أعمال 23

١ 1 فَتَفَرَّسَ بُولُسُ فِي ٱلْمَجْمَعِ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، إِنِّي بِكُلِّ ضَمِيرٍ صَالِحٍ قَدْ عِشْتُ لِلهِ إِلَى هَذَا ٱلْيَوْمِ».

ਸਭਾਸਦ੍ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪੌਲੋ(ਅ)ਨਨ੍ਯਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਯਾ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਅਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਾ ਅਦ੍ਯ ਯਾਵਤ੍ ਸਰਲੇਨ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਆਚਰਾਮਿ|

٢ 2 فَأَمَرَ حَنَانِيَّا رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ، ٱلْوَاقِفِينَ عِنْدَهُ أَنْ يَضْرِبُوهُ عَلَى فَمِهِ.

ਅਨੇਨ ਹਨਾਨੀਯਨਾਮਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਤੰ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟੇਨਾਹਨ੍ਤੁੰ ਸਮੀਪਸ੍ਥਲੋਕਾਨ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

٣ 3 حِينَئِذٍ قَالَ لَهُ بُولُسُ: «سَيَضْرِبُكَ ٱللهُ أَيُّهَا ٱلْحَائِطُ ٱلْمُبَيَّضُ! أَفَأَنْتَ جَالِسٌ تَحْكُمُ عَلَيَّ حَسَبَ ٱلنَّامُوسِ، وَأَنْتَ تَأْمُرُ بِضَرْبِي مُخَالِفًا لِلنَّامُوسِ؟».

ਤਦਾ ਪੌਲਸ੍ਤਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਬਹਿਸ਼਼੍ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤੋਸ੍ਤਿ, ਯਤੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਵਿਚਾਰਯਿਤੁਮ੍ ਉਪਵਿਸ਼੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਂ ਲਙ੍ਘਿਤ੍ਵਾ ਮਾਂ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਸਿ|

٤ 4 فَقَالَ ٱلْوَاقِفُونَ: «أَتَشْتِمُ رَئِيسَ كَهَنَةِ ٱللهِ؟»

ਤਤੋ ਨਿਕਟਸ੍ਥਾ ਲੋਕਾ ਅਕਥਯਨ੍, ਤ੍ਵੰ ਕਿਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਾਯਾਜਕੰ ਨਿਨ੍ਦਸਿ?

٥ 5 فَقَالَ بُولُسُ: «لَمْ أَكُنْ أَعْرِفُ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ أَنَّهُ رَئِيسُ كَهَنَةٍ، لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: رَئِيسُ شَعْبِكَ لَا تَقُلْ فِيهِ سُوءًا».

ਤਤਃ ਪੌਲਃ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਮਹਾਯਾਜਕ ਏਸ਼਼ ਇਤਿ ਨ ਬੁੱਧੰ ਮਯਾ ਤਦਨ੍ਯੱਚ ਸ੍ਵਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਅਧਿਪਤਿੰ ਪ੍ਰਤਿ ਦੁਰ੍ੱਵਾਕ੍ਯੰ ਮਾ ਕਥਯ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਲਿਪਿਰਸ੍ਤਿ|

٦ 6 وَلَمَّا عَلِمَ بُولُسُ أَنَّ قِسْمًا مِنْهُمْ صَدُّوقِيُّونَ وَٱلْآخَرَ فَرِّيسِيُّونَ، صَرَخَ فِي ٱلْمَجْمَعِ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، أَنَا فَرِّيسِيٌّ ٱبْنُ فَرِّيسِيٍّ. عَلَى رَجَاءِ قِيَامَةِ ٱلْأَمْوَاتِ أَنَا أُحَاكَمُ».

