يوحنَّا 1
| فِي ٱلْبَدْءِ كَانَ ٱلْكَلِمَةُ، وَٱلْكَلِمَةُ كَانَ عِنْدَ ٱللهِ، وَكَانَ ٱلْكَلِمَةُ ٱللهَ. | ١ 1 |
ଆଦୌ ୱାଦ ଆସୀତ୍ ସ ଚ ୱାଦ ଈଶ୍ୱରେଣ ସାର୍ଧମାସୀତ୍ ସ ୱାଦଃ ସ୍ୱଯମୀଶ୍ୱର ଏୱ|
| هَذَا كَانَ فِي ٱلْبَدْءِ عِنْدَ ٱللهِ. | ٢ 2 |
ସ ଆଦାୱୀଶ୍ୱରେଣ ସହାସୀତ୍|
| كُلُّ شَيْءٍ بِهِ كَانَ، وَبِغَيْرِهِ لَمْ يَكُنْ شَيْءٌ مِمَّا كَانَ. | ٣ 3 |
ତେନ ସର୍ୱ୍ୱଂ ୱସ୍ତୁ ସସୃଜେ ସର୍ୱ୍ୱେଷୁ ସୃଷ୍ଟୱସ୍ତୁଷୁ କିମପି ୱସ୍ତୁ ତେନାସୃଷ୍ଟଂ ନାସ୍ତି|
| فِيهِ كَانَتِ ٱلْحَيَاةُ، وَٱلْحَيَاةُ كَانَتْ نُورَ ٱلنَّاسِ، | ٤ 4 |
ସ ଜୀୱନସ୍ୟାକାରଃ, ତଚ୍ଚ ଜୀୱନଂ ମନୁଷ୍ୟାଣାଂ ଜ୍ୟୋତିଃ
| وَٱلنُّورُ يُضِيءُ فِي ٱلظُّلْمَةِ، وَٱلظُّلْمَةُ لَمْ تُدْرِكْهُ. | ٥ 5 |
ତଜ୍ଜ୍ୟୋତିରନ୍ଧକାରେ ପ୍ରଚକାଶେ କିନ୍ତ୍ୱନ୍ଧକାରସ୍ତନ୍ନ ଜଗ୍ରାହ|
| كَانَ إِنْسَانٌ مُرْسَلٌ مِنَ ٱللهِ ٱسْمُهُ يُوحَنَّا. | ٦ 6 |
ଯୋହନ୍ ନାମକ ଏକୋ ମନୁଜ ଈଶ୍ୱରେଣ ପ୍ରେଷଯାଞ୍ଚକ୍ରେ|
| هَذَا جَاءَ لِلشَّهَادَةِ لِيَشْهَدَ لِلنُّورِ، لِكَيْ يُؤْمِنَ ٱلْكُلُّ بِوَاسِطَتِهِ. | ٧ 7 |
ତଦ୍ୱାରା ଯଥା ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିଶ୍ୱସନ୍ତି ତଦର୍ଥଂ ସ ତଜ୍ଜ୍ୟୋତିଷି ପ୍ରମାଣଂ ଦାତୁଂ ସାକ୍ଷିସ୍ୱରୂପୋ ଭୂତ୍ୱାଗମତ୍,
| لَمْ يَكُنْ هُوَ ٱلنُّورَ، بَلْ لِيَشْهَدَ لِلنُّورِ. | ٨ 8 |
ସ ସ୍ୱଯଂ ତଜ୍ଜ୍ୟୋତି ର୍ନ କିନ୍ତୁ ତଜ୍ଜ୍ୟୋତିଷି ପ୍ରମାଣଂ ଦାତୁମାଗମତ୍|
| كَانَ ٱلنُّورُ ٱلْحَقِيقِيُّ ٱلَّذِي يُنِيرُ كُلَّ إِنْسَانٍ آتِيًا إِلَى ٱلْعَالَمِ. | ٩ 9 |
ଜଗତ୍ୟାଗତ୍ୟ ଯଃ ସର୍ୱ୍ୱମନୁଜେଭ୍ୟୋ ଦୀପ୍ତିଂ ଦଦାତି ତଦେୱ ସତ୍ୟଜ୍ୟୋତିଃ|
| كَانَ فِي ٱلْعَالَمِ، وَكُوِّنَ ٱلْعَالَمُ بِهِ، وَلَمْ يَعْرِفْهُ ٱلْعَالَمُ. | ١٠ 10 |
ସ ଯଜ୍ଜଗଦସୃଜତ୍ ତନ୍ମଦ୍ୟ ଏୱ ସ ଆସୀତ୍ କିନ୍ତୁ ଜଗତୋ ଲୋକାସ୍ତଂ ନାଜାନନ୍|
| إِلَى خَاصَّتِهِ جَاءَ، وَخَاصَّتُهُ لَمْ تَقْبَلْهُ. | ١١ 11 |
