَمِيعُ فَأَنَا لَا أَشُكُّ!». | ٢٩ 29 |
ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰਤਿਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਯਦ੍ਯਪਿ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਹੋ ਭਵਤਿ ਤਥਾਪਿ ਮਮ ਨੈਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ ٱلْيَوْمَ فِي هَذِهِ ٱللَّيْلَةِ، قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ ٱلدِّيكُ مَرَّتَيْنِ، تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». | ٣٠ 30 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰੁਕ੍ਤਾਵਾਨ੍ ਅਹੰ ਤੁਭ੍ਯੰ ਤਥ੍ਯੰ ਕਥਯਾਮਿ, ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦਾਯਾਮਦ੍ਯ ਕੁੱਕੁਟਸ੍ਯ ਦ੍ਵਿਤੀਯਵਾਰਰਵਣਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤ੍ਵੰ ਵਾਰਤ੍ਰਯੰ ਮਾਮਪਹ੍ਨੋਸ਼਼੍ਯਸੇ|
| فَقَالَ بِأَكْثَرِ تَشْدِيدٍ: «وَلَوِ ٱضْطُرِرْتُ أَنْ أَمُوتَ مَعَكَ لَا أُنْكِرُكَ!». وَهَكَذَا قَالَ أَيْضًا ٱلْجَمِيعُ. | ٣١ 31 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਗਾਢੰ ਵ੍ਯਾਹਰਦ੍ ਯਦ੍ਯਪਿ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਮਮ ਪ੍ਰਾਣੋ ਯਾਤਿ ਤਥਾਪਿ ਕਥਮਪਿ ਤ੍ਵਾਂ ਨਾਪਹ੍ਨੋਸ਼਼੍ਯੇ; ਸਰ੍ੱਵੇ(ਅ)ਪੀਤਰੇ ਤਥੈਵ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ|
| وَجَاءُوا إِلَى ضَيْعَةٍ ٱسْمُهَا جَثْسَيْمَانِي، فَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «ٱجْلِسُوا هَهُنَا حَتَّى أُصَلِّيَ». | ٣٢ 32 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇਸ਼਼ੁ ਗੇਤ੍ਸ਼ਿਮਾਨੀਨਾਮਕੰ ਸ੍ਥਾਨ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਜਗਾਦ, ਯਾਵਦਹੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ ਤਾਵਦਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਯੂਯੰ ਸਮੁਪਵਿਸ਼ਤ|
| ثُمَّ أَخَذَ مَعَهُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، وَٱبْتَدَأَ يَدْهَشُ وَيَكْتَئِبُ. | ٣٣ 33 |
ਅਥ ਸ ਪਿਤਰੰ ਯਾਕੂਬੰ ਯੋਹਨਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਵਵ੍ਰਾਜ; ਅਤ੍ਯਨ੍ਤੰ ਤ੍ਰਾਸਿਤੋ ਵ੍ਯਾਕੁਲਿਤਸ਼੍ਚ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਾਮਾਸ,
| فَقَالَ لَهُمْ: «نَفْسِي حَزِينَةٌ جِدًّا حَتَّى ٱلْمَوْتِ! اُمْكُثُوا هُنَا وَٱسْهَرُوا». | ٣٤ 34 |
ਨਿਧਨਕਾਲਵਤ੍ ਪ੍ਰਾਣੋ ਮੇ(ਅ)ਤੀਵ ਦਃਖਮੇਤਿ, ਯੂਯੰ ਜਾਗ੍ਰਤੋਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
| ثُمَّ تَقَدَّمَ قَلِيلًا وَخَرَّ عَلَى ٱلْأَرْضِ، وَكَانَ يُصَلِّي لِكَيْ تَعْبُرَ عَنْهُ ٱلسَّاعَةُ إِنْ أَمْكَنَ. | ٣٥ 35 |
ਤਤਃ ਸ ਕਿਞ੍ਚਿੱਦੂਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਭੂਮਾਵਧੋਮੁਖਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵਾਨੇਤਤ੍, ਯਦਿ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯੰ ਤਰ੍ਹਿ ਦੁਃਖਸਮਯੋਯੰ ਮੱਤੋ ਦੂਰੀਭਵਤੁ|
