لُوقا 18

١ 1 وَقَالَ لَهُمْ أَيْضًا مَثَلًا فِي أَنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يُصَلَّى كُلَّ حِينٍ وَلَا يُمَلَّ،

यीशु अपने चेलन अक मिसाल देइतां ज़ोवं, कि हिम्मत हारनेरे बगैर प्रार्थना केरती रावरी लोड़े।

٢ 2 قَائِلًا: «كَانَ فِي مَدِينَةٍ قَاضٍ لَا يَخَافُ ٱللهَ وَلَا يَهَابُ إِنْسَانًا.

“एक्की नगर मां अक हाकिम रातो थियो। तै न परमेशरे करां डरतो थियो, ते न कोन्ची मैनेरी परवाह केरतो थियो।

٣ 3 وَكَانَ فِي تِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ أَرْمَلَةٌ. وَكَانَتْ تَأْتِي إِلَيْهِ قَائِلَةً: أَنْصِفْنِي مِنْ خَصْمِي!

तैस नगर मां अक विधवा कुआन्श रहती थी ज़ै तैस हाकिमे कां एइती रहती थी, ते तैस कां मिनत केरती रहती थी कि, मेरो इन्साफ केरतां मीं मेरे दुश्मने करां छुटा।

٤ 4 وَكَانَ لَا يَشَاءُ إِلَى زَمَانٍ. وَلَكِنْ بَعْدَ ذَلِكَ قَالَ فِي نَفْسِهِ: وَإِنْ كُنْتُ لَا أَخَافُ ٱللهَ وَلَا أَهَابُ إِنْسَانًا،

पेइले त तैनी एत्रो खियाल न कियो पन ज़ैखन ए हिसाब च़लतो राव, त तैनी अपने मने मां ज़ोवं, ‘अवं न परमेशरे करां डेरि ते न मैनेरी परवाह केरि।

٥ 5 فَإِنِّي لِأَجْلِ أَنَّ هَذِهِ ٱلْأَرْمَلَةَ تُزْعِجُنِي، أُنْصِفُهَا، لِئَلَّا تَأْتِيَ دَائِمًا فَتَقْمَعَنِي!».

पन ए विधवा कुआन्श मीं परेशान केरती राचे, एल्हेरेलेइ अवं एसारो इन्साफ केरेलो, नईं त एसां अवं बड़ो ज़लील केरनोईं।’”

٦ 6 وَقَالَ ٱلرَّبُّ: «ٱسْمَعُوا مَا يَقُولُ قَاضِي ٱلظُّلْمِ.

तैखन प्रभु यीशुए ज़ोवं, “शुना ए बेईमान हाकिम कुन लोरोए ज़ोने।

٧ 7 أَفَلَا يُنْصِفُ ٱللهُ مُخْتَارِيهِ، ٱلصَّارِخِينَ إِلَيْهِ نَهَارًا وَلَيْلًا، وَهُوَ مُتَمَهِّلٌ عَلَيْهِمْ؟

बस कुन परमेशर अपने च़ुनोरे लोकां केरो फैसलो केरने मां च़िर लालो, ज़ैना रात दिहैड़ी फरयाद केरते रातन?

٨ 8 أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يُنْصِفُهُمْ سَرِيعًا! وَلَكِنْ مَتَى جَاءَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ، أَلَعَلَّهُ يَجِدُ ٱلْإِيمَانَ عَلَى ٱلْأَرْضِ؟».

अवं ज़ोताईं, कि तै तैन केरो फैसलो केरेलो ते लूशी केरेलो। पन फिरी भी ज़ेइस मैनेरू मट्ठू यानी अवं एज्जेलो त कुन लोक मीं पुड़ हेजू तगर विश्वास केरते भोलो?”