ନିଜାଧିକାରଂ ସ ଆଗଚ୍ଛତ୍ କିନ୍ତୁ ପ୍ରଜାସ୍ତଂ ନାଗୃହ୍ଲନ୍|
| وَأَمَّا كُلُّ ٱلَّذِينَ قَبِلُوهُ فَأَعْطَاهُمْ سُلْطَانًا أَنْ يَصِيرُوا أَوْلَادَ ٱللهِ، أَيِ ٱلْمُؤْمِنُونَ بِٱسْمِهِ. | ١٢ 12 |
ତଥାପି ଯେ ଯେ ତମଗୃହ୍ଲନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ତସ୍ୟ ନାମ୍ନି ୱ୍ୟଶ୍ୱସନ୍ ତେଭ୍ୟ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପୁତ୍ରା ଭୱିତୁମ୍ ଅଧିକାରମ୍ ଅଦଦାତ୍|
| اَلَّذِينَ وُلِدُوا لَيْسَ مِنْ دَمٍ، وَلَا مِنْ مَشِيئَةِ جَسَدٍ، وَلَا مِنْ مَشِيئَةِ رَجُلٍ، بَلْ مِنَ ٱللهِ. | ١٣ 13 |
ତେଷାଂ ଜନିଃ ଶୋଣିତାନ୍ନ ଶାରୀରିକାଭିଲାଷାନ୍ନ ମାନୱାନାମିଚ୍ଛାତୋ ନ କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରାଦଭୱତ୍|
| وَٱلْكَلِمَةُ صَارَ جَسَدًا وَحَلَّ بَيْنَنَا، وَرَأَيْنَا مَجْدَهُ، مَجْدًا كَمَا لِوَحِيدٍ مِنَ ٱلْآبِ، مَمْلُوءًا نِعْمَةً وَحَقًّا. | ١٤ 14 |
ସ ୱାଦୋ ମନୁଷ୍ୟରୂପେଣାୱତୀର୍ୟ୍ୟ ସତ୍ୟତାନୁଗ୍ରହାଭ୍ୟାଂ ପରିପୂର୍ଣଃ ସନ୍ ସାର୍ଧମ୍ ଅସ୍ମାଭି ର୍ନ୍ୟୱସତ୍ ତତଃ ପିତୁରଦ୍ୱିତୀଯପୁତ୍ରସ୍ୟ ଯୋଗ୍ୟୋ ଯୋ ମହିମା ତଂ ମହିମାନଂ ତସ୍ୟାପଶ୍ୟାମ|
| يُوحَنَّا شَهِدَ لَهُ وَنَادَى قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱلَّذِي قُلْتُ عَنْهُ: إِنَّ ٱلَّذِي يَأْتِي بَعْدِي صَارَ قُدَّامِي، لِأَنَّهُ كَانَ قَبْلِي». | ١٥ 15 |
ତତୋ ଯୋହନପି ପ୍ରଚାର୍ୟ୍ୟ ସାକ୍ଷ୍ୟମିଦଂ ଦତ୍ତୱାନ୍ ଯୋ ମମ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଆଗମିଷ୍ୟତି ସ ମତ୍ତୋ ଗୁରୁତରଃ; ଯତୋ ମତ୍ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ସ ୱିଦ୍ୟମାନ ଆସୀତ୍; ଯଦର୍ଥମ୍ ଅହଂ ସାକ୍ଷ୍ୟମିଦମ୍ ଅଦାଂ ସ ଏଷଃ|
| وَمِنْ مِلْئِهِ نَحْنُ جَمِيعًا أَخَذْنَا، وَنِعْمَةً فَوْقَ نِعْمَةٍ. | ١٦ 16 |
