أعمال 12
| وَفِي ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ مَدَّ هِيرُودُسُ ٱلْمَلِكُ يَدَيْهِ لِيُسِيئَ إِلَى أُنَاسٍ مِنَ ٱلْكَنِيسَةِ، | ١ 1 |
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਹੇਰੋਦ੍ਰਾਜੋ ਮਣ੍ਡਲ੍ਯਾਃ ਕਿਯੱਜਨੇਭ੍ਯੋ ਦੁਃਖੰ ਦਾਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰਭਤ੍|
| فَقَتَلَ يَعْقُوبَ أَخَا يُوحَنَّا بِٱلسَّيْفِ. | ٢ 2 |
ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਯੋਹਨਃ ਸੋਦਰੰ ਯਾਕੂਬੰ ਕਰਵਾਲਾਘਾਤੇਨ੍ ਹਤਵਾਨ੍|
| وَإِذْ رَأَى أَنَّ ذَلِكَ يُرْضِي ٱلْيَهُودَ، عَادَ فَقَبَضَ عَلَى بُطْرُسَ أَيْضًا. وَكَانَتْ أَيَّامُ ٱلْفَطِيرِ. | ٣ 3 |
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਾਃ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਾ ਅਭਵਨ੍ ਇਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਸ ਪਿਤਰਮਪਿ ਧਰ੍ੱਤੁੰ ਗਤਵਾਨ੍|
| وَلَمَّا أَمْسَكَهُ وَضَعَهُ فِي ٱلسِّجْنِ، مُسَلِّمًا إِيَّاهُ إِلَى أَرْبَعَةِ أَرَابِعَ مِنَ ٱلْعَسْكَرِ لِيَحْرُسُوهُ، نَاوِيًا أَنْ يُقَدِّمَهُ بَعْدَ ٱلْفِصْحِ إِلَى ٱلشَّعْبِ. | ٤ 4 |
ਤਦਾ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਸਵਸਮਯ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਟਤ੍; ਅਤ ਉਤ੍ਸਵੇ ਗਤੇ ਸਤਿ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਤੰ ਬਹਿਰਾਨੇੱਯਾਮੀਤਿ ਮਨਸਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਸ ਤੰ ਧਾਰਯਿਤ੍ਵਾ ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਣਾਰ੍ਥਮ੍ ਯੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕੈਕਸੰਘੇ ਚਤ੍ਵਾਰੋ ਜਨਾਃ ਸਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਚਤੁਰ੍ਣਾਂ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਸੰਘਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਤੰ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਕਾਰਾਯਾਂ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|
| فَكَانَ بُطْرُسُ مَحْرُوسًا فِي ٱلسِّجْنِ، وَأَمَّا ٱلْكَنِيسَةُ فَكَانَتْ تَصِيرُ مِنْهَا صَلَاةٌ بِلَجَاجَةٍ إِلَى ٱللهِ مِنْ أَجْلِهِ. | ٥ 5 |
ਕਿਨ੍ਤੁੰ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਕਾਰਾਸ੍ਥਿਤਿਕਾਰਣਾਤ੍ ਮਣ੍ਡਲ੍ਯਾ ਲੋਕਾ ਅਵਿਸ਼੍ਰਾਮਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ|
| وَلَمَّا كَانَ هِيرُودُسُ مُزْمِعًا أَنْ يُقَدِّمَهُ، كَانَ بُطْرُسُ فِي تِلْكَ ٱللَّيْلَةِ نَائِمًا بَيْنَ عَسْكَرِيَّيْنِ مَرْبُوطًا بِسِلْسِلَتَيْنِ، وَكَانَ قُدَّامَ ٱلْبَابِ حُرَّاسٌ يَحْرُسُونَ ٱلسِّجْنَ. | ٦ 6 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਹੇਰੋਦਿ ਤੰ ਬਹਿਰਾਨਾਯਿਤੁੰ ਉਦ੍ਯਤੇ ਸਤਿ ਤਸ੍ਯਾਂ ਰਾਤ੍ਰੌ ਪਿਤਰੋ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਦ੍ਵਯਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾਨੇ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਦ੍ਵਯੇਨ ਬੱਧ੍ਵਃ ਸਨ੍ ਨਿਦ੍ਰਿਤ ਆਸੀਤ੍, ਦੌਵਾਰਿਕਾਸ਼੍ਚ ਕਾਰਾਯਾਃ ਸੰਮੁਖੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੋ ਦ੍ਵਾਰਮ੍ ਅਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼ੁਃ|
| وَإِذَا مَلَاكُ ٱلرَّبِّ أَقْبَلَ، وَنُورٌ أَضَاءَ فِي ٱلْبَيْتِ، فَضَرَبَ جَنْبَ بُطْرُسَ وَأَيْقَظَهُ قَائِلًا: «قُمْ عَاجِلًا!». فَسَقَطَتِ ٱلسِّلْسِلَتَانِ مِنْ يَدَيْهِ. | ٧ 7 |
ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਕਾਰਾ ਦੀਪ੍ਤਿਮਤੀ ਜਾਤਾ; ਤਤਃ ਸ ਦੂਤਃ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਕੁਕ੍ਸ਼਼ਾਵਾਵਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੰ ਜਾਗਰਯਿਤ੍ਵਾ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਤੂਰ੍ਣਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤਸ੍ਥਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਦ੍ਵਯੰ ਗਲਤ੍ ਪਤਿਤੰ|
| وَقَالَ لَهُ ٱلْمَلَاكُ: «تَمَنْطَقْ وَٱلْبَسْ نَعْلَيْكَ». فَفَعَلَ هَكَذَا. فَقَالَ لَهُ: «ٱلْبَسْ رِدَاءَكَ وَٱتْبَعْنِي». | ٨ 8 |
ਸ ਦੂਤਸ੍ਤਮਵਦਤ੍, ਬੱਧਕਟਿਃ ਸਨ੍ ਪਾਦਯੋਃ ਪਾਦੁਕੇ ਅਰ੍ਪਯ; ਤੇਨ ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸਤਿ ਦੂਤਸ੍ਤਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਗਾਤ੍ਰੀਯਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਗਾਤ੍ਰੇ ਨਿਧਾਯ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਹਿ|
| فَخَرَجَ يَتْبَعُهُ. وَكَانَ لَا يَعْلَمُ أَنَّ ٱلَّذِي جَرَى بِوَاسِطَةِ ٱلْمَلَاكِ هُوَ حَقِيقِيٌّ، بَلْ يَظُنُّ أَنَّهُ يَنْظُرُ رُؤْيَا. | ٩ 9 |
ਤਤਃ ਪਿਤਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵ੍ਰਜਨ ਬਹਿਰਗੱਛਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਦੂਤੇਨ ਕਰ੍ੰਮੈਤਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਮਿਤਿ ਸਤ੍ਯਮਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਪ੍ਨਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਜ੍ਞਾਤਵਾਨ੍|
| فَجَازَا ٱلْمَحْرَسَ ٱلْأَوَّلَ وَٱلثَّانِيَ، وَأَتَيَا إِلَى بَابِ ٱلْحَدِيدِ ٱلَّذِي يُؤَدِّي إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، فَٱنْفَتَحَ لَهُمَا مِنْ ذَاتِهِ، فَخَرَجَا وَتَقَدَّمَا زُقَاقًا وَاحِدًا، وَلِلْوَقْتِ فَارَقَهُ ٱلْمَلَاكُ. | ١٠ 10 |
ਇੱਥੰ ਤੌ ਪ੍ਰਥਮਾਂ ਦ੍ਵਿਤੀਯਾਞ੍ਚ ਕਾਰਾਂ ਲਙ੍ਘਿਤ੍ਵਾ ਯੇਨ ਲੌਹਨਿਰ੍ੰਮਿਤਦ੍ਵਾਰੇਣ ਨਗਰੰ ਗਮ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਤਾਂ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਕਵਾਟੰ ਸ੍ਵਯੰ ਮੁਕ੍ਤਮਭਵਤ੍ ਤਤਸ੍ਤੌ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਭੂਤ੍ਵਾ ਮਾਰ੍ਗੈਕਸ੍ਯ ਸੀਮਾਂ ਯਾਵਦ੍ ਗਤੌ; ਤਤੋ(ਅ)ਕਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਦੂਤਃ ਪਿਤਰੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍|
| فَقَالَ بُطْرُسُ، وَهُوَ قَدْ رَجَعَ إِلَى نَفْسِهِ: «ٱلْآنَ عَلِمْتُ يَقِينًا أَنَّ ٱلرَّبَّ أَرْسَلَ مَلَاكَهُ وَأَنْقَذَنِي مِنْ يَدِ هِيرُودُسَ، وَمِنْ كُلِّ ٱنْتِظَارِ شَعْبِ ٱلْيَهُودِ». | ١١ 11 |
ਤਦਾ ਸ ਚੇਤਨਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਨਿਜਦੂਤੰ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਹੇਰੋਦੋ ਹਸ੍ਤਾਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਾਸ਼ਾਯਾਸ਼੍ਚ ਮਾਂ ਸਮੁੱਧ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਇਤ੍ਯਹੰ ਨਿਸ਼੍ਚਯੰ ਜ੍ਞਾਤਵਾਨ੍|
| ثُمَّ جَاءَ وَهُوَ مُنْتَبِهٌ إِلَى بَيْتِ مَرْيَمَ أُمِّ يُوحَنَّا ٱلْمُلَقَّبِ مَرْقُسَ، حَيْثُ كَانَ كَثِيرُونَ مُجْتَمِعِينَ وَهُمْ يُصَلُّونَ. | ١٢ 12 |
