أعمال 7
| فَقَالَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ: «أَتُرَى هَذِهِ ٱلْأُمُورُ هَكَذَا هِيَ؟». | ١ 1 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਹਾਯਾਜਕਃ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍, ਏਸ਼਼ਾ ਕਥਾਂ ਕਿੰ ਸਤ੍ਯਾ?
| فَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ وَٱلْآبَاءُ، ٱسْمَعُوا! ظَهَرَ إِلَهُ ٱلْمَجْدِ لِأَبِينَا إِبْرَاهِيمَ وَهُوَ فِي مَا بَيْنَ ٱلنَّهْرَيْنِ، قَبْلَمَا سَكَنَ في حَارَانِ، | ٢ 2 |
ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਹੇ ਪਿਤਰੋ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲਾਕਾ ਮਨਾਂਸਿ ਨਿਧੱਧ੍ਵੰ| ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਹਾਰਣ੍ਨਗਰੇ ਵਾਸਕਰਣਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯਦਾ ਅਰਾਮ੍-ਨਹਰਯਿਮਦੇਸ਼ੇ ਆਸੀਤ੍ ਤਦਾ ਤੇਜੋਮਯ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦਤ੍ਵਾ
| وَقَالَ لَهُ: ٱخْرُجْ مِنْ أَرْضِكَ وَمِنْ عَشِيرَتِكَ، وَهَلُمَّ إِلَى ٱلْأَرْضِ ٱلَّتِي أُرِيكَ. | ٣ 3 |
ਤਮਵਦਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵਦੇਸ਼ਜ੍ਞਾਤਿਮਿਤ੍ਰਾਣਿ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਯੰ ਦੇਸ਼ਮਹੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤੰ ਦੇਸ਼ੰ ਵ੍ਰਜ|
| فَخَرَجَ حِينَئِذٍ مِنْ أَرْضِ ٱلْكَلْدَانِيِّينَ وَسَكَنَ فِي حَارَانَ. وَمِنْ هُنَاكَ نَقَلَهُ، بَعْدَ مَا مَاتَ أَبُوهُ، إِلَى هَذِهِ ٱلْأَرْضِ ٱلَّتِي أَنْتُمُ ٱلْآنَ سَاكِنُونَ فِيهَا. | ٤ 4 |
ਅਤਃ ਸ ਕਸ੍ਦੀਯਦੇਸ਼ੰ ਵਿਹਾਯ ਹਾਰਣ੍ਨਗਰੇ ਨ੍ਯਵਸਤ੍, ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਰਿ ਮ੍ਰੁʼਤੇ ਯਤ੍ਰ ਦੇਸ਼ੇ ਯੂਯੰ ਨਿਵਸਥ ਸ ਏਨੰ ਦੇਸ਼ਮਾਗੱਛਤ੍|
| وَلَمْ يُعْطِهِ فِيهَا مِيرَاثًا وَلَا وَطْأَةَ قَدَمٍ، وَلَكِنْ وَعَدَ أَنْ يُعْطِيَهَا مُلْكًا لَهُ وَلِنَسْلِهِ مِنْ بَعْدِهِ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ بَعْدُ وَلَدٌ. | ٥ 5 |
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਕਮਪ੍ਯਧਿਕਾਰਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਏਕਪਦਪਰਿਮਿਤਾਂ ਭੂਮਿਮਪਿ ਨਾਦਦਾਤ੍; ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਕੋਪਿ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਨਾਸੀਤ੍ ਤਥਾਪਿ ਸਨ੍ਤਾਨੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਏਤਸ੍ਯ ਦੇਸ਼ਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰੀ ਤ੍ਵੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸੀਤਿ ਤਮ੍ਪ੍ਰਤ੍ਯਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
| وَتَكَلَّمَ ٱللهُ هَكَذَا: أَنْ يَكُونَ نَسْلُهُ مُتَغَرِّبًا فِي أَرْضٍ غَرِيبَةٍ، فَيَسْتَعْبِدُونَهُ وَيُسِيئُوا إِلَيْهِ أَرْبَعَ مِئَةِ سَنَةٍ، | ٦ 6 |
ਈਸ਼੍ਵਰ ਇੱਥਮ੍ ਅਪਰਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤਵ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਪਰਦੇਸ਼ੇ ਨਿਵਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਤਸ੍ਤੱਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਸ਼੍ਚਤੁਃਸ਼ਤਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਯਾਵਤ੍ ਤਾਨ੍ ਦਾਸਤ੍ਵੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕੁਵ੍ਯਵਹਾਰੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَٱلْأُمَّةُ ٱلَّتِي يُسْتَعْبَدُونَ لَهَا سَأَدِينُهَا أَنَا، يَقُولُ ٱللهُ. وَبَعْدَ ذَلِكَ يَخْرُجُونَ وَيَعْبُدُونَنِي فِي هَذَا ٱلْمَكَانِ. | ٧ 7 |
ਅਪਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰ ਏਨਾਂ ਕਥਾਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਦਾਸਤ੍ਵੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਅਹੰ ਦਣ੍ਡਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਤਤਃ ਪਰੰ ਤੇ ਬਹਿਰ੍ਗਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਮਾਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਸੇਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