ଅପରଞ୍ଚ ତସ୍ୟ ପୂର୍ଣତାଯା ୱଯଂ ସର୍ୱ୍ୱେ କ୍ରମଶଃ କ୍ରମଶୋନୁଗ୍ରହଂ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|
| لِأَنَّ ٱلنَّامُوسَ بِمُوسَى أُعْطِيَ، أَمَّا ٱلنِّعْمَةُ وَٱلْحَقُّ فَبِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ صَارَا. | ١٧ 17 |
ମୂସାଦ୍ୱାରା ୱ୍ୟୱସ୍ଥା ଦତ୍ତା କିନ୍ତ୍ୱନୁଗ୍ରହଃ ସତ୍ୟତ୍ୱଞ୍ଚ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟଦ୍ୱାରା ସମୁପାତିଷ୍ଠତାଂ|
| ٱللهُ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ قَطُّ. اَلِٱبْنُ ٱلْوَحِيدُ ٱلَّذِي هُوَ فِي حِضْنِ ٱلْآبِ هُوَ خَبَّرَ. | ١٨ 18 |
କୋପି ମନୁଜ ଈଶ୍ୱରଂ କଦାପି ନାପଶ୍ୟତ୍ କିନ୍ତୁ ପିତୁଃ କ୍ରୋଡସ୍ଥୋଽଦ୍ୱିତୀଯଃ ପୁତ୍ରସ୍ତଂ ପ୍ରକାଶଯତ୍|
| وَهَذِهِ هِيَ شَهَادَةُ يُوحَنَّا، حِينَ أَرْسَلَ ٱلْيَهُودُ مِنْ أُورُشَلِيمَ كَهَنَةً وَلَاوِيِّينَ لِيَسْأَلُوهُ: «مَنْ أَنْتَ؟». | ١٩ 19 |
ତ୍ୱଂ କଃ? ଇତି ୱାକ୍ୟଂ ପ୍ରେଷ୍ଟୁଂ ଯଦା ଯିହୂଦୀଯଲୋକା ଯାଜକାନ୍ ଲେୱିଲୋକାଂଶ୍ଚ ଯିରୂଶାଲମୋ ଯୋହନଃ ସମୀପେ ପ୍ରେଷଯାମାସୁଃ,
| فَٱعْتَرَفَ وَلَمْ يُنْكِرْ، وَأَقَرَّ: «إِنِّي لَسْتُ أَنَا ٱلْمَسِيحَ». | ٢٠ 20 |
ତଦା ସ ସ୍ୱୀକୃତୱାନ୍ ନାପହ୍ନୂତୱାନ୍ ନାହମ୍ ଅଭିଷିକ୍ତ ଇତ୍ୟଙ୍ଗୀକୃତୱାନ୍|
| فَسَأَلُوهُ: «إِذًا مَاذَا؟ إِيلِيَّا أَنْتَ؟». فَقَالَ: «لَسْتُ أَنَا». «أَلنَّبِيُّ أَنْتَ؟». فَأَجَابَ: «لَا». | ٢١ 21 |
ତଦା ତେଽପୃଚ୍ଛନ୍ ତର୍ହି କୋ ଭୱାନ୍? କିଂ ଏଲିଯଃ? ସୋୱଦତ୍ ନ; ତତସ୍ତେଽପୃଚ୍ଛନ୍ ତର୍ହି ଭୱାନ୍ ସ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ? ସୋୱଦତ୍ ନାହଂ ସଃ|
| فَقَالُوا لَهُ: «مَنْ أَنْتَ، لِنُعْطِيَ جَوَابًا لِلَّذِينَ أَرْسَلُونَا؟ مَاذَا تَقُولُ عَنْ نَفْسِكَ؟». | ٢٢ 22 |
ତଦା ତେଽପୃଚ୍ଛନ୍ ତର୍ହି ଭୱାନ୍ କଃ? ୱଯଂ ଗତ୍ୱା ପ୍ରେରକାନ୍ ତ୍ୱଯି କିଂ ୱକ୍ଷ୍ୟାମଃ? ସ୍ୱସ୍ମିନ୍ କିଂ ୱଦସି?
