يوحنَّا 20
| وَفِي أَوَّلِ ٱلْأُسْبُوعِ جَاءَتْ مَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ إِلَى ٱلْقَبْرِ بَاكِرًا، وَٱلظَّلَامُ بَاقٍ. فَنَظَرَتِ ٱلْحَجَرَ مَرْفُوعًا عَنِ ٱلْقَبْرِ. | ١ 1 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਪ੍ਤਾਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਥਮਦਿਨੇ (ਅ)ਤਿਪ੍ਰਤ੍ਯੂਸ਼਼ੇ (ਅ)ਨ੍ਧਕਾਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਮਗ੍ਦਲੀਨੀ ਮਰਿਯਮ੍ ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸ੍ਯ ਨਿਕਟੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸ੍ਯ ਮੁਖਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰਮਪਸਾਰਿਤਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਤ੍|
| فَرَكَضَتْ وَجَاءَتْ إِلَى سِمْعَانَ بُطْرُسَ وَإِلَى ٱلتِّلْمِيذِ ٱلْآخَرِ ٱلَّذِي كَانَ يَسُوعُ يُحِبُّهُ، وَقَالَتْ لَهُمَا: «أَخَذُوا ٱلسَّيِّدَ مِنَ ٱلْقَبْرِ، وَلَسْنَا نَعْلَمُ أَيْنَ وَضَعُوهُ!». | ٢ 2 |
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਧਾਵਿਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪ੍ਰਿਯਤਮਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਯ ਚੇਦਮ੍ ਅਕਥਯਤ੍, ਲੋਕਾਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਭੁੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਕੁਤ੍ਰਾਸ੍ਥਾਪਯਨ੍ ਤਦ੍ ਵਕ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ|
| فَخَرَجَ بُطْرُسُ وَٱلتِّلْمِيذُ ٱلْآخَرُ وَأَتَيَا إِلَى ٱلْقَبْرِ. | ٣ 3 |
ਅਤਃ ਪਿਤਰਃ ਸੋਨ੍ਯਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸ਼੍ਚ ਬਰ੍ਹਿ ਰ੍ਭੁਤ੍ਵਾ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸ੍ਥਾਨੰ ਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਆਰਭੇਤਾਂ|
| وَكَانَ ٱلِٱثْنَانِ يَرْكُضَانِ مَعًا. فَسَبَقَ ٱلتِّلْمِيذُ ٱلْآخَرُ بُطْرُسَ وَجَاءَ أَوَّلًا إِلَى ٱلْقَبْرِ، | ٤ 4 |
ਉਭਯੋਰ੍ਧਾਵਤੋਃ ਸੋਨ੍ਯਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਃ ਪਿਤਰੰ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸ੍ਥਾਨ ਉਪਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
| وَٱنْحَنَى فَنَظَرَ ٱلْأَكْفَانَ مَوْضُوعَةً، وَلَكِنَّهُ لَمْ يَدْخُلْ. | ٥ 5 |
ਤਦਾ ਪ੍ਰਹ੍ਵੀਭੂਯ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਤ੍|
| ثُمَّ جَاءَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ يَتْبَعُهُ، وَدَخَلَ ٱلْقَبْرَ وَنَظَرَ ٱلْأَكْفَانَ مَوْضُوعَةً، | ٦ 6 |
ਅਪਰੰ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰ ਆਗਤ੍ਯ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ
| وَٱلْمِنْدِيلَ ٱلَّذِي كَانَ عَلَى رَأْسِهِ لَيْسَ مَوْضُوعًا مَعَ ٱلْأَكْفَانِ، بَلْ مَلْفُوفًا فِي مَوْضِعٍ وَحْدَهُ. | ٧ 7 |
ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਮਸ੍ਤਕਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਞ੍ਚ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੇ ਸ੍ਥਾਪਿਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
| فَحِينَئِذٍ دَخَلَ أَيْضًا ٱلتِّلْمِيذُ ٱلْآخَرُ ٱلَّذِي جَاءَ أَوَّلًا إِلَى ٱلْقَبْرِ، وَرَأَى فَآمَنَ، | ٨ 8 |
ਤਤਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸ੍ਥਾਨੰ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਆਗਤੋ ਯੋਨ੍ਯਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਃ ਸੋਪਿ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸੀਤ੍|
| لِأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا بَعْدُ يَعْرِفُونَ ٱلْكِتَابَ: أَنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يَقُومَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ. | ٩ 9 |
ਯਤਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਸ ਉੱਥਾਪਯਿਤਵ੍ਯ ਏਤਸ੍ਯ ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕਵਚਨਸ੍ਯ ਭਾਵੰ ਤੇ ਤਦਾ ਵੋੱਧੁੰ ਨਾਸ਼ਨ੍ਕੁਵਨ੍|
| فَمَضَى ٱلتِّلْمِيذَانِ أَيْضًا إِلَى مَوْضِعِهِمَا. | ١٠ 10 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੌ ਦ੍ਵੌ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੌ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵੰ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਗੱਛਤਾਮ੍|
| أَمَّا مَرْيَمُ فَكَانَتْ وَاقِفَةً عِنْدَ ٱلْقَبْرِ خَارِجًا تَبْكِي. وَفِيمَا هِيَ تَبْكِي ٱنْحَنَتْ إِلَى ٱلْقَبْرِ، | ١١ 11 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਰਿਯਮ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਬਹਿਃ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਰੋਦਿਤੁਮ੍ ਆਰਭਤ ਤਤੋ ਰੁਦਤੀ ਪ੍ਰਹ੍ਵੀਭੂਯ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ
| فَنَظَرَتْ مَلَاكَيْنِ بِثِيَابٍ بِيضٍ جَالِسَيْنِ وَاحِدًا عِنْدَ ٱلرَّأْسِ وَٱلْآخَرَ عِنْدَ ٱلرِّجْلَيْنِ، حَيْثُ كَانَ جَسَدُ يَسُوعَ مَوْضُوعًا. | ١٢ 12 |
ਯੀਸ਼ੋਃ ਸ਼ਯਨਸ੍ਥਾਨਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰਃਸ੍ਥਾਨੇ ਪਦਤਲੇ ਚ ਦ੍ਵਯੋ ਰ੍ਦਿਸ਼ੋ ਦ੍ਵੌ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਵੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟੌ ਸਮਪਸ਼੍ਯਤ੍|
| فَقَالَا لَهَا: «يَا ٱمْرَأَةُ، لِمَاذَا تَبْكِينَ؟». قَالَتْ لَهُمَا: «إِنَّهُمْ أَخَذُوا سَيِّدِي، وَلَسْتُ أَعْلَمُ أَيْنَ وَضَعُوهُ!». | ١٣ 13 |
ਤੌ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਨ੍ਤੌ ਹੇ ਨਾਰਿ ਕੁਤੋ ਰੋਦਿਸ਼਼ਿ? ਸਾਵਦਤ੍ ਲੋਕਾ ਮਮ ਪ੍ਰਭੁੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਕੁਤ੍ਰਾਸ੍ਥਾਪਯਨ੍ ਇਤਿ ਨ ਜਾਨਾਮਿ|
| وَلَمَّا قَالَتْ هَذَا ٱلْتَفَتَتْ إِلَى ٱلْوَرَاءِ، فَنَظَرَتْ يَسُوعَ وَاقِفًا، وَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّهُ يَسُوعُ. | ١٤ 14 |
ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮੁਖੰ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯੀਸ਼ੁੰ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਯੀਸ਼ੁਰਿਤਿ ਸਾ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍|
| قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «يَا ٱمْرَأَةُ، لِمَاذَا تَبْكِينَ؟ مَنْ تَطْلُبِينَ؟». فَظَنَّتْ تِلْكَ أَنَّهُ ٱلْبُسْتَانِيُّ، فَقَالَتْ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، إِنْ كُنْتَ أَنْتَ قَدْ حَمَلْتَهُ فَقُلْ لِي أَيْنَ وَضَعْتَهُ، وَأَنَا آخُذُهُ». | ١٥ 15 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਮ੍ ਅਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍ ਹੇ ਨਾਰਿ ਕੁਤੋ ਰੋਦਿਸ਼਼ਿ? ਕੰ ਵਾ ਮ੍ਰੁʼਗਯਸੇ? ਤਤਃ ਸਾ ਤਮ੍ ਉਦ੍ਯਾਨਸੇਵਕੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਵ੍ਯਾਹਰਤ੍, ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਤ੍ਵੰ ਯਦੀਤਃ ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਤੰ ਨੀਤਵਾਨ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਕੁਤ੍ਰਾਸ੍ਥਾਪਯਸ੍ਤਦ੍ ਵਦ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਤਮ੍ ਆਨਯਾਮਿ|
| قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «يَا مَرْيَمُ». فَٱلْتَفَتَتْ تِلْكَ وَقَالَتْ لَهُ: «رَبُّونِي!» ٱلَّذِي تَفْسِيرُهُ: يَا مُعَلِّمُ. | ١٦ 16 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਹੇ ਮਰਿਯਮ੍| ਤਤਃ ਸਾ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍ ਹੇ ਰੱਬੂਨੀ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਹੇ ਗੁਰੋ|
| قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «لَا تَلْمِسِينِي لِأَنِّي لَمْ أَصْعَدْ بَعْدُ إِلَى أَبِي. وَلَكِنِ ٱذْهَبِي إِلَى إِخْوَتِي وَقُولِي لَهُمْ: إِنِّي أَصْعَدُ إِلَى أَبِي وَأَبِيكُمْ وَإِلَهِي وَإِلَهِكُمْ». | ١٧ 17 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਮਾਂ ਮਾ ਧਰ, ਇਦਾਨੀਂ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੇ ਊਰ੍ੱਧ੍ਵਗਮਨੰ ਨ ਕਰੋਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਮਮ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਞ੍ਚ ਪਿਤਾ ਮਮ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਨਿਕਟ ਊਰ੍ੱਧ੍ਵਗਮਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤੋਸ੍ਮਿ, ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਤ੍ਵੰ ਗਤ੍ਵਾ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣੰ ਜ੍ਞਾਪਯ|
| فَجَاءَتْ مَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ وَأَخْبَرَتِ ٱلتَّلَامِيذَ أَنَّهَا رَأَتِ ٱلرَّبَّ، وَأَنَّهُ قَالَ لَهَا هَذَا. | ١٨ 18 |
ਤਤੋ ਮਗ੍ਦਲੀਨੀਮਰਿਯਮ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਸ੍ਯੈ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਕਥਾ ਏਤਾ ਅਕਥਯਦ੍ ਇਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍|
| وَلَمَّا كَانَتْ عَشِيَّةُ ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ، وَهُوَ أَوَّلُ ٱلْأُسْبُوعِ، وَكَانَتِ ٱلْأَبْوَابُ مُغَلَّقَةً حَيْثُ كَانَ ٱلتَّلَامِيذُ مُجْتَمِعِينَ لِسَبَبِ ٱلْخَوْفِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، جَاءَ يَسُوعُ وَوَقَفَ فِي ٱلْوَسْطِ، وَقَالَ لَهُمْ: «سَلَامٌ لَكُمْ!». | ١٩ 19 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸਪ੍ਤਾਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਥਮਦਿਨਸ੍ਯ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਸਮਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਏਕਤ੍ਰ ਮਿਲਿਤ੍ਵਾ ਯਿਹੂਦੀਯੇਭ੍ਯੋ ਭਿਯਾ ਦ੍ਵਾਰਰੁੱਧਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍, ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਅਕਥਯਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਲ੍ਯਾਣੰ ਭੂਯਾਤ੍|
| وَلَمَّا قَالَ هَذَا أَرَاهُمْ يَدَيْهِ وَجَنْبَهُ، فَفَرِحَ ٱلتَّلَامِيذُ إِذْ رَأَوْا ٱلرَّبَّ. | ٢٠ 20 |
ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਨਿਜਹਸ੍ਤੰ ਕੁਕ੍ਸ਼਼ਿਞ੍ਚ ਦਰ੍ਸ਼ਿਤਵਾਨ੍, ਤਤਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਭੁੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਅਭਵਨ੍|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا: «سَلَامٌ لَكُمْ! كَمَا أَرْسَلَنِي ٱلْآبُ أُرْسِلُكُمْ أَنَا». | ٢١ 21 |
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਰਵਦਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਲ੍ਯਾਣੰ ਭੂਯਾਤ੍ ਪਿਤਾ ਯਥਾ ਮਾਂ ਪ੍ਰੈਸ਼਼ਯਤ੍ ਤਥਾਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਿ|
| وَلَمَّا قَالَ هَذَا نَفَخَ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱقْبَلُوا ٱلرُّوحَ ٱلْقُدُسَ. | ٢٢ 22 |
ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਮੁਪਰਿ ਦੀਰ੍ਘਪ੍ਰਸ਼੍ਵਾਸੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ|
| مَنْ غَفَرْتُمْ خَطَايَاهُ تُغْفَرُ لَهُ، وَمَنْ أَمْسَكْتُمْ خَطَايَاهُ أُمْسِكَتْ». | ٢٣ 23 |
ਯੂਯੰ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਪਾਨਿ ਮੋਚਯਿਸ਼਼੍ਯਥ ਤੇ ਮੋਚਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਯੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚ ਪਾਪਾਤਿ ਨ ਮੋਚਯਿਸ਼਼੍ਯਥ ਤੇ ਨ ਮੋਚਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
| أَمَّا تُومَا، أَحَدُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ ٱلتَّوْأَمُ، فَلَمْ يَكُنْ مَعَهُمْ حِينَ جَاءَ يَسُوعُ. | ٢٤ 24 |
ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਮਧ੍ਯੇ ਗਣਿਤੋ ਯਮਜੋ ਥੋਮਾਨਾਮਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੋ ਯੀਸ਼ੋਰਾਗਮਨਕਾਲੈ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਨਾਸੀਤ੍|
| فَقَالَ لَهُ ٱلتَّلَامِيذُ ٱلْآخَرُونَ: «قَدْ رَأَيْنَا ٱلرَّبَّ!». فَقَالَ لَهُمْ: «إِنْ لَمْ أُبْصِرْ فِي يَدَيْهِ أَثَرَ ٱلْمَسَامِيرِ، وَأَضَعْ إِصْبِعِي فِي أَثَرِ ٱلْمَسَامِيرِ، وَأَضَعْ يَدِي فِي جَنْبِهِ، لَا أُومِنْ». | ٢٥ 25 |
ਅਤੋ ਵਯੰ ਪ੍ਰਭੂਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਾਮੇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੇ(ਅ)ਨ੍ਯਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਰੁਕ੍ਤੇ ਸੋਵਦਤ੍, ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤਯੋ ਰ੍ਲੌਹਕੀਲਕਾਨਾਂ ਚਿਹ੍ਨੰ ਨ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤੱਚਿਹ੍ਨਮ੍ ਅਙ੍ਗੁਲ੍ਯਾ ਨ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਕੁਕ੍ਸ਼਼ੌ ਹਸ੍ਤੰ ਨਾਰੋਪ੍ਯ ਚਾਹੰ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
| وَبَعْدَ ثَمَانِيَةِ أَيَّامٍ كَانَ تَلَامِيذُهُ أَيْضًا دَاخِلًا وَتُومَا مَعَهُمْ. فَجَاءَ يَسُوعُ وَٱلْأَبْوَابُ مُغَلَّقَةٌ، وَوَقَفَ فِي ٱلْوَسْطِ وَقَالَ: «سَلَامٌ لَكُمْ!». | ٢٦ 26 |
ਅਪਰਮ੍ ਅਸ਼਼੍ਟਮੇ(ਅ)ਹ੍ਨਿ ਗਤੇ ਸਤਿ ਥੋਮਾਸਹਿਤਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਗਣ ਏਕਤ੍ਰ ਮਿਲਿਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵਾਰੰ ਰੁੱਧ੍ਵਾਭ੍ਯਨ੍ਤਰ ਆਸੀਤ੍, ਏਤਰ੍ਹਿ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਅਕਥਯਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕੁਸ਼ਲੰ ਭੂਯਾਤ੍|
| ثُمَّ قَالَ لِتُومَا: «هَاتِ إِصْبِعَكَ إِلَى هُنَا وَأَبْصِرْ يَدَيَّ، وَهَاتِ يَدَكَ وَضَعْهَا فِي جَنْبِي، وَلَا تَكُنْ غَيْرَ مُؤْمِنٍ بَلْ مُؤْمِنًا». | ٢٧ 27 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਥਾਮੈ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵਮ੍ ਅਙ੍ਗੁਲੀਮ੍ ਅਤ੍ਰਾਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਮਮ ਕਰੌ ਪਸ਼੍ਯ ਕਰੰ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਮਮ ਕੁਕ੍ਸ਼਼ਾਵਰ੍ਪਯ ਨਾਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ|
| أَجَابَ تُومَا وَقَالَ لَهُ: «رَبِّي وَإِلَهِي!». | ٢٨ 28 |
ਤਦਾ ਥੋਮਾ ਅਵਦਤ੍, ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਭੋ ਹੇ ਮਦੀਸ਼੍ਵਰ|
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِأَنَّكَ رَأَيْتَنِي يَا تُومَا آمَنْتَ! طُوبَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَرَوْا». | ٢٩ 29 |
ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਥੋਮਾ ਮਾਂ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼ਿ ਯੇ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨ੍ਤਿ ਤਏਵ ਧਨ੍ਯਾਃ|
| وَآيَاتٍ أُخَرَ كَثِيرَةً صَنَعَ يَسُوعُ قُدَّامَ تَلَامِيذِهِ لَمْ تُكْتَبْ فِي هَذَا ٱلْكِتَابِ. | ٣٠ 30 |
ਏਤਦਨ੍ਯਾਨਿ ਪੁਸ੍ਤਕੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਲਿਖਿਤਾਨਿ ਬਹੂਨ੍ਯਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਪੁਰਸ੍ਤਾਦ੍ ਅਕਰੋਤ੍|
| وَأَمَّا هَذِهِ فَقَدْ كُتِبَتْ لِتُؤْمِنُوا أَنَّ يَسُوعَ هُوَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ، وَلِكَيْ تَكُونَ لَكُمْ إِذَا آمَنْتُمْ حَيَاةٌ بِٱسْمِهِ. | ٣١ 31 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਃ ਸੁਤ ਏਵੇਤਿ ਯਥਾ ਯੂਯੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਥ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਚ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਪਰਮਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਥ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਏਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯਲਿਖ੍ਯਨ੍ਤ|