٩ 9 وَقَالَ لِقَوْمٍ وَاثِقِينَ بِأَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ أَبْرَارٌ، وَيَحْتَقِرُونَ ٱلْآخَرِينَ هَذَا ٱلْمَثَلَ:

यीशुए किछ एरे लोकन अक मिसाल दित्ती कि, ज़ैन अपनो आपे बड़ो धर्मी समझ़ते थिये ते होरन किछ न थिये बुझ़ते।

١٠ 10 «إِنْسَانَانِ صَعِدَا إِلَى ٱلْهَيْكَلِ لِيُصَلِّيَا، وَاحِدٌ فَرِّيسِيٌّ وَٱلْآخَرُ عَشَّارٌ.

“दूई मैन्हु प्रार्थना केरने मन्दरे मां जे अक फरीसी मैन्हु थियो, ते होरो धड़त (टेकस) घिन्ने बालो थियो।

١١ 11 أَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّ فَوَقَفَ يُصَلِّي فِي نَفْسِهِ هَكَذَا: اَللَّهُمَّ أَنَا أَشْكُرُكَ أَنِّي لَسْتُ مِثْلَ بَاقِي ٱلنَّاسِ ٱلْخَاطِفِينَ ٱلظَّالِمِينَ ٱلزُّنَاةِ، وَلَا مِثْلَ هَذَا ٱلْعَشَّارِ.

फरीसी मैन्हु खड़ो भोइतां प्रार्थना केरने ते अपने बारे मां सोचने लगो, कि हे परमेशर अवं तेरू शुक्र केरताईं, अवं होरि मैन्हु केरो ज़ेरो नईं ज़ैना डैकू, अधर्मी, बदमाशी केरनेबाले, ते इस धड़त नेने बालेरो ज़ेरोईं नईं,

١٢ 12 أَصُومُ مَرَّتَيْنِ فِي ٱلْأُسْبُوعِ، وَأُعَشِّرُ كُلَّ مَا أَقْتَنِيهِ.

अवं हफते मां दूई बार बरत रखताईं, ते अपनि कमैईयरो दशोवं हिस्सो तींजो देताईं।

١٣ 13 وَأَمَّا ٱلْعَشَّارُ فَوَقَفَ مِنْ بَعِيدٍ، لَا يَشَاءُ أَنْ يَرْفَعَ عَيْنَيْهِ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ، بَلْ قَرَعَ عَلَى صَدْرِهِ قَائِلًا: ٱللهُمَّ ٱرْحَمْنِي، أَنَا ٱلْخَاطِئَ.

“पन तै धड़त नेनेबालो ज़ै दूर खड़खड़ो थियो, तैनी एत्रू भी न केरि बटु, कि अम्बरेरे पासे तक्के बल्के छाती पिट्टतां ज़ोने लगो, ‘हे परमेशर मीं पैपी पुड़ दया केरतां माफ़ केर!’

١٤ 14 أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَذَا نَزَلَ إِلَى بَيْتِهِ مُبَرَّرًا دُونَ ذَاكَ، لِأَنَّ كُلَّ مَنْ يَرْفَعُ نَفْسَهُ يَتَّضِعُ، وَمَنْ يَضَعُ نَفْسَهُ يَرْتَفِعُ».

अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, ए धड़न नेनेबाले मैन्हु तैस फरीसी मैन्हु करां धर्मी निस्तां अपने घरजो जेव। किजोकि ज़ै कोई अपनो आप बड्डो बनालो तै निकड़ो बनाव गालो ते ज़ै अपनो आप निकड़ो बनालो तै बड्डो बनाव गालो।”

١٥ 15 فَقَدَّمُوا إِلَيْهِ ٱلْأَطْفَالَ أَيْضًا لِيَلْمِسَهُمْ، فَلَمَّا رَآهُمُ ٱلتَّلَامِيذُ ٱنْتَهَرُوهُمْ.

