أعمال 26

١ 1 فَقَالَ أَغْرِيبَاسُ لِبُولُسَ: «مَأْذُونٌ لَكَ أَنْ تَتَكَلَّمَ لِأَجْلِ نَفْسِكَ». حِينَئِذٍ بَسَطَ بُولُسُ يَدَهُ وَجَعَلَ يَحْتَجُّ:

अग्रिप्पा राज़े पौलुसे जो ज़ोवं, “तीं अपने बारे मां ज़ोनेरी अज़ाज़ते।” तैखन पौलुस अपनो हथ्थे सेइं इशारो केरतां अपनि सफाई पैश केरने लगो।

٢ 2 «إِنِّي أَحْسِبُ نَفْسِي سَعِيدًا أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ، إِذْ أَنَا مُزْمِعٌ أَنْ أَحْتَجَّ ٱلْيَوْمَ لَدَيْكَ عَنْ كُلِّ مَا يُحَاكِمُنِي بِهِ ٱلْيَهُودُ.

“हे अग्रिप्पा राज़ा, अवं अपनो आप खुश किस्मत समझ़ताईं, कि तेरे सामने खड़ो भोइतां यहूदी लोकां केरे प्रधानां केरे इलज़ामा केरे खलाफ अपनि सफ़ाई पैश केरने लगोरोइं।

٣ 3 لَا سِيَّمَا وَأَنْتَ عَالِمٌ بِجَمِيعِ ٱلْعَوَائِدِ وَٱلْمَسَائِلِ ٱلَّتِي بَيْنَ ٱلْيَهُودِ. لِذَلِكَ أَلْتَمِسُ مِنْكَ أَنْ تَسْمَعَنِي بِطُولِ ٱلْأَنَاةِ.

खास केरतां तू सारे यहूदी केरि रीति रुवाज़ेरे बारे मां ज़ानतस, ते एल्हेरेलेइ अवं तीं कां मिनत केरताईं, कि तू सबरी सेइं मेरी गल शुन।

٤ 4 فَسِيرَتِي مُنْذُ حَدَاثَتِي ٱلَّتِي مِنَ ٱلْبُدَاءَةِ كَانَتْ بَيْنَ أُمَّتِي فِي أُورُشَلِيمَ يَعْرِفُهَا جَمِيعُ ٱلْيَهُودِ،

यहूदी मीं रोड़ेच़ारे ज़ानतन कि पेइले अवं अपने लोकन मां ते यरूशलेम नगरे मां ते मेरी जवेंनरो चालचलन केरहो थियो।

٥ 5 عَالِمِينَ بِي مِنَ ٱلْأَوَّلِ، إِنْ أَرَادُوا أَنْ يَشْهَدُوا، أَنِّي حَسَبَ مَذْهَبِ عِبَادَتِنَا ٱلْأَضْيَقِ عِشْتُ فَرِّيسِيًّا.

तैना पेइले देंते मीं ज़ानतन ते अगर चान त मेरे हके मां गवाही देइ सकतन, कि अवं अपने पंथेरे मुताबिक फरीसी भोइतां अपने धर्मेरे सच़्च़े पंथे सेइं ज़िन्दगी गुज़रतो ओरोईं।

٦ 6 وَٱلْآنَ أَنَا وَاقِفٌ أُحَاكَمُ عَلَى رَجَاءِ ٱلْوَعْدِ ٱلَّذِي صَارَ مِنَ ٱللهِ لِآبَائِنَا،

परमेशरे इश्शे दादे-पड़दादन सेइं अक वादो कियोरो थियो, मीं उमीदे कि तै पूरो भोलो, तैस उमीदारी वजाई सेइं मीं पुड़ मुकदमो च़लेवरोए।

٧ 7 ٱلَّذِي أَسْبَاطُنَا ٱلِٱثْنَا عَشَرَ يَرْجُونَ نَوَالَهُ، عَابِدِينَ بِٱلْجَهْدِ لَيْلًا وَنَهَارًا. فَمِنْ أَجْلِ هَذَا ٱلرَّجَاءِ أَنَا أُحَاكَمُ مِنَ ٱلْيَهُودِ أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ.

