مَرْقُس 12
| وَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لَهُمْ بِأَمْثَالٍ: «إِنْسَانٌ غَرَسَ كَرْمًا وَأَحَاطَهُ بِسِيَاجٍ، وَحَفَرَ حَوْضَ مَعْصَرَةٍ، وَبَنَى بُرْجًا، وَسَلَّمَهُ إِلَى كَرَّامِينَ وَسَافَرَ. | ١ 1 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੇਨ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਿਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਕਸ਼੍ਚਿਦੇਕੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਵਿਧਾਯ ਤੱਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਵਾਰਣੀਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਪੇਸ਼਼ਣਕੁਣ੍ਡਮ੍ ਅਖਨਤ੍, ਤਥਾ ਤਸ੍ਯ ਗਡਮਪਿ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍ ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਜਗਾਮ|
| ثُمَّ أَرْسَلَ إِلَى ٱلْكَرَّامِينَ فِي ٱلْوَقْتِ عَبْدًا لِيَأْخُذَ مِنَ ٱلْكَرَّامِينَ مِنْ ثَمَرِ ٱلْكَرْمِ، | ٢ 2 |
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਫਲਕਾਲੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਭ੍ਯੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਫਲਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਵਿਧੇ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਮ੍ ਏਕੰ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍|
| فَأَخَذُوهُ وَجَلَدُوهُ وَأَرْسَلُوهُ فَارِغًا. | ٣ 3 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਰਿਕ੍ਤਹਸ੍ਤੰ ਵਿਸਸ੍ਰੁʼਜੁਃ|
| ثُمَّ أَرْسَلَ إِلَيْهِمْ أَيْضًا عَبْدًا آخَرَ، فَرَجَمُوهُ وَشَجُّوهُ وَأَرْسَلُوهُ مُهَانًا. | ٤ 4 |
ਤਤਃ ਸ ਪੁਨਰਨ੍ਯਮੇਕੰ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯੰ ਪ੍ਰਸ਼਼ਯਾਮਾਸ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਃ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾਘਾਤੈਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰੋ ਭਙ੍ਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸਾਪਮਾਨੰ ਤੰ ਵ੍ਯਸਰ੍ਜਨ੍|
| ثُمَّ أَرْسَلَ أَيْضًا آخَرَ، فَقَتَلُوهُ. ثُمَّ آخَرِينَ كَثِيرِينَ، فَجَلَدُوا مِنْهُمْ بَعْضًا وَقَتَلُوا بَعْضًا. | ٥ 5 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸੋਪਰੰ ਦਾਸੰ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍ ਤਦਾ ਤੇ ਤੰ ਜਘ੍ਨੁਃ, ਏਵਮ੍ ਅਨੇਕੇਸ਼਼ਾਂ ਕਸ੍ਯਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਹਾਰਃ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਵਧਸ਼੍ਚ ਤੈਃ ਕ੍ਰੁʼਤਃ|
| فَإِذْ كَانَ لَهُ أَيْضًا ٱبْنٌ وَاحِدٌ حَبِيبٌ إِلَيْهِ،أَرْسَلَهُ أَيْضًا إِلَيْهِمْ أَخِيرًا، قَائِلًا: إِنَّهُمْ يَهَابُونَ ٱبْنِي! | ٦ 6 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਯਾ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰਹਿਤੇ ਤੇ ਤਮਵਸ਼੍ਯੰ ਸੰਮੰਸ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾਵਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਨਿਜਪ੍ਰਿਯਮ੍ ਅਦ੍ਵਿਤੀਯੰ ਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
| وَلَكِنَّ أُولَئِكَ ٱلْكَرَّامِينَ قَالُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ: هَذَا هُوَ ٱلْوَارِثُ! هَلُمُّوا نَقْتُلْهُ فَيَكُونَ لَنَا ٱلْمِيرَاثُ! | ٧ 7 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਜਗਦੁਃ, ਏਸ਼਼ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ, ਆਗੱਛਤ ਵਯਮੇਨੰ ਹਨ੍ਮਸ੍ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ (ਅ)ਧਿਕਾਰੋਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَأَخَذُوهُ وَقَتَلُوهُ وَأَخْرَجُوهُ خَارِجَ ٱلْكَرْمِ. | ٨ 8 |
ਤਤਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਹਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਾਦ੍ ਬਹਿਃ ਪ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍|
| فَمَاذَا يَفْعَلُ صَاحِبُ ٱلْكَرْمِ؟ يَأْتِي وَيُهْلِكُ ٱلْكَرَّامِينَ، وَيُعْطِي ٱلْكَرْمَ إِلَى آخَرِينَ. | ٩ 9 |
ਅਨੇਨਾਸੌ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਃ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਸ ਏਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨ੍ ਸੰਹਤ੍ਯ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਮ੍ ਅਨ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| أَمَا قَرَأْتُمْ هَذَا ٱلْمَكْتُوبَ: ٱلْحَجَرُ ٱلَّذِي رَفَضَهُ ٱلْبَنَّاؤُونَ، هُوَ قَدْ صَارَ رَأْسَ ٱلزَّاوِيَةِ؟ | ١٠ 10 |
ਅਪਰਞ੍ਚ, "ਸ੍ਥਪਤਯਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਗ੍ਰਾਵਾਣੰ ਯਨ੍ਤੁ ਤੁੱਛਕੰ| ਪ੍ਰਾਧਾਨਪ੍ਰਸ੍ਤਰਃ ਕੋਣੇ ਸ ਏਵ ਸੰਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| مِنْ قِبَلِ ٱلرَّبِّ كَانَ هَذَا، وَهُوَ عَجِيبٌ فِي أَعْيُنِنَا!». | ١١ 11 |
ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਪਰੇਸ਼ਸ੍ਯਾਂਦ੍ਭੁਤੰ ਨੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਤੋ ਭਵੇਤ੍|| " ਇਮਾਂ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਾਂ ਲਿਪਿੰ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨਾਪਾਠਿਸ਼਼੍ਟ?
| فَطَلَبُوا أَنْ يُمْسِكُوهُ، وَلَكِنَّهُمْ خَافُوا مِنَ ٱلْجَمْعِ، لِأَنَّهُمْ عَرَفُوا أَنَّهُ قَالَ ٱلْمَثَلَ عَلَيْهِمْ. فَتَرَكُوهُ وَمَضَوْا. | ١٢ 12 |
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤਾਨੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਤਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਤ ਇੱਥੰ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਤੰ ਧਰ੍ੱਤਾਮੁਦ੍ਯਤਾਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭ੍ਯੁਃ, ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਤੰ ਵਿਹਾਯ ਵਵ੍ਰਜੁਃ|
| ثُمَّ أَرْسَلُوا إِلَيْهِ قَوْمًا مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلْهِيرُودُسِيِّينَ لِكَيْ يَصْطَادُوهُ بِكِلْمَةٍ. | ١٣ 13 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਦੋਸ਼਼ੰ ਧਰ੍ੱਤਾਂ ਕਤਿਪਯਾਨ੍ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਹੇਰੋਦੀਯਾਂਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾਨ੍ ਤਦਨ੍ਤਿਕੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸੁਃ|
| فَلَمَّا جَاءُوا قَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، نَعْلَمُ أَنَّكَ صَادِقٌ وَلَا تُبَالِي بِأَحَدٍ، لِأَنَّكَ لَا تَنْظُرُ إِلَى وُجُوهِ ٱلنَّاسِ، بَلْ بِٱلْحَقِّ تُعَلِّمُ طَرِيقَ ٱللهِ. أَيَجُوزُ أَنْ تُعْطَى جِزْيَةٌ لِقَيْصَرَ أَمْ لَا؟ نُعْطِي أَمْ لَا نُعْطِي؟». | ١٤ 14 |
ਤ ਆਗਤ੍ਯ ਤਮਵਦਨ੍, ਹੇ ਗੁਰੋ ਭਵਾਨ੍ ਤਥ੍ਯਭਾਸ਼਼ੀ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਨੁਰੋਧੰ ਨ ਮਨ੍ਯਤੇ, ਪਕ੍ਸ਼਼ਪਾਤਞ੍ਚ ਨ ਕਰੋਤਿ, ਯਥਾਰ੍ਥਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯੰ ਮਾਰ੍ਗੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤਿ ਵਯਮੇਤਤ੍ ਪ੍ਰਜਾਨੀਮਃ, ਕੈਸਰਾਯ ਕਰੋ ਦੇਯੋ ਨ ਵਾਂ? ਵਯੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮੋ ਨ ਵਾ?