| قَالَ: «أَنَا صَوْتُ صَارِخٍ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ: قَوِّمُوا طَرِيقَ ٱلرَّبِّ، كَمَا قَالَ إِشَعْيَاءُ ٱلنَّبِيُّ». | ٢٣ 23 |
ତଦା ସୋୱଦତ୍| ପରମେଶସ୍ୟ ପନ୍ଥାନଂ ପରିଷ୍କୁରୁତ ସର୍ୱ୍ୱତଃ| ଇତୀଦଂ ପ୍ରାନ୍ତରେ ୱାକ୍ୟଂ ୱଦତଃ କସ୍ୟଚିଦ୍ରୱଃ| କଥାମିମାଂ ଯସ୍ମିନ୍ ଯିଶଯିଯୋ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ଲିଖିତୱାନ୍ ସୋହମ୍|
| وَكَانَ ٱلْمُرْسَلُونَ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ، | ٢٤ 24 |
ଯେ ପ୍ରେଷିତାସ୍ତେ ଫିରୂଶିଲୋକାଃ|
| فَسَأَلُوهُ وَقَالُوا لَهُ: «فَمَا بَالُكَ تُعَمِّدُ إِنْ كُنْتَ لَسْتَ ٱلْمَسِيحَ، وَلَا إِيلِيَّا، وَلَا ٱلنَّبِيَّ؟». | ٢٥ 25 |
ତଦା ତେଽପୃଚ୍ଛନ୍ ଯଦି ନାଭିଷିକ୍ତୋସି ଏଲିଯୋସି ନ ସ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦ୍ୟପି ନାସି ଚ, ତର୍ହି ଲୋକାନ୍ ମଜ୍ଜଯସି କୁତଃ?
| أَجَابَهُمْ يُوحَنَّا قَائِلًا: «أَنَا أُعَمِّدُ بِمَاءٍ، وَلَكِنْ فِي وَسْطِكُمْ قَائِمٌ ٱلَّذِي لَسْتُمْ تَعْرِفُونَهُ. | ٢٦ 26 |
ତତୋ ଯୋହନ୍ ପ୍ରତ୍ୟୱୋଚତ୍, ତୋଯେଽହଂ ମଜ୍ଜଯାମୀତି ସତ୍ୟଂ କିନ୍ତୁ ଯଂ ଯୂଯଂ ନ ଜାନୀଥ ତାଦୃଶ ଏକୋ ଜନୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟ ଉପତିଷ୍ଠତି|
| هُوَ ٱلَّذِي يَأْتِي بَعْدِي، ٱلَّذِي صَارَ قُدَّامِي، ٱلَّذِي لَسْتُ بِمُسْتَحِقٍّ أَنْ أَحُلَّ سُيُورَ حِذَائِهِ». | ٢٧ 27 |
ସ ମତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଆଗତୋପି ମତ୍ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ୱର୍ତ୍ତମାନ ଆସୀତ୍ ତସ୍ୟ ପାଦୁକାବନ୍ଧନଂ ମୋଚଯିତୁମପି ନାହଂ ଯୋଗ୍ୟୋସ୍ମି|
| هَذَا كَانَ فِي بَيْتِ عَبْرَةَ فِي عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ حَيْثُ كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ. | ٢٨ 28 |
ଯର୍ଦ୍ଦନନଦ୍ୟାଃ ପାରସ୍ଥବୈଥବାରାଯାଂ ଯସ୍ମିନ୍ସ୍ଥାନେ ଯୋହନମଜ୍ଜଯତ୍ ତସ୍ମିନ ସ୍ଥାନେ ସର୍ୱ୍ୱମେତଦ୍ ଅଘଟତ|
| وَفِي ٱلْغَدِ نَظَرَ يُوحَنَّا يَسُوعَ مُقْبِلًا إِلَيْهِ، فَقَالَ: «هُوَذَا حَمَلُ ٱللهِ ٱلَّذِي يَرْفَعُ خَطِيَّةَ ٱلْعَالَمِ! | ٢٩ 29 |
