Psalmet 94
1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.
O God, of vengeance, Lord! O God of vengeance, shine forth.
2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.
Lift up thyself, O judge of the Earth! bring a recompense upon the proud.
3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?
How long shall the wicked, O Lord—how long shall the wicked exult?
4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.
They sputter, they speak hard things: all the workers of wickedness boast themselves.
5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.
Thy people, O Lord! they crush, and thy heritage they afflict.
6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,
The widow and the stranger they slay, and the fatherless they murder.
7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.
And they say, The Lord will not see, and the God of Jacob will not take notice of it.
8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?
Understand, ye brutish among the people: and ye fools, when will ye become intelligent!
9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?
He that hath planted the ear, shall he not hear? or he that hath formed the eye, shall he not see?
10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?
He that admonisheth nations, shall he not correct? is it not he that teacheth man knowledge!
11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.
The Lord knoweth the thoughts of man, that they are nought.
12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,
Happy is the man whom thou admonisheth, O Lord, and teachest him out of thy law:
13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.
That thou mayest grant him repose from the days of evil, until the pot be dug for the wicked.
14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.
For the Lord will not cast off his people, and his inheritance will he not forsake.
15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.
For unto righteousness will justice return; and it shall be followed by all the upright in heart.
16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?
Who will rise up for me against evil-doers? or who will stand forward for me against the workers of wickedness?
17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.
Unless the Lord had been a help unto me, but a little would have been wanting that my soul had dwelt in the silence of death.
18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.
When I said, My foot hath slipped: thy kindness, O Lord, sustained me.
19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.
In the multitude of my [painful] thoughts within me, thy consolations delight my soul.
20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?
Can there be associated with thee the throne of destructive wickedness, which frameth mischief as a law?
21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.
They band themselves together against the soul of the righteous, and innocent blood do they condemn.
22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.
But the Lord is become my defence, and my God, the rock of my refuge.
23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.
And he will bring back upon them their own injustice, and in their own wickedness will he destroy them: [yea], he will destroy them—the Lord our God.
