أعمال 28

١ 1 وَلَمَّا نَجَوْا وَجَدُوا أَنَّ ٱلْجَزِيرَةَ تُدْعَى مَلِيطَةَ.

ଇତ୍ଥଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷୁ ରକ୍ଷାଂ ପ୍ରାପ୍ତେଷୁ ତତ୍ରତ୍ୟୋପଦ୍ୱୀପସ୍ୟ ନାମ ମିଲୀତେତି ତେ ଜ୍ଞାତୱନ୍ତଃ|

٢ 2 فَقَدَّمَ أَهْلُهَا ٱلْبَرَابِرَةُ لَنَا إِحْسَانًا غَيْرَ ٱلْمُعْتَادِ، لِأَنَّهُمْ أَوْقَدُوا نَارًا وَقَبِلُوا جَمِيعَنَا مِنْ أَجْلِ ٱلْمَطَرِ ٱلَّذِي أَصَابَنَا وَمِنْ أَجْلِ ٱلْبَرْدِ.

ଅସଭ୍ୟଲୋକା ଯଥେଷ୍ଟମ୍ ଅନୁକମ୍ପାଂ କୃତ୍ୱା ୱର୍ତ୍ତମାନୱୃଷ୍ଟେଃ ଶୀତାଚ୍ଚ ୱହ୍ନିଂ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ୱାଲ୍ୟାସ୍ମାକମ୍ ଆତିଥ୍ୟମ୍ ଅକୁର୍ୱ୍ୱନ୍|

٣ 3 فَجَمَعَ بُولُسُ كَثِيرًا مِنَ ٱلْقُضْبَانِ وَوَضَعَهَا عَلَى ٱلنَّارِ، فَخَرَجَتْ مِنَ ٱلْحَرَارَةِ أَفْعَى وَنَشِبَتْ فِي يَدِهِ.

କିନ୍ତୁ ପୌଲ ଇନ୍ଧନାନି ସଂଗୃହ୍ୟ ଯଦା ତସ୍ମିନ୍ ଅଗ୍ରୌ ନିରକ୍ଷିପତ୍, ତଦା ୱହ୍ନେଃ ପ୍ରତାପାତ୍ ଏକଃ କୃଷ୍ଣସର୍ପୋ ନିର୍ଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ ହସ୍ତେ ଦ୍ରଷ୍ଟୱାନ୍|

٤ 4 فَلَمَّا رَأَى ٱلْبَرَابِرَةُ ٱلْوَحْشَ مُعَلَّقًا بِيَدِهِ، قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «لَا بُدَّ أَنَّ هَذَا ٱلْإِنْسَانَ قَاتِلٌ، لَمْ يَدَعْهُ ٱلْعَدْلُ يَحْيَا وَلَوْ نَجَا مِنَ ٱلْبَحْرِ».

ତେଽସଭ୍ୟଲୋକାସ୍ତସ୍ୟ ହସ୍ତେ ସର୍ପମ୍ ଅୱଲମ୍ବମାନଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ପରସ୍ପରମ୍ ଉକ୍ତୱନ୍ତ ଏଷ ଜନୋଽୱଶ୍ୟଂ ନରହା ଭୱିଷ୍ୟତି, ଯତୋ ଯଦ୍ୟପି ଜଲଧେ ରକ୍ଷାଂ ପ୍ରାପ୍ତୱାନ୍ ତଥାପି ପ୍ରତିଫଲଦାଯକ ଏନଂ ଜୀୱିତୁଂ ନ ଦଦାତି|

٥ 5 فَنَفَضَ هُوَ ٱلْوَحْشَ إِلَى ٱلنَّارِ وَلَمْ يَتَضَرَّرْ بِشَيْءٍ رَدِيٍّ

କିନ୍ତୁ ସ ହସ୍ତଂ ୱିଧୁନ୍ୱନ୍ ତଂ ସର୍ପମ୍ ଅଗ୍ନିମଧ୍ୟେ ନିକ୍ଷିପ୍ୟ କାମପି ପୀଡାଂ ନାପ୍ତୱାନ୍|

٦ 6 وَأَمَّا هُمْ فَكَانُوا يَنْتَظِرُونَ أَنَّهُ عَتِيدٌ أَنْ يَنْتَفِخَ أَوْ يَسْقُطَ بَغْتَةً مَيْتًا. فَإِذِ ٱنْتَظَرُوا كَثِيرًا وَرَأَوْا أَنَّهُ لَمْ يَعْرِضْ لَهُ شَيْءٌ مُضِرٌّ، تَغَيَّرُوا وَقَالُوا: «هُوَ إِلَهٌ!».

