يوحنَّا 5

١ 1 وَبَعْدَ هَذَا كَانَ عِيدٌ لِلْيَهُودِ، فَصَعِدَ يَسُوعُ إِلَى أُورُشَلِيمَ.

తతః పరం యిహూదీయానామ్ ఉత్సవ ఉపస్థితే యీశు ర్యిరూశాలమం గతవాన్|

٢ 2 وَفِي أُورُشَلِيمَ عِنْدَ بَابِ ٱلضَّأْنِ بِرْكَةٌ يُقَالُ لَهَا بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ «بَيْتُ حِسْدَا» لَهَا خَمْسَةُ أَرْوِقَةٍ.

తస్మిన్నగరే మేషనామ్నో ద్వారస్య సమీపే ఇబ్రీయభాషయా బైథేస్దా నామ్నా పిష్కరిణీ పఞ్చఘట్టయుక్తాసీత్|

٣ 3 فِي هَذِهِ كَانَ مُضْطَجِعًا جُمْهُورٌ كَثِيرٌ مِنْ مَرْضَى وَعُمْيٍ وَعُرْجٍ وَعُسْمٍ، يَتَوَقَّعُونَ تَحْرِيكَ ٱلْمَاءِ.

తస్యాస్తేషు ఘట్టేషు కిలాలకమ్పనమ్ అపేక్ష్య అన్ధఖఞ్చశుష్కాఙ్గాదయో బహవో రోగిణః పతన్తస్తిష్ఠన్తి స్మ|

٤ 4 لِأَنَّ مَلَاكًا كَانَ يَنْزِلُ أَحْيَانًا فِي ٱلْبِرْكَةِ وَيُحَرِّكُ ٱلْمَاءَ. فَمَنْ نَزَلَ أَوَّلًا بَعْدَ تَحْرِيكِ ٱلْمَاءِ كَانَ يَبْرَأُ مِنْ أَيِّ مَرَضٍ ٱعْتَرَاهُ.

యతో విశేషకాలే తస్య సరసో వారి స్వర్గీయదూత ఏత్యాకమ్పయత్ తత్కీలాలకమ్పనాత్ పరం యః కశ్చిద్ రోగీ ప్రథమం పానీయమవారోహత్ స ఏవ తత్క్షణాద్ రోగముక్తోఽభవత్|

٥ 5 وَكَانَ هُنَاكَ إِنْسَانٌ بِهِ مَرَضٌ مُنْذُ ثَمَانٍ وَثَلَاثِينَ سَنَةً.

తదాష్టాత్రింశద్వర్షాణి యావద్ రోగగ్రస్త ఏకజనస్తస్మిన్ స్థానే స్థితవాన్|

٦ 6 هَذَا رَآهُ يَسُوعُ مُضْطَجِعًا، وَعَلِمَ أَنَّ لَهُ زَمَانًا كَثِيرًا، فَقَالَ لَهُ: «أَتُرِيدُ أَنْ تَبْرَأَ؟».

యీశుస్తం శయితం దృష్ట్వా బహుకాలికరోగీతి జ్ఞాత్వా వ్యాహృతవాన్ త్వం కిం స్వస్థో బుభూషసి?

٧ 7 أَجَابَهُ ٱلْمَرِيضُ: «يَا سَيِّدُ، لَيْسَ لِي إِنْسَانٌ يُلْقِينِي فِي ٱلْبِرْكَةِ مَتَى تَحَرَّكَ ٱلْمَاءُ. بَلْ بَيْنَمَا أَنَا آتٍ، يَنْزِلُ قُدَّامِي آخَرُ».

తతో రోగీ కథితవాన్ హే మహేచ్ఛ యదా కీలాలం కమ్పతే తదా మాం పుష్కరిణీమ్ అవరోహయితుం మమ కోపి నాస్తి, తస్మాన్ మమ గమనకాలే కశ్చిదన్యోఽగ్రో గత్వా అవరోహతి|

٨ 8 قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «قُمِ. ٱحْمِلْ سَرِيرَكَ وَٱمْشِ».

