لُوقا 22
| وَقَرُبَ عِيدُ ٱلْفَطِيرِ، ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ ٱلْفِصْحُ. | ١ 1 |
अखमीरी तिहारेरी दिहाड़ी ज़ैस जो फ़सह ज़ोतन नेड़े ओरी थी।
| وَكَانَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ يَطْلُبُونَ كَيْفَ يَقْتُلُونَهُ، لِأَنَّهُمْ خَافُوا ٱلشَّعْبَ. | ٢ 2 |
प्रधान याजक ते शास्त्री मौको तोपने लोरे थिये कि यीशु केन्च़रे मारम। किजोकि तैना लोकन करां डरते थिये।
| فَدَخَلَ ٱلشَّيْطَانُ فِي يَهُوذَا ٱلَّذِي يُدْعَى ٱلْإِسْخَرْيُوطِيَّ، وَهُوَ مِنْ جُمْلَةِ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ. | ٣ 3 |
ते शैतान यहूदा मां बेस्सी जेव तैस जो इस्करियोती भी ज़ोते थिये, ते तै यीशुएरे 12 चेलन मां गनो गातो थियो।
| فَمَضَى وَتَكَلَّمَ مَعَ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ ٱلْجُنْدِ كَيْفَ يُسَلِّمُهُ إِلَيْهِمْ. | ٤ 4 |
दे तै प्रधान याजकन ते प्रार्थना घरेरे किछ खास पुच्छ़ने गन्ने लोकन कां जेव ते तैन सेइं मुशोरो केरने लगो कि केन्च़रे सेइं यीशु तैन केरे हवाले केरी बटते।
| فَفَرِحُوا وَعَاهَدُوهُ أَنْ يُعْطُوهُ فِضَّةً. | ٥ 5 |
तैना बड़े खुशी भोए ते तैस पेंइसे देनेरो वादो कियो।
| فَوَاعَدَهُمْ. وَكَانَ يَطْلُبُ فُرْصَةً لِيُسَلِّمَهُ إِلَيْهِمْ خِلْوًا مِنْ جَمْعٍ. | ٦ 6 |
तैनी तैन केरि गल मन्नी ते मौको तोपने लगो, कि यीशु केन्च़रे सेइं तैन केरे हावाले केरे ते केन्ची पतो न लग्गे।
| وَجَاءَ يَوْمُ ٱلْفَطِيرِ ٱلَّذِي كَانَ يَنْبَغِي أَنْ يُذْبَحَ فِيهِ ٱلْفِصْحُ. | ٧ 7 |
अखमीरी रोट्टरू तिहार नेड़े ओरू थियूं, ज़ैस फ़सह तिहारे मां गबड़ेरू बलिदान देनू ज़रूरी थियूं।
| فَأَرْسَلَ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا قَائِلًا: «ٱذْهَبَا وَأَعِدَّا لَنَا ٱلْفِصْحَ لِنَأْكُلَ». | ٨ 8 |
यीशुए पतरस ते यूहन्ना एन ज़ोइतां भेज़े, “कि गाथ ते इश्शे लेइ फ़सह तिहारेरी रोट्टी तियार केरा।”
| فَقَالَا لَهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نُعِدَّ؟». | ٩ 9 |
चेलेईं पुच़्छ़ू, “कि तू कोड़ि चातस कि अस तींजो फ़सह तिहारेरी रोट्टी तियार केरम?”
| فَقَالَ لَهُمَا: «إِذَا دَخَلْتُمَا ٱلْمَدِينَةَ يَسْتَقْبِلُكُمَا إِنْسَانٌ حَامِلٌ جَرَّةَ مَاءٍ. اِتْبَعَاهُ إِلَى ٱلْبَيْتِ حَيْثُ يَدْخُلُ، | ١٠ 10 |
यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “नगर मां गाते तुसन अक मैन्हु मैलनोए ज़ै पैनेरो घड़ो घिन्तां च़लोरो भोनोए, तैस पत्ती गेइयथ ते ज़ैस घरे मां तै गालो तुस भी गेइयथ।
| وَقُولَا لِرَبِّ ٱلْبَيْتِ: يَقُولُ لَكَ ٱلْمُعَلِّمُ: أَيْنَ ٱلْمَنْزِلُ حَيْثُ آكُلُ ٱلْفِصْحَ مَعَ تَلَامِيذِي؟ | ١١ 11 |
तैसेरे मालिके सेइं ज़ोइयथ कि गुरे ज़ोरूए कि ट्लाहना केरि ठार कोड़ि आए, ज़ैड़ी अवं अपने चेलन सेइं साथी फ़सह तिहारेरी रोट्टी खेइ सेखी?