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪੌਲਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਰ੍ੱਧੰ ਸਿਦੂਕਿਲੋਕਾ ਅਰ੍ੱਧੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਲੋਕਾ ਇਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਸਭਾਸ੍ਥਲੋਕਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਅਹੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਮਤਾਵਲਮ੍ਬੀ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਸਤ੍ਨਾਨਸ਼੍ਚ, ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਾਨੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਕਰਣਾਦ੍ ਅਹਮਪਵਾਦਿਤੋਸ੍ਮਿ|

٧ 7 وَلَمَّا قَالَ هَذَا حَدَثَتْ مُنَازَعَةٌ بَيْنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ، وَٱنْشَقَّتِ ٱلْجَمَاعَةُ،

ਇਤਿ ਕਥਾਯਾਂ ਕਥਿਤਾਯਾਂ ਫਿਰੂਸ਼ਿਸਿਦੂਕਿਨੋਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਭਿੰਨਵਾਕ੍ਯਤ੍ਵਾਤ੍ ਸਭਾਯਾ ਮਧ੍ਯੇ ਦ੍ਵੌ ਸੰਘੌ ਜਾਤੌ|

٨ 8 لِأَنَّ ٱلصَّدُّوقِيِّينَ يَقُولُونَ: إِنَّهُ لَيْسَ قِيَامَةٌ وَلَا مَلَاكٌ وَلَا رُوحٌ، وَأَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَيُقِرُّونَ بِكُلِّ ذَلِكَ.

ਯਤਃ ਸਿਦੂਕਿਲੋਕਾ ਉੱਥਾਨੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾ ਆਤ੍ਮਾਨਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਮਪਿ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਙ੍ਗੀਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|

٩ 9 فَحَدَثَ صِيَاحٌ عَظِيمٌ، وَنَهَضَ كَتَبَةُ قِسْمِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَطَفِقُوا يُخَاصِمُونَ قَائِلِينَ: «لَسْنَا نَجِدُ شَيْئًا رَدِيًّا فِي هَذَا ٱلْإِنْسَانِ! وَإِنْ كَانَ رُوحٌ أَوْ مَلَاكٌ قَدْ كَلَّمَهُ فَلَا نُحَارِبَنَّ ٱللهَ».

ਤਤਃ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਤਿਸ਼ਯਕੋਲਾਹਲੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਪਕ੍ਸ਼਼ੀਯਾਃ ਸਭਾਸ੍ਥਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਪ੍ਰਤਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੋ (ਅ)ਕਥਯਨ੍, ਏਤਸ੍ਯ ਮਾਨਵਸ੍ਯ ਕਮਪਿ ਦੋਸ਼਼ੰ ਨ ਪਸ਼੍ਯਾਮਃ; ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਆਤ੍ਮਾ ਵਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦੂਤ ਏਨੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਦਿਸ਼ਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਨ ਯੋਤ੍ਸ੍ਯਾਮਃ|

١٠ 10 وَلَمَّا حَدَثَتْ مُنَازَعَةٌ كَثِيرَةٌ ٱخْتَشَى ٱلْأَمِيرُ أَنْ يَفْسَخُوا بُولُسَ، فَأَمَرَ ٱلْعَسْكَرَ أَنْ يَنْزِلُوا وَيَخْتَطِفُوهُ مِنْ وَسْطِهِمْ وَيَأْتُوا بِهِ إِلَى ٱلْمُعَسْكَرِ.

ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਤੀਵ ਭਿੰਨਵਾਕ੍ਯਤ੍ਵੇ ਸਤਿ ਤੇ ਪੌਲੰ ਖਣ੍ਡੰ ਖਣ੍ਡੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੀਤ੍ਯਾਸ਼ਙ੍ਕਯਾ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਸੇਨਾਗਣੰ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਯਾਤੁੰ ਸਭਾਤੋ ਬਲਾਤ੍ ਪੌਲੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਦੁਰ੍ਗੰ ਨੇਤਞ੍ਚਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍|

١١ 11 وَفِي ٱللَّيْلَةِ ٱلتَّالِيَةِ وَقَفَ بِهِ ٱلرَّبُّ وَقَالَ: «ثِقْ يَا بُولُسُ! لِأَنَّكَ كَمَا شَهِدْتَ بِمَا لِي فِي أُورُشَلِيمَ، هَكَذَا يَنْبَغِي أَنْ تَشْهَدَ فِي رُومِيَةَ أَيْضًا».