| وَأَعْطَاهُ عَهْدَ ٱلْخِتَانِ، وَهَكَذَا وَلَدَ إِسْحَاقَ وَخَتَنَهُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّامِنِ. وَإِسْحَاقُ وَلَدَ يَعْقُوبَ، وَيَعْقُوبُ وَلَدَ رُؤَسَاءَ ٱلْآبَاءِ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ. | ٨ 8 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਸ੍ਮੈ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਸ੍ਯ ਨਿਯਮੰ ਦੱਤਵਾਨ੍, ਅਤ ਇਸ੍ਹਾਕਨਾਮ੍ਨਿ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਏਕਪੁਤ੍ਰੇ ਜਾਤੇ, ਅਸ਼਼੍ਟਮਦਿਨੇ ਤਸ੍ਯ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਮ੍ ਅਕਰੋਤ੍| ਤਸ੍ਯ ਇਸ੍ਹਾਕਃ ਪੁਤ੍ਰੋ ਯਾਕੂਬ੍, ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਯਾਕੂਬੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਅਜਾਯਨ੍ਤ|
| وَرُؤَسَاءُ ٱلْآبَاءِ حَسَدُوا يُوسُفَ وَبَاعُوهُ إِلَى مِصْرَ، وَكَانَ ٱللهُ مَعَهُ، | ٩ 9 |
ਤੇ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਯਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਤੁੰ ਯੂਸ਼਼ਫੰ ਵ੍ਯਕ੍ਰੀਣਨ੍|
| وَأَنْقَذَهُ مِنْ جَمِيعِ ضِيقَاتِهِ، وَأَعْطَاهُ نِعْمَةً وَحِكْمَةً أَمَامَ فِرْعَوْنَ مَلِكِ مِصْرَ، فَأَقَامَهُ مُدَبِّرًا عَلَى مِصْرَ وَعَلَى كُلِّ بَيْتِهِ. | ١٠ 10 |
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਹਾਯੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਯਾ ਦੁਰ੍ਗਤੇ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮੈ ਬੁੱਧਿੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਞਃ ਫਿਰੌਣਃ ਪ੍ਰਿਯਪਾਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਤੋ ਰਾਜਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸ੍ਵੀਯਸਰ੍ੱਵਪਰਿਵਾਰਸ੍ਯ ਚ ਸ਼ਾਸਨਪਦੰ ਤਸ੍ਮੈ ਦੱਤਵਾਨ੍|
| «ثُمَّ أَتَى جُوعٌ عَلَى كُلِّ أَرْضِ مِصْرَ وَكَنْعَانَ، وَضِيقٌ عَظِيمٌ، فَكَانَ آبَاؤُنَا لَا يَجِدُونَ قُوتًا. | ١١ 11 |
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਮਿਸਰ-ਕਿਨਾਨਦੇਸ਼ਯੋ ਰ੍ਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਹੇਤੋਰਤਿਕ੍ਲਿਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵਾਤ੍ ਨਃ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਨਾਲਭਨ੍ਤ|
| وَلَمَّا سَمِعَ يَعْقُوبُ أَنَّ فِي مِصْرَ قَمْحًا، أَرْسَلَ آبَاءَنَا أَوَّلَ مَرَّةٍ. | ١٢ 12 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੇ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ, ਯਾਕੂਬ੍ ਇਮਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਮਿਸਰੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
| وَفِي ٱلْمَرَّةِ ٱلثَّانِيَةِ ٱسْتَعْرَفَ يُوسُفُ إِلَى إِخْوَتِهِ، وَٱسْتَعْلَنَتْ عَشِيرَةُ يُوسُفَ لِفِرْعَوْنَ. | ١٣ 13 |
ਤਤੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਵਾਰਗਮਨੇ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਭਿਃ ਪਰਿਚਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍; ਯੂਸ਼਼ਫੋ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਫਿਰੌਣ੍ ਰਾਜੇਨ ਪਰਿਚਿਤਾ ਅਭਵਨ੍|
| فَأَرْسَلَ يُوسُفُ وَٱسْتَدْعَى أَبَاهُ يَعْقُوبَ وَجَمِيعَ عَشِيرَتِهِ، خَمْسَةً وَسَبْعِينَ نَفْسًا. | ١٤ 14 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯ ਨਿਜਪਿਤਰੰ ਯਾਕੂਬੰ ਨਿਜਾਨ੍ ਪਞ੍ਚਾਧਿਕਸਪ੍ਤਤਿਸੰਖ੍ਯਕਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਤਿਜਨਾਂਸ਼੍ਚ ਸਮਾਹੂਤਵਾਨ੍|
| فَنَزَلَ يَعْقُوبُ إِلَى مِصْرَ وَمَاتَ هُوَ وَآبَاؤُنَا، | ١٥ 15 |
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਾਕੂਬ੍ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ(ਅ)ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤ|
