لُوقا 11
| وَإِذْ كَانَ يُصَلِّي فِي مَوْضِعٍ، لَمَّا فَرَغَ، قَالَ وَاحِدٌ مِنْ تَلَامِيذِهِ: «يَارَبُّ، عَلِّمْنَا أَنْ نُصَلِّيَ كَمَا عَلَّمَ يُوحَنَّا أَيْضًا تَلَامِيذَهُ». | ١ 1 |
ଅନନ୍ତରଂ ସ କସ୍ମିଂଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ଥାନେ ପ୍ରାର୍ଥଯତ ତତ୍ସମାପ୍ତୌ ସତ୍ୟାଂ ତସ୍ୟୈକଃ ଶିଷ୍ୟସ୍ତଂ ଜଗାଦ ହେ ପ୍ରଭୋ ଯୋହନ୍ ଯଥା ସ୍ୱଶିଷ୍ୟାନ୍ ପ୍ରାର୍ଥଯିତୁମ୍ ଉପଦିଷ୍ଟୱାନ୍ ତଥା ଭୱାନପ୍ୟସ୍ମାନ୍ ଉପଦିଶତୁ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «مَتَى صَلَّيْتُمْ فَقُولُوا: أَبَانَا ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ، لِيَتَقَدَّسِ ٱسْمُكَ، لِيَأْتِ مَلَكُوتُكَ، لِتَكُنْ مَشِيئَتُكَ كَمَا فِي ٱلسَّمَاءِ كَذَلِكَ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ٢ 2 |
ତସ୍ମାତ୍ ସ କଥଯାମାସ, ପ୍ରାର୍ଥନକାଲେ ଯୂଯମ୍ ଇତ୍ଥଂ କଥଯଧ୍ୱଂ, ହେ ଅସ୍ମାକଂ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥପିତସ୍ତୱ ନାମ ପୂଜ୍ୟଂ ଭୱତୁ; ତୱ ରାଜତ୍ୱଂ ଭୱତୁ; ସ୍ୱର୍ଗେ ଯଥା ତଥା ପୃଥିୱ୍ୟାମପି ତୱେଚ୍ଛଯା ସର୍ୱ୍ୱଂ ଭୱତୁ|
| خُبْزَنَا كَفَافَنَا أَعْطِنَا كُلَّ يَوْمٍ، | ٣ 3 |
ପ୍ରତ୍ୟହମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପ୍ରଯୋଜନୀଯଂ ଭୋଜ୍ୟଂ ଦେହି|
| وَٱغْفِرْ لَنَا خَطَايَانَا لِأَنَّنَا نَحْنُ أَيْضًا نَغْفِرُ لِكُلِّ مَنْ يُذْنِبُ إِلَيْنَا، وَلَا تُدْخِلْنَا فِي تَجْرِبَةٍ لَكِنْ نَجِّنَا مِنَ ٱلشِّرِّيرِ». | ٤ 4 |
ଯଥା ୱଯଂ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଅପରାଧିନଃ କ୍ଷମାମହେ ତଥା ତ୍ୱମପି ପାପାନ୍ୟସ୍ମାକଂ କ୍ଷମସ୍ୱ| ଅସ୍ମାନ୍ ପରୀକ୍ଷାଂ ମାନଯ କିନ୍ତୁ ପାପାତ୍ମନୋ ରକ୍ଷ|
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «مَنْ مِنْكُمْ يَكُونُ لَهُ صَدِيقٌ، وَيَمْضِي إِلَيْهِ نِصْفَ ٱللَّيْلِ، وَيَقُولُ لَهُ يَا صَدِيقُ، أَقْرِضْنِي ثَلَاثَةَ أَرْغِفَةٍ، | ٥ 5 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସୋପରମପି କଥିତୱାନ୍ ଯଦି ଯୁଷ୍ମାକଂ କସ୍ୟଚିଦ୍ ବନ୍ଧୁସ୍ତିଷ୍ଠତି ନିଶୀଥେ ଚ ତସ୍ୟ ସମୀପଂ ସ ଗତ୍ୱା ୱଦତି,
| لِأَنَّ صَدِيقًا لِي جَاءَنِي مِنْ سَفَرٍ، وَلَيْسَ لِي مَا أُقَدِّمُ لَهُ. | ٦ 6 |
ହେ ବନ୍ଧୋ ପଥିକ ଏକୋ ବନ୍ଧୁ ର୍ମମ ନିୱେଶନମ୍ ଆଯାତଃ କିନ୍ତୁ ତସ୍ୟାତିଥ୍ୟଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ମମାନ୍ତିକେ କିମପି ନାସ୍ତି, ଅତଏୱ ପୂପତ୍ରଯଂ ମହ୍ୟମ୍ ଋଣଂ ଦେହି;
| فَيُجِيبَ ذَلِكَ مِنْ دَاخِلٍ وَيَقُولَ: لَا تُزْعِجْنِي! اَلْبَابُ مُغْلَقٌ ٱلْآنَ، وَأَوْلَادِي مَعِي فِي ٱلْفِرَاشِ. لَا أَقْدِرُ أَنْ أَقُومَ وَأُعْطِيَكَ. | ٧ 7 |