| وَقَالَ: «يَا أَبَا ٱلْآبُ، كُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ لَكَ، فَأَجِزْ عَنِّي هَذِهِ ٱلْكَأْسَ. وَلَكِنْ لِيَكُنْ لَا مَا أُرِيدُ أَنَا، بَلْ مَا تُرِيدُ أَنْتَ». | ٣٦ 36 |
ਅਪਰਮੁਦਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਪਿਤ ਰ੍ਹੇ ਪਿਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇਂ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਧ੍ਯੰ, ਤਤੋ ਹੇਤੋਰਿਮੰ ਕੰਸੰ ਮੱਤੋ ਦੂਰੀਕੁਰੁ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਨ੍ ਮਮੇੱਛਾਤੋ ਨ ਤਵੇੱਛਾਤੋ ਭਵਤੁ|
| ثُمَّ جَاءَ وَوَجَدَهُمْ نِيَامًا، فَقَالَ لِبُطْرُسَ: «يَا سِمْعَانُ، أَنْتَ نَائِمٌ! أَمَا قَدَرْتَ أَنْ تَسْهَرَ سَاعَةً وَاحِدَةً؟ | ٣٧ 37 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਏਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਨਿਦ੍ਰਿਤਾਨ੍ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਿਤਰੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਨਿਦ੍ਰਾਸਿ? ਘਟਿਕਾਮੇਕਾਮ੍ ਅਪਿ ਜਾਗਰਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਸ਼਼ਿ?
| اِسْهَرُوا وَصَلُّوا لِئَلَّا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ. أَمَّا ٱلرُّوحُ فَنَشِيطٌ، وَأَمَّا ٱلْجَسَدُ فَضَعِيفٌ». | ٣٨ 38 |
ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾਂ ਯਥਾ ਨ ਪਤਥ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸਚੇਤਨਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ; ਮਨ ਉਦ੍ਯੁਕ੍ਤਮਿਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਪੁਰਸ਼ਕ੍ਤਿਕੰ|
| وَمَضَى أَيْضًا وَصَلَّى قَائِلًا ذَلِكَ ٱلْكَلَامَ بِعَيْنِهِ. | ٣٩ 39 |
ਅਥ ਸ ਪੁਨਰ੍ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਪੂਰ੍ੱਵਵਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
| ثُمَّ رَجَعَ وَوَجَدَهُمْ أَيْضًا نِيَامًا، إِذْ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ ثَقِيلَةً، فَلَمْ يَعْلَمُوا بِمَاذَا يُجِيبُونَهُ. | ٤٠ 40 |
ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਪੁਨਰਪਿ ਤਾਨ੍ ਨਿਦ੍ਰਿਤਾਨ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼ ਤਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਚਨਾਨਿ ਨਿਦ੍ਰਯਾ ਪੂਰ੍ਣਾਨਿ, ਤਸ੍ਮਾੱਤਸ੍ਮੈ ਕਾ ਕਥਾ ਕਥਯਿਤਵ੍ਯਾ ਤ ਏਤਦ੍ ਬੋੱਧੁੰ ਨ ਸ਼ੇਕੁਃ|
| ثُمَّ جَاءَ ثَالِثَةً وَقَالَ لَهُمْ: «نَامُوا ٱلْآنَ وَٱسْتَرِيحُوا! يَكْفِي! قَدْ أَتَتِ ٱلسَّاعَةُ! هُوَذَا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلْخُطَاةِ. | ٤١ 41 |
ਤਤਃਪਰੰ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਵਾਰੰ ਆਗਤ੍ਯ ਤੇਭ੍ਯੋ (ਅ)ਕਥਯਦ੍ ਇਦਾਨੀਮਪਿ ਸ਼ਯਿਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਥ? ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੰ ਜਾਤੰ, ਸਮਯਸ਼੍ਚੋਪਸ੍ਥਿਤਃ ਪਸ਼੍ਯਤ ਮਾਨਵਤਨਯਃ ਪਾਪਿਲੋਕਾਨਾਂ ਪਾਣਿਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯਤੇ|