| وَنُقِلُوا إِلَى شَكِيمَ وَوُضِعُوا فِي ٱلْقَبْرِ ٱلَّذِي ٱشْتَرَاهُ إِبْرَاهِيمُ بِثَمَنٍ فِضَّةٍ مِنْ بَنِي حَمُورَ أَبِي شَكِيمَ. | ١٦ 16 |
ਤਤਸ੍ਤੇ ਸ਼ਿਖਿਮੰ ਨੀਤਾ ਯਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਮ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਮੁਦ੍ਰਾਦਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਖਿਮਃ ਪਿਤੁ ਰ੍ਹਮੋਰਃ ਪੁਤ੍ਰੇਭ੍ਯਃ ਕ੍ਰੀਤਵਾਨ੍ ਤਤ੍ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
| وَكَمَا كَانَ يَقْرُبُ وَقْتُ ٱلْمَوْعِدِ ٱلَّذِي أَقْسَمَ ٱللهُ عَلَيْهِ لِإِبْرَاهِيمَ، كَانَ يَنْمُو ٱلشَّعْبُ وَيَكْثُرُ فِي مِصْرَ، | ١٧ 17 |
ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮਃ ਸੰਨਿਧੌ ਸ਼ਪਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਾਂ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਯਾਃ ਫਲਨਸਮਯੇ ਨਿਕਟੇ ਸਤਿ ਇਸ੍ਰਾਯੇੱਲੋਕਾ ਸਿਮਰਦੇਸ਼ੇ ਵਰ੍ੱਧਮਾਨਾ ਬਹੁਸੰਖ੍ਯਾ ਅਭਵਨ੍|
| إِلَى أَنْ قَامَ مَلِكٌ آخَرُ لَمْ يَكُنْ يَعْرِفُ يُوسُفَ. | ١٨ 18 |
ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਯੂਸ਼਼ਫੰ ਯੋ ਨ ਪਰਿਚਿਨੋਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਏਕੋ ਨਰਪਤਿਰੁਪਸ੍ਥਾਯ
| فَٱحْتَالَ هَذَا عَلَى جِنْسِنَا وَأَسَاءَ إِلَى آبَائِنَا، حَتَّى جَعَلُوا أَطْفَالَهُمْ مَنْبُوذِينَ لِكَيْ لَا يَعِيشُوا. | ١٩ 19 |
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਜ੍ਞਾਤਿਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਧੂਰ੍ੱਤਤਾਂ ਵਿਧਾਯ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕੁਵ੍ਯਵਹਰਣਪੂਰ੍ੱਵਕੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵੰਸ਼ਨਾਸ਼ਨਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਵਜਾਤਾਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼ੂਨ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ੇਪਯਤ੍|
| «وَفِي ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ وُلِدَ مُوسَى وَكَانَ جَمِيلًا جِدًّا، فَرُبِّيَ هَذَا ثَلَاثَةَ أَشْهُرٍ فِي بَيْتِ أَبِيهِ. | ٢٠ 20 |
ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਮੂਸਾ ਜਜ੍ਞੇ, ਸ ਤੁ ਪਰਮਸੁਨ੍ਦਰੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਤਥਾ ਪਿਤ੍ਰੁʼਗ੍ਰੁʼਹੇ ਮਾਸਤ੍ਰਯਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਪਾਲਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
| وَلَمَّا نُبِذَ، ٱتَّخَذَتْهُ ٱبْنَةُ فِرْعَوْنَ وَرَبَّتْهُ لِنَفْسِهَا ٱبْنًا. | ٢١ 21 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਬਹਿਰ੍ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਤੇ ਸਤਿ ਫਿਰੌਣਰਾਜਸ੍ਯ ਕਨ੍ਯਾ ਤਮ੍ ਉੱਤੋਲ੍ਯ ਨੀਤ੍ਵਾ ਦੱਤਕਪੁਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪਾਲਿਤਵਤੀ|
| فَتَهَذَّبَ مُوسَى بِكُلِّ حِكْمَةِ ٱلْمِصْرِيِّينَ، وَكَانَ مُقْتَدِرًا فِي ٱلْأَقْوَالِ وَٱلْأَعْمَالِ. | ٢٢ 22 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਮੂਸਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੀਯਾਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵਵਿਦ੍ਯਾਯਾਃ ਪਾਰਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਵਾ ਸਨ੍ ਵਾਕ੍ਯੇ ਕ੍ਰਿਯਾਯਾਞ੍ਚ ਸ਼ਕ੍ਤਿਮਾਨ੍ ਅਭਵਤ੍|
| وَلَمَّا كَمِلَتْ لَهُ مُدَّةُ أَرْبَعِينَ سَنَةً، خَطَرَ عَلَى بَالِهِ أَنْ يَفْتَقِدَ إِخْوَتَهُ بَنِي إِسْرَائِيلَ. | ٢٣ 23 |
ਸ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਤ੍ਸਰਵਯਸ੍ਕੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਵੰਸ਼ਨਿਜਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਨ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰ੍ਤੁੰ ਮਤਿੰ ਚਕ੍ਰੇ|
| وَإِذْ رَأَى وَاحِدًا مَظْلُومًا حَامَى عَنْهُ، وَأَنْصَفَ ٱلْمَغْلُوبَ، إِذْ قَتَلَ ٱلْمِصْرِيَّ. | ٢٤ 24 |
ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜਨਮੇਕੰ ਹਿੰਸਿਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਸਪਕ੍ਸ਼਼ਃ ਸਨ੍ ਹਿੰਸਿਤਜਨਮ੍ ਉਪਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਮਿਸਰੀਯਜਨੰ ਜਘਾਨ|