ପରେଽହନି ଯୋହନ୍ ସ୍ୱନିକଟମାଗଚ୍ଛନ୍ତଂ ଯିଶୁଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ପ୍ରାୱୋଚତ୍ ଜଗତଃ ପାପମୋଚକମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମେଷଶାୱକଂ ପଶ୍ୟତ|
| هَذَا هُوَ ٱلَّذِي قُلْتُ عَنْهُ: يَأْتِي بَعْدِي، رَجُلٌ صَارَ قُدَّامِي، لِأَنَّهُ كَانَ قَبْلِي. | ٣٠ 30 |
ଯୋ ମମ ପଶ୍ଚାଦାଗମିଷ୍ୟତି ସ ମତ୍ତୋ ଗୁରୁତରଃ, ଯତୋ ହେତୋର୍ମତ୍ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ସୋଽୱର୍ତ୍ତତ ଯସ୍ମିନ୍ନହଂ କଥାମିମାଂ କଥିତୱାନ୍ ସ ଏୱାଯଂ|
| وَأَنَا لَمْ أَكُنْ أَعْرِفُهُ. لَكِنْ لِيُظْهَرَ لِإِسْرَائِيلَ لِذَلِكَ جِئْتُ أُعَمِّدُ بِٱلْمَاءِ». | ٣١ 31 |
ଅପରଂ ନାହମେନଂ ପ୍ରତ୍ୟଭିଜ୍ଞାତୱାନ୍ କିନ୍ତୁ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ଲୋକା ଏନଂ ଯଥା ପରିଚିନ୍ୱନ୍ତି ତଦଭିପ୍ରାଯେଣାହଂ ଜଲେ ମଜ୍ଜଯିତୁମାଗଚ୍ଛମ୍|
| وَشَهِدَ يُوحَنَّا قَائِلًا: «إِنِّي قَدْ رَأَيْتُ ٱلرُّوحَ نَازِلًا مِثْلَ حَمَامَةٍ مِنَ ٱلسَّمَاءِ فَٱسْتَقَرَّ عَلَيْهِ. | ٣٢ 32 |
ପୁନଶ୍ଚ ଯୋହନପରମେକଂ ପ୍ରମାଣଂ ଦତ୍ୱା କଥିତୱାନ୍ ୱିହାଯସଃ କପୋତୱଦ୍ ଅୱତରନ୍ତମାତ୍ମାନମ୍ ଅସ୍ୟୋପର୍ୟ୍ୟୱତିଷ୍ଠନ୍ତଂ ଚ ଦୃଷ୍ଟୱାନହମ୍|
| وَأَنَا لَمْ أَكُنْ أَعْرِفُهُ، لَكِنَّ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي لِأُعَمِّدَ بِٱلْمَاءِ، ذَاكَ قَالَ لِي: ٱلَّذِي تَرَى ٱلرُّوحَ نَازِلًا وَمُسْتَقِرًّا عَلَيْهِ، فَهَذَا هُوَ ٱلَّذِي يُعَمِّدُ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ. | ٣٣ 33 |
ନାହମେନଂ ପ୍ରତ୍ୟଭିଜ୍ଞାତୱାନ୍ ଇତି ସତ୍ୟଂ କିନ୍ତୁ ଯୋ ଜଲେ ମଜ୍ଜଯିତୁଂ ମାଂ ପ୍ରୈରଯତ୍ ସ ଏୱେମାଂ କଥାମକଥଯତ୍ ଯସ୍ୟୋପର୍ୟ୍ୟାତ୍ମାନମ୍ ଅୱତରନ୍ତମ୍ ଅୱତିଷ୍ଠନ୍ତଞ୍ଚ ଦ୍ରକ୍ଷଯସି ସଏୱ ପୱିତ୍ରେ ଆତ୍ମନି ମଜ୍ଜଯିଷ୍ୟତି|
| وَأَنَا قَدْ رَأَيْتُ وَشَهِدْتُ أَنَّ هَذَا هُوَ ٱبْنُ ٱللهِ». | ٣٤ 34 |
ଅୱସ୍ତନ୍ନିରୀକ୍ଷ୍ୟାଯମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ତନଯ ଇତି ପ୍ରମାଣଂ ଦଦାମି|
| وَفِي ٱلْغَدِ أَيْضًا كَانَ يُوحَنَّا وَاقِفًا هُوَ وَٱثْنَانِ مِنْ تَلَامِيذِهِ، | ٣٥ 35 |
ପରେଽହନି ଯୋହନ୍ ଦ୍ୱାଭ୍ୟାଂ ଶିଷ୍ୟାଭ୍ୟାଂ ସାର୍ଦ୍ଧେଂ ତିଷ୍ଠନ୍
| فَنَظَرَ إِلَى يَسُوعَ مَاشِيًا، فَقَالَ: «هُوَذَا حَمَلُ ٱللهِ!». | ٣٦ 36 |