एस वादेरे पूरे भोनेरी उमीद इश्शे 12 केरे 12 गोत्रने, एल्हेरेलेइ तैना दिले सेइं रात दिहाड़ी परमेशरेरी सेवा केरते रातन। हे अग्रिप्पा राज़ा मेरी इस उमीदरे लेइ यहूदी मीं पुड़ दोष लातन।

٨ 8 لِمَاذَا يُعَدُّ عِنْدَكُمْ أَمْرًا لَا يُصَدَّقُ إِنْ أَقَامَ ٱللهُ أَمْوَاتًا؟

ज़ां कि परमेशर मुड़दन फिरी ज़ींते केरते, तुस इस गल्ली पुड़ विश्वास कि न केरथ?

٩ 9 فَأَنَا ٱرْتَأَيْتُ فِي نَفْسِي أَنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ أَصْنَعَ أُمُورًا كَثِيرَةً مُضَادَّةً لِٱسْمِ يَسُوعَ ٱلنَّاصِرِيِّ.

“पेइले अवं भी समझ़तो थियो, कि यीशु नैसरेरे नव्वेंरी हर तरीके मुखालफत केरनि मेरो फरज़े।

١٠ 10 وَفَعَلْتُ ذَلِكَ أَيْضًا فِي أُورُشَلِيمَ، فَحَبَسْتُ فِي سُجُونٍ كَثِيرِينَ مِنَ ٱلْقِدِّيسِينَ، آخِذًا ٱلسُّلْطَانَ مِنْ قِبَلِ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ. وَلَمَّا كَانُوا يُقْتَلُونَ أَلْقَيْتُ قُرْعَةً بِذَلِكَ.

एल्हेरेलेइ अवं यरूशलेम नगरे मां एन्ने केरतो राव, मीं प्रधान याजकन करां अज़ाज़त एन्तां बड़े परमेशरेरे सेवक कैद केरतां छ़डे, ते ज़ैखन तैना मारे गाते थिये, त अवं भी तैड़ी खलाफत केरतो थियो।

١١ 11 وَفِي كُلِّ ٱلْمَجَامِعِ كُنْتُ أُعَاقِبُهُمْ مِرَارًا كَثِيرَةً، وَأَضْطَرُّهُمْ إِلَى ٱلتَّجْدِيفِ. وَإِذْ أَفْرَطَ حَنَقِي عَلَيْهِمْ كُنْتُ أَطْرُدُهُمْ إِلَى ٱلْمُدُنِ ٱلَّتِي فِي ٱلْخَارِجِ.

अवं प्रार्थना घरन मां गातो थियो, ते तैन केरि तुहीन केरतो थियो। ते लोकन यीशुएरे खलाफ तुहीन केरनेरे लेइ मजबूर केरतो थियो। ते मसीही लोकां केरि मुखालफत केरने सेइं मीं एत्री खुशी भोती थी, कि अवं दूर-दूर नगरन मां गेइतां तैन सतातो थियो।”

١٢ 12 «وَلَمَّا كُنْتُ ذَاهِبًا فِي ذَلِكَ إِلَى دِمَشْقَ، بِسُلْطَانٍ وَوَصِيَّةٍ مِنْ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ،

“एक्की बार प्रधान याजकन करां अधिकार एन्तां एस्से कम्मेरे लेइ दमिश्क नगरेरे सफर केरने लग्गोरो थियो।

١٣ 13 رَأَيْتُ فِي نِصْفِ ٱلنَّهَارِ فِي ٱلطَّرِيقِ، أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ، نُورًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ أَفْضَلَ مِنْ لَمَعَانِ ٱلشَّمْسِ، قَدْ أَبْرَقَ حَوْلِي وَحَوْلَ ٱلذَّاهِبِينَ مَعِي.