ତଦା ସ ଯଦି ଗୃହମଧ୍ୟାତ୍ ପ୍ରତିୱଦତି ମାଂ ମା କ୍ଲିଶାନ, ଇଦାନୀଂ ଦ୍ୱାରଂ ରୁଦ୍ଧଂ ଶଯନେ ମଯା ସହ ବାଲକାଶ୍ଚ ତିଷ୍ଠନ୍ତି ତୁଭ୍ୟଂ ଦାତୁମ୍ ଉତ୍ଥାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋମି,
| أَقُولُ لَكُمْ: وَإِنْ كَانَ لَا يَقُومُ وَيُعْطِيهِ لِكَوْنِهِ صَدِيقَهُ، فَإِنَّهُ مِنْ أَجْلِ لَجَاجَتِهِ يَقُومُ وَيُعْطِيهِ قَدْرَ مَا يَحْتَاجُ. | ٨ 8 |
ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି, ସ ଯଦି ମିତ୍ରତଯା ତସ୍ମୈ କିମପି ଦାତୁଂ ନୋତ୍ତିଷ୍ଠତି ତଥାପି ୱାରଂ ୱାରଂ ପ୍ରାର୍ଥନାତ ଉତ୍ଥାପିତଃ ସନ୍ ଯସ୍ମିନ୍ ତସ୍ୟ ପ୍ରଯୋଜନଂ ତଦେୱ ଦାସ୍ୟତି|
| وَأَنَا أَقُولُ لَكُمُ: ٱسْأَلُوا تُعْطَوْا، اُطْلُبُوا تَجِدُوا، اِقْرَعُوا يُفْتَحْ لَكُمْ. | ٩ 9 |
ଅତଃ କାରଣାତ୍ କଥଯାମି, ଯାଚଧ୍ୱଂ ତତୋ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟଂ ଦାସ୍ୟତେ, ମୃଗଯଧ୍ୱଂ ତତ ଉଦ୍ଦେଶଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟଥ, ଦ୍ୱାରମ୍ ଆହତ ତତୋ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟଂ ଦ୍ୱାରଂ ମୋକ୍ଷ୍ୟତେ|
| لِأَنَّ كُلَّ مَنْ يَسْأَلُ يَأْخُذُ، وَمَنْ يَطْلُبُ يَجِدُ، وَمَنْ يَقْرَعُ يُفْتَحُ لَهُ. | ١٠ 10 |
ଯୋ ଯାଚତେ ସ ପ୍ରାପ୍ନୋତି, ଯୋ ମୃଗଯତେ ସ ଏୱୋଦ୍ଦେଶଂ ପ୍ରାପ୍ନୋତି, ଯୋ ଦ୍ୱାରମ୍ ଆହନ୍ତି ତଦର୍ଥଂ ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚ୍ୟତେ|
| فَمَنْ مِنْكُمْ، وَهُوَ أَبٌ، يَسْأَلُهُ ٱبْنُهُ خُبْزًا، أَفَيُعْطِيهِ حَجَرًا؟ أَوْ سَمَكَةً، أَفَيُعْطِيهِ حَيَّةً بَدَلَ ٱلسَّمَكَةِ؟ | ١١ 11 |
ପୁତ୍ରେଣ ପୂପେ ଯାଚିତେ ତସ୍ମୈ ପାଷାଣଂ ଦଦାତି ୱା ମତ୍ସ୍ୟେ ଯାଚିତେ ତସ୍ମୈ ସର୍ପଂ ଦଦାତି
| أَوْ إِذَا سَأَلَهُ بَيْضَةً، أَفَيُعْطِيهِ عَقْرَبًا؟ | ١٢ 12 |
ୱା ଅଣ୍ଡେ ଯାଚିତେ ତସ୍ମୈ ୱୃଶ୍ଚିକଂ ଦଦାତି ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ କ ଏତାଦୃଶଃ ପିତାସ୍ତେ?
| فَإِنْ كُنْتُمْ وَأَنْتُمْ أَشْرَارٌ تَعْرِفُونَ أَنْ تُعْطُوا أَوْلَادَكُمْ عَطَايَا جَيِّدَةً، فَكَمْ بِٱلْحَرِيِّ ٱلْآبُ ٱلَّذِي مِنَ ٱلسَّمَاءِ، يُعْطِي ٱلرُّوحَ ٱلْقُدُسَ لِلَّذِينَ يَسْأَلُونَهُ؟». | ١٣ 13 |
ତସ୍ମାଦେୱ ଯୂଯମଭଦ୍ରା ଅପି ଯଦି ସ୍ୱସ୍ୱବାଲକେଭ୍ୟ ଉତ୍ତମାନି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଦାତୁଂ ଜାନୀଥ ତର୍ହ୍ୟସ୍ମାକଂ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥଃ ପିତା ନିଜଯାଚକେଭ୍ୟଃ କିଂ ପୱିତ୍ରମ୍ ଆତ୍ମାନଂ ନ ଦାସ୍ୟତି?
