< Psalmet 88 >
1 O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.
A Song, a Psalm for the sons of Korah. To the chief Musician. Upon Mahalath Leannoth. An instruction. Of Heman the Ezrahite. Jehovah, God of my salvation, I have cried by day [and] in the night before thee.
2 Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,
Let my prayer come before thee; incline thine ear unto my cry.
3 sepse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol. (Sheol )
For my soul is full of troubles, and my life draweth nigh to Sheol. (Sheol )
4 Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.
I am reckoned with them that go down into the pit; I am as a man that hath no strength:
5 Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.
Prostrate among the dead, like the slain that lie in the grave; whom thou rememberest no more, and who are cut off from thy hand.
6 Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.
Thou hast laid me in the lowest pit, in dark places, in the deeps.
7 Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)
Thy fury lieth hard upon me, and thou hast afflicted [me] with all thy waves. (Selah)
8 Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.
Thou hast put my familiar friends far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.
9 Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.
Mine eye consumeth by reason of affliction. Upon thee, Jehovah, have I called every day; I have stretched out my hands unto thee.
10 A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)
Wilt thou do wonders to the dead? shall the shades arise and praise thee? (Selah)
11 A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?
Shall thy loving-kindness be declared in the grave? thy faithfulness in Destruction?
12 A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?
Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?
13 Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.
But as for me, Jehovah, I cry unto thee, and in the morning my prayer cometh before thee.
14 Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?
Why, O Jehovah, castest thou off my soul? [why] hidest thou thy face from me?
15 Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.
I am afflicted and expiring from my youth up; I suffer thy terrors, [and] I am distracted.
16 Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,
Thy fierce anger hath gone over me; thy terrors have brought me to nought:
17 më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.
They have surrounded me all the day like water; they have compassed me about together.
18 Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.
Lover and associate hast thou put far from me: my familiar friends are darkness.