Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

För sångmästaren; av Koras söner; en psalm. Hören detta, alla folk, lyssnen härtill, I alla som leven i världen,

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

både låga och höga, rika såväl som fattiga.

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Hin mun skall tala visdom, och mitt hjärtas tanke skall vara förstånd.

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Jag vill böja mitt öra till lärorikt tal, jag vill yppa vid harpan min förborgade kunskap.

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

Varför skulle jag frukta i olyckans dagar, när mina förföljares ondska omgiver mig?

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

De förlita sig på sina ägodelar och berömma sig av sin stora rikedom.

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Men sin broder kan ingen förlossa eller giva Gud lösepenning för honom.

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

För dyr är lösen för hans själ och kan icke betalas till evig tid,

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

så att han skulle få leva för alltid och undgå att se graven.

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Nej, man skall se att visa män dö, att dårar och oförnuftiga förgås likasom de; de måste lämna sina ägodelar åt andra.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

De tänka att deras hus skola bestå evinnerligen, deras boningar från släkte till släkte; de uppkalla jordagods efter sina namn.

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Men en människa har, mitt i sin härlighet, intet bestånd, hon är lik fänaden, som förgöres.

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Den vägen gå de, dårar som de äro, och de följas av andra som finna behag i deras tal. (Sela)

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

Såsom en fårhjord drivas de ned till dödsriket, där döden bliver deras herde. Så få de redliga makt över dem, när morgonen gryr, medan deras skepnader förtäras av dödsriket och ej få annan boning. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

Men min själ skall Gud förlossa ifrån dödsrikets våld, ty han skall upptaga mig. (Sela) (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

Frukta icke, när en man bliver rik, när hans hus växer till i härlighet.

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

Ty av allt detta får han vid sin död intet med sig, och hans härlighet följer honom icke ditned.

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Om han ock prisar sig välsignad under sitt liv, ja, om man än berömmer dig, när du gör goda dagar,

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

så skall dock vars och ens själ gå till hans fäders släkte, till dem som aldrig mer se ljuset.

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

En människa som, mitt i sin härlighet, är utan förstånd, hon är lik fänaden, som förgöres.