తదా యీశురకథయద్ ఉత్తిష్ఠ, తవ శయ్యాముత్తోల్య గృహీత్వా యాహి|

٩ 9 فَحَالًا بَرِئَ ٱلْإِنْسَانُ وَحَمَلَ سَرِيرَهُ وَمَشَى. وَكَانَ فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ سَبْتٌ.

స తత్క్షణాత్ స్వస్థో భూత్వా శయ్యాముత్తోల్యాదాయ గతవాన్ కిన్తు తద్దినం విశ్రామవారః|

١٠ 10 فَقَالَ ٱلْيَهُودُ لِلَّذِي شُفِيَ: «إِنَّهُ سَبْتٌ! لَا يَحِلُّ لَكَ أَنْ تَحْمِلَ سَرِيرَكَ».

తస్మాద్ యిహూదీయాః స్వస్థం నరం వ్యాహరన్ అద్య విశ్రామవారే శయనీయమాదాయ న యాతవ్యమ్|

١١ 11 أَجَابَهُمْ: «إِنَّ ٱلَّذِي أَبْرَأَنِي هُوَ قَالَ لِي: ٱحْمِلْ سَرِيرَكَ وَٱمْشِ».

తతః స ప్రత్యవోచద్ యో మాం స్వస్థమ్ అకార్షీత్ శయనీయమ్ ఉత్తోల్యాదాయ యాతుం మాం స ఏవాదిశత్|

١٢ 12 فَسَأَلُوهُ: «مَنْ هُوَ ٱلْإِنْسَانُ ٱلَّذِي قَالَ لَكَ: ٱحْمِلْ سَرِيرَكَ وَٱمْشِ؟».

తదా తేఽపృచ్ఛన్ శయనీయమ్ ఉత్తోల్యాదాయ యాతుం య ఆజ్ఞాపయత్ స కః?

١٣ 13 أَمَّا ٱلَّذِي شُفِيَ فَلَمْ يَكُنْ يَعْلَمُ مَنْ هُوَ، لِأَنَّ يَسُوعَ ٱعْتَزَلَ، إِذْ كَانَ فِي ٱلْمَوْضِعِ جَمْعٌ.

కిన్తు స క ఇతి స్వస్థీభూతో నాజానాద్ యతస్తస్మిన్ స్థానే జనతాసత్త్వాద్ యీశుః స్థానాన్తరమ్ ఆగమత్|

١٤ 14 بَعْدَ ذَلِكَ وَجَدَهُ يَسُوعُ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَقَالَ لَهُ: «هَا أَنْتَ قَدْ بَرِئْتَ، فَلَا تُخْطِئْ أَيْضًا، لِئَلَّا يَكُونَ لَكَ أَشَرُّ».

తతః పరం యేశు ర్మన్దిరే తం నరం సాక్షాత్ప్రాప్యాకథయత్ పశ్యేదానీమ్ అనామయో జాతోసి యథాధికా దుర్దశా న ఘటతే తద్ధేతోః పాపం కర్మ్మ పునర్మాకార్షీః|

١٥ 15 فَمَضَى ٱلْإِنْسَانُ وَأَخْبَرَ ٱلْيَهُودَ أَنَّ يَسُوعَ هُوَ ٱلَّذِي أَبْرَأَهُ.

తతః స గత్వా యిహూదీయాన్ అవదద్ యీశు ర్మామ్ అరోగిణమ్ అకార్షీత్|

١٦ 16 وَلِهَذَا كَانَ ٱلْيَهُودُ يَطْرُدُونَ يَسُوعَ، وَيَطْلُبُونَ أَنْ يَقْتُلُوهُ، لِأَنَّهُ عَمِلَ هَذَا فِي سَبْتٍ.

తతో యీశు ర్విశ్రామవారే కర్మ్మేదృశం కృతవాన్ ఇతి హేతో ర్యిహూదీయాస్తం తాడయిత్వా హన్తుమ్ అచేష్టన్త|

١٧ 17 فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَبِي يَعْمَلُ حَتَّى ٱلْآنَ وَأَنَا أَعْمَلُ».