| وَكَانَ يُخْرِجُ شَيْطَانًا، وَكَانَ ذَلِكَ أَخْرَسَ. فَلَمَّا أُخْرِجَ ٱلشَّيْطَانُ تَكَلَّمَ ٱلْأَخْرَسُ، فَتَعَجَّبَ ٱلْجُمُوعُ. | ١٤ 14 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁନା କସ୍ମାଚ୍ଚିଦ୍ ଏକସ୍ମିନ୍ ମୂକଭୂତେ ତ୍ୟାଜିତେ ସତି ସ ଭୂତତ୍ୟକ୍ତୋ ମାନୁଷୋ ୱାକ୍ୟଂ ୱକ୍ତୁମ୍ ଆରେଭେ; ତତୋ ଲୋକାଃ ସକଲା ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମେନିରେ|
| وَأَمَّا قَوْمٌ مِنْهُمْ فَقَالُوا: «بِبَعْلَزَبُولَ رَئِيسِ ٱلشَّيَاطِينِ يُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ». | ١٥ 15 |
କିନ୍ତୁ ତେଷାଂ କେଚିଦୂଚୁ ର୍ଜନୋଯଂ ବାଲସିବୂବା ଅର୍ଥାଦ୍ ଭୂତରାଜେନ ଭୂତାନ୍ ତ୍ୟାଜଯତି|
| وَآخَرُونَ طَلَبُوا مِنْهُ آيَةً مِنَ ٱلسَّمَاءِ يُجَرِّبُونَهُ. | ١٦ 16 |
ତଂ ପରୀକ୍ଷିତୁଂ କେଚିଦ୍ ଆକାଶୀଯମ୍ ଏକଂ ଚିହ୍ନଂ ଦର୍ଶଯିତୁଂ ତଂ ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରିରେ|
| فَعَلِمَ أَفْكَارَهُمْ، وَقَالَ لَهُمْ: «كُلُّ مَمْلَكَةٍ مُنْقَسِمَةٍ عَلَى ذَاتِهَا تَخْرَبُ، وَبَيْتٍ مُنْقَسِمٍ عَلَى بَيْتٍ يَسْقُطُ. | ١٧ 17 |
ତଦା ସ ତେଷାଂ ମନଃକଲ୍ପନାଂ ଜ୍ଞାତ୍ୱା କଥଯାମାସ, କସ୍ୟଚିଦ୍ ରାଜ୍ୟସ୍ୟ ଲୋକା ଯଦି ପରସ୍ପରଂ ୱିରୁନ୍ଧନ୍ତି ତର୍ହି ତଦ୍ ରାଜ୍ୟମ୍ ନଶ୍ୟତି; କେଚିଦ୍ ଗୃହସ୍ଥା ଯଦି ପରସ୍ପରଂ ୱିରୁନ୍ଧନ୍ତି ତର୍ହି ତେପି ନଶ୍ୟନ୍ତି|
| فَإِنْ كَانَ ٱلشَّيْطَانُ أَيْضًا يَنْقَسِمُ عَلَى ذَاتِهِ، فَكَيْفَ تَثْبُتُ مَمْلَكَتُهُ؟ لِأَنَّكُمْ تَقُولُونَ: إِنِّي بِبَعْلَزَبُولَ أُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ. | ١٨ 18 |
ତଥୈୱ ଶୈତାନପି ସ୍ୱଲୋକାନ୍ ଯଦି ୱିରୁଣଦ୍ଧି ତଦା ତସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ କଥଂ ସ୍ଥାସ୍ୟତି? ବାଲସିବୂବାହଂ ଭୂତାନ୍ ତ୍ୟାଜଯାମି ଯୂଯମିତି ୱଦଥ|
| فَإِنْ كُنْتُ أَنَا بِبَعْلَزَبُولَ أُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ، فَأَبْنَاؤُكُمْ بِمَنْ يُخْرِجُونَ؟ لِذَلِكَ هُمْ يَكُونُونَ قُضَاتَكُمْ! | ١٩ 19 |
ଯଦ୍ୟହଂ ବାଲସିବୂବା ଭୂତାନ୍ ତ୍ୟାଜଯାମି ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାକଂ ସନ୍ତାନାଃ କେନ ତ୍ୟାଜଯନ୍ତି? ତସ୍ମାତ୍ ତଏୱ କଥାଯା ଏତସ୍ୟା ୱିଚାରଯିତାରୋ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି|
| وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُ بِأَصْبِعِ ٱللهِ أُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ، فَقَدْ أَقْبَلَ عَلَيْكُمْ مَلَكُوتُ ٱللهِ. | ٢٠ 20 |
କିନ୍ତୁ ଯଦ୍ୟହମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପରାକ୍ରମେଣ ଭୂତାନ୍ ତ୍ୟାଜଯାମି ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟମୱଶ୍ୟମ୍ ଉପତିଷ୍ଠତି|