| فَعَلِمَ رِيَاءَهُمْ، وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُجَرِّبُونَنِي؟ اِيتُونِي بِدِينَارٍ لِأَنْظُرَهُ». | ١٥ 15 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਪਟੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ, ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ? ਏਕੰ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੰ ਸਮਾਨੀਯ ਮਾਂ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤ|
| فَأَتَوْا بِهِ. فَقَالَ لَهُمْ: «لِمَنْ هَذِهِ ٱلصُّورَةُ وَٱلْكِتَابَةُ؟». فَقَالُوا لَهُ: «لِقَيْصَرَ». | ١٦ 16 |
ਤਦਾ ਤੈਰੇਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੇ ਸਮਾਨੀਤੇ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਅਤ੍ਰ ਲਿਖਿਤੰ ਨਾਮ ਮੂਰ੍ੱਤਿ ਰ੍ਵਾ ਕਸ੍ਯ? ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚੁਃ, ਕੈਸਰਸ੍ਯ|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوا مَا لِقَيْصَرَ لِقَيْصَرَ وَمَا لِلهِ لِلهِ». فَتَعَجَّبُوا مِنْهُ. | ١٧ 17 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਕੈਸਰਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕੈਸਰਾਯ ਦੱਤ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਤੁ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਦੱਤ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
| وَجَاءَ إِلَيْهِ قَوْمٌ مِنَ ٱلصَّدُّوقِيِّينَ، ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ لَيْسَ قِيَامَةٌ، وَسَأَلُوهُ قَائِلِينَ: | ١٨ 18 |
ਅਥ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨੰ ਯੇ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇ ਸਿਦੂਕਿਨੋ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ;
| «يَا مُعَلِّمُ، كَتَبَ لَنَا مُوسَى: إِنْ مَاتَ لِأَحَدٍ أَخٌ، وَتَرَكَ ٱمْرَأَةً وَلَمْ يُخَلِّفْ أَوْلَادًا، أَنْ يَأْخُذَ أَخُوهُ ٱمْرَأَتَهُ، وَيُقِيمَ نَسْلًا لِأَخِيهِ. | ١٩ 19 |
ਹੇ ਗੁਰੋ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨੋ ਯਦਿ ਨਿਃਸਨ੍ਤਤਿਃ ਸਨ੍ ਭਾਰ੍ੱਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਭ੍ਰਾਤੁ ਰ੍ਵੰਸ਼ੋਤ੍ਪੱਤਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮਿਮਾਂ ਮੂਸਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਵ੍ਯਲਿਖਤ੍|
| فَكَانَ سَبْعَةُ إِخْوَةٍ. أَخَذَ ٱلْأَوَّلُ ٱمْرَأَةً وَمَاتَ، وَلَمْ يَتْرُكْ نَسْلًا. | ٢٠ 20 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਚਿਤ੍ ਸਪ੍ਤ ਭ੍ਰਾਤਰ ਆਸਨ੍, ਤਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਭ੍ਰਾਤਾ ਵਿਵਹ੍ਯ ਨਿਃਸਨ੍ਤਤਿਃ ਸਨ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ|
| فَأَخَذَهَا ٱلثَّانِي وَمَاتَ، وَلَمْ يَتْرُكْ هُوَ أَيْضًا نَسْلًا. وَهَكَذَا ٱلثَّالِثُ. | ٢١ 21 |
ਤਤੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਾਂ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਮਗ੍ਰੁʼਹਣਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੋਪਿ ਨਿਃਸਨ੍ਤਤਿਃ ਸਨ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ; ਅਥ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯੋਪਿ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋਭਵਤ੍|
| فَأَخَذَهَا ٱلسَّبْعَةُ، وَلَمْ يَتْرُكُوا نَسْلًا. وَآخِرَ ٱلْكُلِّ مَاتَتِ ٱلْمَرْأَةُ أَيْضًا. | ٢٢ 22 |
ਇੱਥੰ ਸਪ੍ਤੈਵ ਭ੍ਰਾਤਰਸ੍ਤਾਂ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਨਿਃਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤ, ਸਰ੍ੱਵਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸਾਪਿ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਸ੍ਮ|
| فَفِي ٱلْقِيَامَةِ، مَتَى قَامُوا، لِمَنْ مِنْهُمْ تَكُونُ زَوْجَةً؟ لِأَنَّهَا كَانَتْ زَوْجَةً لِلسَّبْعَةِ». | ٢٣ 23 |
ਅਥ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨਕਾਲੇ ਯਦਾ ਤ ਉੱਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਸਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਯਤਸ੍ਤੇ ਸਪ੍ਤੈਵ ਤਾਂ ਵ੍ਯਵਹਨ੍|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وقَالَ لَهُمْ: «أَلَيْسَ لِهَذَا تَضِلُّونَ، إِذْ لَا تَعْرِفُونَ ٱلْكُتُبَ وَلَا قُوَّةَ ٱللهِ؟ | ٢٤ 24 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼ਕ੍ਤਿਞ੍ਚ ਯੂਯਮਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਕਿਮਭ੍ਰਾਮ੍ਯਤ ਨ?