| قُومُوا لِنَذْهَبَ! هُوَذَا ٱلَّذِي يُسَلِّمُنِي قَدِ ٱقْتَرَبَ!». | ٤٢ 42 |
ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਤ, ਵਯੰ ਵ੍ਰਜਾਮੋ ਯੋ ਜਨੋ ਮਾਂ ਪਰਪਾਣਿਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਪਸ਼੍ਯਤ ਸ ਸਮੀਪਮਾਯਾਤਃ|
| وَلِلْوَقْتِ فِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ أَقْبَلَ يَهُوذَا، وَاحِدٌ مِنَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، وَمَعَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ مِنْ عِنْدِ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ وَٱلشُّيُوخِ. | ٤٣ 43 |
ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ ਸ, ਏਤਰ੍ਹਿਦ੍ਵਾਦਸ਼ਾਨਾਮੇਕੋ ਯਿਹੂਦਾ ਨਾਮਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨਾਮ੍ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸੰਨਿਧੇਃ ਖਙ੍ਗਲਗੁਡਧਾਰਿਣੋ ਬਹੁਲੋਕਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪ ਉਪਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
| وَكَانَ مُسَلِّمُهُ قَدْ أَعْطَاهُمْ عَلَامَةً قَائِلًا: «ٱلَّذِي أُقَبِّلُهُ هُوَ هُوَ. أَمْسِكُوهُ، وَٱمْضُوا بِهِ بِحِرْصٍ». | ٤٤ 44 |
ਅਪਰਞ੍ਚਾਸੌ ਪਰਪਾਣਿਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤਾ ਪੂਰ੍ੱਵਮਿਤਿ ਸਙ੍ਕੇਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਯਮਹੰ ਚੁਮ੍ਬਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਸ ਏਵਾਸੌ ਤਮੇਵ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸਾਵਧਾਨੰ ਨਯਤ|
| فَجَاءَ لِلْوَقْتِ وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ قَائِلًا: «يَا سَيِّدِي، يَا سَيِّدِي!» وَقَبَّلَهُ. | ٤٥ 45 |
ਅਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸ ਆਗਤ੍ਯੈਵ ਯੋਸ਼ੋਃ ਸਵਿਧੰ ਗਤ੍ਵਾ ਹੇ ਗੁਰੋ ਹੇ ਗੁਰੋ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੰ ਚੁਚੁਮ੍ਬ|
| فَأَلْقَوْا أَيْدِيَهُمْ عَلَيْهِ وَأَمْسَكُوهُ. | ٤٦ 46 |
ਤਦਾ ਤੇ ਤਦੁਪਰਿ ਪਾਣੀਨਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਦਧ੍ਨੁਃ|
| فَٱسْتَلَّ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْحَاضِرِينَ ٱلسَّيْفَ، وَضَرَبَ عَبْدَ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ فَقَطَعَ أُذْنَهُ. | ٤٧ 47 |
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵਸ੍ਥਾਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਮੇਕਃ ਖਙ੍ਗੰ ਨਿਸ਼਼੍ਕੋਸ਼਼ਯਨ੍ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਦਾਸਮੇਕੰ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਕਰ੍ਣੰ ਚਿੱਛੇਦ|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «كَأَنَّهُ عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ لِتَأْخُذُونِي! | ٤٨ 48 |
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ ਖਙ੍ਗਾਨ੍ ਲਗੁਡਾਂਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਮਾਂ ਕਿੰ ਚੌਰੰ ਧਰ੍ੱਤਾਂ ਸਮਾਯਾਤਾਃ?