| فَذَاكَ يُرِيكُمَا عِلِّيَّةً كَبِيرَةً مَفْرُوشَةً. هُنَاكَ أَعِدَّا». | ١٢ 12 |
तै तुसन दोपरे नेइतां अक बड्डो कमरो हिरालो ज़ै खूब रोड़ेच़ारे सज़ैवरो भोनोए तैड़ी इश्शे लेइ तियारी केरथ।”
| فَٱنْطَلَقَا وَوَجَدَا كَمَا قَالَ لَهُمَا، فَأَعَدَّا ٱلْفِصْحَ. | ١٣ 13 |
तैनेईं तैड़ी गेइतां सब किछ तेरहु लाव ज़ेरू तैनी ज़ोरू थियूं, ते तैड़ी फ़सह तिहारेरी रोट्टी तियार की।
| وَلَمَّا كَانَتِ ٱلسَّاعَةُ ٱتَّكَأَ وَٱلِٱثْنَا عَشَرَ رَسُولًا مَعَهُ، | ١٤ 14 |
ज़ैखन रोट्टी खानेरो मौको अव त यीशु अपने प्रेरितन सेइं साथी बिश्शोरे थिये।
| وَقَالَ لَهُمْ: «شَهْوَةً ٱشْتَهَيْتُ أَنْ آكُلَ هَذَا ٱلْفِصْحَ مَعَكُمْ قَبْلَ أَنْ أَتَأَلَّمَ، | ١٥ 15 |
ते यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “मेरी ए बड़ी इच्छा थी, कि अपनो दुःख झ़ल्लने (मरने) करां पेइले एक्की बार फ़सह तिहारेरी रोट्टी तुसन सेइं साथी खेइ।
| لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي لَا آكُلُ مِنْهُ بَعْدُ حَتَّى يُكْمَلَ فِي مَلَكُوتِ ٱللهِ». | ١٦ 16 |
किजोकि अवं तुसन सेइं ज़ोताईं, कि अज़ेरां पत्ती तांतगर न किछ खेइ सेखी, ज़ां तगर परमेशरेरे राज़्ज़ेरू कम पूरू न भोए।”
| ثُمَّ تَنَاوَلَ كَأْسًا وَشَكَرَ وَقَالَ: «خُذُوا هَذِهِ وَٱقْتَسِمُوهَا بَيْنَكُمْ، | ١٧ 17 |
फिरी यीशुए दाछ़रे रसेरो कटोरो ट्लातो ते परमेशरेरू शुक्र केरतां चेलन दित्तो ते ज़ोवं, “यांथ ते एप्पू मांमेइं बंटा।
| لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي لَا أَشْرَبُ مِنْ نِتَاجِ ٱلْكَرْمَةِ حَتَّى يَأْتِيَ مَلَكُوتُ ٱللهِ». | ١٨ 18 |
किजोकि अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि अज़ेरां पत्ती दाछ़ारो ए रस फिरी तांतगर न पीलो ज़ां तगर परमेशरेरू राज़ न एज्जे।”
| وَأَخَذَ خُبْزًا وَشَكَرَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَاهُمْ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ جَسَدِي ٱلَّذِي يُبْذَلُ عَنْكُمْ. اِصْنَعُوا هَذَا لِذِكْرِي». | ١٩ 19 |
फिरी यीशुए रोट्टी ट्लाती ते परमेशरेरू शुक्र केरतां ट्लोड़ी ते तैसेरे टुक्ड़े बनेइतां अपने चेलन एन ज़ोइतां दित्ती, “कि ई मेरी जाने ज़ै तुश्शे लेइ अवं देताईं ते तुस भी मेरी यादगैरी मां एन्ने केरते रेइयथ।”
| وَكَذَلِكَ ٱلْكَأْسَ أَيْضًا بَعْدَ ٱلْعَشَاءِ قَائِلًا: «هَذِهِ ٱلْكَأْسُ هِيَ ٱلْعَهْدُ ٱلْجَدِيدُ بِدَمِي ٱلَّذِي يُسْفَكُ عَنْكُمْ. | ٢٠ 20 |
