يَعقُوب 4

١ 1 مِنْ أَيْنَ ٱلْحُرُوبُ وَٱلْخُصُومَاتُ بَيْنَكُمْ؟ أَلَيْسَتْ مِنْ هُنَا: مِنْ لَذَّاتِكُمُ ٱلْمُحَارِبَةِ فِي أَعْضَائِكُمْ؟

ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ ସମରା ରଣଶ୍ଚ କୁତ ଉତ୍ପଦ୍ୟନ୍ତେ? ଯୁଷ୍ମଦଙ୍ଗଶିବିରାଶ୍ରିତାଭ୍ୟଃ ସୁଖେଚ୍ଛାଭ୍ୟଃ କିଂ ନୋତ୍ପଦ୍ୟନ୍ତେ?

٢ 2 تَشْتَهُونَ وَلَسْتُمْ تَمْتَلِكُونَ. تَقْتُلُونَ وَتَحْسِدُونَ وَلَسْتُمْ تَقْدِرُونَ أَنْ تَنَالُوا. تُخَاصِمُونَ وَتُحَارِبُونَ وَلَسْتُمْ تَمْتَلِكُونَ، لِأَنَّكُمْ لَا تَطْلُبُونَ.

ଯୂଯଂ ୱାଞ୍ଛଥ କିନ୍ତୁ ନାପ୍ନୁଥ, ଯୂଯଂ ନରହତ୍ୟାମ୍ ଈର୍ଷ୍ୟାଞ୍ଚ କୁରୁଥ କିନ୍ତୁ କୃତାର୍ଥା ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁଥ, ଯୂଯଂ ଯୁଧ୍ୟଥ ରଣଂ କୁରୁଥ ଚ କିନ୍ତ୍ୱପ୍ରାପ୍ତାସ୍ତିଷ୍ଠଥ, ଯତୋ ହେତୋଃ ପ୍ରାର୍ଥନାଂ ନ କୁରୁଥ|

٣ 3 تَطْلُبُونَ وَلَسْتُمْ تَأْخُذُونَ، لِأَنَّكُمْ تَطْلُبُونَ رَدِيًّا لِكَيْ تُنْفِقُوا فِي لَذَّاتِكُمْ.

ଯୂଯଂ ପ୍ରାର୍ଥଯଧ୍ୱେ କିନ୍ତୁ ନ ଲଭଧ୍ୱେ ଯତୋ ହେତୋଃ ସ୍ୱସୁଖଭୋଗେଷୁ ୱ୍ୟଯାର୍ଥଂ କୁ ପ୍ରାର୍ଥଯଧ୍ୱେ|

٤ 4 أَيُّهَا ٱلزُّنَاةُ وَٱلزَّوَانِي، أَمَا تَعْلَمُونَ أَنَّ مَحَبَّةَ ٱلْعَالَمِ عَدَاوَةٌ لِلهِ؟ فَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ مُحِبًّا لِلْعَالَمِ، فَقَدْ صَارَ عَدُوًّا لِلهِ.

ହେ ୱ୍ୟଭିଚାରିଣୋ ୱ୍ୟଭିଚାରିଣ୍ୟଶ୍ଚ, ସଂସାରସ୍ୟ ଯତ୍ ମୈତ୍ର୍ୟଂ ତଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଶାତ୍ରୱମିତି ଯୂଯଂ କିଂ ନ ଜାନୀଥ? ଅତ ଏୱ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସଂସାରସ୍ୟ ମିତ୍ରଂ ଭୱିତୁମ୍ ଅଭିଲଷତି ସ ଏୱେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଶତ୍ରୁ ର୍ଭୱତି|

٥ 5 أَمْ تَظُنُّونَ أَنَّ ٱلْكِتَابَ يَقُولُ بَاطِلًا: ٱلرُّوحُ ٱلَّذِي حَلَّ فِينَا يَشْتَاقُ إِلَى ٱلْحَسَدِ؟

ଯୂଯଂ କିଂ ମନ୍ୟଧ୍ୱେ? ଶାସ୍ତ୍ରସ୍ୟ ୱାକ୍ୟଂ କିଂ ଫଲହୀନଂ ଭୱେତ୍? ଅସ୍ମଦନ୍ତର୍ୱାସୀ ଯ ଆତ୍ମା ସ ୱା କିମ୍ ଈର୍ଷ୍ୟାର୍ଥଂ ପ୍ରେମ କରୋତି?

