Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Для дириґента хору. Синів Коре́євих. Псалом. Слухайте це, всі наро́ди, візьміть до ушей, усі ме́шканці все́світу,

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

і лю́дські сини й сини му́жів, ра́зом багатий та вбогий,

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

— мої уста казатимуть мудрість, думка ж се́рця мого — розумність,

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

нахилю́ своє ухо до при́казки, розв'яжу́ свою за́гадку лі́рою!

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

Чому маю боятись у день лихолі́ття, як стане круг мене неправда моїх ошука́нців,

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

які на бага́тство своє покладають надію, і своїми доста́тками хва́ляться?

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Але жодна люди́на не ви́купить брата, не дасть його ви́купу Богові, —

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

бо ви́куп їхніх душ дорогий, і не перестане навіки, —

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

щоб міг він ще жити навіки й не бачити гро́бу!

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Та люди побачать, що мудрі вмирають так само, як гинуть невіглас та не́ук, і лиша́ють для інших багатство своє.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Вони ду́мають, ніби доми́ їхні навіки, місця́ їхнього заме́шкання — з роду до роду, імена́ми своїми звуть землі,

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

та не зостається в пошані люди́на, — подібна худобі, що гине!

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Така їхня дорога — глупо́та для них, та за ними йдуть ті, хто кохає їхню думку. (Се́ла)

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

Вони зі́йдуть в шеол, — і смерть їх пасе, немов вівці, а праведники запанують над ними від ра́ння; подоба їхня знищиться, шео́л буде мешканням для них. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

Та визволить Бог мою душу із влади шео́лу, бо Він мене ві́зьме! (Се́ла) (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

Не лякайся, коли багатіє люди́на, коли збі́льшується слава дому її, —

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

бо, вмираючи, не забере вона всьо́го, її слава не пі́де за нею!

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Хоч вона свою душу за життя свого хва́лить, і славлять тебе, як для себе ти чиниш добро, —

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

вона при́йде до роду батьків своїх, що світла вони не побачать навіки!

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

Люди́на в пошані, але нерозумна, — подібна худобі, що гине!