٢ كورنثوس 7

١ 1 فَإِذْ لَنَا هَذِهِ ٱلْمَوَاعِيدُ أَيُّهَا ٱلْأَحِبَّاءُ لِنُطَهِّرْ ذَوَاتِنَا مِنْ كُلِّ دَنَسِ ٱلْجَسَدِ وَٱلرُّوحِ، مُكَمِّلِينَ ٱلْقَدَاسَةَ فِي خَوْفِ ٱللهِ.

ਅਤਏਵ ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੈਰਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸ਼ਰੀਰਾਤ੍ਮਨੋਃ ਸਰ੍ੱਵਮਾਲਿਨ੍ਯਮ੍ ਅਪਮ੍ਰੁʼਜ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਭਕ੍ਤ੍ਯਾ ਪਵਿਤ੍ਰਾਚਾਰਃ ਸਾਧ੍ਯਤਾਂ|

٢ 2 اِقْبَلُونَا. لَمْ نَظْلِمْ أَحَدًا. لَمْ نُفْسِدْ أَحَدًا. لَمْ نَطْمَعْ فِي أَحَدٍ.

ਯੂਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ| ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਨ੍ਯਾਯੋ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਨ ਵਞ੍ਚਿਤਃ|

٣ 3 لَا أَقُولُ هَذَا لِأَجْلِ دَيْنُونَةٍ، لِأَنِّي قَدْ قُلْتُ سَابِقًا إِنَّكُمْ فِي قُلُوبِنَا، لِنَمُوتَ مَعَكُمْ وَنَعِيشَ مَعَكُمْ.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰ੍ੱਤਮਹੰ ਵਾਕ੍ਯਮੇਤਦ੍ ਵਦਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਜੀਵਨਾਯ ਮਰਣਾਯ ਵਾ ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈ ਰ੍ਧਾਰਯਾਮ ਇਤਿ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਯੋਕ੍ਤੰ|

٤ 4 لِي ثِقَةٌ كَثِيرَةٌ بِكُمْ. لِي ٱفْتِخَارٌ كَثِيرٌ مِنْ جِهَتِكُمْ. قَدِ ٱمْتَلَأْتُ تَعْزِيَةً وَٱزْدَدْتُ فَرَحًا جِدًّا فِي جَمِيعِ ضِيقَاتِنَا.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਮਮ ਮਹੇਤ੍ਸਾਹੋ ਜਾਯਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਧ੍ਯਹੰ ਬਹੁ ਸ਼੍ਲਾਘੇ ਚ ਤੇਨ ਸਰ੍ੱਵਕ੍ਲੇਸ਼ਸਮਯੇ(ਅ)ਹੰ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਯਾ ਪੂਰ੍ਣੋ ਹਰ੍ਸ਼਼ੇਣ ਪ੍ਰਫੁੱਲਿਤਸ਼੍ਚ ਭਵਾਮਿ|

٥ 5 لِأَنَّنَا لَمَّا أَتَيْنَا إِلَى مَكِدُونِيَّةَ لَمْ يَكُنْ لِجَسَدِنَا شَيْءٌ مِنَ ٱلرَّاحَةِ بَلْ كُنَّا مُكْتَئِبِينَ فِي كُلِّ شَيْءٍ: مِنْ خَارِجٍ خُصُومَاتٌ، مِنْ دَاخِلٍ مَخَاوِفٌ.

ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਮਾਕਿਦਨਿਯਾਦੇਸ਼ਮ੍ ਆਗਤੇਸ਼਼੍ਵਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਕਾਚਿਦਪਿ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਰ੍ਨਾਭਵਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਤੋ ਬਹਿ ਰ੍ਵਿਰੋਧੇਨਾਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਭੀਤ੍ਯਾ ਵਯਮ੍ ਅਪੀਡ੍ਯਾਮਹਿ|

٦ 6 لَكِنَّ ٱللهَ ٱلَّذِي يُعَزِّي ٱلْمُتَّضِعِينَ عَزَّانَا بِمَجِيءِ تِيطُسَ.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਮ੍ਰਾਣਾਂ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਯਿਤਾ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸ ਤੀਤਸ੍ਯਾਗਮਨੇਨਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਅਸਾਨ੍ਤ੍ਵਯਤ੍|

٧ 7 وَلَيْسَ بِمَجِيئِهِ فَقَطْ بَلْ أَيْضًا بِٱلتَّعْزِيَةِ ٱلَّتِي تَعَزَّى بِهَا بِسَبَبِكُمْ، وَهُوَ يُخْبِرُنَا بِشَوْقِكُمْ وَنَوْحِكُمْ وَغَيْرَتِكُمْ لِأَجْلِي، حَتَّى إِنِّي فَرِحْتُ أَكْثَرَ.