ଯିଶୁଂ ଗଚ୍ଛନ୍ତଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ଗଦିତୱାନ୍, ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମେଷଶାୱକଂ ପଶ୍ୟତଂ|
| فَسَمِعَهُ ٱلتِّلْمِيذَانِ يَتَكَلَّمُ، فَتَبِعَا يَسُوعَ. | ٣٧ 37 |
ଇମାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଦ୍ୱୌ ଶିଷ୍ୟୌ ଯୀଶୋଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଈଯତୁଃ|
| فَٱلْتَفَتَ يَسُوعُ وَنَظَرَهُمَا يَتْبَعَانِ، فَقَالَ لَهُمَا: «مَاذَا تَطْلُبَانِ؟». فَقَالَا: «رَبِّي» ٱلَّذِي تَفْسِيرُهُ: يَا مُعَلِّمُ. «أَيْنَ تَمْكُثُ؟». | ٣٨ 38 |
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପରାୱୃତ୍ୟ ତୌ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍ତୌ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ଯୁୱାଂ କିଂ ଗୱେଶଯଥଃ? ତାୱପୃଚ୍ଛତାଂ ହେ ରବ୍ବି ଅର୍ଥାତ୍ ହେ ଗୁରୋ ଭୱାନ୍ କୁତ୍ର ତିଷ୍ଠତି?
| فَقَالَ لَهُمَا: «تَعَالَيَا وَٱنْظُرَا». فَأَتَيَا وَنَظَرَا أَيْنَ كَانَ يَمْكُثُ، وَمَكَثَا عِنْدَهُ ذَلِكَ ٱلْيَوْمَ. وَكَانَ نَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلْعَاشِرَةِ. | ٣٩ 39 |
ତତଃ ସୋୱାଦିତ୍ ଏତ୍ୟ ପଶ୍ୟତଂ| ତତୋ ଦିୱସସ୍ୟ ତୃତୀଯପ୍ରହରସ୍ୟ ଗତତ୍ୱାତ୍ ତୌ ତଦ୍ଦିନଂ ତସ୍ୟ ସଙ୍ଗେଽସ୍ଥାତାଂ|
| كَانَ أَنْدَرَاوُسُ أَخُو سِمْعَانَ بُطْرُسَ وَاحِدًا مِنَ ٱلِٱثْنَيْنِ ٱللَّذَيْنِ سَمِعَا يُوحَنَّا وَتَبِعَاهُ. | ٤٠ 40 |
ଯୌ ଦ୍ୱୌ ଯୋହନୋ ୱାକ୍ୟଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଯିଶୋଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଆଗମତାଂ ତଯୋଃ ଶିମୋନ୍ପିତରସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ଆନ୍ଦ୍ରିଯଃ
| هَذَا وَجَدَ أَوَّلًا أَخَاهُ سِمْعَانَ، فَقَالَ لَهُ: «قَدْ وَجَدْنَا مَسِيَّا» ٱلَّذِي تَفْسِيرُهُ: ٱلْمَسِيحُ. | ٤١ 41 |
ସ ଇତ୍ୱା ପ୍ରଥମଂ ନିଜସୋଦରଂ ଶିମୋନଂ ସାକ୍ଷାତ୍ପ୍ରାପ୍ୟ କଥିତୱାନ୍ ୱଯଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଅଭିଷିକ୍ତପୁରୁଷଂ ସାକ୍ଷାତ୍କୃତୱନ୍ତଃ|