एन्च़रे रोट्टी खानेरे बाद तैनी कटोरो ट्लातो ते चेलन कां दित्तो ते ज़ोवं, “कि ई कटोरो मेरो तैस खूनेरो नंव्वो करारे ज़ै तुश्शे लेइ दित्तोरोए।
| وَلَكِنْ هُوَذَا يَدُ ٱلَّذِي يُسَلِّمُنِي هِيَ مَعِي عَلَى ٱلْمَائِدَةِ. | ٢١ 21 |
पन हेरा मीं ट्लुवांने बालो मीं सेइं साथी खाने लोरोए।
| وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مَاضٍ كَمَا هُوَ مَحْتُومٌ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِذَلِكَ ٱلْإِنْسَانِ ٱلَّذِي يُسَلِّمُهُ!». | ٢٢ 22 |
किजोकि मैनेरू मट्ठू त हुनी च़लोरोस ज़ेन्च़रे कि तैसेरेलेइ पेइले एन पक्कू भोरूए पन तैस मैन्हु पुड़ अफ़सोस ज़ेसेरे हथेइं तै गिरफ्तार भोए।”
| فَٱبْتَدَأُوا يَتَسَاءَلُونَ فِيمَا بَيْنَهُمْ: «مَنْ تَرَى مِنْهُمْ هُوَ ٱلْمُزْمِعُ أَنْ يَفْعَلَ هَذَا؟». | ٢٣ 23 |
एन शुन्तां तैना एप्पू मांमेइं पुच्छ़ने लगे, “असन मां एरो ज़ेरो कौने ज़ै एन कम केरेलो?”
| وَكَانَتْ بَيْنَهُمْ أَيْضًا مُشَاجَرَةٌ مَنْ مِنْهُمْ يُظَنُّ أَنَّهُ يَكُونُ أَكْبَرَ. | ٢٤ 24 |
तैन एस गल्ली पुड़ एप्पू मांमेइं बेंस भोइ कि असन मां बड्डो कौने?
| فَقَالَ لَهُمْ: «مُلُوكُ ٱلْأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَٱلْمُتَسَلِّطُونَ عَلَيْهِمْ يُدْعَوْنَ مُحْسِنِينَ. | ٢٥ 25 |
यीशु तैन सेइं ज़ोवं, “गैर कौमन पुड़ तैन केरे राज़े राज़ केरतन, ते ज़ैन केरो तैन पुड़ अधिकारे भोते तैन जो भलाई केरनेबाले ज़ोतन।
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَلَيْسَ هَكَذَا، بَلِ ٱلْكَبِيرُ فِيكُمْ لِيَكُنْ كَٱلْأَصْغَرِ، وَٱلْمُتَقَدِّمُ كَٱلْخَادِمِ. | ٢٦ 26 |
पन तुसन मां एरू लोड़े भोवरू, तुसन मां ज़ै बड्डोए तै निकड़ेरे बराबर बने ते ज़ै खास आए तै सेवकेरे बराबर बने।
| لِأَنْ مَنْ هُوَ أَكْبَرُ: أَلَّذِي يَتَّكِئُ أَمِ ٱلَّذِي يَخْدُمُ؟ أَلَيْسَ ٱلَّذِي يَتَّكِئُ؟ وَلَكِنِّي أَنَا بَيْنَكُمْ كَٱلَّذِي يَخْدُمُ. | ٢٧ 27 |
किजोकि बड्डो कौने? ज़ै तैस कां साथी बिशोरोए या तै ज़ै तैसेरो चेलोए? कुन तै तैस कां नईं बिशोरो? पन अवं त तुसन मां अक सेवकेरे बराबर आईं।
| أَنْتُمُ ٱلَّذِينَ ثَبَتُوا مَعِي فِي تَجَارِبِي، | ٢٨ 28 |
पन तुस तैना आथ ज़ैना मेरी अज़मैइशरे मौके बराबर मीं सेइं साथी रातथ।
| وَأَنَا أَجْعَلُ لَكُمْ كَمَا جَعَلَ لِي أَبِي مَلَكُوتًا، | ٢٩ 29 |