ਕੇਵਲੰ ਤਸ੍ਯਾਗਮਨੇਨ ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤੋ ਜਾਤਯਾ ਤਸ੍ਯ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਯਾਪਿ, ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਸੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਹਾਰ੍ੱਦਵਿਲਾਪਾਸਕ੍ਤਤ੍ਵੇਸ਼਼੍ਵਸ੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੇ ਵਰ੍ਣਿਤੇਸ਼਼ੁ ਮਮ ਮਹਾਨਨ੍ਦੋ ਜਾਤਃ|

٨ 8 لِأَنِّي وَإِنْ كُنْتُ قَدْ أَحْزَنْتُكُمْ بِٱلرِّسَالَةِ لَسْتُ أَنْدَمُ، مَعَ أَنِّي نَدِمْتُ، فَإِنِّي أَرَى أَنَّ تِلْكَ ٱلرِّسَالَةَ أَحْزَنَتْكُمْ وَلَوْ إِلَى سَاعَةٍ.

ਅਹੰ ਪਤ੍ਰੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ੋਕਯੁਕ੍ਤਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਇਤ੍ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਨ੍ਵਤਪ੍ਯੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਧੁਨਾ ਨਾਨੁਤਪ੍ਯੇ| ਤੇਨ ਪਤ੍ਰੇਣ ਯੂਯੰ ਕ੍ਸ਼਼ਣਮਾਤ੍ਰੰ ਸ਼ੋਕਯੁਕ੍ਤੀਭੂਤਾ ਇਤਿ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤੇ|

٩ 9 اَلْآنَ أَنَا أَفْرَحُ، لَا لِأَنَّكُمْ حَزِنْتُمْ، بَلْ لِأَنَّكُمْ حَزِنْتُمْ لِلتَّوْبَةِ. لِأَنَّكُمْ حَزِنْتُمْ بِحَسَبِ مَشِيئَةِ ٱللهِ لِكَيْ لَا تَتَخَسَّرُوا مِنَّا فِي شَيْءٍ.

ਇਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ੋਕੇਨਾਹੰ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨਾਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ੋਕੋ(ਅ)ਭਵਦ੍ ਇਤ੍ਯਨੇਨ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮੱਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਾਪਿ ਹਾਨਿ ਰ੍ਯੰਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਃ ਸ਼ੋਕੋ ਜਾਤਃ|

١٠ 10 لِأَنَّ ٱلْحُزْنَ ٱلَّذِي بِحَسَبِ مَشِيئَةِ ٱللهِ يُنْشِئُ تَوْبَةً لِخَلَاصٍ بِلَا نَدَامَةٍ، وَأَمَّا حُزْنُ ٱلْعَالَمِ فَيُنْشِئُ مَوْتًا.

ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਃ ਸ਼ੋਕਃ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਜਨਕੰ ਨਿਰਨੁਤਾਪੰ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨੰ ਸਾਧਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਂਸਾਰਿਕਃ ਸ਼ੋਕੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਸਾਧਯਤਿ|

١١ 11 فَإِنَّهُ هُوَذَا حُزْنُكُمْ هَذَا عَيْنُهُ بِحَسَبِ مَشِيئَةِ ٱللهِ، كَمْ أَنْشَأَ فِيكُمْ: مِنَ ٱلِٱجْتِهَادِ، بَلْ مِنَ ٱلِٱحْتِجَاجِ، بَلْ مِنَ ٱلْغَيْظِ، بَلْ مِنَ ٱلْخَوْفِ، بَلْ مِنَ ٱلشَّوْقِ، بَلْ مِنَ ٱلْغَيْرَةِ، بَلْ مِنَ ٱلِٱنْتِقَامِ. فِي كُلِّ شَيْءٍ أَظْهَرْتُمْ أَنْفُسَكُمْ أَنَّكُمْ أَبْرِيَاءُ فِي هَذَا ٱلْأَمْرِ.