| كُلَّ يَوْمٍ كُنْتُ مَعَكُمْ فِي ٱلْهَيْكَلِ أُعَلِّمُ وَلَمْ تُمْسِكُونِي! وَلَكِنْ لِكَيْ تُكْمَلَ ٱلْكُتُبُ». | ٤٩ 49 |
ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰੰ ਸਮੁਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਸ੍ਥਿਤਵਾਨਤਹੰ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਯੂਯੰ ਮਾਂ ਨਾਦੀਧਰਤ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨੇਨ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯੰ ਵਚਨੰ ਸੇਧਨੀਯੰ|
| فَتَرَكَهُ ٱلْجَمِيعُ وَهَرَبُوا. | ٥٠ 50 |
ਤਦਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਪਲਾਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
| وَتَبِعَهُ شَابٌّ لَابِسًا إِزَارًا عَلَى عُرْيِهِ، فَأَمْسَكَهُ ٱلشُّبَّانُ، | ٥١ 51 |
ਅਥੈਕੋ ਯੁਵਾ ਮਾਨਵੋ ਨਗ੍ਨਕਾਯੇ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮੇਕੰ ਨਿਧਾਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵ੍ਰਜਨ੍ ਯੁਵਲੋਕੈ ਰ੍ਧ੍ਰੁʼਤੋ
| فَتَرَكَ ٱلْإِزَارَ وَهَرَبَ مِنْهُمْ عُرْيَانًا. | ٥٢ 52 |
ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਵਿਹਾਯ ਨਗ੍ਨਃ ਪਲਾਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
| فَمَضَوْا بِيَسُوعَ إِلَى رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، فَٱجْتَمَعَ مَعَهُ جَمِيعُ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخُ وَٱلْكَتَبَةُ. | ٥٣ 53 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਮਹਾਯਾਜਕੇਨ ਸਹ ਸਦਸਿ ਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਨਿਨ੍ਯੁਃ|
| وَكَانَ بُطْرُسُ قَدْ تَبِعَهُ مِنْ بَعِيدٍ إِلَى دَاخِلِ دَارِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، وَكَانَ جَالِسًا بَيْنَ ٱلْخُدَّامِ يَسْتَدْفِئُ عِنْدَ ٱلنَّارِ. | ٥٤ 54 |
ਪਿਤਰੋ ਦੂਰੇ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯਾੱਟਾਲਿਕਾਂ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਕਿਙ੍ਕਰੈਃ ਸਹੋਪਵਿਸ਼੍ਯ ਵਹ੍ਨਿਤਾਪੰ ਜਗ੍ਰਾਹ|
| وَكَانَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْمَجْمَعُ كُلُّهُ يَطْلُبُونَ شَهَادَةً عَلَى يَسُوعَ لِيَقْتُلُوهُ، فَلَمْ يَجِدُوا. | ٥٥ 55 |
ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰਿਣਸ਼੍ਚ ਯੀਸ਼ੁੰ ਘਾਤਯਿਤੁੰ ਤਤ੍ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ|
| لِأَنَّ كَثِيرِينَ شَهِدُوا عَلَيْهِ زُورًا، وَلَمْ تَتَّفِقْ شَهَادَاتُهُمْ. | ٥٦ 56 |
ਅਨੇਕੈਸ੍ਤਦ੍ਵਿਰੁੱਧੰ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ ਦੱਤੇਪਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਨ ਸਮਗੱਛਨ੍ਤ|
| ثُمَّ قَامَ قَوْمٌ وَشَهِدُوا عَلَيْهِ زُورًا قَائِلِينَ: | ٥٧ 57 |
ਸਰ੍ੱਵਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਕਿਯਨ੍ਤ ਉੱਥਾਯ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ,
| «نَحْنُ سَمِعْنَاهُ يَقُولُ: إِنِّي أَنْقُضُ هَذَا ٱلْهَيْكَلَ ٱلْمَصْنُوعَ بِٱلْأَيَادِي، وَفِي ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ أَبْنِي آخَرَ غَيْرَ مَصْنُوعٍ بِأَيَادٍ». | ٥٨ 58 |
ਇਦੰ ਕਰਕ੍ਰੁʼਤਮਨ੍ਦਿਰੰ ਵਿਨਾਸ਼੍ਯ ਦਿਨਤ੍ਰਯਮਧ੍ਯੇ ਪੁਨਰਪਰਮ੍ ਅਕਰਕ੍ਰੁʼਤੰ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਸ੍ਯ ਮੁਖਾਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤਮਸ੍ਮਾਭਿਰਿਤਿ|
| وَلَا بِهَذَا كَانَتْ شَهَادَتُهُمْ تَتَّفِقُ. | ٥٩ 59 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਰਾਪਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਕਥਾ ਨ ਸਙ੍ਗਾਤਾਃ|
| فَقَامَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ فِي ٱلْوَسْطِ وَسَأَلَ يَسُوعَ قَائِلًا: «أَمَا تُجِيبُ بِشَيْءٍ؟ مَاذَا يَشْهَدُ بِهِ هَؤُلَاءِ عَلَيْكَ؟». | ٦٠ 60 |
ਅਥ ਮਹਾਯਾਜਕੋ ਮਧ੍ਯੇਸਭਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਏਤੇ ਜਨਾਸ੍ਤ੍ਵਯਿ ਯਤ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਦੁਃ ਤ੍ਵਮੇਤਸ੍ਯ ਕਿਮਪ੍ਯੁੱਤਰੰ ਕਿੰ ਨ ਦਾਸ੍ਯਸਿ?