ज़ेन्च़रे बाजी मीं अक राज़ दित्तोरूए अवं भी तुसन अक राज़ देताईं।
| لِتَأْكُلُوا وَتَشْرَبُوا عَلَى مَائِدَتِي فِي مَلَكُوتِي، وَتَجْلِسُوا عَلَى كَرَاسِيَّ تَدِينُونَ أَسْبَاطَ إِسْرَائِيلَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ». | ٣٠ 30 |
ताके तुस मेरे राज़्ज़े मां मीं सेइं साथी बिश्तां खाथ पीथ, बल्के बडे-बडे शाही तखतन पुड़ बिश्तां इस्राएलेरे 12 गोत्रां केरो इन्साफ केरेले।”
| وَقَالَ ٱلرَّبُّ: «سِمْعَانُ، سِمْعَانُ، هُوَذَا ٱلشَّيْطَانُ طَلَبَكُمْ لِكَيْ يُغَرْبِلَكُمْ كَٱلْحِنْطَةِ! | ٣١ 31 |
“शमौन, शमौन, खबरदार रा, शैताने परमेशरे करां अज़ाज़त मग्गोरीए कि तुसन सेब्भन परखे, कि रोड़े बुरे करां अलग केरे ज़ेन्च़रे ज़मीनदार गेहुंन करां झ़ाझ़ अलग केरते।
| وَلَكِنِّي طَلَبْتُ مِنْ أَجْلِكَ لِكَيْ لَا يَفْنَى إِيمَانُكَ. وَأَنْتَ مَتَى رَجَعْتَ ثَبِّتْ إِخْوَتَكَ». | ٣٢ 32 |
पन मीं तेरे लेइ प्रार्थना की, कि तू मीं पुड़ विश्वास केरनो न शारस, ज़ैखन तू मन फिरास त अपने विश्वासी ढ्लान मज़बूत केरां।”
| فَقَالَ لَهُ: «يَارَبُّ، إِنِّي مُسْتَعِدٌّ أَنْ أَمْضِيَ مَعَكَ حَتَّى إِلَى ٱلسِّجْنِ وَإِلَى ٱلْمَوْتِ!». | ٣٣ 33 |
पतरसे यीशु सेइं ज़ोवं, “हे परमेशर तीं सेइं अवं कैद भोने बल्के मरनेरे लेइ भी तियार आईं।”
| فَقَالَ: «أَقُولُ لَكَ يَابُطْرُسُ: لَا يَصِيحُ ٱلدِّيكُ ٱلْيَوْمَ قَبْلَ أَنْ تُنْكِرَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ أَنَّكَ تَعْرِفُنِي». | ٣٤ 34 |
पन यीशुए ज़ोवं, “हे पतरस अवं तीं सेइं ज़ोताईं कि अज़ कुकड़े बांग देने करां पेइले तू मेरो ट्लाई बार इन्कार केरेलो कि अवं एस न ज़ैनी।”
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «حِينَ أَرْسَلْتُكُمْ بِلَا كِيسٍ وَلَا مِزْوَدٍ وَلَا أَحْذِيَةٍ، هَلْ أَعْوَزَكُمْ شَيْءٌ؟». فَقَالُوا: «لَا». | ٣٥ 35 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “कि ज़ेइस मीं तुस खुशखबरी शुनाने, बगैर बेटवे, बूटां ते झोलेरे बगैर भेज़ोरे थिये त तुस केन्ची चीज़ारे घटी भोइ?” तैनेईं ज़ोवं, “केन्ची चीज़री नईं।”
| فَقَالَ لَهُمْ: «لَكِنِ ٱلْآنَ، مَنْ لَهُ كِيسٌ فَلْيَأْخُذْهُ وَمِزْوَدٌ كَذَلِكَ. وَمَنْ لَيْسَ لَهُ فَلْيَبِعْ ثَوْبَهُ وَيَشْتَرِ سَيْفًا. | ٣٦ 36 |
यीशु तैन सेइं ज़ोवं, “पन हुनी ज़ैस कां बेटवो भोए ते साथी रखे ते एन्च़रे झोलो भी ते ज़ैस कां तलवार न भोए तै अपनू कोट बेच़तां भी तलवार घिन्ने।
| لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يَتِمَّ فِيَّ أَيْضًا هَذَا ٱلْمَكْتُوبُ: وَأُحْصِيَ مَعَ أَثَمَةٍ. لِأَنَّ مَا هُوَ مِنْ جِهَتِي لَهُ ٱنْقِضَاءٌ». | ٣٧ 37 |
अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि ई गल्ले ज़ै पवित्रशास्त्रे मां लिखोरीए, कि तै पूरी भोए। तै बुरे लोकन सेइं साथी गनो जेव! एल्हेरेलेइ मेरे बारे मां लिखोरी गल्लां पूरी भोने लोरिन।”
| فَقَالُوا: «يَارَبُّ، هُوَذَا هُنَا سَيْفَانِ». فَقَالَ لَهُمْ: «يَكْفِي!». | ٣٨ 38 |
तैनेईं ज़ोवं, “हे प्रभु हेर इड़ी दूई तलवारन।” तैनी तैन सेइं ज़ोवं “बेड़ि आन।”
| وَخَرَجَ وَمَضَى كَٱلْعَادَةِ إِلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، وَتَبِعَهُ أَيْضًا تَلَامِيذُهُ. | ٣٩ 39 |
फिरी तै बेइर निस्सो ते ज़ेन्च़रे तैसेरो दस्तूर थियो, तै ज़ैतून पहाड़े पुड़ जो च़लो जेव ते तैसेरे चेले भी तैस सेइं साथी च़ले जे।
| وَلَمَّا صَارَ إِلَى ٱلْمَكَانِ قَالَ لَهُمْ: «صَلُّوا لِكَيْ لَا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ». | ٤٠ 40 |
तैस ठैरी पुज़तां तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “प्रार्थना केरा ताके तुस अज़मैइशी मां न पेथ।”
| وَٱنْفَصَلَ عَنْهُمْ نَحْوَ رَمْيَةِ حَجَرٍ وَجَثَا عَلَى رُكْبَتَيْهِ وَصَلَّى | ٤١ 41 |
यीशुए तैन करां थोड़े ज़ेरे अग्गर गेइतां ज़ैधू केरे भारे बिश्तां प्रार्थना केरने लगो।
| قَائِلًا: «يَا أَبَتَاهُ، إِنْ شِئْتَ أَنْ تُجِيزَ عَنِّي هَذِهِ ٱلْكَأْسَ. وَلَكِنْ لِتَكُنْ لَا إِرَادَتِي بَلْ إِرَادَتُكَ». | ٤٢ 42 |
“हे बाजी अगर तेरी मर्ज़ी भोए त ई दुखेरो कटोरो मीं करां दूर केर, पन फिरी भी मेरी मर्ज़ी पूरी न भोए बल्के तेरी मर्ज़ी पूरी भोए।”
| وَظَهَرَ لَهُ مَلَاكٌ مِنَ ٱلسَّمَاءِ يُقَوِّيهِ. | ٤٣ 43 |
तैखन तैनी अम्बरेरां अक स्वर्गदूत लाव ज़ै तैस शक्ति देतो थियो।
| وَإِذْ كَانَ فِي جِهَادٍ كَانَ يُصَلِّي بِأَشَدِّ لَجَاجَةٍ، وَصَارَ عَرَقُهُ كَقَطَرَاتِ دَمٍ نَازِلَةٍ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ٤٤ 44 |
ते तै परेशान भोइतां होरि जादे दिले सेइं प्रार्थना केरने लगो ते तैसेरो पिसीनो बुझ़ा कि खूनेरे बडे-बडे तेप्पु तल्ले झ़ड़ते थिये।
| ثُمَّ قَامَ مِنَ ٱلصَّلَاةِ وَجَاءَ إِلَى تَلَامِيذِهِ، فَوَجَدَهُمْ نِيَامًا مِنَ ٱلْحُزْنِ. | ٤٥ 45 |