त हे राज़ा अवं हेजू बत्तां थियो, त मीं दुपहरां केरे मौके अम्बरेरां अक लौ एंइती लाई, ज़ै दिहाड़ेरी लौई करां भी जादे थी, ते तै इश्शे च़ेव्रे पासन चमकने लगी।

١٤ 14 فَلَمَّا سَقَطْنَا جَمِيعُنَا عَلَى ٱلْأَرْضِ، سَمِعْتُ صَوْتًا يُكَلِّمُنِي وَيَقُولُ بِٱللُّغَةِ ٱلْعِبْرَانِيَّةِ: شَاوُلُ، شَاوُلُ! لِمَاذَا تَضْطَهِدُنِي؟ صَعْبٌ عَلَيْكَ أَنْ تَرْفُسَ مَنَاخِسَ.

असां सब ज़मीनी पुड़ बिछ़ड़ी जे, ते मीं अक आवाज़ शुनी, ज़ै मीं सेइं इब्रानी भाषाई मां एन ज़ोने लगोरी थी। कि हे शाऊल हे शाऊल तू मीं किजो स्तातस? मीं सेइं लड़ाई केरनि तेरे लेइ बेकारे।

١٥ 15 فَقُلْتُ أَنَا: مَنْ أَنْتَ يَا سَيِّدُ؟ فَقَالَ: أَنَا يَسُوعُ ٱلَّذِي أَنْتَ تَضْطَهِدُهُ.

“त मीं जुवाब दित्तो, हे प्रभु तू कौन आस, त प्रभुए मीं जुवाब दित्तो अवं यीशु आईं ज़ैस तू सतातस?

١٦ 16 وَلَكِنْ قُمْ وَقِفْ عَلَى رِجْلَيْكَ لِأَنِّي لِهَذَا ظَهَرْتُ لَكَ، لِأَنْتَخِبَكَ خَادِمًا وَشَاهِدًا بِمَا رَأَيْتَ وَبِمَا سَأَظْهَرُ لَكَ بِهِ،

पन उठ ते अपने पवन पुड़ खड़ो भो, किजोकि मीं तीं एल्हेरेलेइ दर्शन दित्तोरूए, कि तीं अवं अपनो सेवक बनेइं, ते ज़ैन किछ तीं लाहेरूए तू तैसेरो गवाह बनस।

١٧ 17 مُنْقِذًا إِيَّاكَ مِنَ ٱلشَّعْبِ وَمِنَ ٱلْأُمَمِ ٱلَّذِينَ أَنَا ٱلْآنَ أُرْسِلُكَ إِلَيْهِمْ،

अवं तीं तेरे लोकन करां ते गैर कौमन करां बच़ांतो रेइलो अवं तीं तैन मां भेज़ताईं।

١٨ 18 لِتَفْتَحَ عُيُونَهُمْ كَيْ يَرْجِعُوا مِنْ ظُلُمَاتٍ إِلَى نُورٍ، وَمِنْ سُلْطَانِ ٱلشَّيْطَانِ إِلَى ٱللهِ، حَتَّى يَنَالُوا بِٱلْإِيمَانِ بِي غُفْرَانَ ٱلْخَطَايَا وَنَصِيبًا مَعَ ٱلْمُقَدَّسِينَ.

ताके तू तैन केरि एछ़्छ़ी खोल्लस ते तैन आंधरे मरां लौई मां आनस ते कने शैताने करां छुटेइतां परमेशरेरे पासे आनस, ताके तैना मीं पुड़ विश्वास केरन ते परमेशर तैन केरे पाप माफ़ केरे, ते तैन लोकन मां शामिल भोन ज़ैना पवित्र कियोरेन, तैना विरासत हासिल केरन।”

١٩ 19 «مِنْ ثَمَّ أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ لَمْ أَكُنْ مُعَانِدًا لِلرُّؤْيَا ٱلسَّمَاوِيَّةِ،

ते एल्हेरेलेइ, “हे अग्रिप्पा राज़ा मीं एस स्वर्गेरे दर्शनेरो इन्कार नईं कमेवरो।

٢٠ 20 بَلْ أَخْبَرْتُ أَوَّلًا ٱلَّذِينَ فِي دِمَشْقَ، وَفِي أُورُشَلِيمَ حَتَّى جَمِيعِ كُورَةِ ٱلْيَهُودِيَّةِ، ثُمَّ ٱلْأُمَمَ، أَنْ يَتُوبُوا وَيَرْجِعُوا إِلَى ٱللهِ عَامِلِينَ أَعْمَالًا تَلِيقُ بِٱلتَّوْبَةِ.