యీశుస్తానాఖ్యత్ మమ పితా యత్ కార్య్యం కరోతి తదనురూపమ్ అహమపి కరోతి|

١٨ 18 فَمِنْ أَجْلِ هَذَا كَانَ ٱلْيَهُودُ يَطْلُبُونَ أَكْثَرَ أَنْ يَقْتُلُوهُ، لِأَنَّهُ لَمْ يَنْقُضِ ٱلسَّبْتَ فَقَطْ، بَلْ قَالَ أَيْضًا إِنَّ ٱللهَ أَبُوهُ، مُعَادِلًا نَفْسَهُ بِٱللهِ.

తతో యిహూదీయాస్తం హన్తుం పునరయతన్త యతో విశ్రామవారం నామన్యత తదేవ కేవలం న అధికన్తు ఈశ్వరం స్వపితరం ప్రోచ్య స్వమపీశ్వరతుల్యం కృతవాన్|

١٩ 19 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا يَقْدِرُ ٱلِٱبْنُ أَنْ يَعْمَلَ مِنْ نَفْسِهِ شَيْئًا إِلَّا مَا يَنْظُرُ ٱلْآبَ يَعْمَلُ. لِأَنْ مَهْمَا عَمِلَ ذَاكَ فَهَذَا يَعْمَلُهُ ٱلِٱبْنُ كَذَلِكَ.

పశ్చాద్ యీశురవదద్ యుష్మానహం యథార్థతరం వదామి పుత్రః పితరం యద్యత్ కర్మ్మ కుర్వ్వన్తం పశ్యతి తదతిరిక్తం స్వేచ్ఛాతః కిమపి కర్మ్మ కర్త్తుం న శక్నోతి| పితా యత్ కరోతి పుత్రోపి తదేవ కరోతి|

٢٠ 20 لِأَنَّ ٱلْآبَ يُحِبُّ ٱلِٱبْنَ وَيُرِيهِ جَمِيعَ مَا هُوَ يَعْمَلُهُ، وَسَيُرِيهِ أَعْمَالًا أَعْظَمَ مِنْ هَذِهِ لِتَتَعَجَّبُوا أَنْتُمْ.

పితా పుత్రే స్నేహం కరోతి తస్మాత్ స్వయం యద్యత్ కర్మ్మ కరోతి తత్సర్వ్వం పుత్రం దర్శయతి; యథా చ యుష్మాకం ఆశ్చర్య్యజ్ఞానం జనిష్యతే తదర్థమ్ ఇతోపి మహాకర్మ్మ తం దర్శయిష్యతి|

٢١ 21 لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْآبَ يُقِيمُ ٱلْأَمْوَاتَ وَيُحْيِي، كَذَلِكَ ٱلِٱبْنُ أَيْضًا يُحْيِي مَنْ يَشَاءُ.

వస్తుతస్తు పితా యథా ప్రమితాన్ ఉత్థాప్య సజివాన్ కరోతి తద్వత్ పుత్రోపి యం యం ఇచ్ఛతి తం తం సజీవం కరోతి|

٢٢ 22 لِأَنَّ ٱلْآبَ لَا يَدِينُ أَحَدًا، بَلْ قَدْ أَعْطَى كُلَّ ٱلدَّيْنُونَةِ لِلِٱبْنِ،

సర్వ్వే పితరం యథా సత్కుర్వ్వన్తి తథా పుత్రమపి సత్కారయితుం పితా స్వయం కస్యాపి విచారమకృత్వా సర్వ్వవిచారాణాం భారం పుత్రే సమర్పితవాన్|

٢٣ 23 لِكَيْ يُكْرِمَ ٱلْجَمِيعُ ٱلِٱبْنَ كَمَا يُكْرِمُونَ ٱلْآبَ. مَنْ لَا يُكْرِمُ ٱلِٱبْنَ لَا يُكْرِمُ ٱلْآبَ ٱلَّذِي أَرْسَلَهُ.