प्रार्थना केरनेरे बाद यीशु अपने चेलन कां वापस अव ते तैना गम्मेरे मारे झ़ुलोरे मैल्ले।
| فَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا أَنْتُمْ نِيَامٌ؟ قُومُوا وَصَلُّوا لِئَلَّا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ». | ٤٦ 46 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तुस किजो झ़ुल्लोरेथ उठा ते प्रार्थना केरा ताके अज़मैइशी मां न राथ।”
| وَبَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ إِذَا جَمْعٌ، وَٱلَّذِي يُدْعَى يَهُوذَا، أَحَدُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، يَتَقَدَّمُهُمْ، فَدَنَا مِنْ يَسُوعَ لِيُقَبِّلَهُ. | ٤٧ 47 |
हेजू यीशुए गल ज़ोने लोरो थियो, त मैन्हु केरो अक जथो तैड़ी पुज़ो ते बारहन मरां अक ज़ेसेरू नवं यहूदा थियूं, तैन सेइं अग्री-अग्री थियो, ते तै यीशु फुम्मड़ी देने अगर अव।
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «يَا يَهُوذَا، أَبِقُبْلَةٍ تُسَلِّمُ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ؟». | ٤٨ 48 |
पन यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “यहूदा कुन तू एक्की फुम्मड़ी सेइं मीं मैनेरे मट्ठे ट्लुवातस?”
| فَلَمَّا رَأَى ٱلَّذِينَ حَوْلَهُ مَا يَكُونُ، قَالُوا: «يَارَبُّ، أَنَضْرِبُ بِٱلسَّيْفِ؟». | ٤٩ 49 |
ज़ैखन यीशुएरे सैथेईं एन सब हेरू त तैनेईं ज़ोवं, “हे प्रभु कुन अस तलवार च़लाम?”
| وَضَرَبَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ عَبْدَ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ فَقَطَعَ أُذْنَهُ ٱلْيُمْنَى. | ٥٠ 50 |
ते तैन मरां एक्के महायाजकेरे नौकरे पुड़ तलवारां च़लाई ते तैसेरो तैनी कन्न उड़ाव।
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وقَالَ: «دَعُوا إِلَى هَذَا!». وَلَمَسَ أُذْنَهُ وَأَبْرَأَهَا. | ٥١ 51 |
पन यीशुए जुवाब दित्तो, “बस्सा बड़ू भोइ जेवं।” ते यीशुए तैसेरो कन्न तैखने हथ लेइतां बझ़ाव।
| ثُمَّ قَالَ يَسُوعُ لِرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ جُنْدِ ٱلْهَيْكَلِ وَٱلشُّيُوخِ ٱلْمُقْبِلِينَ عَلَيْهِ: «كَأَنَّهُ عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ! | ٥٢ 52 |
तैखन यीशुए प्रधान याजकन ते मन्दरेरे सिपाही ते बुज़ुर्ग ज़ैन तैस गिरफ्तार केरने ओरे थिये तैन जो ज़ोवं, “तुस कुन तलवारां ते डंडे घिन्तां मीं डैकू बुझ़तां ट्लाने ओरेथ?