| أَمَّا هُوَ فَكَانَ سَاكِتًا وَلَمْ يُجِبْ بِشَيْءٍ. فَسَأَلَهُ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ أَيْضًا وَقَالَ لَهُ: «أَأَنْتَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱلْمُبَارَكِ؟». | ٦١ 61 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਕਿਮਪ੍ਯੁੱਤਰੰ ਨ ਦਤ੍ਵਾ ਮੌਨੀਭੂਯ ਤਸ੍ਯੌ; ਤਤੋ ਮਹਾਯਾਜਕਃ ਪੁਨਰਪਿ ਤੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਸੱਚਿਦਾਨਨ੍ਦਸ੍ਯ ਤਨਯੋ (ਅ)ਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਸ੍ਤ੍ਰਤਾ?
| فَقَالَ يَسُوعُ: «أَنَا هُوَ. وَسَوْفَ تُبْصِرُونَ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ جَالِسًا عَنْ يَمِينِ ٱلْقُوَّةِ، وَآتِيًا فِي سَحَابِ ٱلسَّمَاءِ». | ٦٢ 62 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ ਭਵਾਮ੍ਯਹਮ੍ ਯੂਯਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਮਤੋ ਦਕ੍ਸ਼਼ੀਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼ਨ੍ਤੰ ਮੇਘ ਮਾਰੁਹ੍ਯ ਸਮਾਯਾਨ੍ਤਞ੍ਚ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੰ ਸਨ੍ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ|
| فَمَزَّقَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ ثِيَابَهُ وَقَالَ: «مَا حَاجَتُنَا بَعْدُ إِلَى شُهُودٍ؟ | ٦٣ 63 |
ਤਦਾ ਮਹਾਯਾਜਕਃ ਸ੍ਵੰ ਵਮਨੰ ਛਿਤ੍ਵਾ ਵ੍ਯਾਵਹਰਤ੍
| قَدْ سَمِعْتُمُ ٱلتَّجَادِيفَ! مَا رَأْيُكُمْ؟». فَٱلْجَمِيعُ حَكَمُوا عَلَيْهِ أَنَّهُ مُسْتَوْجِبٌ ٱلْمَوْتَ. | ٦٤ 64 |
ਕਿਮਸ੍ਮਾਕੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਭਿਃ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍? ਈਸ਼੍ਵਰਨਿਨ੍ਦਾਵਾਕ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਸ਼੍ਰਾਵਿ ਕਿੰ ਵਿਚਾਰਯਥ? ਤਦਾਨੀਂ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜਗਦੁਰਯੰ ਨਿਧਨਦਣ੍ਡਮਰ੍ਹਤਿ|
| فَٱبْتَدَأَ قَوْمٌ يَبْصُقُونَ عَلَيْهِ، وَيُغَطُّونَ وَجْهَهُ وَيَلْكُمُونَهُ وَيَقُولُونَ لَهُ: «تَنَبَّأْ». وَكَانَ ٱلْخُدَّامُ يَلْطِمُونَهُ. | ٦٥ 65 |
ਤਤਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤਦ੍ਵਪੁਸ਼਼ਿ ਨਿਸ਼਼੍ਠੀਵੰ ਨਿਚਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ ਤਥਾ ਤਨ੍ਮੁਖਮਾੱਛਾਦ੍ਯ ਚਪੇਟੇਨ ਹਤ੍ਵਾ ਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਗਣਯਿਤ੍ਵਾ ਵਦ, ਅਨੁਚਰਾਸ਼੍ਚ ਚਪੇਟੈਸ੍ਤਮਾਜਘ੍ਨੁਃ
| وَبَيْنَمَا كَانَ بُطْرُسُ فِي ٱلدَّارِ أَسْفَلَ جَاءَتْ إِحْدَى جَوَارِي رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ. | ٦٦ 66 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਪਿਤਰੇ(ਅ)ੱਟਾਲਿਕਾਧਃਕੋਸ਼਼੍ਠੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯੈਕਾ ਦਾਸੀ ਸਮੇਤ੍ਯ