ତତୋ ୱିଷଜ୍ୱାଲଯା ଏତସ୍ୟ ଶରୀରଂ ସ୍ଫୀତଂ ଭୱିଷ୍ୟତି ଯଦ୍ୱା ହଠାଦଯଂ ପ୍ରାଣାନ୍ ତ୍ୟକ୍ଷ୍ୟତୀତି ନିଶ୍ଚିତ୍ୟ ଲୋକା ବହୁକ୍ଷଣାନି ଯାୱତ୍ ତଦ୍ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ସ୍ଥିତୱନ୍ତଃ କିନ୍ତୁ ତସ୍ୟ କସ୍ୟାଶ୍ଚିଦ୍ ୱିପଦୋଽଘଟନାତ୍ ତେ ତଦ୍ୱିପରୀତଂ ୱିଜ୍ଞାଯ ଭାଷିତୱନ୍ତ ଏଷ କଶ୍ଚିଦ୍ ଦେୱୋ ଭୱେତ୍|

٧ 7 وَكَانَ فِي مَا حَوْلَ ذَلِكَ ٱلْمَوْضِعِ ضِيَاعٌ لِمُقَدَّمِ ٱلْجَزِيرَةِ ٱلَّذِي ٱسْمُهُ بُوبْلِيُوسُ. فَهَذَا قَبِلَنَا وَأَضَافَنَا بِمُلَاطَفَةٍ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ.

ପୁବ୍ଲିଯନାମା ଜନ ଏକସ୍ତସ୍ୟୋପଦ୍ୱୀପସ୍ୟାଧିପତିରାସୀତ୍ ତତ୍ର ତସ୍ୟ ଭୂମ୍ୟାଦି ଚ ସ୍ଥିତଂ| ସ ଜନୋଽସ୍ମାନ୍ ନିଜଗୃହଂ ନୀତ୍ୱା ସୌଜନ୍ୟଂ ପ୍ରକାଶ୍ୟ ଦିନତ୍ରଯଂ ଯାୱଦ୍ ଅସ୍ମାକଂ ଆତିଥ୍ୟମ୍ ଅକରୋତ୍|

٨ 8 فَحَدَثَ أَنَّ أَبَا بُوبْلِيُوسَ كَانَ مُضْطَجِعًا مُعْتَرًى بِحُمَّى وَسَحْجٍ. فَدَخَلَ إِلَيْهِ بُولُسُ وَصَلَّى، وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِ فَشَفَاهُ.

ତଦା ତସ୍ୟ ପୁବ୍ଲିଯସ୍ୟ ପିତା ଜ୍ୱରାତିସାରେଣ ପୀଡ୍ୟମାନଃ ସନ୍ ଶଯ୍ୟାଯାମ୍ ଆସୀତ୍; ତତଃ ପୌଲସ୍ତସ୍ୟ ସମୀପଂ ଗତ୍ୱା ପ୍ରାର୍ଥନାଂ କୃତ୍ୱା ତସ୍ୟ ଗାତ୍ରେ ହସ୍ତଂ ସମର୍ପ୍ୟ ତଂ ସ୍ୱସ୍ଥଂ କୃତୱାନ୍|

٩ 9 فَلَمَّا صَارَ هَذَا، كَانَ ٱلْبَاقُونَ ٱلَّذِينَ بِهِمْ أَمْرَاضٌ فِي ٱلْجَزِيرَةِ يَأْتُونَ وَيُشْفَوْنَ.