| فَجَاءَ بِهِ إِلَى يَسُوعَ. فَنَظَرَ إِلَيْهِ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَنْتَ سِمْعَانُ بْنُ يُونَا. أَنْتَ تُدْعَى صَفَا» ٱلَّذِي تَفْسِيرُهُ: بُطْرُسُ. | ٤٢ 42 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତଂ ଯିଶୋଃ ସମୀପମ୍ ଆନଯତ୍| ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱାୱଦତ୍ ତ୍ୱଂ ଯୂନସଃ ପୁତ୍ରଃ ଶିମୋନ୍ କିନ୍ତୁ ତ୍ୱନ୍ନାମଧେଯଂ କୈଫାଃ ୱା ପିତରଃ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରସ୍ତରୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| فِي ٱلْغَدِ أَرَادَ يَسُوعُ أَنْ يَخْرُجَ إِلَى ٱلْجَلِيلِ، فَوَجَدَ فِيلُبُّسَ فَقَالَ لَهُ: «ٱتْبَعْنِي». | ٤٣ 43 |
ପରେଽହନି ଯୀଶୌ ଗାଲୀଲଂ ଗନ୍ତୁଂ ନିଶ୍ଚିତଚେତସି ସତି ଫିଲିପନାମାନଂ ଜନଂ ସାକ୍ଷାତ୍ପ୍ରାପ୍ୟାୱୋଚତ୍ ମମ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଆଗଚ୍ଛ|
| وَكَانَ فِيلُبُّسُ مِنْ بَيْتِ صَيْدَا، مِنْ مَدِينَةِ أَنْدَرَاوُسَ وَبُطْرُسَ. | ٤٤ 44 |
ବୈତ୍ସୈଦାନାମ୍ନି ଯସ୍ମିନ୍ ଗ୍ରାମେ ପିତରାନ୍ଦ୍ରିଯଯୋର୍ୱାସ ଆସୀତ୍ ତସ୍ମିନ୍ ଗ୍ରାମେ ତସ୍ୟ ଫିଲିପସ୍ୟ ୱସତିରାସୀତ୍|
| فِيلُبُّسُ وَجَدَ نَثَنَائِيلَ وَقَالَ لَهُ: «وَجَدْنَا ٱلَّذِي كَتَبَ عَنْهُ مُوسَى فِي ٱلنَّامُوسِ وَٱلْأَنْبِيَاءُ يَسُوعَ ٱبْنَ يُوسُفَ ٱلَّذِي مِنَ ٱلنَّاصِرَةِ». | ٤٥ 45 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ଫିଲିପୋ ନିଥନେଲଂ ସାକ୍ଷାତ୍ପ୍ରାପ୍ୟାୱଦତ୍ ମୂସା ୱ୍ୟୱସ୍ଥା ଗ୍ରନ୍ଥେ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ଗ୍ରନ୍ଥେଷୁ ଚ ଯସ୍ୟାଖ୍ୟାନଂ ଲିଖିତମାସ୍ତେ ତଂ ଯୂଷଫଃ ପୁତ୍ରଂ ନାସରତୀଯଂ ଯୀଶୁଂ ସାକ୍ଷାଦ୍ ଅକାର୍ଷ୍ମ ୱଯଂ|
| فَقَالَ لَهُ نَثَنَائِيلُ: «أَمِنَ ٱلنَّاصِرَةِ يُمْكِنُ أَنْ يَكُونَ شَيْءٌ صَالِحٌ؟». قَالَ لَهُ فِيلُبُّسُ: «تَعَالَ وَٱنْظُرْ». | ٤٦ 46 |
ତଦା ନିଥନେଲ୍ କଥିତୱାନ୍ ନାସରନ୍ନଗରାତ କିଂ କଶ୍ଚିଦୁତ୍ତମ ଉତ୍ପନ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୋତି? ତତଃ ଫିଲିପୋ ଽୱୋଚତ୍ ଏତ୍ୟ ପଶ୍ୟ|
| وَرَأَى يَسُوعُ نَثَنَائِيلَ مُقْبِلًا إِلَيْهِ، فَقَالَ عَنْهُ: «هُوَذَا إِسْرَائِيلِيٌّ حَقًّا لَا غِشَّ فِيهِ». | ٤٧ 47 |