फिरी किछ लोक निक्के बच्चन यीशु कां आन्ने लगे ताके यीशु तैन पुड़ हथ रेखतां बरकत दे। चेलेईं तैन लाव त तैन धमकाए ते ठाकू।

١٦ 16 أَمَّا يَسُوعُ فَدَعَاهُمْ وَقَالَ: «دَعُوا ٱلْأَوْلَادَ يَأْتُونَ إِلَيَّ وَلَا تَمْنَعُوهُمْ، لِأَنَّ لِمِثْلِ هَؤُلَاءِ مَلَكُوتَ ٱللهِ.

पन यीशुए बच्चे एप्पू कां कुजाए ते चेलन सेइं ज़ोवं, “बच्चन मीं कां एजने देथ एन न ठाका, किजोकि परमेशरेरू राज़ एरां ज़ेरां केरूए।

١٧ 17 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ لَا يَقْبَلُ مَلَكُوتَ ٱللهِ مِثْلَ وَلَدٍ فَلَنْ يَدْخُلَهُ».

अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, ज़ै कोई परमेशरेरे राज़ मां गानेरे लेइ अपनो आप निक्के बच्चन बराबर न बनाए, तांतगर परमेशरेरे राज़्ज़े मां दाखल न भोइसखे।”

١٨ 18 وَسَأَلَهُ رَئِيسٌ قَائِلًا: «أَيُّهَا ٱلْمُعَلِّمُ ٱلصَّالِحُ، مَاذَا أَعْمَلُ لِأَرِثَ ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ؟» (aiōnios g166)

केन्ची यहूदी मैने यीशुए पुच़्छ़ू, “हे रोड़े गुरू हमेशारी ज़िन्दगी हासिल केरनेरे लेइ अवं कुन केरि?” (aiōnios g166)

١٩ 19 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِمَاذَا تَدْعُونِي صَالِحًا؟ لَيْسَ أَحَدٌ صَالِحًا إِلَّا وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ.

यीशु जुवाब दित्तो, “तू मींजो रोड़ू किजो ज़ोतस? परमेशरेरे अलावा होरो कोई भी रोड़ो नईं।

٢٠ 20 أَنْتَ تَعْرِفُ ٱلْوَصَايَا: لَا تَزْنِ. لَا تَقْتُلْ. لَا تَسْرِقْ. لَا تَشْهَدْ بِٱلزُّورِ. أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ».

तू त परमेशरेरे हुक्मन ज़ानतस, यानी ‘खून न केरा, बदमाशी न केरा, च़ोरी न केरा, झूठी गवाही न देथ, धोखो न देथ, अपने हाज-बव्वां केरि इज़्ज़त केरा।’”

٢١ 21 فَقَالَ: «هَذِهِ كُلُّهَا حَفِظْتُهَا مُنْذُ حَدَاثَتِي».

तैनी मैने ज़ोवं, “एना सब हुक्म अवं बचपनेरो मन्तो ओरोईं।”

٢٢ 22 فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ ذَلِكَ قَالَ لَهُ: «يُعْوِزُكَ أَيْضًا شَيْءٌ: بِعْ كُلَّ مَا لَكَ وَوَزِّعْ عَلَى ٱلْفُقَرَاءِ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَتَعَالَ ٱتْبَعْنِي».

ज़ैखन यीशुए एन शुन्तां ज़ोवं, “तीं मां एक्की गल्लारी कमी आए, तू ज़ैन किछ तीं कां आए, तैन बेच़तां गरीब मैनन् दे, तैखन तीं स्वर्गे मां खज़ानो मैलेलो। ते एइतां मीं पत्ती च़ल।”

٢٣ 23 فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِكَ حَزِنَ، لِأَنَّهُ كَانَ غَنِيًّا جِدًّا.

ए गल शुन्तां तै बड़ो उदास भोइ जेव किजोकि तै बड़ो अमीर थियो।

٢٤ 24 فَلَمَّا رَآهُ يَسُوعُ قَدْ حَزِنَ، قَالَ: «مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ذَوِي ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!