ଇତ୍ଥଂ ଭୂତେ ତଦ୍ୱୀପନିୱାସିନ ଇତରେପି ରୋଗିଲୋକା ଆଗତ୍ୟ ନିରାମଯା ଅଭୱନ୍|

١٠ 10 فَأَكْرَمَنَا هَؤُلَاءِ إِكْرَامَاتٍ كَثِيرَةً. وَلَمَّا أَقْلَعْنَا زَوَّدُونَا مَا يُحْتَاجُ إِلَيْهِ.

ତସ୍ମାତ୍ତେଽସ୍ମାକମ୍ ଅତୀୱ ସତ୍କାରଂ କୃତୱନ୍ତଃ, ୱିଶେଷତଃ ପ୍ରସ୍ଥାନସମଯେ ପ୍ରଯୋଜନୀଯାନି ନାନଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଦତ୍ତୱନ୍ତଃ|

١١ 11 وَبَعْدَ ثَلَاثَةِ أَشْهُرٍ أَقْلَعْنَا فِي سَفِينَةٍ إِسْكَنْدَرِيَّةٍ مَوْسُومَةٍ بِعَلَامَةِ ٱلْجَوْزَاءِ، كَانَتْ قَدْ شَتَتْ فِي ٱلْجَزِيرَةِ.

ଇତ୍ଥଂ ତତ୍ର ତ୍ରିଷୁ ମାସେଷୁ ଗତେଷୁ ଯସ୍ୟ ଚିହ୍ନଂ ଦିଯସ୍କୂରୀ ତାଦୃଶ ଏକଃ ସିକନ୍ଦରୀଯନଗରସ୍ୟ ପୋତଃ ଶୀତକାଲଂ ଯାପଯନ୍ ତସ୍ମିନ୍ ଉପଦ୍ୱୀପେ ଽତିଷ୍ଠତ୍ ତମେୱ ପୋତଂ ୱଯମ୍ ଆରୁହ୍ୟ ଯାତ୍ରାମ୍ ଅକୁର୍ମ୍ମ|

١٢ 12 فَنَزَلْنَا إِلَى سِرَاكُوسَا وَمَكَثْنَا ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ.

ତତଃ ପ୍ରଥମତଃ ସୁରାକୂସନଗରମ୍ ଉପସ୍ଥାଯ ତତ୍ର ତ୍ରୀଣି ଦିନାନି ସ୍ଥିତୱନ୍ତଃ|

١٣ 13 ثُمَّ مِنْ هُنَاكَ دُرْنَا وَأَقْبَلْنَا إِلَى رِيغِيُونَ. وَبَعْدَ يَوْمٍ وَاحِدٍ حَدَثَتْ رِيحٌ جَنُوبٌ، فَجِئْنَا فِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّانِي إِلَى بُوطِيُولِي،

ତସ୍ମାଦ୍ ଆୱୃତ୍ୟ ରୀଗିଯନଗରମ୍ ଉପସ୍ଥିତାଃ ଦିନୈକସ୍ମାତ୍ ପରଂ ଦକ୍ଷିଣୱଯୌ ସାନୁକୂଲ୍ୟେ ସତି ପରସ୍ମିନ୍ ଦିୱସେ ପତିଯଲୀନଗରମ୍ ଉପାତିଷ୍ଠାମ|

١٤ 14 حَيْثُ وَجَدْنَا إِخْوَةً فَطَلَبُوا إِلَيْنَا أَنْ نَمْكُثَ عِنْدَهُمْ سَبْعَةَ أَيَّامٍ. وَهَكَذَا أَتَيْنَا إِلَى رُومِيَةَ.

ତତୋଽସ୍ମାସୁ ତତ୍ରତ୍ୟଂ ଭ୍ରାତୃଗଣଂ ପ୍ରାପ୍ତେଷୁ ତେ ସ୍ୱୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଅସ୍ମାନ୍ ସପ୍ତ ଦିନାନି ସ୍ଥାପଯିତୁମ୍ ଅଯତନ୍ତ, ଇତ୍ଥଂ ୱଯଂ ରୋମାନଗରମ୍ ପ୍ରତ୍ୟଗଚ୍ଛାମ|

١٥ 15 وَمِنْ هُنَاكَ لَمَّا سَمِعَ ٱلْإِخْوَةُ بِخَبَرِنَا، خَرَجُوا لِٱسْتِقْبَالِنَا إِلَى فُورُنِ أَبِّيُوسَ وَٱلثَّلَاثَةِ ٱلْحَوَانِيتِ. فَلَمَّا رَآهُمْ بُولُسُ شَكَرَ ٱللهَ وَتَشَجَّعَ.