| حِينَمَا يَحْفَظُ ٱلْقَوِيُّ دَارَهُ مُتَسَلِّحًا،تَكُونُ أَمْوَالُهُ فِي أَمَانٍ. | ٢١ 21 |
ବଲୱାନ୍ ପୁମାନ୍ ସୁସଜ୍ଜମାନୋ ଯତିକାଲଂ ନିଜାଟ୍ଟାଲିକାଂ ରକ୍ଷତି ତତିକାଲଂ ତସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟଂ ନିରୁପଦ୍ରୱଂ ତିଷ୍ଠତି|
| وَلَكِنْ مَتَى جَاءَ مَنْ هُوَ أَقْوَى مِنْهُ فَإِنَّهُ يَغْلِبُهُ، وَيَنْزِعُ سِلَاحَهُ ٱلْكَامِلَ ٱلَّذِي ٱتَّكَلَ عَلَيْهِ، وَيُوَزِّعُ غَنَائِمَهُ. | ٢٢ 22 |
କିନ୍ତୁ ତସ୍ମାଦ୍ ଅଧିକବଲଃ କଶ୍ଚିଦାଗତ୍ୟ ଯଦି ତଂ ଜଯତି ତର୍ହି ଯେଷୁ ଶସ୍ତ୍ରାସ୍ତ୍ରେଷୁ ତସ୍ୟ ୱିଶ୍ୱାସ ଆସୀତ୍ ତାନି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ହୃତ୍ୱା ତସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଗୃହ୍ଲାତି|
| مَنْ لَيْسَ مَعِي فَهُوَ عَلَيَّ، وَمَنْ لَا يَجْمَعُ مَعِي فَهُوَ يُفَرِّقُ. | ٢٣ 23 |
ଅତଃ କାରଣାଦ୍ ଯୋ ମମ ସପକ୍ଷୋ ନ ସ ୱିପକ୍ଷଃ, ଯୋ ମଯା ସହ ନ ସଂଗୃହ୍ଲାତି ସ ୱିକିରତି|
| مَتَى خَرَجَ ٱلرُّوحُ ٱلنَّجِسُ مِنَ ٱلْإِنْسَانِ، يَجْتَازُ فِي أَمَاكِنَ لَيْسَ فِيهَا مَاءٌ يَطْلُبُ رَاحَةً، وَإِذْ لَا يَجِدُ يَقُولُ: أَرْجِعُ إِلَى بَيْتِي ٱلَّذِي خَرَجْتُ مِنْهُ. | ٢٤ 24 |
ଅପରଞ୍ଚ ଅମେଧ୍ୟଭୂତୋ ମାନୁଷସ୍ୟାନ୍ତର୍ନିର୍ଗତ୍ୟ ଶୁଷ୍କସ୍ଥାନେ ଭ୍ରାନ୍ତ୍ୱା ୱିଶ୍ରାମଂ ମୃଗଯତେ କିନ୍ତୁ ନ ପ୍ରାପ୍ୟ ୱଦତି ମମ ଯସ୍ମାଦ୍ ଗୃହାଦ୍ ଆଗତୋହଂ ପୁନସ୍ତଦ୍ ଗୃହଂ ପରାୱୃତ୍ୟ ଯାମି|
| فَيَأْتِي وَيَجِدُهُ مَكْنُوسًا مُزَيَّنًا. | ٢٥ 25 |
ତତୋ ଗତ୍ୱା ତଦ୍ ଗୃହଂ ମାର୍ଜିତଂ ଶୋଭିତଞ୍ଚ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା
| ثُمَّ يَذْهَبُ وَيَأْخُذُ سَبْعَةَ أَرْوَاحٍ أُخَرَ أَشَرَّ مِنْهُ، فَتَدْخُلُ وَتَسْكُنُ هُنَاكَ، فَتَصِيرُ أَوَاخِرُ ذَلِكَ ٱلْإِنْسَانِ أَشَرَّ مِنْ أَوَائِلِهِ!». | ٢٦ 26 |
ତତ୍କ୍ଷଣମ୍ ଅପଗତ୍ୟ ସ୍ୱସ୍ମାଦପି ଦୁର୍ମ୍ମତୀନ୍ ଅପରାନ୍ ସପ୍ତଭୂତାନ୍ ସହାନଯତି ତେ ଚ ତଦ୍ଗୃହଂ ପୱିଶ୍ୟ ନିୱସନ୍ତି| ତସ୍ମାତ୍ ତସ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟସ୍ୟ ପ୍ରଥମଦଶାତଃ ଶେଷଦଶା ଦୁଃଖତରା ଭୱତି|
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ بِهَذَا، رَفَعَتِ ٱمْرَأَةٌ صَوْتَهَا مِنَ ٱلْجَمْعِ وَقَالَتْ لَهُ: «طُوبَى لِلْبَطْنِ ٱلَّذِي حَمَلَكَ وَٱلثَّدْيَيْنِ ٱللَّذَيْنِ رَضِعْتَهُمَا». | ٢٧ 27 |
ଅସ୍ୟାଃ କଥାଯାଃ କଥନକାଲେ ଜନତାମଧ୍ୟସ୍ଥା କାଚିନ୍ନାରୀ ତମୁଚ୍ଚୈଃସ୍ୱରଂ ପ୍ରୋୱାଚ, ଯା ଯୋଷିତ୍ ତ୍ୱାଂ ଗର୍ବ୍ଭେଽଧାରଯତ୍ ସ୍ତନ୍ୟମପାଯଯଚ୍ଚ ସୈୱ ଧନ୍ୟା|
| أَمَّا هُوَ فَقَالَ: «بَلْ طُوبَى لِلَّذِينَ يَسْمَعُونَ كَلَامَ ٱللهِ وَيَحْفَظُونَهُ». | ٢٨ 28 |