ਪਸ਼੍ਯਤ ਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰੀਯੇਣ ਸ਼ੋਕੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਨ ਸਾਧਿਤੰ? ਯਤ੍ਨੋ ਦੋਸ਼਼ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਮ੍ ਅਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵੰ ਹਾਰ੍ੱਦਮ੍ ਆਸਕ੍ਤਤ੍ਵੰ ਫਲਦਾਨਞ੍ਚੈਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ| ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਯੂਯੰ ਨਿਰ੍ੰਮਲਾ ਇਤਿ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਸਰ੍ੱਵੇਣ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਦੱਤੰ|

١٢ 12 إِذًا وَإِنْ كُنْتُ قَدْ كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ، فَلَيْسَ لِأَجْلِ ٱلْمُذْنِبِ وَلَا لِأَجْلِ ٱلْمُذْنَبِ إِلَيْهِ، بَلْ لِكَيْ يَظْهَرَ لَكُمْ أَمَامَ ٱللهِ ٱجْتِهَادُنَا لِأَجْلِكُمْ.

ਯੇਨਾਪਰਾੱਧੰ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਕਿੰਵਾ ਯਸ੍ਯਾਪਰਾੱਧੰ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮਯਾ ਪਤ੍ਰਮ੍ ਅਲੇਖਿ ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਧ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਯਤ੍ਨੋ ਯਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ੇਤ ਤਦਰ੍ਥਮੇਵ|

١٣ 13 مِنْ أَجْلِ هَذَا قَدْ تَعَزَّيْنَا بِتَعْزِيَتِكُمْ. وَلَكِنْ فَرِحْنَا أَكْثَرَ جِدًّا بِسَبَبِ فَرَحِ تِيطُسَ، لِأَنَّ رُوحَهُ قَدِ ٱسْتَرَاحَتْ بِكُمْ جَمِيعًا.

ਉਕ੍ਤਕਾਰਣਾਦ੍ ਵਯੰ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ; ਤਾਞ੍ਚ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਂ ਵਿਨਾਵਰੋ ਮਹਾਹ੍ਲਾਦਸ੍ਤੀਤਸ੍ਯਾਹ੍ਲਾਦਾਦਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਲਬ੍ਧਃ, ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਸਰ੍ੱਵੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਃ|

١٤ 14 فَإِنِّي إِنْ كُنْتُ ٱفْتَخَرْتُ شَيْئًا لَدَيْهِ مِنْ جِهَتِكُمْ لَمْ أُخْجَلْ، بَلْ كَمَا كَلَّمْنَاكُمْ بِكُلِّ شَيْءٍ بِٱلصِّدْقِ، كَذَلِكَ ٱفْتِخَارُنَا أَيْضًا لَدَى تِيطُسَ صَارَ صَادِقًا.

ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰ੍ਯਦ੍ ਅਸ਼੍ਲਾਘੇ ਤੇਨ ਨਾਲੱਜੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਸਤ੍ਯਭਾਵੇਨ ਸਕਲਮ੍ ਅਭਾਸ਼਼ਾਮਹਿ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਤੀਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼੍ਲਾਘਨਮਪਿ ਸਤ੍ਯੰ ਜਾਤੰ|

١٥ 15 وَأَحْشَاؤُهُ هِيَ نَحْوَكُمْ بِٱلزِّيَادَةِ، مُتَذَكِّرًا طَاعَةَ جَمِيعِكُمْ، كَيْفَ قَبِلْتُمُوهُ بِخَوْفٍ وَرِعْدَةٍ.

ਯੂਯੰ ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾ ਅਪਾਲਯਤ ਭਯਕਮ੍ਪਾਭ੍ਯਾਂ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚੈਤਸ੍ਯ ਸ੍ਮਰਣਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਨੇਹੋ ਬਾਹੁਲ੍ਯੇਨ ਵਰ੍ੱਤਤੇ|

١٦ 16 أَنَا أَفْرَحُ إِذًا أَنِّي أَثِقُ بِكُمْ فِي كُلِّ شَيْءٍ.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸ੍ਵਹੰ ਸਰ੍ੱਵਮਾਸ਼ੰਸੇ, ਇਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਮਮਾਹ੍ਲਾਦੋ ਜਾਯਤੇ|