| لِأَنَّهُمْ مَتَى قَامُوا مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ لَا يُزَوِّجُونَ وَلَا يُزَوَّجُونَ، بَلْ يَكُونُونَ كَمَلَائِكَةٍ فِي ٱلسَّمَاوَاتِ. | ٢٥ 25 |
ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਮੁੱਥਾਨੰ ਸਤਿ ਤੇ ਨ ਵਿਵਹਨ੍ਤਿ ਵਾਗ੍ਦੱਤਾ ਅਪਿ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਨਾਂ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਨ੍ਤਿ|
| وَأَمَّا مِنْ جِهَةِ ٱلْأَمْوَاتِ إِنَّهُمْ يَقُومُونَ: أَفَمَا قَرَأْتُمْ فِي كِتَابِ مُوسَى، فِي أَمْرِ ٱلْعُلَّيْقَةِ، كَيْفَ كَلَّمَهُ ٱللهُ قَائِلًا: أَنَا إِلَهُ إِبْرَاهِيمَ وَإِلَهُ إِسْحَاقَ وَإِلَهُ يَعْقُوبَ؟ | ٢٦ 26 |
ਪੁਨਸ਼੍ਚ "ਅਹਮ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਸ੍ਹਾਕ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਕੂਬਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਃ" ਯਾਮਿਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ੍ਤਮ੍ਬਮਧ੍ਯੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮੂਸਾਮਵਾਦੀਤ੍ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨਾਰ੍ਥੇ ਸਾ ਕਥਾ ਮੂਸਾਲਿਖਿਤੇ ਪੁਸ੍ਤਕੇ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਾਪਾਠਿ?
| لَيْسَ هُوَ إِلَهَ أَمْوَاتٍ بَلْ إِلَهُ أَحْيَاءٍ. فَأَنْتُمْ إِذًا تَضِلُّونَ كَثِيرًا!». | ٢٧ 27 |
ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਜੀਵਤਾਂ ਪ੍ਰਭੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਨ ਭਵਤਿ, ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਮਹਾਭ੍ਰਮੇਣ ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ|
| فَجَاءَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ وَسَمِعَهُمْ يَتَحَاوَرُونَ، فَلَمَّا رَأَى أَنَّهُ أَجَابَهُمْ حَسَنًا، سَأَلَهُ: «أَيَّةُ وَصِيَّةٍ هِيَ أَوَّلُ ٱلْكُلِّ؟». | ٢٨ 28 |
ਏਤਰ੍ਹਿ ਏਕੋਧ੍ਯਾਪਕ ਏਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਮਿੱਥੰ ਵਿਚਾਰੰ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰਾਵ; ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਸਦੁੱਤਰੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਤੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਸਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਨਾਂ ਕਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ? ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ,
| فَأَجَابَهُ يَسُوعُ: «إِنَّ أَوَّلَ كُلِّ ٱلْوَصَايَا هِيَ: ٱسْمَعْ يَا إِسْرَائِيلُ. ٱلرَّبُّ إِلَهُنَا رَبٌّ وَاحِدٌ. | ٢٩ 29 |
"ਹੇ ਇਸ੍ਰਾਯੇੱਲੋਕਾ ਅਵਧੱਤ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਏਕ ਏਵ,
| وَتُحِبُّ ٱلرَّبَّ إِلَهَكَ مِنْ كُلِّ قَلْبِكَ، وَمِنْ كُلِّ نَفْسِكَ، وَمِنْ كُلِّ فِكْرِكَ، وَمِنْ كُلِّ قُدْرَتِكَ. هَذِهِ هِيَ ٱلْوَصِيَّةُ ٱلْأُولَى. | ٣٠ 30 |
ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਚਿੱਤੈਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਭੌ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੰ," ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ|
| وَثَانِيَةٌ مِثْلُهَا هِيَ: تُحِبُّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ. لَيْسَ وَصِيَّةٌ أُخْرَى أَعْظَمَ مِنْ هَاتَيْنِ». | ٣١ 31 |
