عِبرانِيّين 5

١ 1 لِأَنَّ كُلَّ رَئِيسِ كَهَنَةٍ مَأْخُوذٍ مِنَ ٱلنَّاسِ يُقَامُ لِأَجْلِ ٱلنَّاسِ فِي مَا لِلهِ،لِكَيْ يُقَدِّمَ قَرَابِينَ وَذَبَائِحَ عَنِ ٱلْخَطَايَا،

ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ମହାଯାଜକୋ ଭୱତି ସ ମାନୱାନାଂ ମଧ୍ୟାତ୍ ନୀତଃ ସନ୍ ମାନୱାନାଂ କୃତ ଈଶ୍ୱରୋଦ୍ଦେଶ୍ୟୱିଷଯେଽର୍ଥତ ଉପହାରାଣାଂ ପାପାର୍ଥକବଲୀନାଞ୍ଚ ଦାନ ନିଯୁଜ୍ୟତେ|

٢ 2 قَادِرًا أَنْ يَتَرَفَّقَ بِٱلْجُهَّالِ وَٱلضَّالِّينَ، إِذْ هُوَ أَيْضًا مُحَاطٌ بِٱلضَّعْفِ.

ସ ଚାଜ୍ଞାନାଂ ଭ୍ରାନ୍ତାନାଞ୍ଚ ଲୋକାନାଂ ଦୁଃଖେନ ଦୁଃଖୀ ଭୱିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି, ଯତୋ ହେତୋଃ ସ ସ୍ୱଯମପି ଦୌର୍ବ୍ବଲ୍ୟୱେଷ୍ଟିତୋ ଭୱତି|

٣ 3 وَلِهَذَا ٱلضَّعْفِ يَلْتَزِمُ أَنَّهُ كَمَا يُقَدِّمُ عَنِ ٱلْخَطَايَا لِأَجْلِ ٱلشَّعْبِ هَكَذَا أَيْضًا لِأَجْلِ نَفْسِهِ.

ଏତସ୍ମାତ୍ କାରଣାଚ୍ଚ ଯଦ୍ୱତ୍ ଲୋକାନାଂ କୃତେ ତଦ୍ୱଦ୍ ଆତ୍ମକୃତେଽପି ପାପାର୍ଥକବଲିଦାନଂ ତେନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ|

٤ 4 وَلَا يَأْخُذُ أَحَدٌ هَذِهِ ٱلْوَظِيفَةَ بِنَفْسِهِ، بَلِ ٱلْمَدْعُوُّ مِنَ ٱللهِ، كَمَا هَارُونُ أَيْضًا.

ସ ଘୋଚ୍ଚପଦଃ ସ୍ୱେଚ୍ଛାତଃ କେନାପି ନ ଗୃହ୍ୟତେ କିନ୍ତୁ ହାରୋଣ ଇୱ ଯ ଈଶ୍ୱରେଣାହୂଯତେ ତେନୈୱ ଗୃହ୍ୟତେ|

٥ 5 كَذَلِكَ ٱلْمَسِيحُ أَيْضًا لَمْ يُمَجِّدْ نَفْسَهُ لِيَصِيرَ رَئِيسَ كَهَنَةٍ، بَلِ ٱلَّذِي قَالَ لَهُ: «أَنْتَ ٱبْنِي، أَنَا ٱلْيَوْمَ وَلَدْتُكَ».

ଏୱମ୍ପ୍ରକାରେଣ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋଽପି ମହାଯାଜକତ୍ୱଂ ଗ୍ରହୀତୁଂ ସ୍ୱୀଯଗୌରୱଂ ସ୍ୱଯଂ ନ କୃତୱାନ୍, କିନ୍ତୁ "ମଦୀଯତନଯୋଽସି ତ୍ୱମ୍ ଅଦ୍ୟୈୱ ଜନିତୋ ମଯେତି" ୱାଚଂ ଯସ୍ତଂ ଭାଷିତୱାନ୍ ସ ଏୱ ତସ୍ୟ ଗୌରୱଂ କୃତୱାନ୍|

٦ 6 كَمَا يَقُولُ أَيْضًا فِي مَوْضِعٍ آخَرَ: «أَنْتَ كَاهِنٌ إِلَى ٱلْأَبَدِ عَلَى رُتْبَةِ مَلْكِي صَادَقَ». (aiōn g165)

ତଦ୍ୱଦ୍ ଅନ୍ୟଗୀତେଽପୀଦମୁକ୍ତଂ, ତ୍ୱଂ ମଲ୍କୀଷେଦକଃ ଶ୍ରେଣ୍ୟାଂ ଯାଜକୋଽସି ସଦାତନଃ| (aiōn g165)

٧ 7 ٱلَّذِي - فِي أَيَّامِ جَسَدِهِ- إِذْ قَدَّمَ بِصُرَاخٍ شَدِيدٍ وَدُمُوعٍ طَلِبَاتٍ وَتَضَرُّعَاتٍ لِلْقَادِرِ أَنْ يُخَلِّصَهُ مِنَ ٱلْمَوْتِ، وَسُمِعَ لَهُ مِنْ أَجْلِ تَقْوَاهُ،

ସ ଚ ଦେହୱାସକାଲେ ବହୁକ୍ରନ୍ଦନେନାଶ୍ରୁପାତେନ ଚ ମୃତ୍ୟୁତ ଉଦ୍ଧରଣେ ସମର୍ଥସ୍ୟ ପିତୁଃ ସମୀପେ ପୁନଃ ପୁନର୍ୱିନତିଂ ପ୍ରର୍ଥନାଞ୍ଚ କୃତ୍ୱା ତତ୍ଫଲରୂପିଣୀଂ ଶଙ୍କାତୋ ରକ୍ଷାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ଚ

٨ 8 مَعَ كَوْنِهِ ٱبْنًا تَعَلَّمَ ٱلطَّاعَةَ مِمَّا تَأَلَّمَ بِهِ.