ਰਾਤ੍ਰੋ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਪੌਲ ਨਿਰ੍ਭਯੋ ਭਵ ਯਥਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੇ ਮਯਿ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਰੋਮਾਨਗਰੇਪਿ ਤ੍ਵਯਾ ਦਾਤਵ੍ਯਮ੍|

١٢ 12 وَلَمَّا صَارَ ٱلنَّهَارُ صَنَعَ بَعْضُ ٱلْيَهُودِ ٱتِّفَاقًا، وَحَرَمُوا أَنْفُسَهُمْ قَائِلِينَ: إِنَّهُمْ لَا يَأْكُلُونَ وَلَا يَشْرَبُونَ حَتَّى يَقْتُلُوا بُولُسَ.

ਦਿਨੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸਤਿ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪੌਲੰ ਨ ਹਤ੍ਵਾ ਭੋਜਨਪਾਨੇ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਸ਼ਪਥੇਨ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਅਬਧ੍ਨਨ੍|

١٣ 13 وَكَانَ ٱلَّذِينَ صَنَعُوا هَذَا ٱلتَّحَالُفَ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ.

ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ੱਜਨੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਧਿਕਾ ਲੋਕਾ ਇਤਿ ਪਣਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍|

١٤ 14 فَتَقَدَّمُوا إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخِ وَقَالُوا: «قَدْ حَرَمْنَا أَنْفُسَنَا حِرْمًا أَنْ لَا نَذُوقَ شَيْئًا حَتَّى نَقْتُلَ بُولُسَ.

ਤੇ ਮਹਾਯਾਜਕਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਯਨ੍, ਵਯੰ ਪੌਲੰ ਨ ਹਤ੍ਵਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ ਦ੍ਰੁʼਢੇਨਾਨੇਨ ਸ਼ਪਥੇਨ ਬੱਧ੍ਵਾ ਅਭਵਾਮ|

١٥ 15 وَٱلْآنَ أَعْلِمُوا ٱلْأَمِيرَ أَنْتُمْ مَعَ ٱلْمَجْمَعِ لِكَيْ يُنْزِلَهُ إِلَيْكُمْ غَدًا، كَأَنَّكُمْ مُزْمِعُونَ أَنْ تَفْحَصُوا بِأَكْثَرِ تَدْقِيقٍ عَمَّا لَهُ. وَنَحْنُ، قَبْلَ أَنْ يَقْتَرِبَ، مُسْتَعِدُّونَ لِقَتْلِهِ».

ਅਤਏਵ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਸਭਾਸਦ੍ਲੋਕੈਃ ਸਹ ਵਯੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਵਿਚਾਰੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਭਵਾਨ੍ ਸ਼੍ਵੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਤਮ੍ ਆਨਯਤ੍ਵਿਤਿ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਯੇ ਨਿਵੇਦਨੰ ਕੁਰੁਤ ਤੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇਃ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਵਯੰ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁ ਸੱਜਿਸ਼਼੍ਯਾਮ|

١٦ 16 وَلَكِنَّ ٱبْنَ أُخْتِ بُولُسَ سَمِعَ بِٱلْكَمِينِ، فَجَاءَ وَدَخَلَ ٱلْمُعَسْكَرَ وَأَخْبَرَ بُولُسَ.

ਤਦਾ ਪੌਲਸ੍ਯ ਭਾਗਿਨੇਯਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮਿਤਿ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਦੁਰ੍ਗੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪੌਲਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍|

١٧ 17 فَٱسْتَدْعَى بُولُسُ وَاحِدًا مِنْ قُوَّادِ ٱلْمِئَاتِ وَقَالَ: «ٱذْهَبْ بِهَذَا ٱلشَّابِّ إِلَى ٱلْأَمِيرِ، لِأَنَّ عِنْدَهُ شَيْئًا يُخْبِرُهُ بِهِ».

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪੌਲ ਏਕੰ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤਿਮ੍ ਆਹੂਯ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦਮ੍ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤੇਃ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਯ ਯੁਵਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਕਿਞ੍ਚਿੰਨਿਵੇਦਨਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਤ੍ਸਵਿਧਮ੍ ਏਨੰ ਨਯ|

١٨ 18 فَأَخَذَهُ وَأَحْضَرَهُ إِلَى ٱلْأَمِيرِ وَقَالَ: «ٱسْتَدْعَانِي ٱلْأَسِيرُ بُولُسُ، وَطَلَبَ أَنْ أُحْضِرَ هَذَا ٱلشَّابَّ إِلَيْكَ، وَهُوَ عِنْدَهُ شَيْءٌ لِيَقُولَهُ لَكَ».