| فَظَنَّ أَنَّ إِخْوَتَهُ يَفْهَمُونَ أَنَّ ٱللهَ عَلَى يَدِهِ يُعْطِيهِمْ نَجَاةً، وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا. | ٢٥ 25 |
ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਾਨ੍ ਉੱਧਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤਿ ਸ ਇਤ੍ਯਨੁਮਾਨੰ ਚਕਾਰ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਨ ਬੁਬੁਧਿਰੇ|
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّانِي ظَهَرَ لَهُمْ وَهُمْ يَتَخَاصَمُونَ، فَسَاقَهُمْ إِلَى ٱلسَّلَامَةِ قَائِلًا: أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ، أَنْتُمْ إِخْوَةٌ. لِمَاذَا تَظْلِمُونَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا؟ | ٢٦ 26 |
ਤਤ੍ਪਰੇ (ਅ)ਹਨਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਉਭਯੋ ਰ੍ਜਨਯੋ ਰ੍ਵਾੱਕਲਹ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸਤਿ ਮੂਸਾਃ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਯੋ ਰ੍ਮੇਲਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਤਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਮਹਾਸ਼ਯੌ ਯੁਵਾਂ ਭ੍ਰਾਤਰੌ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਨ੍ਯਾਯੰ ਕੁਤਃ ਕੁਰੁਥਃ?
| فَٱلَّذِي كَانَ يَظْلِمُ قَرِيبَهُ دَفَعَهُ قَائِلًا: مَنْ أَقَامَكَ رَئِيسًا وَقَاضِيًا عَلَيْنَا؟ | ٢٧ 27 |
ਤਤਃ ਸਮੀਪਵਾਸਿਨੰ ਪ੍ਰਤਿ ਯੋ ਜਨੋ(ਅ)ਨ੍ਯਾਯੰ ਚਕਾਰ ਸ ਤੰ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਅਸ੍ਮਾਕਮੁਪਰਿ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਵਿਚਾਰਯਿਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਪਦਯੋਃ ਕਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍?
| أَتُرِيدُ أَنْ تَقْتُلَنِي كَمَا قَتَلْتَ أَمْسِ ٱلْمِصْرِيَّ؟ | ٢٨ 28 |
ਹ੍ਯੋ ਯਥਾ ਮਿਸਰੀਯੰ ਹਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਕਿੰ ਮਾਮਪਿ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਸਿ?
| فَهَرَبَ مُوسَى بِسَبَبِ هَذِهِ ٱلْكَلِمَةِ، وَصَارَ غَرِيبًا فِي أَرْضِ مَدْيَانَ، حَيْثُ وَلَدَ ٱبْنَيْنِ. | ٢٩ 29 |
ਤਦਾ ਮੂਸਾ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਪਲਾਯਨੰ ਚਕ੍ਰੇ, ਤਤੋ ਮਿਦਿਯਨਦੇਸ਼ੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਸਨ੍ ਤਸ੍ਥੌ, ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਰ ਦ੍ਵੌ ਪੁਤ੍ਰੌ ਜਜ੍ਞਾਤੇ|
| «وَلَمَّا كَمِلَتْ أَرْبَعُونَ سَنَةً، ظَهَرَ لَهُ مَلَاكُ ٱلرَّبِّ فِي بَرِّيَّةِ جَبَلِ سِينَاءَ فِي لَهِيبِ نَارِ عُلَّيْقَةٍ. | ٣٠ 30 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਤ੍ਸਰੇਸ਼਼ੁ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਸੀਨਯਪਰ੍ੱਵਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਪ੍ਰਜ੍ਵਲਿਤਸ੍ਤਮ੍ਬਸ੍ਯ ਵਹ੍ਨਿਸ਼ਿਖਾਯਾਂ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਦੂਤਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦਦੌ|
| فَلَمَّا رَأَى مُوسَى ذَلِكَ تَعَجَّبَ مِنَ ٱلْمَنْظَرِ. وَفِيمَا هُوَ يَتَقَدَّمُ لِيَتَطَلَّعَ، صَارَ إِلَيْهِ صَوْتُ ٱلرَّبِّ: | ٣١ 31 |
ਮੂਸਾਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨੇ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਨਿਕਟੰ ਗੱਛਤਿ,
| أَنَا إِلَهُ آبَائِكَ، إِلَهُ إِبْرَاهِيمَ وَإِلَهُ إِسْحَاقَ وَإِلَهُ يَعْقُوبَ. فَٱرْتَعَدَ مُوسَى وَلَمْ يَجْسُرْ أَنْ يَتَطَلَّعَ. | ٣٢ 32 |
ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ, ਅਹੰ ਤਵ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ(ਅ)ਰ੍ਥਾਦ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਸ੍ਹਾਕ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਕੂਬ ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼੍ਚ, ਮੂਸਾਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੈਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਵਿਹਾਯਸੀਯਾ ਵਾਣੀ ਬਭੂਵ, ਤਤਃ ਸ ਕਮ੍ਪਾਨ੍ਵਿਤਃ ਸਨ੍ ਪੁਨ ਰ੍ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭੋ ਨ ਬਭੂਵ|