କିନ୍ତୁ ସୋକଥଯତ୍ ଯେ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତଦନୁରୂପମ୍ ଆଚରନ୍ତି ତଏୱ ଧନ୍ୟାଃ|
| وَفِيمَا كَانَ ٱلْجُمُوعُ مُزْدَحِمِينَ، ٱبْتَدَأَ يَقُولُ: «هَذَا ٱلْجِيلُ شِرِّيرٌ. يَطْلُبُ آيَةً، وَلَا تُعْطَى لَهُ آيَةٌ إِلَّا آيَةُ يُونَانَ ٱلنَّبِيِّ. | ٢٩ 29 |
ତତଃ ପରଂ ତସ୍ୟାନ୍ତିକେ ବହୁଲୋକାନାଂ ସମାଗମେ ଜାତେ ସ ୱକ୍ତୁମାରେଭେ, ଆଧୁନିକା ଦୁଷ୍ଟଲୋକାଶ୍ଚିହ୍ନଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁମିଚ୍ଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଯୂନସ୍ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଶ୍ଚିହ୍ନଂ ୱିନାନ୍ୟତ୍ କିଞ୍ଚିଚ୍ଚିହ୍ନଂ ତାନ୍ ନ ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟତେ|
| لِأَنَّهُ كَمَا كَانَ يُونَانُ آيَةً لِأَهْلِ نِينَوَى، كَذَلِكَ يَكُونُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ أَيْضًا لِهَذَا ٱلْجِيلِ. | ٣٠ 30 |
ଯୂନସ୍ ତୁ ଯଥା ନୀନିୱୀଯଲୋକାନାଂ ସମୀପେ ଚିହ୍ନରୂପୋଭୱତ୍ ତଥା ୱିଦ୍ୟମାନଲୋକାନାମ୍ ଏଷାଂ ସମୀପେ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରୋପି ଚିହ୍ନରୂପୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| مَلِكَةُ ٱلتَّيْمَنِ سَتَقُومُ فِي ٱلدِّينِ مَعَ رِجَالِ هَذَا ٱلْجِيلِ وَتَدِينُهُمْ، لِأَنَّهَا أَتَتْ مِنْ أَقَاصِي ٱلْأَرْضِ لِتَسْمَعَ حِكْمَةَ سُلَيْمَانَ، وَهُوَذَا أَعْظَمُ مِنْ سُلَيْمَانَ هَهُنَا! | ٣١ 31 |
ୱିଚାରସମଯେ ଇଦାନୀନ୍ତନଲୋକାନାଂ ପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟେନ ଦକ୍ଷିଣଦେଶୀଯା ରାଜ୍ଞୀ ପ୍ରୋତ୍ଥାଯ ତାନ୍ ଦୋଷିଣଃ କରିଷ୍ୟତି, ଯତଃ ସା ରାଜ୍ଞୀ ସୁଲେମାନ ଉପଦେଶକଥାଂ ଶ୍ରୋତୁଂ ପୃଥିୱ୍ୟାଃ ସୀମାତ ଆଗଚ୍ଛତ୍ କିନ୍ତୁ ପଶ୍ୟତ ସୁଲେମାନୋପି ଗୁରୁତର ଏକୋ ଜନୋଽସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେ ୱିଦ୍ୟତେ|
| رِجَالُ نِينَوَى سَيَقُومُونَ فِي ٱلدِّينِ مَعَ هَذَا ٱلْجِيلِ وَيَدِينُونَهُ، لِأَنَّهُمْ تَابُوا بِمُنَادَاةِ يُونَانَ، وَهُوَذَا أَعْظَمُ مِنْ يُونَانَ هَهُنَا! | ٣٢ 32 |
ଅପରଞ୍ଚ ୱିଚାରସମଯେ ନୀନିୱୀଯଲୋକା ଅପି ୱର୍ତ୍ତମାନକାଲିକାନାଂ ଲୋକାନାଂ ୱୈପରୀତ୍ୟେନ ପ୍ରୋତ୍ଥାଯ ତାନ୍ ଦୋଷିଣଃ କରିଷ୍ୟନ୍ତି, ଯତୋ ହେତୋସ୍ତେ ଯୂନସୋ ୱାକ୍ୟାତ୍ ଚିତ୍ତାନି ପରିୱର୍ତ୍ତଯାମାସୁଃ କିନ୍ତୁ ପଶ୍ୟତ ଯୂନସୋତିଗୁରୁତର ଏକୋ ଜନୋଽସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେ ୱିଦ୍ୟତେ|
| «لَيْسَ أَحَدٌ يُوقِدُ سِرَاجًا وَيَضَعُهُ فِي خِفْيَةٍ، وَلَا تَحْتَ ٱلْمِكْيَالِ، بَلْ عَلَى ٱلْمَنَارَةِ، لِكَيْ يَنْظُرَ ٱلدَّاخِلُونَ ٱلنُّورَ. | ٣٣ 33 |
