Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Al maestro de coro. De los hijos de Coré. Salmo. Oíd esto, naciones todas, escuchad, moradores todos del orbe,

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

así plebeyos como nobles, ricos tanto como pobres.

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Mi boca proferirá sabiduría, y la meditación de mi corazón, inteligencia.

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Inclinaré mi oído a la parábola, y al son de la cítara propondré mi enigma.

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

¿Por qué he de temer yo en los días malos, cuando me rodea la malicia de los que me asechan,

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

los que confían en sus recursos y se glorían de la abundancia de sus riquezas?

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Pues nadie podrá librarse a sí mismo, ni dar a Dios un precio por su redención

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

—demasiado caro es el rescate de la vida— ni logrará nunca seguir viviendo por siempre

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

sin ver la muerte.

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Pues verá que los sabios mueren, e igualmente perecen el insensato y el necio, dejando sus riquezas a extraños.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Los sepulcros son sus mansiones para siempre, sus moradas de generación en generación, por más que hayan dado a las tierras sus nombres.

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Porque el hombre no permanece en su opulencia; desaparece como los brutos.

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Tal es la senda de los que estultamente confían, y tal el fin de los que se glorían de su suerte.

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

Como ovejas son echados al sepulcro; su pastor es la muerte, y a la mañana los justos dominarán sobre ellos. Pronto su figura se volverá un desecho, y el sepulcro será su casa. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

Pero mi vida Dios la librará de la tumba, porque Él me tomará consigo. (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

No temas si alguno se enriquece, si aumenta la opulencia de su casa;

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

porque al morir nada se llevará consigo, ni baja con él su fausto.

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Aunque él mientras vivía se jactase, congratulándose de pasarlo bien,

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

bajará a reunirse con sus padres, y no verá jamás la luz.

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

Pero el hombre en auge no comprende; desaparece como los brutos.