ते पेइले मीं दमिश्क नगरेरे लोकन मां ते फिरी यरूशलेम नगरेरे ते सारे यहूदिया इलाकेरे रानेबालो ते गैर कौमन भी प्रचार केरतो कियो। कि पापन करां मनफिराथ, ते परमेशरेरे पासे फिरा ते अपने स्भावे सेइं साबत केरा कि तुसेईं पापन करां मन फिरावरोए।

٢١ 21 مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ أَمْسَكَنِي ٱلْيَهُودُ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَشَرَعُوا فِي قَتْلِي.

एन्ने गल्लां केरे लेइ यहूदेईं अवं मन्दरे मां ट्लातो ते मारनेरी कोशिश की।

٢٢ 22 فَإِذْ حَصَلْتُ عَلَى مَعُونَةٍ مِنَ ٱللهِ، بَقِيتُ إِلَى هَذَا ٱلْيَوْمِ، شَاهِدًا لِلصَّغِيرِ وَٱلْكَبِيرِ. وَأَنَا لَا أَقُولُ شَيْئًا غَيْرَ مَا تَكَلَّمَ ٱلْأَنْبِيَاءُ وَمُوسَى أَنَّهُ عَتِيدٌ أَنْ يَكُونَ:

“पन अवं परमेशरेरी किर्पाई सेइं अज़ तगर ज़ींतोईं, ते सेब्भी निक्के बड्डन कां अवं गवाही देताईं, कि ज़ैना गल्लां अवं ज़ोताईं कि ज़ैना नेबेईं ज़ोरी थी, ते मूसा नेबे भी ज़ोरी थी।

٢٣ 23 إِنْ يُؤَلَّمِ ٱلْمَسِيحُ، يَكُنْ هُوَ أَوَّلَ قِيَامَةِ ٱلْأَمْوَاتِ، مُزْمِعًا أَنْ يُنَادِيَ بِنُورٍ لِلشَّعْبِ وَلِلْأُمَمِ».

कि मसीह बड़ो दुख भोगेलो, ते सेब्भन करां पेइलो मुड़दन मरां ज़ींतो भोइतां यहूदी कौमी त गैर कौमां केरे लोकन बच़ालो ज़ै लौअरो ज़ेरो आए।”

٢٤ 24 وَبَيْنَمَا هُوَ يَحْتَجُّ بِهَذَا، قَالَ فَسْتُوسُ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «أَنْتَ تَهْذِي يَا بُولُسُ! ٱلْكُتُبُ ٱلْكَثِيرَةُ تُحَوِّلُكَ إِلَى ٱلْهَذَيَانِ!».

ज़ैखन पौलुस एन ज़ोने लग्गोरो थियो, त फेस्तुस ज़ोरे सेइं ज़ोवं, “तू पागल भोइ जेव। जादे ज्ञाने सेइं तू पागल भोइजेवरोस।”

٢٥ 25 فَقَالَ: «لَسْتُ أَهْذِي أَيُّهَا ٱلْعَزِيزُ فَسْتُوسُ، بَلْ أَنْطِقُ بِكَلِمَاتِ ٱلصِّدْقِ وَٱلصَّحْوِ.

