Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme. Høyr dette, alle folk, vend øyra til, alle de som bur i verdi,

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

både låge og høge, rik og fatig, alle saman!

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Min munn skal tala visdom, og det som mitt hjarta tenkjer upp, er vit.

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Eg vil bøygja mitt øyra til fyndord, eg vil lata upp mi gåta til harpeljod.

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

Kvi skal eg ottast i dei vonde dagar, når vondskap av mine forfylgjarar kringset meg,

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

dei som set si lit til sitt gods og rosar seg av sin store rikdom?

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Ein mann kann ikkje løysa ut ein bror, kann ikkje gjeva Gud løysepengar for honom

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

- utløysingi av deira liv er for dyr, og han let det vera til æveleg tid -

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

so han skulde halda ved å liva for alltid og ikkje sjå gravi.

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Nei, han må sjå: Vismenner døyr, dåre og fåviting gjeng burt alle saman og let sitt gods etter seg til andre.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Deira inste tanke er at deira hus skal standa æveleg, deira bustader frå ætt til ætt; dei kallar sin jorder etter sine namn.

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Men eit menneskje i høg vyrdnad vert ikkje verande; han er lik dyri, dei må tagna.

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

So gjeng det deim som er fulle av tru til seg sjølve, og etter deim fylgjer dei som likar deira tale. (Sela)

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

Som sauer vert dei førde ned i helheimen, dauden gjæter deim, og dei trurøkne tred deim ned, når morgonen renn; og deira skapnad vert øydelagd av helheimen, so dei hev ingen heimstad lenger. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

Men Gud skal løysa ut mi sjæl or handi på helheimen; for han skal taka meg til seg. (Sela) (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

Ottast ikkje når ein mann vert rik, når hans hus kjem til stor æra!

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

For han skal ingen ting taka med seg når han døyr; hans æra skal ikkje fara ned etter honom.

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Um han og velsignar si sjæl i si livstid, og dei prisar deg for di du gjer deg gode dagar,

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

so skal du då koma til di fedreætt, dei som ikkje ser ljoset i all æva.

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

Eit menneskje i høg vyrdnad, som ikkje hev vit, vert lik dyri; dei må tagna.