ତସ୍ମାତ୍ ତତ୍ରତ୍ୟାଃ ଭ୍ରାତରୋଽସ୍ମାକମ୍ ଆଗମନୱାର୍ତ୍ତାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଆପ୍ପିଯଫରଂ ତ୍ରିଷ୍ଟାୱର୍ଣୀଞ୍ଚ ଯାୱଦ୍ ଅଗ୍ରେସରାଃ ସନ୍ତୋସ୍ମାନ୍ ସାକ୍ଷାତ୍ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଆଗମନ୍; ତେଷାଂ ଦର୍ଶନାତ୍ ପୌଲ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦନ୍ ଆଶ୍ୱାସମ୍ ଆପ୍ତୱାନ୍|

١٦ 16 وَلَمَّا أَتَيْنَا إِلَى رُومِيَةَ سَلَّمَ قَائِدُ ٱلْمِئَةِ ٱلْأَسْرَى إِلَى رَئِيسِ ٱلْمُعَسْكَرِ، وَأَمَّا بُولُسُ فَأُذِنَ لَهُ أَنْ يُقِيمَ وَحْدَهُ مَعَ ٱلْعَسْكَرِيِّ ٱلَّذِي كَانَ يَحْرُسُهُ.

ଅସ୍ମାସୁ ରୋମାନଗରଂ ଗତେଷୁ ଶତସେନାପତିଃ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ବନ୍ଦୀନ୍ ପ୍ରଧାନସେନାପତେଃ ସମୀପେ ସମାର୍ପଯତ୍ କିନ୍ତୁ ପୌଲାଯ ସ୍ୱରକ୍ଷକପଦାତିନା ସହ ପୃଥଗ୍ ୱସ୍ତୁମ୍ ଅନୁମତିଂ ଦତ୍ତୱାନ୍|

١٧ 17 وَبَعْدَ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ ٱسْتَدْعَى بُولُسُ ٱلَّذِينَ كَانُوا وُجُوهَ ٱلْيَهُودِ. فَلَمَّا ٱجْتَمَعُوا قَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، مَعَ أَنِّي لَمْ أَفْعَلْ شَيْئًا ضِدَّ ٱلشَّعْبِ أَوْ عَوَائِدِ ٱلْآبَاءِ، أُسْلِمْتُ مُقَيَّدًا مِنْ أُورُشَلِيمَ إِلَى أَيْدِي ٱلرُّومَانِيِّينَ،

ଦିନତ୍ରଯାତ୍ ପରଂ ପୌଲସ୍ତଦ୍ଦେଶସ୍ଥାନ୍ ପ୍ରଧାନଯିହୂଦିନ ଆହୂତୱାନ୍ ତତସ୍ତେଷୁ ସମୁପସ୍ଥିତେଷୁ ସ କଥିତୱାନ୍, ହେ ଭ୍ରାତୃଗଣ ନିଜଲୋକାନାଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଣାଂ ୱା ରୀତେ ର୍ୱିପରୀତଂ କିଞ୍ଚନ କର୍ମ୍ମାହଂ ନାକରୱଂ ତଥାପି ଯିରୂଶାଲମନିୱାସିନୋ ଲୋକା ମାଂ ବନ୍ଦିଂ କୃତ୍ୱା ରୋମିଲୋକାନାଂ ହସ୍ତେଷୁ ସମର୍ପିତୱନ୍ତଃ|

١٨ 18 ٱلَّذِينَ لَمَّا فَحَصُوا كَانُوا يُرِيدُونَ أَنْ يُطْلِقُونِي، لِأَنَّهُ لَمْ تَكُنْ فِيَّ عِلَّةٌ وَاحِدَةٌ لِلْمَوْتِ.

