Fjalët e urta 8

1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

Не вика ли мъдростта? И разум не издава ли гласа си?

2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

Тя стои по високите места край пътя, На кръстопътя;

3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

Възгласява на портите, при входа на града, При входа на вратите:

4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

Към вас, човеци, викам, И гласът ми е към човешките чада.

5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

Вие, глупави, разберете благоразумие, И вие, безумни, придобивайте разумно сърце

6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

Послушайте, защото ще говоря хубави неща. И ще отворя устните си да произнеса правото.

7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

Защото езикът ми ще изговори истина. И нечестието е мерзост за устните ми.

8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

Всичките думи на устата ми са справедливи, Няма в тях нищо лъжливо или опако.

9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

Те всички са ясни за разумния човек, И прави за тия, които намират знание.

10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

Приемете поуката ми, а не сребро, И по-добре знание, нежели избрано злато.

11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

Защото мъдростта е по-добра от скъпоценни камъни, И всичко желателно не се сравнява с нея.

12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

Аз, мъдростта, обитавам с благоразумието, И издирвам знание на умни мисли.

13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

Страх от Господа е да се мрази злото. Аз мразя гордост и високоумие, Лош път и опаки уста.

14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

У мене е съветът и здравомислието; Аз съм разум; у мен е силата.

15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

Чрез мене царете царуват И началниците узаконяват правда.

16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

Чрез мене князете началствуват, Тоже и големците и всичките земни съдии.

17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

Аз любя ония, които ме любят, И ония, които ме търсят ревностно, ще ме намерят.

18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

Богатството и славата са с мене; Да! трайният имот и правдата.

19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

Плодовете ми са по-добри от злато, даже от най-чисто злато, И приходът от мене от избрано сребро.

20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

Ходя по пътя на правдата. Всред пътеките на правосъдието,

21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

За да направя да наследят имот тия, които ме любят, И за да напълня съкровищницата им.

22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

Господ ме създаде като начало на пътя Си, Като първо от древните Си дела.

23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

От вечността бях създадена от начало, Преди създаването на земята.

24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

Родих се, когато нямаше бездните, Когато нямаше извори изобилващи с вода.

25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

Преди да се поставят планините, Преди хълмовете аз бях родена,

26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

Докато Господ още беше направил земята, нито полетата, Нито първите буци пръст на света.

27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

Когато приготовляваше небето, аз бях там, когато разпростираше свод над лицето на бездната.

28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

Когато закрепваше облаците горе, Когато усилваше изворите на бездната,

29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

Когато налагаше закона Си на морето, Щото водите да не престъпват повелението Му, Когато нареждаше основите на земята.

30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

Тогава аз бях при Него, като майсторски работник, И всеки ден се наслаждавах, Веселях се винаги пред Него.

31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

Веселях се на обитаемата Му земя; И наслаждението ми бе с човешките чада.

32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

Сега, прочее, послушайте ме, о, чада, Защото блажени са ония, които пазят моите пътища.

33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

Послушайте поука, Не я отхвърляйте и станете мъдри.

34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

Блажен тоя човек, който ме слуша, Като бди всеки ден при моите порти, И чака при сълбовете на вратата ми,

35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

Защото който ме намери намира живот, И придобива благоволение от Господа;

36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.

А който ме пропуска онеправдава своята си душа; Всички, които мразят мене, обичат смъртта.