٦ 6 وَلَكِنَّهُ يُعْطِي نِعْمَةً أَعْظَمَ. لِذَلِكَ يَقُولُ: «يُقَاوِمُ ٱللهُ ٱلْمُسْتَكْبِرِينَ، وَأَمَّا ٱلْمُتَوَاضِعُونَ فَيُعْطِيهِمْ نِعْمَةً».

ତନ୍ନହି କିନ୍ତୁ ସ ପ୍ରତୁଲଂ ୱରଂ ୱିତରତି ତସ୍ମାଦ୍ ଉକ୍ତମାସ୍ତେ ଯଥା, ଆତ୍ମାଭିମାନଲୋକାନାଂ ୱିପକ୍ଷୋ ଭୱତୀଶ୍ୱରଃ| କିନ୍ତୁ ତେନୈୱ ନମ୍ରେଭ୍ୟଃ ପ୍ରସାଦାଦ୍ ଦୀଯତେ ୱରଃ||

٧ 7 فَٱخْضَعُوا لِلهِ. قَاوِمُوا إِبْلِيسَ فَيَهْرُبَ مِنْكُمْ.

ଅତଏୱ ଯୂଯମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱଶ୍ୟା ଭୱତ ଶଯତାନଂ ସଂରୁନ୍ଧ ତେନ ସ ଯୁଷ୍ମତ୍ତଃ ପଲାଯିଷ୍ୟତେ|

٨ 8 اِقْتَرِبُوا إِلَى ٱللهِ فَيَقْتَرِبَ إِلَيْكُمْ. نَقُّوا أَيْدِيَكُمْ أَيُّهَا ٱلْخُطَاةُ، وَطَهِّرُوا قُلُوبَكُمْ يَا ذَوِي ٱلرَّأْيَيْنِ.

ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମୀପୱର୍ତ୍ତିନୋ ଭୱତ ତେନ ସ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମୀପୱର୍ତ୍ତୀ ଭୱିଷ୍ୟତି| ହେ ପାପିନଃ, ଯୂଯଂ ସ୍ୱକରାନ୍ ପରିଷ୍କୁରୁଧ୍ୱଂ| ହେ ଦ୍ୱିମନୋଲୋକାଃ, ଯୂଯଂ ସ୍ୱାନ୍ତଃକରଣାନି ଶୁଚୀନି କୁରୁଧ୍ୱଂ|

٩ 9 ٱكْتَئِبُوا وَنُوحُوا وَٱبْكُوا. لِيَتَحَوَّلْ ضَحِكُكُمْ إِلَى نَوْحٍ، وَفَرَحُكُمْ إِلَى غَمٍّ.

ଯୂଯମ୍ ଉଦ୍ୱିଜଧ୍ୱଂ ଶୋଚତ ୱିଲପତ ଚ, ଯୁଷ୍ମାକଂ ହାସଃ ଶୋକାଯ, ଆନନ୍ଦଶ୍ଚ କାତରତାଯୈ ପରିୱର୍ତ୍ତେତାଂ|

١٠ 10 ٱتَّضِعُوا قُدَّامَ ٱلرَّبِّ فَيَرْفَعَكُمْ.

ପ୍ରଭୋଃ ସମକ୍ଷଂ ନମ୍ରା ଭୱତ ତସ୍ମାତ୍ ସ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଉଚ୍ଚୀକରିଷ୍ୟତି|

١١ 11 لَا يَذُمَّ بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ. ٱلَّذِي يَذُمُّ أَخَاهُ وَيَدِينُ أَخَاهُ يَذُمُّ ٱلنَّامُوسَ وَيَدِينُ ٱلنَّامُوسَ. وَإِنْ كُنْتَ تَدِينُ ٱلنَّامُوسَ، فَلَسْتَ عَامِلًا بِٱلنَّامُوسِ، بَلْ دَيَّانًا لَهُ.

ହେ ଭ୍ରାତରଃ, ଯୂଯଂ ପରସ୍ପରଂ ମା ଦୂଷଯତ| ଯଃ କଶ୍ଚିଦ୍ ଭ୍ରାତରଂ ଦୂଷଯତି ଭ୍ରାତୁ ର୍ୱିଚାରଞ୍ଚ କରୋତି ସ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଂ ଦୂଷଯତି ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯାଶ୍ଚ ୱିଚାରଂ କରୋତି| ତ୍ୱଂ ଯଦି ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ୱିଚାରଂ କରୋଷି ତର୍ହି ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପାଲଯିତା ନ ଭୱସି କିନ୍ତୁ ୱିଚାରଯିତା ଭୱସି|