ରୋମିଲୋକା ୱିଚାର୍ୟ୍ୟ ମମ ପ୍ରାଣହନନାର୍ହଂ କିମପି କାରଣଂ ନ ପ୍ରାପ୍ୟ ମାଂ ମୋଚଯିତୁମ୍ ଐଚ୍ଛନ୍;

١٩ 19 وَلَكِنْ لَمَّا قَاوَمَ ٱلْيَهُودُ، ٱضْطُرِرْتُ أَنْ أَرْفَعَ دَعْوَايَ إِلَى قَيْصَرَ، لَيْسَ كَأَنَّ لِي شَيْئًا لِأَشْتَكِيَ بِهِ عَلَى أُمَّتِي.

କିନ୍ତୁ ଯିହୂଦିଲୋକାନାମ୍ ଆପତ୍ତ୍ୟା ମଯା କୈସରରାଜସ୍ୟ ସମୀପେ ୱିଚାରସ୍ୟ ପ୍ରାର୍ଥନା କର୍ତ୍ତୱ୍ୟା ଜାତା ନୋଚେତ୍ ନିଜଦେଶୀଯଲୋକାନ୍ ପ୍ରତି ମମ କୋପ୍ୟଭିଯୋଗୋ ନାସ୍ତି|

٢٠ 20 فَلِهَذَا ٱلسَّبَبِ طَلَبْتُكُمْ لِأَرَاكُمْ وَأُكَلِّمَكُمْ، لِأَنِّي مِنْ أَجْلِ رَجَاءِ إِسْرَائِيلَ مُوثَقٌ بِهَذِهِ ٱلسِّلْسِلَةِ».

ଏତତ୍କାରଣାଦ୍ ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ସଂଲପିତୁଞ୍ଚାହୂଯମ୍ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଶୀଯାନାଂ ପ୍ରତ୍ୟାଶାହେତୋହମ୍ ଏତେନ ଶୁଙ୍ଖଲେନ ବଦ୍ଧୋଽଭୱମ୍|

٢١ 21 فَقَالُوا لَهُ: «نَحْنُ لَمْ نَقْبَلْ كِتَابَاتٍ فِيكَ مِنَ ٱلْيَهُودِيَّةِ، وَلَا أَحَدٌ مِنَ ٱلْإِخْوَةِ جَاءَ فَأَخْبَرَنَا أَوْ تَكَلَّمَ عَنْكَ بِشَيْءٍ رَدِيٍّ.

ତଦା ତେ ତମ୍ ଅୱାଦିଷୁଃ, ଯିହୂଦୀଯଦେଶାଦ୍ ୱଯଂ ତ୍ୱାମଧି କିମପି ପତ୍ରଂ ନ ପ୍ରାପ୍ତା ଯେ ଭ୍ରାତରଃ ସମାଯାତାସ୍ତେଷାଂ କୋପି ତୱ କାମପି ୱାର୍ତ୍ତାଂ ନାୱଦତ୍ ଅଭଦ୍ରମପି ନାକଥଯଚ୍ଚ|

٢٢ 22 وَلَكِنَّنَا نَسْتَحْسِنُ أَنْ نَسْمَعَ مِنْكَ مَاذَا تَرَى، لِأَنَّهُ مَعْلُومٌ عِنْدَنَا مِنْ جِهَةِ هَذَا ٱلْمَذْهَبِ أَنَّهُ يُقَاوَمُ فِي كُلِّ مَكَانٍ».

ତୱ ମତଂ କିମିତି ୱଯଂ ତ୍ୱତ୍ତଃ ଶ୍ରୋତୁମିଚ୍ଛାମଃ| ଯଦ୍ ଇଦଂ ନୱୀନଂ ମତମୁତ୍ଥିତଂ ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ନିକଟେ ନିନ୍ଦିତଂ ଜାତମ ଇତି ୱଯଂ ଜାନୀମଃ|

٢٣ 23 فَعَيَّنُوا لَهُ يَوْمًا، فَجَاءَ إِلَيْهِ كَثِيرُونَ إِلَى ٱلْمَنْزِلِ، فَطَفِقَ يَشْرَحُ لَهُمْ شَاهِدًا بِمَلَكُوتِ ٱللهِ، وَمُقْنِعًا إِيَّاهُمْ مِنْ نَامُوسِ مُوسَى وَٱلْأَنْبِيَاءِ بِأَمْرِ يَسُوعَ، مِنَ ٱلصَّبَاحِ إِلَى ٱلْمَسَاءِ.