| فَقَالَ لَهُ ٱلرَّبُّ: ٱخْلَعْ نَعْلَ رِجْلَيْكَ، لِأَنَّ ٱلْمَوْضِعَ ٱلَّذِي أَنْتَ وَاقِفٌ عَلَيْهِ أَرْضٌ مُقَدَّسَةٌ. | ٣٣ 33 |
ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੰ ਜਗਾਦ, ਤਵ ਪਾਦਯੋਃ ਪਾਦੁਕੇ ਮੋਚਯ ਯਤ੍ਰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਸਿ ਸਾ ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਮਿਃ|
| إِنِّي لَقَدْ رَأَيْتُ مَشَقَّةَ شَعْبِي ٱلَّذِينَ فِي مِصْرَ، وَسَمِعْتُ أَنِينَهُمْ وَنَزَلْتُ لِأُنْقِذَهُمْ. فَهَلُمَّ ٱلْآنَ أُرْسِلُكَ إِلَى مِصْرَ. | ٣٤ 34 |
ਅਹੰ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਸ੍ਥਾਨਾਂ ਨਿਜਲੋਕਾਨਾਂ ਦੁਰ੍ੱਦਸ਼ਾਂ ਨਿਤਾਨ੍ਤਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯੰ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਾਤਰ੍ੱਯੋਕ੍ਤਿਞ੍ਚ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਾਨ੍ ਉੱਧਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਵਰੁਹ੍ਯਾਗਮਮ੍; ਇਦਾਨੀਮ੍ ਆਗੱਛ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੰ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਿ|
| «هَذَا مُوسَى ٱلَّذِي أَنْكَرُوهُ قَائِلِينَ: مَنْ أَقَامَكَ رَئِيسًا وَقَاضِيًا؟ هَذَا أَرْسَلَهُ ٱللهُ رَئِيسًا وَفَادِيًا بِيَدِ ٱلْمَلَاكِ ٱلَّذِي ظَهَرَ لَهُ فِي ٱلْعُلَّيْقَةِ. | ٣٥ 35 |
ਕਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਵਿਚਾਰਯਿਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਪਦਯੋ ਰ੍ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯਮੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੈ ਰ੍ਯੋ ਮੂਸਾ ਅਵਜ੍ਞਾਤਸ੍ਤਮੇਵ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸ੍ਤਮ੍ਬਮਧ੍ਯੇ ਦਰ੍ਸ਼ਨਦਾਤ੍ਰਾ ਤੇਨ ਦੂਤੇਨ ਸ਼ਾਸ੍ਤਾਰੰ ਮੁਕ੍ਤਿਦਾਤਾਰਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
| هَذَا أَخْرَجَهُمْ صَانِعًا عَجَائِبَ وَآيَاتٍ فِي أَرْضِ مِصْرَ، وَفِي ٱلْبَحْرِ ٱلْأَحْمَرِ، وَفِي ٱلْبَرِّيَّةِ أَرْبَعِينَ سَنَةً. | ٣٦ 36 |
ਸ ਚ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੇ ਸੂਫ੍ਨਾਮ੍ਨਿ ਸਮੁਦ੍ਰੇ ਚ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਯਾਵਤ੍ ਮਹਾਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਨਾਨਾਪ੍ਰਕਾਰਾਣ੍ਯਦ੍ਭੁਤਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣਾਨਿ ਚ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸਮਾਨਿਨਾਯ|
| «هَذَا هُوَ مُوسَى ٱلَّذِي قَالَ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ: نَبِيًّا مِثْلِي سَيُقِيمُ لَكُمُ ٱلرَّبُّ إِلَهُكُمْ مِنْ إِخْوَتِكُمْ. لَهُ تَسْمَعُونَ. | ٣٧ 37 |
ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇ ਮਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਏਕੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਕ੍ਤਾਰਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਯਾਂ ਯੂਯੰ ਮਨੋ ਨਿਧਾਸ੍ਯਥ, ਯੋ ਜਨ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲਃ ਸਨ੍ਤਾਨੇਭ੍ਯ ਏਨਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਾਮਾਸ ਸ ਏਸ਼਼ ਮੂਸਾਃ|
| هَذَا هُوَ ٱلَّذِي كَانَ فِي ٱلْكَنِيسَةِ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ، مَعَ ٱلْمَلَاكِ ٱلَّذِي كَانَ يُكَلِّمُهُ فِي جَبَلِ سِينَاءَ، وَمَعَ آبَائِنَا. ٱلَّذِي قَبِلَ أَقْوَالًا حَيَّةً لِيُعْطِيَنَا إِيَّاهَا. | ٣٨ 38 |
ਮਹਾਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਸ੍ਥਮਣ੍ਡਲੀਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਪਿ ਸ ਏਵ ਸੀਨਯਪਰ੍ੱਵਤੋਪਰਿ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸੰਲਾਪਿਨੋ ਦੂਤਸ੍ਯ ਚਾਸ੍ਮਤ੍ਪਿਤ੍ਰੁʼਗਣਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥਃ ਸਨ੍ ਅਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਾਤਵ੍ਯਨਿ ਜੀਵਨਦਾਯਕਾਨਿ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਲੇਭੇ|
| ٱلَّذِي لَمْ يَشَأْ آبَاؤُنَا أَنْ يَكُونُوا طَائِعِينَ لَهُ، بَلْ دَفَعُوهُ وَرَجَعُوا بِقُلُوبِهِمْ إِلَى مِصْرَ | ٣٩ 39 |
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਸ੍ਤਮ੍ ਅਮਾਨ੍ਯੰ ਕਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੇਭ੍ਯੋ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੰ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਗਨ੍ਤੁੰ ਮਨੋਭਿਰਭਿਲਸ਼਼੍ਯ ਹਾਰੋਣੰ ਜਗਦੁਃ,
| قَائِلِينَ لِهَارُونَ: ٱعْمَلْ لَنَا آلِهَةً تَتَقَدَّمُ أَمَامَنَا، لِأَنَّ هَذَا مُوسَى ٱلَّذِي أَخْرَجَنَا مِنْ أَرْضِ مِصْرَ لَا نَعْلَمُ مَاذَا أَصَابَهُ! | ٤٠ 40 |
ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਗ੍ਰੇ(ਅ)ਗ੍ਰੇ ਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਦੇਵਗਣੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਹਿ ਯਤੋ ਯੋ ਮੂਸਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਨੀਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਕਿੰ ਜਾਤੰ ਤਦਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਜ੍ਞਾਯਤੇ|
| فَعَمِلُوا عِجْلًا فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ وَأَصْعَدُوا ذَبِيحَةً لِلصَّنَمِ، وَفَرِحُوا بِأَعْمَالِ أَيْدِيهِمْ. | ٤١ 41 |
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਤੇ ਗੋਵਤ੍ਸਾਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਪ੍ਰਤਿਮਾਂ ਨਿਰ੍ੰਮਾਯ ਤਾਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਨੈਵੇਦ੍ਯਮੁਤ੍ਮ੍ਰੁʼਜ੍ਯ ਸ੍ਵਹਸ੍ਤਕ੍ਰੁʼਤਵਸ੍ਤੁਨਾ ਆਨਨ੍ਦਿਤਵਨ੍ਤਃ|
| فَرَجَعَ ٱللهُ وَأَسْلَمَهُمْ لِيَعْبُدُوا جُنْدَ ٱلسَّمَاءِ، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ فِي كِتَابِ ٱلْأَنْبِيَاءِ: هَلْ قَرَّبْتُمْ لِي ذَبَائِحَ وَقَرَابِينَ أَرْبَعِينَ سَنَةً فِي ٱلْبَرِّيَّةِ يَا بَيْتَ إِسْرَائِيلَ؟ | ٤٢ 42 |
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਵਿਮੁਖਃ ਸਨ੍ ਆਕਾਸ਼ਸ੍ਥੰ ਜ੍ਯੋਤਿਰ੍ਗਣੰ ਪੂਜਯਿਤੁੰ ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਨੁਮਤਿੰ ਦਦੌ, ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਗ੍ਰਨ੍ਥੇਸ਼਼ੁ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਯਥਾ, ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਵੰਸ਼ਾ ਰੇ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਤ੍ਸਮਾਨ੍ ਪੁਰਾ| ਮਹਤਿ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਸੰਸ੍ਥਾ ਯੂਯਨ੍ਤੁ ਯਾਨਿ ਚ| ਬਲਿਹੋਮਾਦਿਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੁ ਤਾਨਿ ਕਿੰ| ਮਾਂ ਸਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਪ੍ਰਕ੍ਰੁʼਤਾਨੀਤਿ ਨੈਵ ਚ|
| بَلْ حَمَلْتُمْ خَيْمَةَ مُولُوكَ، وَنَجْمَ إِلَهِكُمْ رَمْفَانَ، ٱلتَّمَاثِيلَ ٱلَّتِي صَنَعْتُمُوهَا لِتَسْجُدُوا لَهَا. فَأَنْقُلُكُمْ إِلَى مَا وَرَاءَ بَابِلَ. | ٤٣ 43 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵੋ ਮੋਲਕਾਖ੍ਯਸ੍ਯ ਦੇਵਸ੍ਯ ਦੂਸ਼਼੍ਯਮੇਵ ਚ| ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਰਿਮ੍ਫਨਾਖ੍ਯਾਯਾ ਦੇਵਤਾਯਾਸ਼੍ਚ ਤਾਰਕਾ| ਏਤਯੋਰੁਭਯੋ ਰ੍ਮੂਰ੍ਤੀ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਪਰਿਪੂਜਿਤੇ| ਅਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਂਸ੍ਤੁ ਬਾਬੇਲਃ ਪਾਰੰ ਨੇਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ|