١٢ 12 وَاحِدٌ هُوَ وَاضِعُ ٱلنَّامُوسِ، ٱلْقَادِرُ أَنْ يُخَلِّصَ وَيُهْلِكَ. فَمَنْ أَنْتَ يَا مَنْ تَدِينُ غَيْرَكَ؟

ଅଦ୍ୱିତୀଯୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକୋ ୱିଚାରଯିତା ଚ ସ ଏୱାସ୍ତେ ଯୋ ରକ୍ଷିତୁଂ ନାଶଯିତୁଞ୍ଚ ପାରଯତି| କିନ୍ତୁ କସ୍ତ୍ୱଂ ଯତ୍ ପରସ୍ୟ ୱିଚାରଂ କରୋଷି?

١٣ 13 هَلُمَّ ٱلْآنَ أَيُّهَا ٱلْقَائِلُونَ: «نَذْهَبُ ٱلْيَوْمَ أَوْ غَدًا إِلَى هَذِهِ ٱلْمَدِينَةِ أَوْ تِلْكَ، وَهُنَاكَ نَصْرِفُ سَنَةً وَاحِدَةً وَنَتَّجِرُ وَنَرْبَحُ».

ଅଦ୍ୟ ଶ୍ୱୋ ୱା ୱଯମ୍ ଅମୁକନଗରଂ ଗତ୍ୱା ତତ୍ର ୱର୍ଷମେକଂ ଯାପଯନ୍ତୋ ୱାଣିଜ୍ୟଂ କରିଷ୍ୟାମଃ ଲାଭଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟାମଶ୍ଚେତି କଥାଂ ଭାଷମାଣା ଯୂଯମ୍ ଇଦାନୀଂ ଶୃଣୁତ|

١٤ 14 أَنْتُمُ ٱلَّذِينَ لَا تَعْرِفُونَ أَمْرَ ٱلْغَدِ! لِأَنَّهُ مَا هِيَ حَيَاتُكُمْ؟ إِنَّهَا بُخَارٌ، يَظْهَرُ قَلِيلًا ثُمَّ يَضْمَحِلُّ.

ଶ୍ୱଃ କିଂ ଘଟିଷ୍ୟତେ ତଦ୍ ଯୂଯଂ ନ ଜାନୀଥ ଯତୋ ଜୀୱନଂ ୱୋ ଭୱେତ୍ କୀଦୃକ୍ ତତ୍ତୁ ବାଷ୍ପସ୍ୱରୂପକଂ, କ୍ଷଣମାତ୍ରଂ ଭୱେଦ୍ ଦୃଶ୍ୟଂ ଲୁପ୍ୟତେ ଚ ତତଃ ପରଂ|

١٥ 15 عِوَضَ أَنْ تَقُولُوا: «إِنْ شَاءَ ٱلرَّبُّ وَعِشْنَا نَفْعَلُ هَذَا أَوْ ذَاكَ».

ତଦନୁକ୍ତ୍ୱା ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଇଦଂ କଥନୀଯଂ ପ୍ରଭୋରିଚ୍ଛାତୋ ୱଯଂ ଯଦି ଜୀୱାମସ୍ତର୍ହ୍ୟେତତ୍ କର୍ମ୍ମ ତତ୍ କର୍ମ୍ମ ୱା କରିଷ୍ୟାମ ଇତି|

١٦ 16 وَأَمَّا ٱلْآنَ فَإِنَّكُمْ تَفْتَخِرُونَ فِي تَعَظُّمِكُمْ. كُلُّ ٱفْتِخَارٍ مِثْلُ هَذَا رَدِيءٌ.

କିନ୍ତ୍ୱିଦାନୀଂ ଯୂଯଂ ଗର୍ୱ୍ୱୱାକ୍ୟୈଃ ଶ୍ଲାଘନଂ କୁରୁଧ୍ୱେ ତାଦୃଶଂ ସର୍ୱ୍ୱଂ ଶ୍ଲାଘନଂ କୁତ୍ସିତମେୱ|

١٧ 17 فَمَنْ يَعْرِفُ أَنْ يَعْمَلَ حَسَنًا وَلَا يَعْمَلُ، فَذَلِكَ خَطِيَّةٌ لَهُ.

ଅତୋ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସତ୍କର୍ମ୍ମ କର୍ତ୍ତଂ ୱିଦିତ୍ୱା ତନ୍ନ କରୋତି ତସ୍ୟ ପାପଂ ଜାଯତେ|