ପ୍ରଦୀପଂ ପ୍ରଜ୍ୱାଲ୍ୟ ଦ୍ରୋଣସ୍ୟାଧଃ କୁତ୍ରାପି ଗୁପ୍ତସ୍ଥାନେ ୱା କୋପି ନ ସ୍ଥାପଯତି କିନ୍ତୁ ଗୃହପ୍ରୱେଶିଭ୍ୟୋ ଦୀପ୍ତିଂ ଦାତଂ ଦୀପାଧାରୋପର୍ୟ୍ୟେୱ ସ୍ଥାପଯତି|
| سِرَاجُ ٱلْجَسَدِ هُوَ ٱلْعَيْنُ، فَمَتَى كَانَتْ عَيْنُكَ بَسِيطَةً فَجَسَدُكَ كُلُّهُ يَكُونُ نَيِّرًا، وَمَتَى كَانَتْ شِرِّيرَةً فَجَسَدُكَ يَكُونُ مُظْلِمًا. | ٣٤ 34 |
ଦେହସ୍ୟ ପ୍ରଦୀପଶ୍ଚକ୍ଷୁସ୍ତସ୍ମାଦେୱ ଚକ୍ଷୁ ର୍ୟଦି ପ୍ରସନ୍ନଂ ଭୱତି ତର୍ହି ତୱ ସର୍ୱ୍ୱଶରୀରଂ ଦୀପ୍ତିମଦ୍ ଭୱିଷ୍ୟତି କିନ୍ତୁ ଚକ୍ଷୁ ର୍ୟଦି ମଲୀମସଂ ତିଷ୍ଠତି ତର୍ହି ସର୍ୱ୍ୱଶରୀରଂ ସାନ୍ଧକାରଂ ସ୍ଥାସ୍ୟତି|
| اُنْظُرْ إِذًا لِئَلَّا يَكُونَ ٱلنُّورُ ٱلَّذِي فِيكَ ظُلْمَةً. | ٣٥ 35 |
ଅସ୍ମାତ୍ କାରଣାତ୍ ତୱାନ୍ତଃସ୍ଥଂ ଜ୍ୟୋତି ର୍ୟଥାନ୍ଧକାରମଯଂ ନ ଭୱତି ତଦର୍ଥେ ସାୱଧାନୋ ଭୱ|
| فَإِنْ كَانَ جَسَدُكَ كُلُّهُ نَيِّرًا لَيْسَ فِيهِ جُزْءٌ مُظْلِمٌ، يَكُونُ نَيِّرًا كُلُّهُ، كَمَا حِينَمَا يُضِيءُ لَكَ ٱلسِّرَاجُ بِلَمَعَانِهِ». | ٣٦ 36 |
ଯତଃ ଶରୀରସ୍ୟ କୁତ୍ରାପ୍ୟଂଶେ ସାନ୍ଧକାରେ ନ ଜାତେ ସର୍ୱ୍ୱଂ ଯଦି ଦୀପ୍ତିମତ୍ ତିଷ୍ଠତି ତର୍ହି ତୁଭ୍ୟଂ ଦୀପ୍ତିଦାଯିପ୍ରୋଜ୍ଜ୍ୱଲନ୍ ପ୍ରଦୀପ ଇୱ ତୱ ସୱର୍ୱଶରୀରଂ ଦୀପ୍ତିମଦ୍ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ سَأَلَهُ فَرِّيسِيٌّ أَنْ يَتَغَدَّى عِنْدَهُ، فَدَخَلَ وَاتَّكَأَ. | ٣٧ 37 |
ଏତତ୍କଥାଯାଃ କଥନକାଲେ ଫିରୁଶ୍ୟେକୋ ଭେଜନାଯ ତଂ ନିମନ୍ତ୍ରଯାମାସ, ତତଃ ସ ଗତ୍ୱା ଭୋକ୍ତୁମ୍ ଉପୱିୱେଶ|
| وَأَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّ فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ تَعَجَّبَ أَنَّهُ لَمْ يَغْتَسِلْ أَوَّلًا قَبْلَ ٱلْغَدَاءِ. | ٣٨ 38 |
କିନ୍ତୁ ଭୋଜନାତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ନାମାଙ୍କ୍ଷୀତ୍ ଏତଦ୍ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ସ ଫିରୁଶ୍ୟାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମେନେ|
| فَقَالَ لَهُ ٱلرَّبُّ: «أَنْتُمُ ٱلْآنَ أَيُّهَا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ تُنَقُّونَ خَارِجَ ٱلْكَأْسِ وَٱلْقَصْعَةِ، وَأَمَّا بَاطِنُكُمْ فَمَمْلُوءٌ ٱخْتِطَافًا وَخُبْثًا. | ٣٩ 39 |
ତଦା ପ୍ରଭୁସ୍ତଂ ପ୍ରୋୱାଚ ଯୂଯଂ ଫିରୂଶିଲୋକାଃ ପାନପାତ୍ରାଣାଂ ଭୋଜନପାତ୍ରାଣାଞ୍ଚ ବହିଃ ପରିଷ୍କୁରୁଥ କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମାକମନ୍ତ ର୍ଦୌରାତ୍ମ୍ୟୈ ର୍ଦୁଷ୍କ୍ରିଯାଭିଶ୍ଚ ପରିପୂର୍ଣଂ ତିଷ୍ଠତି|
| يَا أَغْبِيَاءُ، أَلَيْسَ ٱلَّذِي صَنَعَ ٱلْخَارِجَ صَنَعَ ٱلدَّاخِلَ أَيْضًا؟ | ٤٠ 40 |
ହେ ସର୍ୱ୍ୱେ ନିର୍ବୋଧା ଯୋ ବହିଃ ସସର୍ଜ ସ ଏୱ କିମନ୍ତ ର୍ନ ସସର୍ଜ?
