Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

(Til sangmesteren. Af Koras sønner. En maskil.) Gud, vi har hørt det med egne ører, vore Fædre har fortalt os derom; du øved en Dåd i deres Dage, i Fortids Dage med din Hånd;

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Folk drev du bort, men plantede hine, Folkeslag knuste du, men dem lod du brede sig;

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

thi de fik ej Landet i Eje med Sværdet, det var ej deres Arm, der gav dem Sejr, men det var din højre, din Arm og dit Ansigts Lys, thi du havde dem kær.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Du, du er min Konge, min Gud, som sender Jakob Sejr.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Ved dig nedstøder vi Fjenden, Modstanderne træder vi ned i dit Navn;

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

thi ej på min Bue stoler jeg, mit Sværd kan ikke give mig Sejr;

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

men du gav os Sejr over Fjenden, du lod vore Avindsmænd blive til Skamme.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Vi roser os altid af Gud, dit Navn vil vi love for evigt. (Sela)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Dog har du forstødt os, gjort os til Spot, du drager ej med vore Hære;

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

du lader os vige for Fjenden, vore Avindsmænd tager sig Bytte;

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

du har givet os hen som Slagtekvæg, og strøet os ud mellem Folkene,

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

dit Folk har du solgt til Spotpris, vandt ikke Rigdom ved Salget.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Til Hån for Naboer gør du os, til Spot og Spe for Grander,

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

du gør os til Mundheld blandt Folkene, lader Folkeslagene ryste på Hovedet ad os.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Min Skændsel er mig altid i Tanke, og Skam bedækker mit Åsyn

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

for spottende, hånende Tale, for Fjendens og den hævngerriges Blikke.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Alt det kom over os, skønt vi glemte dig ikke, sveg ikke heller din Pagt!

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Vort Hjerte veg ikke fra dig, vore Skridt forlod ej din Vej.

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Dog knuste du os, hvor Sjakalerne bor, og indhylled os i Mørke.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Havde vi glemt vor Guds Navn, bredt Hænderne ud mod en fremmed Gud,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

vilde Gud ej opspore det? Han kender jo Hjerternes Løn dom

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

nej, for din Skyld dræbes vi Dagen lang og regnes som Slagtekvæg!

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Vågn op, hvi sover du, Herre? Bliv vågen, forstød ej for stedse!

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Hvorfor vil du skjule dit Åsyn, glemme vor Nød og Trængsel?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Thi vor Sjæl ligger bøjet i Støvet, vort Legeme klæber ved Jorden.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Stå op og kom os til Hjælp, forløs os for din Miskundheds Skyld!