यीशुए तैस हेरतां ज़ोवं, “अमीरां केरू परमेशरेरे राज़्ज़े मां दाखल भोनू केत्रू आसुखतुए।

٢٥ 25 لِأَنَّ دُخُولَ جَمَلٍ مِنْ ثَقْبِ إِبْرَةٍ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ غَنِيٌّ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!».

परमेशरेरे राज़्ज़े मां अमीर मैनेरू दाखल भोने केरां ऊँटेरू सांधनेरे पाऐ मरां निस्नू सुख्तू आए!”

٢٦ 26 فَقَالَ ٱلَّذِينَ سَمِعُوا: «فَمَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَخْلُصَ؟»

ज़ैनेईं ए गल शुनी त तैना पुच्छ़ने लगे, “फिरी कसेरी मुक्ति भोइ सख्चे।”

٢٧ 27 فَقَالَ: «غَيْرُ ٱلْمُسْتَطَاعِ عِنْدَ ٱلنَّاسِ مُسْتَطَاعٌ عِنْدَ ٱللهِ».

यीशुए जुवाब दित्तो, “मैनन् करां त एन न भोइ सके पन परमेशरे करां सब किछ भोइ बटते।”

٢٨ 28 فَقَالَ بُطْرُسُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ».

पतरसे यीशु सेइं ज़ोवं, “हेर असां त सब किछ छ़ेडतां तीं पत्ती च़लोरेम।”

٢٩ 29 فَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ لَيْسَ أَحَدٌ تَرَكَ بَيْتًا أَوْ وَالِدَيْنِ أَوْ إِخْوَةً أَوِ ٱمْرَأَةً أَوْ أَوْلَادًا مِنْ أَجْلِ مَلَكُوتِ ٱللهِ،

यीशु तैन सेइं ज़ोवं, “अवं तुसन सच़ ज़ोताईं, कि एरो कोई नईं ज़ैनी परमेशरेरे राज़्ज़ेरे लेइ अपनू घर या कुआन्श ते हाज या बव, ढ्ला या बच्चे शारोरे भोन।

٣٠ 30 إِلَّا وَيَأْخُذُ فِي هَذَا ٱلزَّمَانِ أَضْعَافًا كَثِيرَةً، وَفِي ٱلدَّهْرِ ٱلْآتِي ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ». (aiōn g165, aiōnios g166)

तैस इस दुनियाई मां बड़ू जादे, ते एजने बैली दुनियाई मां हमेशारी ज़िन्दगी मैलनीए।” (aiōn g165, aiōnios g166)

٣١ 31 وَأَخَذَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَقَالَ لَهُمْ: «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَسَيَتِمُّ كُلُّ مَا هُوَ مَكْتُوبٌ بِٱلْأَنْبِيَاءِ عَنِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ،

यीशुए अपने 12 चेले एप्पू सेइं साथी निये ते तैन ज़ोने लगो, हेरा, “अस यरूशलेम नगरे जो च़लोरेम ते नेबेईं ज़ैन किछ मैनेरे मट्ठेरे बारे मां लिखोरूए तैन पूरू भोलू।

٣٢ 32 لِأَنَّهُ يُسَلَّمُ إِلَى ٱلْأُمَمِ، وَيُسْتَهْزَأُ بِهِ، وَيُشْتَمُ وَيُتْفَلُ عَلَيْهِ،

तै गैर कौमां केरे हथ्थे देनोए, ते तैना तैसेरो मज़ाक बनाले ते तैस बे इज़्ज़त केरेले ते तैसेरे तुतरे पुड़ थुकनूए।

٣٣ 33 وَيَجْلِدُونَهُ، وَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ».

तैस कोड़े मारेले ते तैस मैरी छ़डेले पन तै ट्लेइयोवं दिहाड़े फिरी ज़ींतो भोलो।”

٣٤ 34 وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا، وَكَانَ هَذَا ٱلْأَمْرُ مُخْفًى عَنْهُمْ، وَلَمْ يَعْلَمُوا مَا قِيلَ.