| «وَأَمَّا خَيْمَةُ ٱلشَّهَادَةِ فَكَانَتْ مَعَ آبَائِنَا فِي ٱلْبَرِّيَّةِ، كَمَا أَمَرَ ٱلَّذِي كَلَّمَ مُوسَى أَنْ يَعْمَلَهَا عَلَى ٱلْمِثَالِ ٱلَّذِي كَانَ قَدْ رَآهُ، | ٤٤ 44 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੰਨਿਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਸ੍ਤਦਨੁਸਾਰੇਣ ਦੂਸ਼਼੍ਯੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਹਿ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮੂਸਾਮ੍ ਏਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਤਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਨਿਰੂਪਿਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਸ੍ਵਰੂਪੰ ਦੂਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ੈਃ ਸਹ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਤਸ੍ਥੌ|
| ٱلَّتِي أَدْخَلَهَا أَيْضًا آبَاؤُنَا إِذْ تَخَلَّفُوا عَلَيْهَا مَعَ يَشُوعَ فِي مُلْكِ ٱلْأُمَمِ ٱلَّذِينَ طَرَدَهُمُ ٱللهُ مِنْ وَجْهِ آبَائِنَا، إِلَى أَيَّامِ دَاوُدَ | ٤٥ 45 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਯਿਹੋਸ਼ੂਯੇਨ ਸਹਿਤੈਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵੰਸ਼ਜਾਤੈਰਸ੍ਮਤ੍ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ੈਃ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਮੁਖਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮ੍ ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਧਿਕ੍ਰੁʼਤਿਕਾਲੇ ਸਮਾਨੀਤੰ ਤਦ੍ ਦੂਸ਼਼੍ਯੰ ਦਾਯੂਦੋਧਿਕਾਰੰ ਯਾਵਤ੍ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨ ਆਸੀਤ੍|
| ٱلَّذِي وَجَدَ نِعْمَةً أَمَامَ ٱللهِ، وَٱلْتَمَسَ أَنْ يَجِدَ مَسْكَنًا لِإِلَهِ يَعْقُوبَ. | ٤٦ 46 |
ਸ ਦਾਯੂਦ੍ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਯਾਕੂਬ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਕੰ ਦੂਸ਼਼੍ਯੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਤੁੰ ਵਵਾਞ੍ਛ;
| وَلَكِنَّ سُلَيْمَانَ بَنَى لَهُ بَيْتًا. | ٤٧ 47 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੁਲੇਮਾਨ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਏਕੰ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍|
| لَكِنَّ ٱلْعَلِيَّ لَا يَسْكُنُ فِي هَيَاكِلَ مَصْنُوعَاتِ ٱلْأَيَادِي، كَمَا يَقُولُ ٱلنَّبِيُّ: | ٤٨ 48 |
ਤਥਾਪਿ ਯਃ ਸਰ੍ੱਵੋਪਰਿਸ੍ਥਃ ਸ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਹਸ੍ਤਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਨਿਵਸਤੀਤਿ ਨਹਿ, ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਥਯਤਿ, ਯਥਾ,
| ٱلسَّمَاءُ كُرْسِيٌّ لِي، وَٱلْأَرْضُ مَوْطِئٌ لِقَدَمَيَّ. أَيَّ بَيْتٍ تَبْنُونَ لِي؟ يَقُولُ ٱلرَّبُّ، وَأَيٌّ هُوَ مَكَانُ رَاحَتِي؟ | ٤٩ 49 |
ਪਰੇਸ਼ੋ ਵਦਤਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗੋ ਰਾਜਸਿੰਹਾਸਨੰ ਮਮ| ਮਦੀਯੰ ਪਾਦਪੀਠਞ੍ਚ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਭਵਤਿ ਧ੍ਰੁਵੰ| ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮੇ ਕਿੰ ਪ੍ਰਨਿਰ੍ੰਮਾਸ੍ਯਥ ਮਨ੍ਦਿਰੰ| ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਾਯ ਮਦੀਯੰ ਵਾ ਸ੍ਥਾਨੰ ਕਿੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਿਹ|
| أَلَيْسَتْ يَدِي صَنَعَتْ هَذِهِ ٱلْأَشْيَاءَ كُلَّهَا؟ | ٥٠ 50 |
ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਵਸ੍ਤੂਨਿ ਕਿੰ ਮੇ ਹਸ੍ਤਕ੍ਰੁʼਤਾਨਿ ਨ||
| «يَا قُسَاةَ ٱلرِّقَابِ، وَغَيْرَ ٱلْمَخْتُونِينَ بِٱلْقُلُوبِ وَٱلْآذَانِ! أَنْتُمْ دَائِمًا تُقَاوِمُونَ ٱلرُّوحَ ٱلْقُدُسَ. كَمَا كَانَ آبَاؤُكُمْ كَذَلِكَ أَنْتُمْ! | ٥١ 51 |
ਹੇ ਅਨਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਕਾ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣੇ ਸ਼੍ਰਵਣੇ ਚਾਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਃ ਯੂਯਮ੍ ਅਨਵਰਤੰ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨਃ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯਮ੍ ਆਚਰਥ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਯੂਯਮਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ|