ਤਥਾ "ਸ੍ਵਪ੍ਰਤਿਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਵਤ੍ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ," ਏਸ਼਼ਾ ਯਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਾਜ੍ਞਾ ਸਾ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ; ਏਤਾਭ੍ਯਾਂ ਦ੍ਵਾਭ੍ਯਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਭ੍ਯਾਮ੍ ਅਨ੍ਯਾ ਕਾਪ੍ਯਾਜ੍ਞਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ ਨਾਸ੍ਤਿ|
| فَقَالَ لَهُ ٱلْكَاتِبُ: «جَيِّدًا يَامُعَلِّمُ. بِٱلْحَقِّ قُلْتَ، لِأَنَّهُ ٱللهُ وَاحِدٌ وَلَيْسَ آخَرُ سِوَاهُ. | ٣٢ 32 |
ਤਦਾ ਸੋਧ੍ਯਾਪਕਸ੍ਤਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਗੁਰੋ ਸਤ੍ਯੰ ਭਵਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯਤ ਏਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਅਨ੍ਯੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ;
| وَمَحَبَّتُهُ مِنْ كُلِّ ٱلْقَلْبِ، وَمِنْ كُلِّ ٱلْفَهْمِ، وَمِنْ كُلِّ ٱلنَّفْسِ، وَمِنْ كُلِّ ٱلْقُدْرَةِ، وَمَحَبَّةُ ٱلْقَرِيبِ كَٱلنَّفْسِ، هِيَ أَفْضَلُ مِنْ جَمِيعِ ٱلْمُحْرَقَاتِ وَٱلذَّبَائِحِ». | ٣٣ 33 |
ਅਪਰੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਚਿੱਤੈਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੇਮਕਰਣੰ ਤਥਾ ਸ੍ਵਮੀਪਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਵਤ੍ ਪ੍ਰੇਮਕਰਣਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ ਹੋਮਬਲਿਦਾਨਾਦਿਭ੍ਯਃ ਸ਼੍ਰਸ਼਼੍ਠੰ ਭਵਤਿ|
| فَلَمَّا رَآهُ يَسُوعُ أَنَّهُ أَجَابَ بِعَقْلٍ، قَالَ لَهُ: «لَسْتَ بَعِيدًا عَنْ مَلَكُوتِ ٱللهِ». وَلَمْ يَجْسُرْ أَحَدٌ بَعْدَ ذَلِكَ أَنْ يَسْأَلَهُ! | ٣٤ 34 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸੁਬੁੱਧੇਰਿਵ ਤਸ੍ਯੇਦਮ੍ ਉੱਤਰੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੰ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯਾੰਨ ਦੂਰੋਸਿ| ਇਤਃ ਪਰੰ ਤੇਨ ਸਹ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭਤਾ ਨ ਜਾਤਾ|
| ثُمَّ أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ: «كَيْفَ يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ إِنَّ ٱلْمَسِيحَ ٱبْنُ دَاوُدَ؟ | ٣٥ 35 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਿਮੰ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨੰ ਚਕਾਰ, ਅਧ੍ਯਾਪਕਾ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੰ (ਤਾਰਕੰ) ਕੁਤੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨੰ ਵਦਨ੍ਤਿ?
| لِأَنَّ دَاوُدَ نَفْسَهُ قَالَ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ: قَالَ ٱلرَّبُّ لِرَبِّي: ٱجْلِسْ عَنْ يَمِينِي، حَتَّى أَضَعَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئًا لِقَدَمَيْكَ. | ٣٦ 36 |
ਸ੍ਵਯੰ ਦਾਯੂਦ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨ ਆਵੇਸ਼ੇਨੇਦੰ ਕਥਯਾਮਾਸ| ਯਥਾ| "ਮਮ ਪ੍ਰਭੁਮਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯਵਦਤ੍ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ| ਤਵ ਸ਼ਤ੍ਰੂਨਹੰ ਯਾਵਤ੍ ਪਾਦਪੀਠੰ ਕਰੋਮਿ ਨ| ਤਾਵਤ੍ ਕਾਲੰ ਮਦੀਯੇ ਤ੍ਵੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ੍ ਉਪਾਵਿਸ਼| "
| فَدَاوُدُ نَفْسُهُ يَدْعُوهُ رَبًّا. فَمِنْ أَيْنَ هُوَ ٱبْنُهُ؟». وَكَانَ ٱلْجَمْعُ ٱلْكَثِيرُ يَسْمَعُهُ بِسُرُورٍ. | ٣٧ 37 |