యః పుత్రం సత్ కరోతి స తస్య ప్రేరకమపి సత్ కరోతి|

٢٤ 24 «اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَنْ يَسْمَعُ كَلَامِي وَيُؤْمِنُ بِالَّذِي أَرْسَلَنِي فَلَهُ حَيَاةٌ أَبَدِيَّةٌ، وَلَا يَأْتِي إِلَى دَيْنُونَةٍ، بَلْ قَدِ ٱنْتَقَلَ مِنَ ٱلْمَوْتِ إِلَى ٱلْحَيَاةِ. (aiōnios g166)

యుష్మానాహం యథార్థతరం వదామి యో జనో మమ వాక్యం శ్రుత్వా మత్ప్రేరకే విశ్వసితి సోనన్తాయుః ప్రాప్నోతి కదాపి దణ్డబాజనం న భవతి నిధనాదుత్థాయ పరమాయుః ప్రాప్నోతి| (aiōnios g166)

٢٥ 25 اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ تَأْتِي سَاعَةٌ وَهِيَ ٱلْآنَ، حِينَ يَسْمَعُ ٱلْأَمْوَاتُ صَوْتَ ٱبْنِ ٱللهِ، وَٱلسَّامِعُونَ يَحْيَوْنَ.

అహం యుష్మానతియథార్థం వదామి యదా మృతా ఈశ్వరపుత్రస్య నినాదం శ్రోష్యన్తి యే చ శ్రోష్యన్తి తే సజీవా భవిష్యన్తి సమయ ఏతాదృశ ఆయాతి వరమ్ ఇదానీమప్యుపతిష్ఠతి|

٢٦ 26 لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْآبَ لَهُ حَيَاةٌ فِي ذَاتِهِ، كَذَلِكَ أَعْطَى ٱلِٱبْنَ أَيْضًا أَنْ تَكُونَ لَهُ حَيَاةٌ فِي ذَاتِهِ،

పితా యథా స్వయఞ్జీవీ తథా పుత్రాయ స్వయఞ్జీవిత్వాధికారం దత్తవాన్|

٢٧ 27 وَأَعْطَاهُ سُلْطَانًا أَنْ يَدِينَ أَيْضًا، لِأَنَّهُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ.

స మనుష్యపుత్రః ఏతస్మాత్ కారణాత్ పితా దణ్డకరణాధికారమపి తస్మిన్ సమర్పితవాన్|

٢٨ 28 لَا تَتَعَجَّبُوا مِنْ هَذَا، فَإِنَّهُ تَأْتِي سَاعَةٌ فِيهَا يَسْمَعُ جَمِيعُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْقُبُورِ صَوْتَهُ،

ఏతదర్థే యూయమ్ ఆశ్చర్య్యం న మన్యధ్వం యతో యస్మిన్ సమయే తస్య నినాదం శ్రుత్వా శ్మశానస్థాః సర్వ్వే బహిరాగమిష్యన్తి సమయ ఏతాదృశ ఉపస్థాస్యతి|

٢٩ 29 فَيَخْرُجُ ٱلَّذِينَ فَعَلُوا ٱلصَّالِحَاتِ إِلَى قِيَامَةِ ٱلْحَيَاةِ، وَٱلَّذِينَ عَمِلُوا ٱلسَّيِّئَاتِ إِلَى قِيَامَةِ ٱلدَّيْنُونَةِ.

తస్మాద్ యే సత్కర్మ్మాణి కృతవన్తస్త ఉత్థాయ ఆయుః ప్రాప్స్యన్తి యే చ కుకర్మాణి కృతవన్తస్త ఉత్థాయ దణ్డం ప్రాప్స్యన్తి|

٣٠ 30 أَنَا لَا أَقْدِرُ أَنْ أَفْعَلَ مِنْ نَفْسِي شَيْئًا. كَمَا أَسْمَعُ أَدِينُ، وَدَيْنُونَتِي عَادِلَةٌ، لِأَنِّي لَا أَطْلُبُ مَشِيئَتِي بَلْ مَشِيئَةَ ٱلْآبِ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي.