ଅପରଞ୍ଚ ଯୀଶୁଃ ସ୍ୱସ୍ୟ ସମୀପଂ ତମ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ୱ୍ୟାହୃତୱାନ୍, ପଶ୍ୟାଯଂ ନିଷ୍କପଟଃ ସତ୍ୟ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ଲୋକଃ|
| قَالَ لَهُ نَثَنَائِيلُ: «مِنْ أَيْنَ تَعْرِفُنِي؟». أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «قَبْلَ أَنْ دَعَاكَ فِيلُبُّسُ وَأَنْتَ تَحْتَ ٱلتِّينَةِ، رَأَيْتُكَ». | ٤٨ 48 |
ତତଃ ସୋୱଦଦ୍, ଭୱାନ୍ ମାଂ କଥଂ ପ୍ରତ୍ୟଭିଜାନାତି? ଯୀଶୁରୱାଦୀତ୍ ଫିଲିପସ୍ୟ ଆହ୍ୱାନାତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଯଦା ତ୍ୱମୁଡୁମ୍ବରସ୍ୟ ତରୋର୍ମୂଲେଽସ୍ଥାସ୍ତଦା ତ୍ୱାମଦର୍ଶମ୍|
| أَجَابَ نَثَنَائِيلُ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، أَنْتَ ٱبْنُ ٱللهِ! أَنْتَ مَلِكُ إِسْرَائِيلَ!». | ٤٩ 49 |
ନିଥନେଲ୍ ଅଚକଥତ୍, ହେ ଗୁରୋ ଭୱାନ୍ ନିତାନ୍ତମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପୁତ୍ରୋସି, ଭୱାନ୍ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶସ୍ୟ ରାଜା|
| أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «هَلْ آمَنْتَ لِأَنِّي قُلْتُ لَكَ إِنِّي رَأَيْتُكَ تَحْتَ ٱلتِّينَةِ؟ سَوْفَ تَرَى أَعْظَمَ مِنْ هَذَا!». | ٥٠ 50 |
ତତୋ ଯୀଶୁ ର୍ୱ୍ୟାହରତ୍, ତ୍ୱାମୁଡୁମ୍ବରସ୍ୟ ପାଦପସ୍ୟ ମୂଲେ ଦୃଷ୍ଟୱାନାହଂ ମମୈତସ୍ମାଦ୍ୱାକ୍ୟାତ୍ କିଂ ତ୍ୱଂ ୱ୍ୟଶ୍ୱସୀଃ? ଏତସ୍ମାଦପ୍ୟାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟାଣି କାର୍ୟ୍ୟାଣି ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟସି|
| وَقَالَ لَهُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مِنَ ٱلْآنَ تَرَوْنَ ٱلسَّمَاءَ مَفْتُوحَةً، وَمَلَائِكَةَ ٱللهِ يَصْعَدُونَ وَيَنْزِلُونَ عَلَى ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ». | ٥١ 51 |
ଅନ୍ୟଚ୍ଚାୱାଦୀଦ୍ ଯୁଷ୍ମାନହଂ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଦାମି, ଇତଃ ପରଂ ମୋଚିତେ ମେଘଦ୍ୱାରେ ତସ୍ମାନ୍ମନୁଜସୂନୁନା ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତଗଣମ୍ ଅୱରୋହନ୍ତମାରୋହନ୍ତଞ୍ଚ ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟଥ|