ଯଦ୍ୟପି ପୁତ୍ରୋଽଭୱତ୍ ତଥାପି ଯୈରକ୍ଲିଶ୍ୟତ ତୈରାଜ୍ଞାଗ୍ରହଣମ୍ ଅଶିକ୍ଷତ|

٩ 9 وَإِذْ كُمِّلَ صَارَ لِجَمِيعِ ٱلَّذِينَ يُطِيعُونَهُ، سَبَبَ خَلَاصٍ أَبَدِيٍّ، (aiōnios g166)

ଇତ୍ଥଂ ସିଦ୍ଧୀଭୂଯ ନିଜାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାମ୍ ଅନନ୍ତପରିତ୍ରାଣସ୍ୟ କାରଣସ୍ୱରୂପୋ ଽଭୱତ୍| (aiōnios g166)

١٠ 10 مَدْعُوًّا مِنَ ٱللهِ رَئِيسَ كَهَنَةٍ عَلَى رُتْبَةِ مَلْكِي صَادَقَ.

ତସ୍ମାତ୍ ସ ମଲ୍କୀଷେଦକଃ ଶ୍ରେଣୀଭୁକ୍ତୋ ମହାଯାଜକ ଈଶ୍ୱରେଣାଖ୍ୟାତଃ|

١١ 11 اَلَّذِي مِنْ جِهَتِهِ ٱلْكَلَامُ كَثِيرٌ عِنْدَنَا، وَعَسِرُ ٱلتَّفْسِيرِ لِنَنْطِقَ بِهِ، إِذْ قَدْ صِرْتُمْ مُتَبَاطِئِي ٱلْمَسَامِعِ.

ତମଧ୍ୟସ୍ମାକଂ ବହୁକଥାଃ କଥଯିତୱ୍ୟାଃ କିନ୍ତୁ ତାଃ ସ୍ତବ୍ଧକର୍ଣୈ ର୍ୟୁଷ୍ମାଭି ର୍ଦୁର୍ଗମ୍ୟାଃ|

١٢ 12 لِأَنَّكُمْ -إِذْ كَانَ يَنْبَغِي أَنْ تَكُونُوا مُعَلِّمِينَ لِسَبَبِ طُولِ ٱلزَّمَانِ- تَحْتَاجُونَ أَنْ يُعَلِّمَكُمْ أَحَدٌ مَا هِيَ أَرْكَانُ بَدَاءَةِ أَقْوَالِ ٱللهِ، وَصِرْتُمْ مُحْتَاجِينَ إِلَى ٱللَّبَنِ، لَا إِلَى طَعَامٍ قَوِيٍّ.

ଯତୋ ଯୂଯଂ ଯଦ୍ୟପି ସମଯସ୍ୟ ଦୀର୍ଘତ୍ୱାତ୍ ଶିକ୍ଷକା ଭୱିତୁମ୍ ଅଶକ୍ଷ୍ୟତ ତଥାପୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱାକ୍ୟାନାଂ ଯା ପ୍ରଥମା ୱର୍ଣମାଲା ତାମଧି ଶିକ୍ଷାପ୍ରାପ୍ତି ର୍ୟୁଷ୍ମାକଂ ପୁନରାୱଶ୍ୟକା ଭୱତି, ତଥା କଠିନଦ୍ରୱ୍ୟେ ନହି କିନ୍ତୁ ଦୁଗ୍ଧେ ଯୁଷ୍ମାକଂ ପ୍ରଯୋଜନମ୍ ଆସ୍ତେ|

١٣ 13 لِأَنَّ كُلَّ مَنْ يَتَنَاوَلُ ٱللَّبَنَ هُوَ عَدِيمُ ٱلْخِبْرَةِ فِي كَلَامِ ٱلْبِرِّ لِأَنَّهُ طِفْلٌ،

ଯୋ ଦୁଗ୍ଧପାଯୀ ସ ଶିଶୁରେୱେତିକାରଣାତ୍ ଧର୍ମ୍ମୱାକ୍ୟେ ତତ୍ପରୋ ନାସ୍ତି|

١٤ 14 وَأَمَّا ٱلطَّعَامُ ٱلْقَوِيُّ فَلِلْبَالِغِينَ، ٱلَّذِينَ بِسَبَبِ ٱلتَّمَرُّنِ قَدْ صَارَتْ لَهُمُ ٱلْحَوَاسُّ مُدَرَّبَةً عَلَى ٱلتَّمْيِيزِ بَيْنَ ٱلْخَيْرِ وَٱلشَّرِّ.

କିନ୍ତୁ ସଦସଦ୍ୱିଚାରେ ଯେଷାଂ ଚେତାଂସି ୱ୍ୟୱହାରେଣ ଶିକ୍ଷିତାନି ତାଦୃଶାନାଂ ସିଦ୍ଧଲୋକାନାଂ କଠୋରଦ୍ରୱ୍ୟେଷୁ ପ୍ରଯୋଜନମସ୍ତି|