అహం స్వయం కిమపి కర్త్తుం న శక్నోమి యథా శుణోమి తథా విచారయామి మమ విచారఞ్చ న్యాయ్యః యతోహం స్వీయాభీష్టం నేహిత్వా మత్ప్రేరయితుః పితురిష్టమ్ ఈహే|

٣١ 31 «إِنْ كُنْتُ أَشْهَدُ لِنَفْسِي فَشَهَادَتِي لَيْسَتْ حَقًّا.

యది స్వస్మిన్ స్వయం సాక్ష్యం దదామి తర్హి తత్సాక్ష్యమ్ ఆగ్రాహ్యం భవతి;

٣٢ 32 ٱلَّذِي يَشْهَدُ لِي هُوَ آخَرُ، وَأَنَا أَعْلَمُ أَنَّ شَهَادَتَهُ ٱلَّتِي يَشْهَدُهَا لِي هِيَ حَقٌّ.

కిన్తు మదర్థేఽపరో జనః సాక్ష్యం దదాతి మదర్థే తస్య యత్ సాక్ష్యం తత్ సత్యమ్ ఏతదప్యహం జానామి|

٣٣ 33 أَنْتُمْ أَرْسَلْتُمْ إِلَى يُوحَنَّا فَشَهِدَ لِلْحَقِّ.

యుష్మాభి ర్యోహనం ప్రతి లోకేషు ప్రేరితేషు స సత్యకథాయాం సాక్ష్యమదదాత్|

٣٤ 34 وَأَنَا لَا أَقْبَلُ شَهَادَةً مِنْ إِنْسَانٍ، وَلَكِنِّي أَقُولُ هَذَا لِتَخْلُصُوا أَنْتُمْ.

మానుషాదహం సాక్ష్యం నోపేక్షే తథాపి యూయం యథా పరిత్రయధ్వే తదర్థమ్ ఇదం వాక్యం వదామి|

٣٥ 35 كَانَ هُوَ ٱلسِّرَاجَ ٱلْمُوقَدَ ٱلْمُنِيرَ، وَأَنْتُمْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَبْتَهِجُوا بِنُورِهِ سَاعَةً.

యోహన్ దేదీప్యమానో దీప ఇవ తేజస్వీ స్థితవాన్ యూయమ్ అల్పకాలం తస్య దీప్త్యానన్దితుం సమమన్యధ్వం|

٣٦ 36 وَأَمَّا أَنَا فَلِي شَهَادَةٌ أَعْظَمُ مِنْ يُوحَنَّا، لِأَنَّ ٱلْأَعْمَالَ ٱلَّتِي أَعْطَانِي ٱلْآبُ لِأُكَمِّلَهَا، هَذِهِ ٱلْأَعْمَالُ بِعَيْنِهَا ٱلَّتِي أَنَا أَعْمَلُهَا هِيَ تَشْهَدُ لِي أَنَّ ٱلْآبَ قَدْ أَرْسَلَنِي.

కిన్తు తత్ప్రమాణాదపి మమ గురుతరం ప్రమాణం విద్యతే పితా మాం ప్రేష్య యద్యత్ కర్మ్మ సమాపయితుం శక్త్తిమదదాత్ మయా కృతం తత్తత్ కర్మ్మ మదర్థే ప్రమాణం దదాతి|

٣٧ 37 وَٱلْآبُ نَفْسُهُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي يَشْهَدُ لِي. لَمْ تَسْمَعُوا صَوْتَهُ قَطُّ، وَلَا أَبْصَرْتُمْ هَيْئَتَهُ،

యః పితా మాం ప్రేరితవాన్ మోపి మదర్థే ప్రమాణం దదాతి| తస్య వాక్యం యుష్మాభిః కదాపి న శ్రుతం తస్య రూపఞ్చ న దృష్టం

٣٨ 38 وَلَيْسَتْ لَكُمْ كَلِمَتُهُ ثَابِتَةً فِيكُمْ، لِأَنَّ ٱلَّذِي أَرْسَلَهُ هُوَ لَسْتُمْ أَنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِهِ.