पौलुसे जुवाब दित्तो, “जनाब फेस्तुस साहब अवं पागल नईं भोरो, अवं ज़ैन किछ ज़ोने लगोरोइं तैन सच़्च़े ते ज्ञाने सेइं आए।

٢٦ 26 لِأَنَّهُ مِنْ جِهَةِ هَذِهِ ٱلْأُمُورِ، عَالِمٌ ٱلْمَلِكُ ٱلَّذِي أُكَلِّمُهُ جِهَارًا، إِذْ أَنَا لَسْتُ أُصَدِّقُ أَنْ يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْءٌ مِنْ ذَلِكَ، لِأَنَّ هَذَا لَمْ يُفْعَلْ فِي زَاوِيَةٍ.

राज़ो भी ज़ेसेरे सामने अवं निडर भोइतां एन गल्लां ज़ानते, ते मीं याकीने कि एन मरां कोई भी गल तैस करां छ़पोरी नईं, किजोकि ए चमत्कार कोई एरो नईं भोरो।

٢٧ 27 أَتُؤْمِنُ أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ بِٱلْأَنْبِيَاءِ؟ أَنَا أَعْلَمُ أَنَّكَ تُؤْمِنُ».

हे अग्रिप्पा राज़ा कुन तू नेबी केरो, अवं ज़ानताईं कि तू मनतस?”

٢٨ 28 فَقَالَ أَغْرِيبَاسُ لِبُولُسَ: «بِقَلِيلٍ تُقْنِعُنِي أَنْ أَصِيرَ مَسِيحِيًّا!».

अग्रिप्पा राज़े पौलुसे सेइं ज़ोवं, “कुन तू थोड़ी ज़ेरि गल्लेईं सेइं मीं तू मसीही बनानो चातस?”

٢٩ 29 فَقَالَ بُولُسُ: «كُنْتُ أُصَلِّي إِلَى ٱللهِ أَنَّهُ بِقَلِيلٍ وَبِكَثِيرٍ، لَيْسَ أَنْتَ فَقَطْ، بَلْ أَيْضًا جَمِيعُ ٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَنِي ٱلْيَوْمَ، يَصِيرُونَ هَكَذَا كَمَا أَنَا، مَا خَلَا هَذِهِ ٱلْقُيُودَ».

पौलुसे जुवाब दित्तो, चाए थोड़ी ज़ेरि या जादे गल्लेईं सेइं, “पन अवं त परमेशरे कां प्रार्थना केरताईं कि, न सिर्फ तू बल्के ज़ेत्रे भी अज़ मेरी गल्लां शुनी रावरेन सब मेरे ज़ेरे मसीही भोन, पन इन शंगलां केरे बगैर।”

٣٠ 30 فَلَمَّا قَالَ هَذَا قَامَ ٱلْمَلِكُ وَٱلْوَالِي وَبَرْنِيكِي وَٱلْجَالِسُونَ مَعَهُمْ،

तैखन अग्रिप्पा राज़ो ते गवर्नर ते बिरनीके ते तैस सेइं साथी होरे भी खड़े भोए ते च़ले जे।

٣١ 31 وَٱنْصَرَفُوا وَهُمْ يُكَلِّمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا قَائِلِينَ: «إِنَّ هَذَا ٱلْإِنْسَانَ لَيْسَ يَفْعَلُ شَيْئًا يَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ أَوِ ٱلْقُيُودَ».

ते बेइर निस्तां एक्की होरि सेइं ज़ोने लगे, “कि ए मैन्हु कोई एरू कम त नईं लोरो केरने, कि एस मौतरी सज़ा दित्ती गाए, या कैदखाने मां रख्खो गाए।

٣٢ 32 وَقَالَ أَغْرِيبَاسُ لِفَسْتُوسَ: «كَانَ يُمْكِنُ أَنْ يُطْلَقَ هَذَا ٱلْإِنْسَانُ لَوْ لَمْ يَكُنْ قَدْ رَفَعَ دَعْوَاهُ إِلَى قَيْصَرَ».

अग्रिप्पा राज़े फेस्तुस सेइं ज़ोवं, अगर एनी मैने महाराज़े कां फरयाद न भोथी कियोरी त ए छुटी सकतो थियो।”