ਤਤਃ ਸ ਤਮਾਦਾਯ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤੇਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਭਵਤਃ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਯ ਕਿਮਪਿ ਨਿਵੇਦਨਮਾਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਬਨ੍ਦਿਃ ਪੌਲੋ ਮਾਮਾਹੂਯ ਭਵਤਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਏਨਮ੍ ਆਨੇਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|

١٩ 19 فَأَخَذَ ٱلْأَمِيرُ بِيَدِهِ وَتَنَحَّى بِهِ مُنْفَرِدًا، وَٱسْتَخْبَرَهُ: «مَا هُوَ ٱلَّذِي عِنْدَكَ لِتُخْبِرَنِي بِهِ؟».

ਤਦਾ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਿਰ੍ਜਨਸ੍ਥਾਨੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਤਵ ਕਿੰ ਨਿਵੇਦਨੰ? ਤਤ੍ ਕਥਯ|

٢٠ 20 فَقَالَ: «إِنَّ ٱلْيَهُودَ تَعَاهَدُوا أَنْ يَطْلُبُوا مِنْكَ أَنْ تُنْزِلَ بُولُسَ غَدًا إِلَى ٱلْمَجْمَعِ، كَأَنَّهُمْ مُزْمِعُونَ أَنْ يَسْتَخْبِرُوا عَنْهُ بِأَكْثَرِ تَدْقِيقٍ.

ਤਤਃ ਸੋਕਥਯਤ੍, ਯਿਹੂਦੀਯਲਾਕਾਃ ਪੌਲੇ ਕਮਪਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਵਿਚਾਰੰ ਛਲੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੰ ਸਭਾਂ ਨੇਤੁੰ ਭਵਤਃ ਸਮੀਪੇ ਨਿਵੇਦਯਿਤੁੰ ਅਮਨ੍ਤ੍ਰਯਨ੍|

٢١ 21 فَلَا تَنْقَدْ إِلَيْهِمْ، لِأَنَّ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ رَجُلًا مِنْهُمْ كَامِنُونَ لَهُ، قَدْ حَرَمُوا أَنْفُسَهُمْ أَنْ لَا يَأْكُلُوا وَلَا يَشْرَبُوا حَتَّى يَقْتُلُوهُ. وَهُمُ ٱلْآنَ مُسْتَعِدُّونَ مُنْتَظِرُونَ ٱلْوَعْدَ مِنْكَ».

ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਵਤਾ ਤੰਨ ਸ੍ਵੀਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਯਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇਵਰ੍ੱਤਿਨਸ਼੍ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ੱਜਨੇਭ੍ਯੋ (ਅ)ਧਿਕਲੋਕਾ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪੌਲੰ ਨ ਹਤ੍ਵਾ ਭੋਜਨੰ ਪਾਨਞ੍ਚ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਸ਼ਪਥੇਨ ਬੱਧਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਘਾਤਕਾ ਇਵ ਸੱਜਿਤਾ ਇਦਾਨੀਂ ਕੇਵਲੰ ਭਵਤੋ (ਅ)ਨੁਮਤਿਮ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੇ|

٢٢ 22 فَأَطْلَقَ ٱلْأَمِيرُ ٱلشَّابَّ مُوصِيًا إِيَّاهُ أَنْ: «لَا تَقُلْ لِأَحَدٍ إِنَّكَ أَعْلَمْتَنِي بِهَذَا».

ਯਾਮਿਮਾਂ ਕਥਾਂ ਤ੍ਵੰ ਨਿਵੇਦਿਤਵਾਨ੍ ਤਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਮਾ ਕਥਯੇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤੰ ਯੁਵਾਨੰ ਵਿਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

٢٣ 23 ثُمَّ دَعَا ٱثْنَيْنِ مِنْ قُوَّادِ ٱلْمِئَاتِ وَقَالَ: «أَعِدَّا مِئَتَيْ عَسْكَرِيٍّ لِيَذْهَبُوا إِلَى قَيْصَرِيَّةَ، وَسَبْعِينَ فَارِسًا وَمِئَتَيْ رَامِحٍ، مِنَ ٱلسَّاعَةِ ٱلثَّالِثَةِ مِنَ ٱللَّيْلِ.

