Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Oigan esto, pueblos todos, Escuchen todos los habitantes del mundo,

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

Tanto los humildes como los de alto nivel, Ricos y pobres juntamente.

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Mi boca hablará sabiduría, Y la meditación de mi corazón entendimiento.

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Inclinaré al proverbio mi oído. Declararé con el arpa mi dicho.

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

¿Por qué tengo que temer en días de adversidad Cuando me rodea la iniquidad de mis adversarios,

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

Que confían en la abundancia de sus posesiones, Y se jactan de sus inmensas riquezas?

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Ninguno de ellos puede de algún modo redimir al hermano, Ni pagar su rescate a ʼElohim.

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

Porque la redención de su vida es costosa, Y nunca será suficiente,

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

Para que viva eternamente Y jamás pase a corrupción.

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Porque ve que aun los sabios mueren Igual como perecen el ignorante y el necio, Y dejan a otros sus riquezas.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Su íntima aspiración es que sus casas sean eternas, Sus moradas, por todas las generaciones. A sus tierras dan sus nombres.

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Pero el hombre no permanecerá con honra. Es como las bestias que perecen.

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Esta es la senda de los necios, Y de aquellos que tras ellos aprueban sus palabras. (Selah)

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

Como un rebaño están destinados al Seol, La muerte los pastorea. Los rectos se enseñorearán de ellos por la mañana, Se consumirá su buen parecer, Y el Seol será su morada. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

Pero ʼElohim redimirá mi alma del poder del Seol, Porque me llevará consigo. (Selah) (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

No temas cuando alguno se enriquece, Cuando aumenta el esplendor de su casa.

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

Porque nada llevará al morir, Ni descenderá su esplendor tras él.

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Aunque se congratule mientras vive, Aunque sea alabado porque prospera,

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

Se irá a la generación de sus antepasados Y nunca jamás verá la luz.

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

El hombre que vive con honor, Pero no entiende [esto], Es como las bestias que perecen.