Fjalët e urta 13

1 Një bir i urtë dëgjon mësimet e atit të vet, por tallësi nuk e dëgjon qortimin.

Den vise son let seg aga av far sin, men spottaren høyrer ikkje på skjenn.

2 Nga fryti i gojës së tij njeriu do të hajë atë që është e mirë, por shpirti i të pabesëve do të ushqehet me dhunë.

Sjølv fær ein godt av den frukt som munnen ber, men hugen åt svikarar stend etter vald.

3 Kush kontrollon gojën e tij mbron jetën e vet, por ai që i hap shumë buzët e tij shkon drejt shkatërrimit.

Den som agtar munnen sin, varar si sjæl, men gapen fær seg ei ulukka.

4 Shpirti i përtacit dëshiron dhe nuk ka asgjë, por shpirti i atyre që janë të kujdesshëm do të kënaqet plotësisht.

Hugen i letingen lyster og fær ikkje noko, hugen i strævsame folk fær rikleg mette.

5 I drejti e urren gënjeshtrën, por i pabesi është i neveritshëm dhe do të turpërohet.

Den rettferdige hatar ljugarord, men den gudlause fer stygt og skamleg åt.

6 Drejtësia ruan atë që ndjek një rrugë të ndershme, por pabesia e rrëzon mëkatarin.

Rettferd varar den som fer ulastande, men gudløysa feller den som gjer synd.

7 Ka nga ata që sillen si një i pasur, por nuk kanë asgjë; përkundrazi ka nga ata që sillen si një i varfër, por kanë shumë pasuri.

Mang ein ter seg rik og eig då inkje, ein annan ter seg fatig og eig mykje.

8 Pasuritë e një njeriu shërbejnë për të shpërblyer jetën e tij, por i varfëri nuk ndjen asnjë kërcënim.

Mannsens rikdom er ein løysepeng for livet hans, men fatigmannen fær inkje trugsmål høyra.

9 Drita e të drejtëve shkëlqen bukur, por llamba e të pabesëve do të shuhet.

Ljoset åt dei rettferdige brenn lystigt, men lampa åt ugudlege vil slokna.

10 Nga krenaria rrjedhin vetëm grindjet, por dituria është me ata që u kushtojnë kujdes këshillave.

Med ovmod veld ein berre trætta, men hjå deim som tek mot råd, er visdom.

11 Pasuria e përftuar në mënyrë jo të ndershme do të katandiset në pak gjëra, por atij që e grumbullon me mund do t’i shtohet ajo.

Lettfengen rikdom minkar, men sankar du smått um senn, fær du meir og meir.

12 Pritja e zgjatur e ligështon zemrën, por dëshira e plotësuar është një dru i jetës.

Langdrøg von gjer hjarta sjukt, men uppfyllt ynskje er eit livsens tre.

13 Ai që përçmon fjalën do të shkatërrohet, por ai që respekton urdhërimin do të shpërblehet.

Den som vanvyrder ordet, tyner seg sjølv, men den som ottast bodordet, fær løn.

14 Mësimet e të urtit janë burim jete për t’i evituar dikujt leqet e vdekjes.

Vismanns læra er livsens kjelda, so ein slepp undan frå daudesnaror.

15 Gjykimi i mirë siguron favor, por veprimi i të pabesëve është i dëmshëm.

Godt vit gjev manntekkje, men hard er vegen som svikarar gjeng.

16 Çdo njeri i matur vepron me dituri, por budallai kapardiset me marrëzinë e tij.

Kvar som er klok, fer fram med vit, men ein dåre briskar seg med dårskap.

17 Lajmëtari i keq bie në telashe, por lajmëtari besnik sjell shërim.

Ein gudlaus sendemann fell i ulukka, men trufast bodberar er lækjedom.

18 Mjerimi dhe turpi do të vjinë mbi atë që nuk pranon korrigjimin, por ai që dëgjon qortimin do të nderohet.

Armod og skam fær den som viser age ifrå seg, men den som agtar på refsing, vinn æra.

19 Dëshira e realizuar është e ëmbël për shpirtin, por për budallenjtë është një gjë e neveritshme largimi nga e keqja.

Uppfyllt ynskje er søtt for sjæli, men å vika frå vondt er ei gruv for dårar.

20 Kush shkon me të urtët bëhet i urtë, por shoku i budallenjve do të bëhet i keq.

Gakk saman med dei vise, so vert du vis, men ilag med dårar gjeng det deg ille.

21 E keqja përndjek mëkatarët, por i drejti do të shpërblehet me të mirën.

Ulukka forfylgjer syndarar, men rettferdige fær godt til løn.

22 Njeriu i mirë i lë një trashëgim bijve të bijve të tij, por pasuria e mëkatarit vihet mënjanë për të drejtin.

Den gode let etter seg arv til barneborn, men det syndaren eig, er gøymt åt den rettferdige.

23 Ara e punuar e të varfërve jep ushqim me shumicë, por ka nga ata që vdesin për mungesë drejtësie.

Fatigfolks nybrot gjev rikeleg føda, men mang ein vert tynt ved urettferd.

24 Kush e kursen shufrën urren birin e vet, por ai që e do e korrigjon me kohë.

Den som sparer riset sitt, hatar son sin, men den som elskar han, tuktar honom tidleg.

25 I drejti ha sa të ngopet, por barku i të pabesëve vuan nga uria.

Rettferdige hev mat til å metta seg på, men gudlause gjeng med magen tom.