| إِذْ كُنْتُ مَعَكُمْ كُلَّ يَوْمٍ فِي ٱلْهَيْكَلِ لَمْ تَمُدُّوا عَلَيَّ ٱلْأَيَادِيَ. وَلَكِنَّ هَذِهِ سَاعَتُكُمْ وَسُلْطَانُ ٱلظُّلْمَةِ». | ٥٣ 53 |
ज़ेइस अवं तुसन सेइं साथी मन्दरे मां भोतो थियो, त तुसेईं मीं सेइं हथ न लाव, पन ई त तुश्शे आंधरेरे मौकेरो अधिकारे।”
| فَأَخَذُوهُ وَسَاقُوهُ وَأَدْخَلُوهُ إِلَى بَيْتِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ. وَأَمَّا بُطْرُسُ فَتَبِعَهُ مِنْ بَعِيدٍ. | ٥٤ 54 |
ज़ैखन तैनेईं यीशु ट्लातो तैस तैट्ठां नेइतां महायाजकेरे घरे नीयो, पतरस भी पत्तपति बल्हे-बल्हे तैरां जेव।
| وَلَمَّا أَضْرَمُوا نَارًا فِي وَسْطِ ٱلدَّارِ وَجَلَسُوا مَعًا، جَلَسَ بُطْرُسُ بَيْنَهُمْ. | ٥٥ 55 |
तैनेईं अंगने मां अग बालोरी थी ते सब बिश्तां अग तपने लोरे थिये ते पतरस भी तैन मां थियो।
| فَرَأَتْهُ جَارِيَةٌ جَالِسًا عِنْدَ ٱلنَّارِ فَتَفَرَّسَتْ فِيهِ وَقَالَتْ: «وَهَذَا كَانَ مَعَهُ!». | ٥٦ 56 |
ते अक कुआन्श अग्गी कां बिशोरी तकने लोरी थी ते पतरसेरां तेकतां ज़ोने लगी, “कि ई मैन्हु भी तैस सेइं साथी थियो।”
| فَأَنْكَرَهُ قَائِلًا: «لَسْتُ أَعْرِفُهُ يَا ٱمْرَأَةُ!». | ٥٧ 57 |
पन पतरसे इन्कार केरतां ज़ोवं, “हे कुआन्शे अवं एस न ज़ैनी ए कौने।”
| وَبَعْدَ قَلِيلٍ رَآهُ آخَرُ وَقَالَ: «وَأَنْتَ مِنْهُمْ!». فَقَالَ بُطْرُسُ: «يَا إِنْسَانُ، لَسْتُ أَنَا!». | ٥٨ 58 |
थोड़ी सैइत्रां पत्ती होरे एक्के पतरसेरां तेकतां ज़ोवं, “तू भी तैन्ना केरो साथिस।” पन पतरसे ज़ोवं, “नईं अवं नईं।”
| وَلَمَّا مَضَى نَحْوُ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ أَكَّدَ آخَرُ قَائِلًا: «بِٱلْحَقِّ إِنَّ هَذَا أَيْضًا كَانَ مَعَهُ، لِأَنَّهُ جَلِيلِيٌّ أَيْضًا!». | ٥٩ 59 |
कोई एक्की घेंटेरे बाद केन्चे होरे बड़े याकीने सेइं ज़ोवं, “ई मैन्हु पक्को तैस सेइं साथी थियो, किजोकि ए भी गलीली आए।”
| فَقَالَ بُطْرُسُ: «يَا إِنْسَانُ، لَسْتُ أَعْرِفُ مَا تَقُولُ!». وَفِي ٱلْحَالِ بَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ صَاحَ ٱلدِّيكُ. | ٦٠ 60 |
पन पतरसे इन्कार केरतां ज़ोवं, “अवं एस न ज़ैनी तू कुन ज़ोतस?” हेजू पतरसे ए गल ज़ोने लोरो थियो, त कुकड़े बांग दित्ती।
| فَٱلْتَفَتَ ٱلرَّبُّ وَنَظَرَ إِلَى بُطْرُسَ، فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ كَلَامَ ٱلرَّبِّ، كَيْفَ قَالَ لَهُ: «إِنَّكَ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ ٱلدِّيكُ تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». | ٦١ 61 |