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਦ੍ਵੌ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤੀ ਆਹੂਯੇਦਮ੍ ਆਦਿਸ਼ਤ੍, ਯੁਵਾਂ ਰਾਤ੍ਰੌ ਪ੍ਰਹਰੈਕਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰੰ ਯਾਤੁੰ ਪਦਾਤਿਸੈਨ੍ਯਾਨਾਂ ਦ੍ਵੇ ਸ਼ਤੇ ਘੋਟਕਾਰੋਹਿਸੈਨ੍ਯਾਨਾਂ ਸਪ੍ਤਤਿੰ ਸ਼ਕ੍ਤਿਧਾਰਿਸੈਨ੍ਯਾਨਾਂ ਦ੍ਵੇ ਸ਼ਤੇ ਚ ਜਨਾਨ੍ ਸੱਜਿਤਾਨ੍ ਕੁਰੁਤੰ|

٢٤ 24 وَأَنْ يُقَدِّمَا دَوَابَّ لِيُرْكِبَا بُولُسَ وَيُوصِلَاهُ سَالِمًا إِلَى فِيلِكْسَ ٱلْوَالِي».

ਪੌਲਮ੍ ਆਰੋਹਯਿਤੁੰ ਫੀਲਿਕ੍ਸ਼਼ਾਧਿਪਤੇਃ ਸਮੀਪੰ ਨਿਰ੍ੱਵਿਘ੍ਨੰ ਨੇਤੁਞ੍ਚ ਵਾਹਨਾਨਿ ਸਮੁਪਸ੍ਥਾਪਯਤੰ|

٢٥ 25 وَكَتَبَ رِسَالَةً حَاوِيَةً هَذِهِ ٱلصُّورَةَ:

ਅਪਰੰ ਸ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਿਤ੍ਵਾ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤੱਲਿਖਿਤਮੇਤਤ੍,

٢٦ 26 «كُلُودِيُوسُ لِيسِيَاسُ، يُهْدِي سَلَامًا إِلَى ٱلْعَزِيزِ فِيلِكْسَ ٱلْوَالِي:

ਮਹਾਮਹਿਮਸ਼੍ਰੀਯੁਕ੍ਤਫੀਲਿਕ੍ਸ਼਼ਾਧਿਪਤਯੇ ਕ੍ਲੌਦਿਯਲੁਸ਼਼ਿਯਸ੍ਯ ਨਮਸ੍ਕਾਰਃ|

٢٧ 27 هَذَا ٱلرَّجُلُ لَمَّا أَمْسَكَهُ ٱلْيَهُودُ وَكَانُوا مُزْمِعِينَ أَنْ يَقْتُلُوهُ، أَقْبَلْتُ مَعَ ٱلْعَسْكَرِ وَأَنْقَذْتُهُ، إِذْ أُخْبِرْتُ أَنَّهُ رُومَانِيٌّ.

ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਃ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਏਨੰ ਮਾਨਵੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਹਸ੍ਤੈ ਰ੍ਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਾ ਏਤਸ੍ਮਿੰਨਨ੍ਤਰੇ ਸਸੈਨ੍ਯੋਹੰ ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਾਯ ਏਸ਼਼ ਜਨੋ ਰੋਮੀਯ ਇਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|

٢٨ 28 وَكُنْتُ أُرِيدُ أَنْ أَعْلَمَ ٱلْعِلَّةَ ٱلَّتِي لِأَجْلِهَا كَانُوا يَشْتَكُونَ عَلَيْهِ، فَأَنْزَلْتُهُ إِلَى مَجْمَعِهِمْ،

ਕਿੰਨਿਮਿੱਤੰ ਤੇ ਤਮਪਵਦਨ੍ਤੇ ਤੱਜ੍ਞਾਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾ ਸਭਾਂ ਤਮਾਨਾਯਿਤਵਾਨ੍|

٢٩ 29 فَوَجَدْتُهُ مَشْكُوًّا عَلَيْهِ مِنْ جِهَةِ مَسَائِلِ نَامُوسِهِمْ. وَلَكِنَّ شَكْوَى تَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ أَوِ ٱلْقُيُودَ لَمْ تَكُنْ عَلَيْهِ.

ਤਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਵਿਰੁੱਧਯਾ ਕਯਾਚਨ ਕਥਯਾ ਸੋ(ਅ)ਪਵਾਦਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਬਨ੍ਧਨਾਰ੍ਹੋ ਵਾ ਪ੍ਰਾਣਨਾਸ਼ਾਰ੍ਹੋ ਭਵਤੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਕੋਪ੍ਯਪਰਾਧੋ ਮਯਾਸ੍ਯ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ|

٣٠ 30 ثُمَّ لَمَّا أُعْلِمْتُ بِمَكِيدَةٍ عَتِيدَةٍ أَنْ تَصِيرَ عَلَى ٱلرَّجُلِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، أَرْسَلْتُهُ لِلْوَقْتِ إِلَيْكَ، آمِرًا ٱلْمُشْتَكِينَ أَيْضًا أَنْ يَقُولُوا لَدَيْكَ مَا عَلَيْهِ. كُنْ مُعَافًى».

ਤਥਾਪਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਵਧਾਰ੍ਥੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਘਾਤਕਾਇਵ ਸੱਜਿਤਾ ਏਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਤਵ ਸਮੀਪਮੇਨੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਅਸ੍ਯਾਪਵਾਦਕਾਂਸ਼੍ਚ ਤਵ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾਪਵਦਿਤੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਮ੍| ਭਵਤਃ ਕੁਸ਼ਲੰ ਭੂਯਾਤ੍|

٣١ 31 فَٱلْعَسْكَرُ أَخَذُوا بُولُسَ كَمَا أُمِرُوا، وَذَهَبُوا بِهِ لَيْلًا إِلَى أَنْتِيبَاتْرِيسَ.

ਸੈਨ੍ਯਗਣ ਆਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਪੌਲੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯਾਂ ਰਜਨ੍ਯਾਮ੍ ਆਨ੍ਤਿਪਾਤ੍ਰਿਨਗਰਮ੍ ਆਨਯਤ੍|

٣٢ 32 وَفِي ٱلْغَدِ تَرَكُوا ٱلْفُرْسَانَ يَذْهَبُونَ مَعَهُ وَرَجَعُوا إِلَى ٱلْمُعَسْكَرِ.

ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਤੇਨ ਸਹ ਯਾਤੁੰ ਘੋਟਕਾਰੂਢਸੈਨ੍ਯਗਣੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਦੁਰ੍ਗੰ ਗਤਵਾਨ੍|

٣٣ 33 وَأُولَئِكَ لَمَّا دَخَلُوا قَيْصَرِيَّةَ وَدَفَعُوا ٱلرِّسَالَةَ إِلَى ٱلْوَالِي، أَحْضَرُوا بُولُسَ أَيْضًا إِلَيْهِ.

ਤਤਃ ਪਰੇ ਘੋਟਕਾਰੋਹਿਸੈਨ੍ਯਗਣਃ ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਤਤ੍ਪਤ੍ਰਮ੍ ਅਧਿਪਤੇਃ ਕਰੇ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪੌਲਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|

٣٤ 34 فَلَمَّا قَرَأَ ٱلْوَالِي ٱلرِّسَالَةَ، وَسَأَلَ مِنْ أَيَّةِ وِلَايَةٍ هُوَ، وَوَجَدَ أَنَّهُ مِنْ كِيلِيكِيَّةَ،

ਤਦਾਧਿਪਤਿਸ੍ਤਤ੍ਪਤ੍ਰੰ ਪਠਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਏਸ਼਼ ਕਿਮ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯੋ ਜਨਃ? ਸ ਕਿਲਿਕਿਯਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯ ਏਕੋ ਜਨ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,

٣٥ 35 قَالَ: «سَأَسْمَعُكَ مَتَى حَضَرَ ٱلْمُشْتَكُونَ عَلَيْكَ أَيْضًا». وَأَمَرَ أَنْ يُحْرَسَ فِي قَصْرِ هِيرُودُسَ.

ਤਵਾਪਵਾਦਕਗਣ ਆਗਤੇ ਤਵ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| ਹੇਰੋਦ੍ਰਾਜਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|