ତୈସ୍ତଦର୍ଥମ୍ ଏକସ୍ମିନ୍ ଦିନେ ନିରୂପିତେ ତସ୍ମିନ୍ ଦିନେ ବହୱ ଏକତ୍ର ମିଲିତ୍ୱା ପୌଲସ୍ୟ ୱାସଗୃହମ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍ ତସ୍ମାତ୍ ପୌଲ ଆ ପ୍ରାତଃକାଲାତ୍ ସନ୍ଧ୍ୟାକାଲଂ ଯାୱନ୍ ମୂସାୱ୍ୟୱସ୍ଥାଗ୍ରନ୍ଥାଦ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ଗ୍ରନ୍ଥେଭ୍ୟଶ୍ଚ ଯୀଶୋଃ କଥାମ୍ ଉତ୍ଥାପ୍ୟ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟେ ପ୍ରମାଣଂ ଦତ୍ୱା ତେଷାଂ ପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଜନଯିତୁଂ ଚେଷ୍ଟିତୱାନ୍|

٢٤ 24 فَٱقْتَنَعَ بَعْضُهُمْ بِمَا قِيلَ، وَبَعْضُهُمْ لَمْ يُؤْمِنُوا.

କେଚିତ୍ତୁ ତସ୍ୟ କଥାଂ ପ୍ରତ୍ୟାଯନ୍ କେଚିତ୍ତୁ ନ ପ୍ରତ୍ୟାଯନ୍;

٢٥ 25 فَٱنْصَرَفُوا وَهُمْ غَيْرُ مُتَّفِقِينَ بَعْضُهُمْ مَعَ بَعْضٍ، لَمَّا قَالَ بُولُسُ كَلِمَةً وَاحِدَةً: «إِنَّهُ حَسَنًا كَلَّمَ ٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ آبَاءَنَا بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ

ଏତତ୍କାରଣାତ୍ ତେଷାଂ ପରସ୍ପରମ୍ ଅନୈକ୍ୟାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ଚଲିତୱନ୍ତଃ; ତଥାପି ପୌଲ ଏତାଂ କଥାମେକାଂ କଥିତୱାନ୍ ପୱିତ୍ର ଆତ୍ମା ଯିଶଯିଯସ୍ୟ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱକ୍ତୁ ର୍ୱଦନାଦ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପିତୃପୁରୁଷେଭ୍ୟ ଏତାଂ କଥାଂ ଭଦ୍ରଂ କଥଯାମାସ, ଯଥା,

٢٦ 26 قَائِلًا: ٱذْهَبْ إِلَى هَذَا ٱلشَّعْبِ وَقُلْ: سَتَسْمَعُونَ سَمْعًا وَلَا تَفْهَمُونَ، وَسَتَنْظُرُونَ نَظَرًا وَلَا تُبْصِرُونَ.

"ଉପଗତ୍ୟ ଜନାନେତାନ୍ ତ୍ୱଂ ଭାଷସ୍ୱ ୱଚସ୍ତ୍ୱିଦଂ| କର୍ଣୈଃ ଶ୍ରୋଷ୍ୟଥ ଯୂଯଂ ହି କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ନ ଭୋତ୍ସ୍ୟଥ| ନେତ୍ରୈ ର୍ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟଥ ଯୂଯଞ୍ଚ ଜ୍ଞାତୁଂ ଯୂଯଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟଥ|

٢٧ 27 لِأَنَّ قَلْبَ هَذَا ٱلشَّعْبِ قَدْ غَلُظَ، وَبِآذَانِهِمْ سَمِعُوا ثَقِيلًا، وَأَعْيُنُهُمْ أَغْمَضُوهَا. لِئَلَّا يُبْصِرُوا بِأَعْيُنِهِمْ وَيَسْمَعُوا بِآذَانِهِمْ وَيَفْهَمُوا بِقُلُوبِهِمْ وَيَرْجِعُوا، فَأَشْفِيَهُمْ.

