Psalmet 88

1 O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.

Cantique. Psaume des fils de Koré. Au chef des chantres. Pour chanter sur la flûte. Cantique d’Héman, l’Ezrachite. Éternel, Dieu de mon salut! Je crie jour et nuit devant toi.

2 Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,

Que ma prière parvienne en ta présence! Prête l’oreille à mes supplications!

3 sepse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol. (Sheol h7585)

Car mon âme est rassasiée de maux, Et ma vie s’approche du séjour des morts. (Sheol h7585)

4 Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.

Je suis mis au rang de ceux qui descendent dans la fosse, Je suis comme un homme qui n’a plus de force.

5 Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.

Je suis étendu parmi les morts, Semblable à ceux qui sont tués et couchés dans le sépulcre, A ceux dont tu n’as plus le souvenir, Et qui sont séparés de ta main.

6 Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.

Tu m’as jeté dans une fosse profonde, Dans les ténèbres, dans les abîmes.

7 Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)

Ta fureur s’appesantit sur moi, Et tu m’accables de tous tes flots. (Pause)

8 Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.

Tu as éloigné de moi mes amis, Tu m’as rendu pour eux un objet d’horreur; Je suis enfermé et je ne puis sortir.

9 Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.

Mes yeux se consument dans la souffrance; Je t’invoque tous les jours, ô Éternel! J’étends vers toi les mains.

10 A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)

Est-ce pour les morts que tu fais des miracles? Les morts se lèvent-ils pour te louer? (Pause)

11 A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?

Parle-t-on de ta bonté dans le sépulcre, De ta fidélité dans l’abîme?

12 A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?

Tes prodiges sont-ils connus dans les ténèbres, Et ta justice dans la terre de l’oubli?

13 Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.

O Éternel! J’implore ton secours, Et le matin ma prière s’élève à toi.

14 Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?

Pourquoi, Éternel, repousses-tu mon âme? Pourquoi me caches-tu ta face?

15 Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.

Je suis malheureux et moribond dès ma jeunesse, Je suis chargé de tes terreurs, je suis troublé.

16 Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,

Tes fureurs passent sur moi, Tes terreurs m’anéantissent;

17 më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.

Elles m’environnent tout le jour comme des eaux, Elles m’enveloppent toutes à la fois.

18 Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.

Tu as éloigné de moi amis et compagnons; Mes intimes ont disparu.