ਯਦਿ ਦਾਯੂਦ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਭੂੰ ਵਦਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕਥੰ ਸ ਤਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਭਵਿਤੁਮਰ੍ਹਤਿ? ਇਤਰੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਨਨਨ੍ਦੁਃ|
| وَقَالَ لَهُمْ فِي تَعْلِيمِهِ: «تَحَرَّزُوا مِنَ ٱلْكَتَبَةِ، ٱلَّذِينَ يَرْغَبُونَ ٱلْمَشْيَ بِٱلطَّيَالِسَةِ، وَٱلتَّحِيَّاتِ فِي ٱلْأَسْوَاقِ، | ٣٨ 38 |
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤਾਨੁਪਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੇ ਨਰਾ ਦੀਰ੍ਘਪਰਿਧੇਯਾਨਿ ਹੱਟੇ ਵਿਪਨੌ ਚ
| وَٱلْمَجَالِسَ ٱلْأُولَى فِي ٱلْمَجَامِعِ، وَٱلْمُتَّكَآتِ ٱلْأُولَى فِي ٱلْوَلَائِمِ. | ٣٩ 39 |
ਲੋਕਕ੍ਰੁʼਤਨਮਸ੍ਕਾਰਾਨ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇ ਪ੍ਰਧਾਨਾਸਨਾਨਿ ਭੋਜਨਕਾਲੇ ਪ੍ਰਧਾਨਸ੍ਥਾਨਾਨਿ ਚ ਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੇ;
| ٱلَّذِينَ يَأْكُلُونَ بُيُوتَ ٱلْأَرَامِلِ، وَلِعِلَّةٍ يُطِيلُونَ ٱلصَّلَوَاتِ. هَؤُلَاءِ يَأْخُذُونَ دَيْنُونَةً أَعْظَمَ». | ٤٠ 40 |
ਵਿਧਵਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਗ੍ਰਸਿਤ੍ਵਾ ਛਲਾਦ੍ ਦੀਰ੍ਘਕਾਲੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯੇਭ੍ਯਃ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ; ਤੇ(ਅ)ਧਿਕਤਰਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَجَلَسَ يَسُوعُ تُجَاهَ ٱلْخِزَانَةِ، وَنَظَرَ كَيْفَ يُلْقِي ٱلْجَمْعُ نُحَاسًا فِي ٱلْخِزَانَةِ. وَكَانَ أَغْنِيَاءُ كَثِيرُونَ يُلْقُونَ كَثِيرًا. | ٤١ 41 |
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਲੋਕਾ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ ਮੁਦ੍ਰਾ ਯਥਾ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤਿ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦਵਲੁਲੋਕ; ਤਦਾਨੀਂ ਬਹਵੋ ਧਨਿਨਸ੍ਤਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇ ਬਹੂਨਿ ਧਨਾਨਿ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍|
| فَجَاءَتْ أَرْمَلَةٌ فَقِيرَةٌ وَأَلْقَتْ فَلْسَيْنِ، قِيمَتُهُمَا رُبْعٌ. | ٤٢ 42 |
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਕਾ ਦਰਿਦ੍ਰਾ ਵਿਧਵਾ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਦ੍ਵਿਪਣਮੂਲ੍ਯਾਂ ਮੁਦ੍ਰੈਕਾਂ ਤਤ੍ਰ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤ੍|
| فَدَعَا تَلَامِيذَهُ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَذِهِ ٱلْأَرْمَلَةَ ٱلْفَقِيرَةَ قَدْ أَلْقَتْ أَكْثَرَ مِنْ جَمِيعِ ٱلَّذِينَ أَلْقَوْا فِي ٱلْخِزَانَةِ، | ٤٣ 43 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਯੇ ਯੇ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ ਧਨਾਨਿ ਨਿਃਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤਿ ਸ੍ਮ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯ ਇਯੰ ਵਿਧਵਾ ਦਰਿਦ੍ਰਾਧਿਕਮ੍ ਨਿਃਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤਿ ਸ੍ਮ|
| لِأَنَّ ٱلْجَمِيعَ مِنْ فَضْلَتِهِمْ أَلْقَوْا، وَأَمَّا هَذِهِ فَمِنْ إِعْوَازِهَا أَلْقَتْ كُلَّ مَا عِنْدَهَا، كُلَّ مَعِيشَتِهَا». | ٤٤ 44 |
ਯਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਭੂਤਧਨਸ੍ਯ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਦੀਨੇਯੰ ਸ੍ਵਦਿਨਯਾਪਨਯੋਗ੍ਯੰ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਨ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤ੍|