ତେ ମାନୁଷା ଯଥା ନେତ୍ରୈଃ ପରିପଶ୍ୟନ୍ତି ନୈୱ ହି| କର୍ଣୈଃ ର୍ୟଥା ନ ଶୃଣ୍ୱନ୍ତି ବୁଧ୍ୟନ୍ତେ ନ ଚ ମାନସୈଃ| ୱ୍ୟାୱର୍ତ୍ତଯତ୍ସୁ ଚିତ୍ତାନି କାଲେ କୁତ୍ରାପି ତେଷୁ ୱୈ| ମତ୍ତସ୍ତେ ମନୁଜାଃ ସ୍ୱସ୍ଥା ଯଥା ନୈୱ ଭୱନ୍ତି ଚ| ତଥା ତେଷାଂ ମନୁଷ୍ୟାଣାଂ ସନ୍ତି ସ୍ଥୂଲା ହି ବୁଦ୍ଧଯଃ| ବଧିରୀଭୂତକର୍ଣାଶ୍ଚ ଜାତାଶ୍ଚ ମୁଦ୍ରିତା ଦୃଶଃ||

٢٨ 28 فَلْيَكُنْ مَعْلُومًا عِنْدَكُمْ أَنَّ خَلَاصَ ٱللهِ قَدْ أُرْسِلَ إِلَى ٱلْأُمَمِ، وَهُمْ سَيَسْمَعُونَ!».

ଅତ ଈଶ୍ୱରାଦ୍ ଯତ୍ ପରିତ୍ରାଣଂ ତସ୍ୟ ୱାର୍ତ୍ତା ଭିନ୍ନଦେଶୀଯାନାଂ ସମୀପଂ ପ୍ରେଷିତା ତଏୱ ତାଂ ଗ୍ରହୀଷ୍ୟନ୍ତୀତି ଯୂଯଂ ଜାନୀତ|

٢٩ 29 وَلَمَّا قَالَ هَذَا مَضَى ٱلْيَهُودُ وَلَهُمْ مُبَاحَثَةٌ كَثِيرَةٌ فِيمَا بَيْنَهُمْ.

ଏତାଦୃଶ୍ୟାଂ କଥାଯାଂ କଥିତାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ଯିହୂଦିନଃ ପରସ୍ପରଂ ବହୁୱିଚାରଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତୋ ଗତୱନ୍ତଃ|

٣٠ 30 وَأَقَامَ بُولُسُ سَنَتَيْنِ كَامِلَتَينِ فِي بَيْتٍ ٱسْتَأْجَرَهُ لِنَفْسِهِ. وَكَانَ يَقْبَلُ جَمِيعَ ٱلَّذِينَ يَدْخُلُونَ إِلَيْهِ،

ଇତ୍ଥଂ ପୌଲଃ ସମ୍ପୂର୍ଣଂ ୱତ୍ସରଦ୍ୱଯଂ ଯାୱଦ୍ ଭାଟକୀଯେ ୱାସଗୃହେ ୱସନ୍ ଯେ ଲୋକାସ୍ତସ୍ୟ ସନ୍ନିଧିମ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍ତି ତାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱାନେୱ ପରିଗୃହ୍ଲନ୍,

٣١ 31 كَارِزًا بِمَلَكُوتِ ٱللهِ، وَمُعَلِّمًا بِأَمْرِ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ بِكُلِّ مُجَاهَرَةٍ، بِلَا مَانِعٍ.

ନିର୍ୱିଘ୍ନମ୍ ଅତିଶଯନିଃକ୍ଷୋଭମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯରାଜତ୍ୱସ୍ୟ କଥାଂ ପ୍ରଚାରଯନ୍ ପ୍ରଭୌ ଯୀଶୌ ଖ୍ରୀଷ୍ଟେ କଥାଃ ସମୁପାଦିଶତ୍| ଇତି||