ते प्रभुए फिरतां पतरसेरे पासे तक्कू ते पतरसे परमेशरेरी तै गल याद आई, ज़ै तैनी पतरसे सेइं ज़ोरी थी, “कि अज़ कुकड़े बांग देने करां पेइले तू मेरो ट्लाई बार इन्कार केरेलो।”
| فَخَرَجَ بُطْرُسُ إِلَى خَارِجٍ وَبَكَى بُكَاءً مُرًّا. | ٦٢ 62 |
ते पतरस बेइर गेइतां ज़ोरे-ज़ोरे लेरां देने लगो।
| وَٱلرِّجَالُ ٱلَّذِينَ كَانُوا ضَابِطِينَ يَسُوعَ كَانُوا يَسْتَهْزِئُونَ بِهِ وَهُمْ يَجْلِدُونَهُ، | ٦٣ 63 |
ज़ैने मैनेईं यीशु अपने कब्ज़े मां कियोरो थियो, तैना तैसेरी हासी बनाते थिये ते कने तैस बाते थिये।
| وَغَطَّوْهُ وَكَانُوا يَضْرِبُونَ وَجْهَهُ وَيَسْأَلُونَهُ قَائِلِينَ: «تَنَبَّأْ! مَنْ هُوَ ٱلَّذِي ضَرَبَكَ؟». | ٦٤ 64 |
तैना यीशुएरी एछ़्छ़न पुड़ पट्टी बेन्धतां बाते थिये ते पुछ़ते थिये, “भविष्यिवाणी केर ते ज़ो केनि बाहोरिए?”
| وَأَشْيَاءَ أُخَرَ كَثِيرَةً كَانُوا يَقُولُونَ عَلَيْهِ مُجَدِّفِينَ. | ٦٥ 65 |
ते तैनेईं एन्च़रे होरि भी बेड़ि गल्लां ज़ोई ते तैसेरी तुहीन की।
| وَلَمَّا كَانَ ٱلنَّهَارُ ٱجْتَمَعَتْ مَشْيَخَةُ ٱلشَّعْبِ: رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ، وَأَصْعَدُوهُ إِلَى مَجْمَعِهِمْ | ٦٦ 66 |
झ़ेझ़ां बुज़ुर्ग लोक ते प्रधान याजक ते शास्त्री लोकेईं यीशु अपने महासभाई मां आनो,
| قَائِلِينَ: «إِنْ كُنْتَ أَنْتَ ٱلْمسِيحَ، فَقُلْ لَنَا!». فَقَالَ لَهُمْ: «إِنْ قُلْتُ لَكُمْ لَا تُصَدِّقُونَ، | ٦٧ 67 |
ते ज़ोने लगे, “अगर तू मसीह आस त ज़ो!” यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “अगर अवं तुसन ज़ोईं भी त तुस मेरू याकीन न केरेले।
| وَإِنْ سَأَلْتُ لَا تُجِيبُونَنِي وَلَا تُطْلِقُونَنِي. | ٦٨ 68 |
ते अगर अवं तुसन पुछ़ी त तुस जुवाबे न देले।
| مُنْذُ ٱلْآنَ يَكُونُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ جَالِسًا عَنْ يَمِينِ قُوَّةِ ٱللهِ». | ٦٩ 69 |
पन अज़ेरां बाद मैनेरू मट्ठू परमेशरेरे देइने पासे बिशोरू लाएले।”
| فَقَالَ ٱلْجَمِيعُ: «أَفَأَنْتَ ٱبْنُ ٱللهِ؟». فَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا هُوَ». | ٧٠ 70 |
एस गल्ली पुड़ तैना सब ज़ोने लगे, “तू परमेशरेरू मट्ठू आस?” यीशुए जुवाब दित्तो, “तुस एप्पू मींजो ज़ोतथ कि तू आस?”
| فَقَالُوا: «مَا حَاجَتُنَا بَعْدُ إِلَى شَهَادَةٍ؟ لِأَنَّنَا نَحْنُ سَمِعْنَا مِنْ فَمِهِ». | ٧١ 71 |
तैनेईं ज़ोवं, “हुनी असन होरि शाहादतां केरि कुन ज़रूरीए? किजोकि असेईं एसेरी ज़बान शुनेरूए।”
