Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Louez le Seigneur, car il est bon; qu’on célèbre notre Dieu, car il est aimable: à lui conviennent les louanges.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

L’Eternel rebâtira Jérusalem, il y rassemblera les débris dispersés d’Israël.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

C’Est lui qui guérit les cœurs brisés et panse leurs douloureuses blessures.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Il détermine le nombre des étoiles, à elles toutes il attribue des noms.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Grand est notre Maître et tout-puissant, sa sagesse est sans limites.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

L’Eternel soutient les humbles, il abaisse jusqu’à terre les méchants.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Entonnez des actions de grâce en l’honneur de l’Eternel. Célébrez notre Dieu au son de la harpe.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

C’Est lui qui couvre le ciel de nuages, prépare la pluie pour la terre, fait pousser l’herbe sur les montagnes.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Il donne leur pâture aux bêtes, aux petits des corbeaux qui la réclament.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Il ne prend point plaisir à la vigueur du coursier, il ne tient pas à l’agilité de l’homme;

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

ce qu’il aime, l’Eternel, ce sont ses adorateurs, ceux qui ont foi en sa bonté.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Célèbre, ô Jérusalem, l’Eternel, glorifie ton Dieu, ô Sion!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Car il a consolidé les barres de tes portes, il a béni tes fils dans ton enceinte,

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

C’Est lui qui a fait régner la paix sur ton sol, qui te rassasie de la moelle du froment.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Il envoie ses ordres sur la terre, sa parole vole avec une extrême rapidité.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Il répand la neige comme des flocons de laine, sème le givre comme de la cendre.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Il lance des glaçons par morceaux: qui peut tenir devant ses frimas?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Il émet un ordre, et le dégel s’opère; il fait souffler le vent: les eaux reprennent leur cours.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Il a révélé ses paroles à Jacob, ses statuts et ses lois de justice à Israël.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Il n’a fait cela pour aucun des autres peuples; aussi ses lois leur demeurent-elles inconnues. Alléluia!