| بَلْ أَعْطُوا مَا عِنْدَكُمْ صَدَقَةً، فَهُوَذَا كُلُّ شَيْءٍ يَكُونُ نَقِيًّا لَكُمْ. | ٤١ 41 |
ତତ ଏୱ ଯୁଷ୍ମାଭିରନ୍ତଃକରଣଂ (ଈଶ୍ୱରାଯ) ନିୱେଦ୍ୟତାଂ ତସ୍ମିନ୍ କୃତେ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଶୁଚିତାଂ ଯାସ୍ୟନ୍ତି|
| وَلَكِنْ وَيْلٌ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ! لِأَنَّكُمْ تُعَشِّرُونَ ٱلنَّعْنَعَ وَٱلسَّذَابَ وَكُلَّ بَقْلٍ، وَتَتَجَاوَزُونَ عَنِ ٱلْحَقِّ وَمَحَبَّةِ ٱللهِ. كَانَ يَنْبَغِي أَنْ تَعْمَلُوا هَذِهِ وَلَا تَتْرُكُوا تِلْكَ. | ٤٢ 42 |
କିନ୍ତୁ ହନ୍ତ ଫିରୂଶିଗଣା ଯୂଯଂ ନ୍ୟାଯମ୍ ଈଶ୍ୱରେ ପ୍ରେମ ଚ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ପୋଦିନାଯା ଅରୁଦାଦୀନାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ଶାକାନାଞ୍ଚ ଦଶମାଂଶାନ୍ ଦତ୍ଥ କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମଂ ପାଲଯିତ୍ୱା ଶେଷସ୍ୟାଲଙ୍ଘନଂ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଉଚିତମାସୀତ୍|
| وَيْلٌ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ! لِأَنَّكُمْ تُحِبُّونَ ٱلْمَجْلِسَ ٱلْأَوَّلَ فِي ٱلْمَجَامِعِ، وَٱلتَّحِيَّاتِ فِي ٱلْأَسْوَاقِ. | ٤٣ 43 |
ହା ହା ଫିରୂଶିନୋ ଯୂଯଂ ଭଜନଗେହେ ପ୍ରୋଚ୍ଚାସନେ ଆପଣେଷୁ ଚ ନମସ୍କାରେଷୁ ପ୍ରୀଯଧ୍ୱେ|
| وَيْلٌ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلْكَتَبَةُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ ٱلْمُرَاؤُونَ! لِأَنَّكُمْ مِثْلُ ٱلْقُبُورِ ٱلْمُخْتَفِيَةِ، وَٱلَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَيْهَا لَا يَعْلَمُونَ!». | ٤٤ 44 |
ୱତ କପଟିନୋଽଧ୍ୟାପକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ଲୋକାଯତ୍ ଶ୍ମଶାନମ୍ ଅନୁପଲଭ୍ୟ ତଦୁପରି ଗଚ୍ଛନ୍ତି ଯୂଯମ୍ ତାଦୃଗପ୍ରକାଶିତଶ୍ମଶାନୱାଦ୍ ଭୱଥ|
| فَأجَابَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلنَّامُوسِيِّينَ وَقالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، حِينَ تَقُولُ هَذَا تَشْتُمُنَا نَحْنُ أَيْضًا!». | ٤٥ 45 |
ତଦାନୀଂ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକାନାମ୍ ଏକା ଯୀଶୁମୱଦତ୍, ହେ ଉପଦେଶକ ୱାକ୍ୟେନେଦୃଶେନାସ୍ମାସ୍ୱପି ଦୋଷମ୍ ଆରୋପଯସି|
| فَقَالَ: «وَوَيْلٌ لَكُمْ أَنْتُمْ أَيُّهَا ٱلنَّامُوسِيُّونَ! لِأَنَّكُمْ تُحَمِّلُونَ ٱلنَّاسَ أَحْمَالًا عَسِرَةَ ٱلْحَمْلِ وَأَنْتُمْ لَا تَمَسُّونَ ٱلْأَحْمَالَ بِإِحْدَى أَصَابِعِكُمْ. | ٤٦ 46 |
ତତଃ ସ ଉୱାଚ, ହା ହା ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକା ଯୂଯମ୍ ମାନୁଷାଣାମ୍ ଉପରି ଦୁଃସହ୍ୟାନ୍ ଭାରାନ୍ ନ୍ୟସ୍ୟଥ କିନ୍ତୁ ସ୍ୱଯମ୍ ଏକାଙ୍ଗୁଲ୍ୟାପି ତାନ୍ ଭାରାନ୍ ନ ସ୍ପୃଶଥ|
| وَيْلٌ لَكُمْ! لِأَنَّكُمْ تَبْنُونَ قُبُورَ ٱلْأَنْبِيَاءِ، وَآبَاؤُكُمْ قَتَلُوهُمْ. | ٤٧ 47 |
