Psalmet 88

1 O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.

Господе Боже, Спаситељу мој, дању вичем и ноћу пред Тобом.

2 Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,

Нек изађе преда Те молитва моја, пригни ухо своје к јауку мом;

3 sepse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol. (Sheol h7585)

Јер је душа моја пуна јада, и живот се мој примаче паклу. (Sheol h7585)

4 Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.

Изједначих се с онима који у гроб одлазе, постадох као човек без силе,

5 Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.

Као међу мртве бачен, као убијени, који леже у гробу, којих се више не сећаш, и који су од руке Твоје далеко.

6 Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.

Метнуо си ме у јаму најдоњу, у таму, у бездану.

7 Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)

Отежа ми гнев Твој, и свима валима својим удараш ме.

8 Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.

Удаљио си од мене познанике моје, њима си ме омразио; затворен сам, и не могу изаћи.

9 Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.

Око моје усахну од јада, вичем Те, Господе, сав дан, пружам к Теби руке своје.

10 A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)

Еда ли ћеш на мртвима чинити чудеса? Или ће мртви устати и Тебе славити?

11 A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?

Еда ли ће се у гробу приповедати милост Твоја, и истина Твоја у труљењу?

12 A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?

Еда ли ће у тами познати чудеса Твоја, и правду Твоју где се све заборавља?

13 Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.

Али ја, Господе, к Теби вичем, и јутром молитва моја срета Те.

14 Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?

Зашто, Господе, одбацујеш душу моју, и одвраћаш лице своје од мене?

15 Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.

Мучим се и издишем од удараца, подносим страхоте Твоје, без надања сам.

16 Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,

Гнев Твој стиже ме, страхоте Твоје раздиру ме.

17 më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.

Оптечу ме сваки дан као вода, стежу ме одсвуда.

18 Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.

Удаљио си од мене друга и пријатеља; познаници моји сакрили су се у мрак.