Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Venez, chantons à l'Éternel; jetons des cris de joie au rocher de notre salut.

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Présentons-nous à lui avec des louanges; offrons-lui nos joyeux cantiques.

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Car l'Éternel est un Dieu grand, il est un grand roi au-dessus de tous les dieux.

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

C'est en sa main que sont les abîmes de la terre; à lui sont les sommets des montagnes.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

A lui appartient la mer, car il l'a faite, et ses mains ont formé la terre.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Venez, prosternons-nous, inclinons-nous; fléchissons les genoux devant l'Éternel qui nous a faits.

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Car il est notre Dieu, nous sommes le peuple qu'il fait paître et les brebis qu'il conduit.

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

Aujourd'hui, si vous entendez sa voix, n'endurcissez pas votre cœur comme à Mériba (Querelle), comme au jour de Massa (Tentation), dans le désert,

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

Où vos pères m'ont tenté et m'ont éprouvé, où ils ont aussi vu mes œuvres.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Pendant quarante ans j'eus cette génération en dégoût, et je dis: C'est un peuple dont le cœur s'égare; ils n'ont point connu mes voies.

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

Aussi je l'ai juré dans ma colère: S'ils entrent dans mon repos!