తస్య వాక్యఞ్చ యుష్మాకమ్ అన్తః కదాపి స్థానం నాప్నోతి యతః స యం ప్రేషితవాన్ యూయం తస్మిన్ న విశ్వసిథ|

٣٩ 39 فَتِّشُوا ٱلْكُتُبَ لِأَنَّكُمْ تَظُنُّونَ أَنَّ لَكُمْ فِيهَا حَيَاةً أَبَدِيَّةً. وَهِيَ ٱلَّتِي تَشْهَدُ لِي. (aiōnios g166)

ధర్మ్మపుస్తకాని యూయమ్ ఆలోచయధ్వం తై ర్వాక్యైరనన్తాయుః ప్రాప్స్యామ ఇతి యూయం బుధ్యధ్వే తద్ధర్మ్మపుస్తకాని మదర్థే ప్రమాణం దదతి| (aiōnios g166)

٤٠ 40 وَلَا تُرِيدُونَ أَنْ تَأْتُوا إِلَيَّ لِتَكُونَ لَكُمْ حَيَاةٌ.

తథాపి యూయం పరమాయుఃప్రాప్తయే మమ సంనిధిమ్ న జిగమిషథ|

٤١ 41 «مَجْدًا مِنَ ٱلنَّاسِ لَسْتُ أَقْبَلُ،

అహం మానుషేభ్యః సత్కారం న గృహ్లామి|

٤٢ 42 وَلَكِنِّي قَدْ عَرَفْتُكُمْ أَنْ لَيْسَتْ لَكُمْ مَحَبَّةُ ٱللهِ فِي أَنْفُسِكُمْ.

అహం యుష్మాన్ జానామి; యుష్మాకమన్తర ఈశ్వరప్రేమ నాస్తి|

٤٣ 43 أَنَا قَدْ أَتَيْتُ بِٱسْمِ أَبِي وَلَسْتُمْ تَقْبَلُونَنِي. إِنْ أَتَى آخَرُ بِٱسْمِ نَفْسِهِ فَذَلِكَ تَقْبَلُونَهُ.

అహం నిజపితు ర్నామ్నాగతోస్మి తథాపి మాం న గృహ్లీథ కిన్తు కశ్చిద్ యది స్వనామ్నా సమాగమిష్యతి తర్హి తం గ్రహీష్యథ|

٤٤ 44 كَيْفَ تَقْدِرُونَ أَنْ تُؤْمِنُوا وَأَنْتُمْ تَقْبَلُونَ مَجْدًا بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ، وَٱلْمَجْدُ ٱلَّذِي مِنَ ٱلْإِلَهِ ٱلْوَاحِدِ لَسْتُمْ تَطْلُبُونَهُ؟

యూయమ్ ఈశ్వరాత్ సత్కారం న చిష్టత్వా కేవలం పరస్పరం సత్కారమ్ చేద్ ఆదధ్వ్వే తర్హి కథం విశ్వసితుం శక్నుథ?

٤٥ 45 «لَا تَظُنُّوا أَنِّي أَشْكُوكُمْ إِلَى ٱلْآبِ. يُوجَدُ ٱلَّذِي يَشْكُوكُمْ وَهُوَ مُوسَى، ٱلَّذِي عَلَيْهِ رَجَاؤُكُمْ.

పుతుః సమీపేఽహం యుష్మాన్ అపవదిష్యామీతి మా చిన్తయత యస్మిన్, యస్మిన్ యుష్మాకం విశ్వసః సఏవ మూసా యుష్మాన్ అపవదతి|

٤٦ 46 لِأَنَّكُمْ لَوْ كُنْتُمْ تُصَدِّقُونَ مُوسَى لَكُنْتُمْ تُصَدِّقُونَنِي، لِأَنَّهُ هُوَ كَتَبَ عَنِّي.

యది యూయం తస్మిన్ వ్యశ్వసిష్యత తర్హి మయ్యపి వ్యశ్వసిష్యత, యత్ స మయి లిఖితవాన్|

٤٧ 47 فَإِنْ كُنْتُمْ لَسْتُمْ تُصَدِّقُونَ كُتُبَ ذَاكَ، فَكَيْفَ تُصَدِّقُونَ كَلَامِي؟».

తతో యది తేన లిఖితవాని న ప్రతిథ తర్హి మమ వాక్యాని కథం ప్రత్యేష్యథ?