तैनेईं ए गल न सेमझ़ी बटी ते यीशुएरी एस गल्लरो मतलब तैन करां छ़प्पोरो राव।

٣٥ 35 وَلَمَّا ٱقْتَرَبَ مِنْ أَرِيحَا كَانَ أَعْمَى جَالِسًا علَى ٱلطَّرِيقِ يَسْتَعْطِي.

ते एरू भोवं कि ज़ैखन तैना यरीहो नगरेरे नेड़े पुज़्ज़े त अक कानो मैन्हु बत्तारे ड्लेखी बिशोरो भीख मगतो थियो।

٣٦ 36 فَلَمَّا سَمِعَ ٱلْجَمْعَ مُجْتَازًا سَأَلَ: «مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ هَذَا؟».

ज़ैखन तैनी हछे मैन्हु केरि छ़ैड़ शुनी त तै पुच्छ़ने लगो, “ए कोलहेरी शौर लोरी भोने?”

٣٧ 37 فَأَخْبَرُوهُ أَنَّ يَسُوعَ ٱلنَّاصِرِيَّ مُجْتَازٌ.

लोकेईं तैस ज़ोवं, “यीशु नासरी कोस्कोई च़लरोए।”

٣٨ 38 فَصَرَخَ قَائِلًا: «يَا يَسُوعُ ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!».

तै चिन्डां मैरतां ज़ोने लगो, “हे यीशु नासरी दाऊदेरा मट्ठां मीं पुड़ दया केर।”

٣٩ 39 فَٱنْتَهَرَهُ ٱلْمُتَقَدِّمُونَ لِيَسْكُتَ، أَمَّا هُوَ فَصَرَخَ أَكْثَرَ كَثِيرًا: «يَا ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!».

यीशुए सेइं साथी च़लने बाले लोक तैस काने मैन्हु झ़िड़कने ते ज़ोने लग्गे, च़ुप रा, पन तै मना जादे ज़ोरे-ज़ोरे चिन्डां मैरतां ज़ोने लगो, “हे यीशु नासरी दाऊदेरे मट्ठा मीं पुड़ दया केर।”

٤٠ 40 فَوَقَفَ يَسُوعُ وَأَمَرَ أَنْ يُقَدَّمَ إِلَيْهِ. وَلَمَّا ٱقْتَرَبَ سَأَلَهُ

यीशु खेड़ोव ते हुक्म दित्तो, एस मीं कां आनां ज़ैखन तै तैस कां अव त यीशुए तैस पुच़्छ़ू।

٤١ 41 قَائِلًا: «مَاذَا تُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ بِكَ؟». فَقَالَ: «يَاسَيِّدُ، أَنْ أُبْصِرَ!».

ज़ो, “अवं तेरे लेइ कुन केरि?” तैनी काने मैने ज़ोवं, “हे प्रभु अवं चाताईं कि अपनि एछ़्छ़ेईं सेइं लेई बेटि।”

٤٢ 42 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَبْصِرْ. إِيمَانُكَ قَدْ شَفَاكَ».

यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “बेज्झ़ोईं गा तेरे विश्वासे तू बज़्झ़ावरिस।”

٤٣ 43 وَفِي ٱلْحَالِ أَبْصَرَ، وَتَبِعَهُ وَهُوَ يُمَجِّدُ ٱللهَ. وَجَمِيعُ ٱلشَّعْبِ إِذْ رَأَوْا سَبَّحُوا ٱللهَ.

तै तैखने बेज़्झ़ोव ते लहने लगो ते परमेशरेरी तारीफ़ केरतो यीशु पत्ती च़लो जेव। एन हेरतां सब लोक परमेशरेरी तारीफ़ केरने लगे।

Jesus Blesses the Little Children