| فَلَمَّا رَأَتْ بُطْرُسَ يَسْتَدْفِئُ، نَظَرَتْ إِلَيْهِ وَقَالَتْ: «وَأَنْتَ كُنْتَ مَعَ يَسُوعَ ٱلنَّاصِرِيِّ!». | ٦٧ 67 |
ਤੰ ਵਿਹ੍ਨਿਤਾਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤੰ ਸੁਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਤ੍ਵਮਪਿ ਨਾਸਰਤੀਯਯੀਸ਼ੋਃ ਸਙ੍ਗਿਨਾਮ੍ ਏਕੋ ਜਨ ਆਸੀਃ|
| فَأَنْكَرَ قَائِلًا: «لَسْتُ أَدْرِي وَلَا أَفْهَمُ مَا تَقُولِينَ!». وَخَرَجَ خَارِجًا إِلَى ٱلدِّهْلِيزِ، فَصَاحَ ٱلدِّيكُ. | ٦٨ 68 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੋਪਹ੍ਨੁਤ੍ਯ ਜਗਾਦ ਤਮਹੰ ਨ ਵਦ੍ਮਿ ਤ੍ਵੰ ਯਤ੍ ਕਥਯਮਿ ਤਦਪ੍ਯਹੰ ਨ ਬੁੱਧ੍ਯੇ| ਤਦਾਨੀਂ ਪਿਤਰੇ ਚਤ੍ਵਰੰ ਗਤਵਤਿ ਕੁੱਕੁਟੋ ਰੁਰਾਵ|
| فَرَأَتْهُ ٱلْجَارِيَةُ أَيْضًا وَٱبْتَدَأَتْ تَقُولُ لِلْحَاضِرِينَ: «إِنَّ هَذَا مِنْهُمْ!». | ٦٩ 69 |
ਅਥਾਨ੍ਯਾ ਦਾਸੀ ਪਿਤਰੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਨ੍ ਜਨਾਨ੍ ਜਗਾਦ ਅਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੋ ਜਨਃ|
| فَأَنْكَرَ أَيْضًا. وَبَعْدَ قَلِيلٍ أَيْضًا قَالَ ٱلْحَاضِرُونَ لِبُطْرُسَ: «حَقًّا أَنْتَ مِنْهُمْ، لِأَنَّكَ جَلِيلِيٌّ أَيْضًا وَلُغَتُكَ تُشْبِهُ لُغَتَهُمْ!». | ٧٠ 70 |
ਤਤਃ ਸ ਦ੍ਵਿਤੀਯਵਾਰਮ੍ ਅਪਹ੍ਨੁਤਵਾਨ੍ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤਤ੍ਰਸ੍ਥਾ ਲੋਕਾਃ ਪਿਤਰੰ ਪ੍ਰੋਚੁਸ੍ਤ੍ਵਮਵਸ਼੍ਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੋ ਜਨਃ ਯਤਸ੍ਤ੍ਵੰ ਗਾਲੀਲੀਯੋ ਨਰ ਇਤਿ ਤਵੋੱਚਾਰਣੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਤਿ|
| فَٱبْتَدَأَ يَلْعَنُ وَيَحْلِفُ: «إِنِّي لَا أَعْرِفُ هَذَا ٱلرَّجُلَ ٱلَّذِي تَقُولُونَ عَنْهُ!». | ٧١ 71 |
ਤਦਾ ਸ ਸ਼ਪਥਾਭਿਸ਼ਾਪੌ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋਵਾਚ ਯੂਯੰ ਕਥਾਂ ਕਥਯਥ ਤੰ ਨਰੰ ਨ ਜਾਨੇ(ਅ)ਹੰ|
| وَصَاحَ ٱلدِّيكُ ثَانِيَةً، فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ ٱلْقَوْلَ ٱلَّذِي قَالَهُ لَهُ يَسُوعُ: «إِنَّكَ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ ٱلدِّيكُ مَرَّتَيْنِ، تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». فَلَمَّا تَفَكَّرَ بِهِ بَكَى. | ٧٢ 72 |
ਤਦਾਨੀਂ ਦ੍ਵਿਤੀਯਵਾਰੰ ਕੁੱਕੁਟੋ (ਅ)ਰਾਵੀਤ੍| ਕੁੱਕੁਟਸ੍ਯ ਦ੍ਵਿਤੀਯਰਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤ੍ਵੰ ਮਾਂ ਵਾਰਤ੍ਰਯਮ੍ ਅਪਹ੍ਨੋਸ਼਼੍ਯਸਿ, ਇਤਿ ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸਮੁਦਿਤੰ ਤਤ੍ ਤਦਾ ਸੰਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪਿਤਰੋ ਰੋਦਿਤੁਮ੍ ਆਰਭਤ|