| أَيُّ ٱلْأَنْبِيَاءِ لَمْ يَضْطَهِدْهُ آبَاؤُكُمْ؟ وَقَدْ قَتَلُوا ٱلَّذِينَ سَبَقُوا فَأَنْبَأُوا بِمَجِيءِ ٱلْبَارِّ، ٱلَّذِي أَنْتُمُ ٱلْآنَ صِرْتُمْ مُسَلِّمِيهِ وَقَاتِلِيهِ، | ٥٢ 52 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਃ ਕੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੰ ਨਾਤਾਡਯਨ੍? ਯੇ ਤਸ੍ਯ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯਾਗਮਨਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਘ੍ਨਨ੍ ਯੂਯਮ੍ ਅਧੂਨਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਘਾਤਿਨੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤੰ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕੰ ਜਨਮ੍ ਅਹਤ|
| ٱلَّذِينَ أَخَذْتُمُ ٱلنَّامُوسَ بِتَرْتِيبِ مَلَائِكَةٍ وَلَمْ تَحْفَظُوهُ». | ٥٣ 53 |
ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਗਣੇਨ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਪਿ ਤਾਂ ਨਾਚਰਥ|
| فَلَمَّا سَمِعُوا هَذَا حَنِقُوا بِقُلُوبِهِمْ وَصَرُّوا بِأَسْنَانِهِمْ عَلَيْهِ. | ٥٤ 54 |
ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੇ ਮਨਃਸੁ ਬਿੱਧਾਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਦਨ੍ਤਘਰ੍ਸ਼਼ਣਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍|
| وَأَمَّا هُوَ فَشَخَصَ إِلَى ٱلسَّمَاءِ وَهُوَ مُمْتَلِئٌ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، فَرَأَى مَجْدَ ٱللهِ، وَيَسُوعَ قَائِمًا عَنْ يَمِينِ ٱللهِ. | ٥٥ 55 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਤਿਫਾਨਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪੂਰ੍ਣੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਗਗਣੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਥਿਰਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨੰ ਯੀਸ਼ੁਞ੍ਚ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍;
| فَقَالَ: «هَا أَنَا أَنْظُرُ ٱلسَّمَاوَاتِ مَفْتُوحَةً، وَٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ قَائِمًا عَنْ يَمِينِ ٱللهِ». | ٥٦ 56 |
ਪਸ਼੍ਯ, ਮੇਘਦ੍ਵਾਰੰ ਮੁਕ੍ਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਸ੍ਥਿਤੰ ਮਾਨਵਸੁਤਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਯਾਮਿ|
| فَصَاحُوا بِصَوْتٍ عَظِيمٍ وَسَدُّوا آذَانَهُمْ، وَهَجَمُوا عَلَيْهِ بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ، | ٥٧ 57 |
ਤਦਾ ਤੇ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਰ੍ਣੇਸ਼਼੍ਵਙ੍ਗੁਲੀ ਰ੍ਨਿਧਾਯ ਏਕਚਿੱਤੀਭੂਯ ਤਮ੍ ਆਕ੍ਰਮਨ੍|
| وَأَخْرَجُوهُ خَارِجَ ٱلْمَدِينَةِ وَرَجَمُوهُ. وَٱلشُّهُودُ خَلَعُوا ثِيَابَهُمْ عِنْدَ رِجْلَيْ شَابٍّ يُقَالُ لَهُ شَاوُلُ. | ٥٨ 58 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੰ ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰੈਰਾਘ੍ਨਨ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ ਲਾਕਾਃ ਸ਼ੌਲਨਾਮ੍ਨੋ ਯੂਨਸ਼੍ਚਰਣਸੰਨਿਧੌ ਨਿਜਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਨ੍ਤਃ|
| فَكَانُوا يَرْجُمُونَ ٱسْتِفَانُوسَ وَهُوَ يَدْعُو وَيَقُولُ: «أَيُّهَا ٱلرَّبُّ يَسُوعُ، ٱقْبَلْ رُوحِي». | ٥٩ 59 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਯੀਸ਼ੇ ਮਦੀਯਮਾਤ੍ਮਾਨੰ ਗ੍ਰੁʼਹਾਣ ਸ੍ਤਿਫਾਨਸ੍ਯੇਤਿ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਵਾਕ੍ਯਵਦਨਸਮਯੇ ਤੇ ਤੰ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰੈਰਾਘ੍ਨਨ੍|
| ثُمَّ جَثَا عَلَى رُكْبَتَيْهِ وَصَرَخَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «يَارَبُّ، لَا تُقِمْ لَهُمْ هَذِهِ ٱلْخَطِيَّةَ». وَإِذْ قَالَ هَذَا رَقَدَ. | ٦٠ 60 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਜਾਨੁਨੀ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੇ ਪਾਪਮੇਤਦ੍ ਏਤੇਸ਼਼ੁ ਮਾ ਸ੍ਥਾਪਯ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮਹਾਨਿਦ੍ਰਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤ੍|