ਸ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਮਾਰ੍ਕਨਾਮ੍ਰਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤਸ੍ਯ ਯੋਹਨੋ ਮਾਤੁ ਰ੍ਮਰਿਯਮੋ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਬਹਵਃ ਸਮ੍ਭੂਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ ਤੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਗਤਃ|
| فَلَمَّا قَرَعَ بُطْرُسُ بَابَ ٱلدِّهْلِيزِ جَاءَتْ جَارِيَةٌ ٱسْمُهَا رَوْدَا لِتَسْمَعَ. | ١٣ 13 |
ਪਿਤਰੇਣ ਬਹਿਰ੍ਦ੍ਵਾਰ ਆਹਤੇ ਸਤਿ ਰੋਦਾਨਾਮਾ ਬਾਲਿਕਾ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਗਤਾ|
| فَلَمَّا عَرَفَتْ صَوْتَ بُطْرُسَ لَمْ تَفْتَحِ ٱلْبَابَ مِنَ ٱلْفَرَحِ، بَلْ رَكَضَتْ إِلَى دَاخِلٍ وَأَخْبَرَتْ أَنَّ بُطْرُسَ وَاقِفٌ قُدَّامَ ٱلْبَابِ. | ١٤ 14 |
ਤਤਃ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਸ੍ਵਰੰ ਸ਼੍ਰੁਵਾ ਸਾ ਹਰ੍ਸ਼਼ਯੁਕ੍ਤਾ ਸਤੀ ਦ੍ਵਾਰੰ ਨ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਪਿਤਰੋ ਦ੍ਵਾਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੀਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਵਕ੍ਤੁਮ੍ ਅਭ੍ਯਨ੍ਤਰੰ ਧਾਵਿਤ੍ਵਾ ਗਤਵਤੀ|
| فَقَالُوا لَهَا: «أَنْتِ تَهْذِينَ!». وَأَمَّا هِيَ فَكَانَتْ تُؤَكِّدُ أَنَّ هَكَذَا هُوَ. فَقَالُوا: «إِنَّهُ مَلَاكُهُ!». | ١٥ 15 |
ਤੇ ਪ੍ਰਾਵੋਚਨ੍ ਤ੍ਵਮੁਨ੍ਮੱਤਾ ਜਾਤਾਸਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾ ਮੁਹੁਰ੍ਮੁਹੁਰੁਕ੍ਤਵਤੀ ਸਤ੍ਯਮੇਵੈਤਤ੍|
| وَأَمَّا بُطْرُسُ فَلَبِثَ يَقْرَعُ. فَلَمَّا فَتَحُوا وَرَأَوْهُ ٱنْدَهَشُوا. | ١٦ 16 |
ਤਦਾ ਤੇ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਦੂਤੋ ਭਵੇਤ੍|
| فَأَشَارَ إِلَيْهِمْ بِيَدِهِ لِيَسْكُتُوا، وَحَدَّثَهُمْ كَيْفَ أَخْرَجَهُ ٱلرَّبُّ مِنَ ٱلسِّجْنِ. وَقَالَ: «أَخْبِرُوا يَعْقُوبَ وَٱلْإِخْوَةَ بِهَذَا». ثُمَّ خَرَجَ وَذَهَبَ إِلَى مَوْضِعٍ آخَرَ. | ١٧ 17 |
ਪਿਤਰੋ ਦ੍ਵਾਰਮਾਹਤਵਾਨ੍ ਏਤਸ੍ਮਿੰਨਨ੍ਤਰੇ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਪਿਤਰੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ|
| فَلَمَّا صَارَ ٱلنَّهَارُ حَصَلَ ٱضْطِرَابٌ لَيْسَ بِقَلِيلٍ بَيْنَ ٱلْعَسْكَرِ: تُرَى مَاذَا جَرَى لِبُطْرُسَ؟ | ١٨ 18 |
ਤਤਃ ਪਿਤਰੋ ਨਿਃਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਹਸ੍ਤੇਨ ਸਙ੍ਕੇਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਯੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਤੰ ਕਾਰਾਯਾ ਉੱਧ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਨੀਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਤਾਨਜ੍ਞਾਪਯਤ੍, ਯੂਯੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯਾਕੁਬੰ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਞ੍ਚ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮੇਤਾਂ ਵਦਤੇਤ੍ਯੁਕ੍ਤਾ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
| وَأَمَّا هِيرُودُسُ فَلَمَّا طَلَبَهُ وَلَمْ يَجِدْهُ فَحَصَ ٱلْحُرَّاسَ، وَأَمَرَ أَنْ يَنْقَادُوا إِلَى ٱلْقَتْلِ. ثُمَّ نَزَلَ مِنَ ٱلْيَهُودِيَّةِ إِلَى قَيْصَرِيَّةَ وَأَقَامَ هُنَاكَ. | ١٩ 19 |
ਪ੍ਰਭਾਤੇ ਸਤਿ ਪਿਤਰਃ ਕ੍ਵ ਗਤ ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਮਹਾਨ੍ ਕਲਹੋ ਜਾਤਃ|