ହନ୍ତ ଯୁଷ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷା ଯାନ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନୋଽୱଧିଷୁସ୍ତେଷାଂ ଶ୍ମଶାନାନି ଯୂଯଂ ନିର୍ମ୍ମାଥ|
| إِذًا تَشْهَدُونَ وَتَرْضَوْنَ بِأَعْمَالِ آبَائِكُمْ، لِأَنَّهُمْ هُمْ قَتَلُوهُمْ وَأَنْتُمْ تَبْنُونَ قُبُورَهُمْ. | ٤٨ 48 |
ତେନୈୱ ଯୂଯଂ ସ୍ୱପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଣାଂ କର୍ମ୍ମାଣି ସଂମନ୍ୟଧ୍ୱେ ତଦେୱ ସପ୍ରମାଣଂ କୁରୁଥ ଚ, ଯତସ୍ତେ ତାନୱଧିଷୁଃ ଯୂଯଂ ତେଷାଂ ଶ୍ମଶାନାନି ନିର୍ମ୍ମାଥ|
| لِذَلِكَ أَيْضًا قَالَتْ حِكْمَةُ ٱللهِ: إِنِّي أُرْسِلُ إِلَيْهِمْ أَنْبِيَاءَ وَرُسُلًا، فَيَقْتُلُونَ مِنْهُمْ وَيَطْرُدُونَ، | ٤٩ 49 |
ଅତଏୱ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରେ ପ୍ରୋକ୍ତମସ୍ତି ତେଷାମନ୍ତିକେ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଃ ପ୍ରେରିତାଂଶ୍ଚ ପ୍ରେଷଯିଷ୍ୟାମି ତତସ୍ତେ ତେଷାଂ କାଂଶ୍ଚନ ହନିଷ୍ୟନ୍ତି କାଂଶ୍ଚନ ତାଡଶ୍ଷ୍ୟିନ୍ତି|
| لِكَيْ يُطْلَبَ مِنْ هَذَا ٱلْجِيلِ دَمُ جَمِيعِ ٱلْأَنْبِيَاءِ ٱلْمُهْرَقُ مُنْذُ إِنْشَاءِ ٱلْعَالَمِ، | ٥٠ 50 |
ଏତସ୍ମାତ୍ କାରଣାତ୍ ହାବିଲଃ ଶୋଣିତପାତମାରଭ୍ୟ ମନ୍ଦିରଯଜ୍ଞୱେଦ୍ୟୋ ର୍ମଧ୍ୟେ ହତସ୍ୟ ସିଖରିଯସ୍ୟ ରକ୍ତପାତପର୍ୟ୍ୟନ୍ତଂ
| مِنْ دَمِ هَابِيلَ إِلَى دَمِ زَكَرِيَّا ٱلَّذِي أُهْلِكَ بَيْنَ ٱلْمَذْبَحِ وَٱلْبَيْتِ. نَعَمْ، أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يُطْلَبُ مِنْ هَذَا ٱلْجِيلِ! | ٥١ 51 |
ଜଗତଃ ସୃଷ୍ଟିମାରଭ୍ୟ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ଯତିରକ୍ତପାତା ଜାତାସ୍ତତୀନାମ୍ ଅପରାଧଦଣ୍ଡା ଏଷାଂ ୱର୍ତ୍ତମାନଲୋକାନାଂ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ନିଶ୍ଚିତଂ ୱଦାମି ସର୍ୱ୍ୱେ ଦଣ୍ଡା ୱଂଶସ୍ୟାସ୍ୟ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି|
| وَيْلٌ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلنَّامُوسِيُّونَ! لِأَنَّكُمْ أَخَذْتُمْ مِفْتَاحَ ٱلْمَعْرِفَةِ. مَا دَخَلْتُمْ أَنْتُمْ، وَٱلدَّاخِلُونَ مَنَعْتُمُوهُمْ». | ٥٢ 52 |
ହା ହା ୱ୍ୟୱସ୍ଥପକା ଯୂଯଂ ଜ୍ଞାନସ୍ୟ କୁଞ୍ଚିକାଂ ହୃତ୍ୱା ସ୍ୱଯଂ ନ ପ୍ରୱିଷ୍ଟା ଯେ ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଞ୍ଚ ପ୍ରଯାସିନସ୍ତାନପି ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଂ ୱାରିତୱନ୍ତଃ|
| وَفِيمَا هُوَ يُكَلِّمُهُمْ بِهَذَا، ٱبْتَدَأَ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ يَحْنَقُونَ جِدًّا، وَيُصَادِرُونَهُ عَلَى أُمُورٍ كَثِيرَةٍ، | ٥٣ 53 |
ଇତ୍ଥଂ କଥାକଥନାଦ୍ ଅଧ୍ୟାପକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ସତର୍କାଃ
| وَهُمْ يُرَاقِبُونَهُ طَالِبِينَ أَنْ يَصْطَادُوا شَيْئًا مِنْ فَمِهِ لِكَيْ يَشْتَكُوا عَلَيْهِ. | ٥٤ 54 |
ସନ୍ତସ୍ତମପୱଦିତୁଂ ତସ୍ୟ କଥାଯା ଦୋଷଂ ଧର୍ତ୍ତମିଚ୍ଛନ୍ତୋ ନାନାଖ୍ୟାନକଥନାଯ ତଂ ପ୍ରୱର୍ତ୍ତଯିତୁଂ କୋପଯିତୁଞ୍ଚ ପ୍ରାରେଭିରେ|