| وَكَانَ هِيرُودُسُ سَاخِطًا عَلَى ٱلصُّورِيِّينَ وَٱلصَّيْدَاوِيِّينَ، فَحَضَرُوا إِلَيْهِ بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَٱسْتَعْطَفُوا بَلَاسْتُسَ ٱلنَّاظِرَ عَلَى مَضْجَعِ ٱلْمَلِكِ، ثُمَّ صَارُوا يَلْتَمِسُونَ ٱلْمُصَالَحَةَ لِأَنَّ كُورَتَهُمْ تَقْتَاتُ مِنْ كُورَةِ ٱلْمَلِكِ. | ٢٠ 20 |
ਹੇਰੋਦ੍ ਬਹੁ ਮ੍ਰੁʼਗਯਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯੋੱਦੇਸ਼ੇ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ ਸਤਿ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਾਨ੍ ਸੰਪ੍ਰੁʼੱਛ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
| فَفِي يَوْمٍ مُعَيَّنٍ لَبِسَ هِيرُودُسُ ٱلْحُلَّةَ ٱلْمُلُوكِيَّةَ، وَجَلَسَ عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْمُلْكِ وَجَعَلَ يُخَاطِبُهُمْ. | ٢١ 21 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਯਿਹੂਦੀਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰਾਵਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|
| فَصَرَخَ ٱلشَّعْبُ: «هَذَا صَوْتُ إِلَهٍ لَا صَوْتُ إِنْسَانٍ!». | ٢٢ 22 |
ਸੋਰਸੀਦੋਨਦੇਸ਼ਯੋ ਰ੍ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਹੇਰੋਦਿ ਯੁਯੁਤ੍ਸੌ ਸਤਿ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਲ੍ਵਾਸ੍ਤਨਾਮਾਨੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਗ੍ਰੁʼਹਾਧੀਸ਼ੰ ਸਹਾਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਹੇਰੋਦਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸਨ੍ਧਿੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਞੋ ਦੇਸ਼ੇਨ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਭਰਣਮ੍ ਅਭਵਤ੍ਂ
| فَفِي ٱلْحَالِ ضَرَبَهُ مَلَاكُ ٱلرَّبِّ لِأَنَّهُ لَمْ يُعْطِ ٱلْمَجْدَ لِلهِ، فَصَارَ يَأْكُلُهُ ٱلدُّودُ وَمَاتَ. | ٢٣ 23 |
ਅਤਃ ਕੁਤ੍ਰਚਿਨ੍ ਨਿਰੁਪਿਤਦਿਨੇ ਹੇਰੋਦ੍ ਰਾਜਕੀਯੰ ਪਰਿੱਛਦੰ ਪਰਿਧਾਯ ਸਿੰਹਾਸਨੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕਥਾਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍|
| وَأَمَّا كَلِمَةُ ٱللهِ فَكَانَتْ تَنْمُو وَتَزِيدُ. | ٢٤ 24 |
ਤਤੋ ਲੋਕਾ ਉੱਚੈਃਕਾਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਏਸ਼਼ ਮਨੁਜਰਵੋ ਨ ਹਿ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਵਃ|
| وَرَجَعَ بَرْنَابَا وَشَاوُلُ مِنْ أُورُشَلِيمَ بَعْدَ مَا كَمَّلَا ٱلْخِدْمَةَ، وَأَخَذَا مَعَهُمَا يُوحَنَّا ٱلْمُلَقَّبَ مَرْقُسَ. | ٢٥ 25 |
ਤਦਾ ਹੇਰੋਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸੰਮਾਨੰ ਨਾਕਰੋਤ੍; ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤੋ ਹਠਾਤ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਾਹਰਤ੍ ਤੇਨੈਵ ਸ ਕੀਟੈਃ ਕ੍ਸ਼਼ੀਣਃ ਸਨ੍ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਅਜਹਾਤ੍| ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾ ਦੇਸ਼ੰ ਵ੍ਯਾਪ੍ਯ ਪ੍ਰਬਲਾਭਵਤ੍| ਤਤਃ ਪਰੰ ਬਰ੍ਣੱਬਾਸ਼ੌਲੌ ਯਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਭਾਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਤਾਂ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮ੍ਪਾਦਿਤੇ ਸਤਿ ਮਾਰ੍ਕਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਯੋ ਯੋਹਨ੍ ਤੰ ਸਙ੍ਗਿਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰਾਤ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤੌ|
